Red Bull X-Fighters Athens: Αποκαλύπτεται! - VIDEO από την προπόνηση

Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

11/6/2015

Δέκα ράμπες, χωμάτινες και μη αλλά άπειροι συνδυασμοί, ετοιμάζονται για σήμερα το βράδυ που θα γίνουν οι προκριματικοί, και φυσικά για το μεγάλο σόου, αύριο το βράδυ!

Σήμερα η πύλη στο λατομείο άνοιξε για τους δημοσιογράφους, ώστε να δουν την πίστα και να μιλήσουν με τους αναβάτες. Έτοιμοι οι περισσότεροι, δηλαδή όλοι, εκτός από τον Chris Mayer, τον πιτσιρικά που ειδοποιήθηκε την τελευταία στιγμή να αντικαταστήσει τον Taka Higashino που τραυματίστηκε. Ο Chris έφτασε με μια βαλίτσα που είχε ένα υποπλαίσιο, την σέλα του και μερικά ακόμα ανταλλακτικά, ώστε να τα βάλει σε μια από τις μοτοσυκλέτες της διοργάνωσης και να αγωνιστεί, ενώ είναι 8 μήνες απροπόνητος. Ωστόσο οι άλλοι αναβάτες τον τοποθετούν στα ανερχόμενα φαβορί, καθώς είναι ταχύτητος και κατέχει μεγάλη ποικιλία από τρικ!

Μονάχα οι πέντε - έξι πρώτοι αναβάτες, έχουν τους μηχανικούς τους, δικές τους μοτοσυκλέτες και αμείβονται πολύ καλά για αυτό που κάνουν. Όλοι οι υπόλοιποι, χρησιμοποιούν μοτοσυκλέτες της διοργάνωσης, καθώς δεν γίνεται να ταξιδεύουν αεροπορικώς, συνέχεια, με μια μοτοσυκλέτα στην τσέπη. Κι όπως ο Chris, αλλάζουν αυτά που χρειάζονται για να έρθει η μοτοσυκλέτα στα μέτρα τους, και αγωνίζονται. Δεν πειράζουν ρυθμίσεις καρμπυρατέρ, ούτε και κάτι άλλο στον κινητήρα. Οι κορυφαίοι έχουν και τα δικά τους βαρέλια βενζίνης, που ετοιμάζουν μόνοι τους, με την αναλογία να είναι το μεγάλο μυστικό στα δίχρονα. Το λιγότερο που χρησιμοποιείται στο Red Bull X-Fighters Athens, είναι 2% και υπάρχει και αναβάτης που κάνει την δική του μίξη με λάδι δικό του από μπουκάλι χωρίς αυτοκόλλητα για να μην δει κανείς τι ακριβώς είναι. Όλοι σχεδόν προσπαθούν να δουν τι μίξη κάνουν και υπόλοιποι, και αυτή είναι και η μόνη κατασκοπία που υπάρχει. Από εκεί και πέρα και συνεργάζονται, και βοηθούν ο ένας τον άλλο, σε μια ευγενή άμιλλα: Όπως ο Josh Sheehan που έδειξε το τριπλό backflip στον Tom Pages που όμως δεν τα κατάφερε. Κατά δήλωση του Josh δεν θα δούμε αύριο τριπλό backflip, ίσως μόνο διπλό (κι αυτό θα είναι δύσκολο), καθώς απαιτείται ειδική ράμπα. Οι αγώνες έχουν "γενικές" ράμπες για να γίνονται όλα τα άλματα και το τριπλό backflip, απαιτεί κάτι ξεχωριστό τελείως. Ο ίδιος ο Tom Pages, λέει ότι και το διπλό είναι ένα αρκετά δύσκολο άλμα, οπότε ο μόνος τρόπος για να τα δούμε αυτά, είναι να αρχίσουν οι διοργανωτές να στήνουν ξεχωριστές ράμπες μόνο για αυτό.

Το ξεχωριστό που έχει το X-Fighters της Αθήνας, πέρα από την πιο πολύπλοκη πίστα που έχει φτιαχτεί ποτέ, είναι ο μαρμάρινος τοίχος. Φυσικό να είναι μέσα στο μάρμαρο, αφού ο αγώνας γίνεται σε λατομείο, μονάχα που αυτό τον κάθετο λείο βράχο, οι αναβάτες (όσοι το επιχειρήσουν) θα τον ανεβαίνουν κάθετα, κάνοντας διαγωνισμό ύψους! Το ατελείωτο μάρμαρο έκανε και τον Tes Sewell, υπεύθυνο των αγώνων X-Fighters να αστειευτεί, λέγοντας ότι βρίσκονται μέσα στην πολυτέλεια, όλες οι σκηνές και οι τέντες έχουν μαρμάρινο πάτωμα!

Από την άλλη το μάρμαρο ήταν κι ένα μικρό πρόβλημα, γιατί όσο κι αν το προσπάθησαν να κρατήσουν το χώμα καθαρό από πέτρες (πράγμα απαραίτητο για την ασφάλεια του αγώνα) το γεγονός ότι πρόκειται για ένα λατομείο στο οποίο μονάχα μερικώς έχουν σταματήσει οι εργασίες, κατέστησε αδύνατο να καθαριστεί τελείως. Οπότε αρκετά άλματα έχουν μια λευκή ψιλή άμμο στη κορυφή τους, ώστε να δημιουργηθεί ένα ασφαλές στρώμα, χωρίς μικρά κομμάτια μαρμάρου. Το άλλο θέμα, είναι το ύψος. Ήδη σήμερα το πρωί, ένας αναβάτης κοιτούσε άλλου και παραλίγο να βρεθεί από το δεύτερο επίπεδο κατευθείαν στο πρώτο, από ένα κενό τουλάχιστον δέκα μέτρων. Κοψοχόλιασε τους Γερμανούς τεχνικούς που εργάζονταν παραδίπλα.

Γενικότερα η ομάδα που έχει τον τελικό λόγο στις ράμπες είναι πολυπολιτισμική. Την πίστα την έστησε η ελληνική οργάνωση, αλλά για την τελευταία πινελιά, ήρθαν η μία από τις δύο ομάδες ολοκληρώνοντας τα έργα. Κι αυτό γιατί κάθε μοίρα κλίσης είναι σημαντική, και εξίσου σημαντικό είναι να παραμείνουν αναλλοίωτα τα άλματα στη διάρκεια του αγώνα. Αυτές τις λεπτομέρειες τις διευθετεί σε κάθε αγώνα μία από τις τρεις ομάδες που υπάρχουν.

Απ’ όλες τις ράμπες, μονάχα μία είναι με τρίτη στο κιβώτιο και ταχύτητα σχεδόν 60 χιλιόμετρα. Οι περισσότεροι αναβάτες χρησιμοποιούν 1η και το πολύ 2α καθώς αυτό που τους νοιάζει είναι η επιτάχυνση. Την χωμάτινη ράμπα που τους εκτοξεύει στο τρίτο επίπεδο την ονόμασαν Big Mama και μπορεί να είναι η ψηλότερη σε ύψος, αλλά όχι και εκείνη που τους εκτοξεύει στο πιο μεγάλο ύψος. Αυτή είναι στο τρίτο επίπεδο, στα αριστερά της εξέδρας των καθήμενων θεατών, και θα δώσει σίγουρα ένα εντυπωσιακό θέαμα καθώς όσοι αναβάτες την επιλέξουν, θα εκτοξευτούν σε ύψος αντίστοιχο του ανώτερου επιπέδου του λατομείου, από εκεί δηλαδή που ξεκινούν. Μία από τις ελάχιστες φορές, που το hot – spot το σημείο εισόδου των αναβατών, είναι ψηλότερα από τους θεατές.

Για όσους δεν ξέρουν τον αγώνα, και αν δεν το έχουν καταλάβει από τα παραπάνω, οι αναβάτες έχουν την ευχέρεια να επιλέξουν όποια από τις ράμπες θέλουν ή ακόμα και να ξεκινήσουν το άλμα από άλλο σημείο που δεν είναι ράμπα, το οποίο μάλιστα θα μετρήσει και θετικά από τους κριτές. Στον ελάχιστο χρόνο που έχουν στη διάθεσή τους, σκοπός είναι να συνδυάσουν όσα περισσότερα τρικ μπορούν, με όποια σειρά θέλουν, από όποια ράμπα θέλουν. Για αυτό και το άθλημα λέγεται freestyle. Αύριο ο καθένας θα προσαρμόσει το δικό του στιλ, σε μια απαιτητική και γρήγορη πίστα, πολλών επιπέδων. Ένα θέαμα, τουλάχιστον εντυπωσιακό!

Ο Franz (αριστερά) και ο Chris Mayer (δεξιά). O Franz είναι ο μεγάλος αδερφός του Chris και τραυματίας από τον τελικό του ισπανικού πρωταθλήματος. Ο Chris μου έφτιαξε στο τέλος και τον αντίχειρα! "Είμαι μισός γιατρός (πρακτικός)"! Βρίσκουν και οι δύο την πίστα γρήγορη και ο Chris ανυπομονεί να τρέξει, χωρίς να έχει άγχος, παρόλο το ξαφνικό κάλεσμα

 

Ο Dany Torres, ο DT, είναι αγαπημένος των Ισπανών και γρήγορος στις ενναλαγές. Βρίσκει απαιτητική την πίστα και πιστεύει ότι ο Josh και ο Levi θα είναι δυνατοί αντίπαλοι

 

 

Ο Remi Bizouard έχει γεννέθλια σήμερα, αλλά δεν θα το γιορτάσει με κρασί από τα χωράφια του πατέρα του, θέλει να μείνει νηφάλιος για αύριο! Από τους προσγειωμένους αναβάτες, που ορισμένες φορές κάνει την έκπληξη με εμφανίσεις στις οποίες "πακετάρει" εντυπωσιακά τρικ 

 

Ο Josh Sheehan ξεκαθάρισε ότι αν και έχει βρει τον τρόπο για το τριπλό backflip, δεν θα το προσπαθήσει χωρίς ειδική ράμπα, μόνο για αυτό. όπως είπε και ο Tom Pages, ο Josh έχει το πλεονέκτημα της σωματικής δύναμης, και καταφέρνει ορισμένα τρικ που πολλοί από εμάς τα θεωρούμε εξαιρετικά δύσκολα!

 

 

Ο Levi Sherwood εξηγεί τις προτιμήσεις του για τις αναρτήσεις και δηλώνει έτοιμος για τον αυριανό αγώνα. Είναι ένα από τα φαβορί άλλωστε!

 

Ο Tom Pages, από τους αναβάτες που στηρίζονται στην κίνηση του σώματος, και υποστηρικτής της ιδέας ότι δεν υπάρχει όριο στο freestyle. Ούτε το τριπλό backflip θα είναι το νέο όριο, και ας μην μπορεί τώρα να το ολοκληρώσει. Πιστεύει ότι στο προσεχές μέλλον οι διοργανωτές θα πρέπει να στήνουν στους αγώνες ειδικές ράμπες, για ένα και μόνο τρικ!

 

 

 

Ο μαρμάρινος τοίχος στον οποίο θα ανεβαίνουν κάθετα!

 

 

Ετικέτες

Ο Wayne Rainey συγκέντρωσε 142.000 δολάρια για την ασφάλεια στις πίστες

Ο θρύλος του MotoGP συνεχίζει να εμπνέει και να συμβάλλει στην ασφάλεια όλων των αναβατών
Rainey's Ride
Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

25/9/2025

Η φιλανθρωπική εκδήλωση στη Laguna Seca στηρίζει την τοποθέτηση αεροφραχτών και μαλακών προστατευτικών που συμβάλουν τα μέγιστα, στην προστασία της ζωή, σε περίπτωση ατυχήματος

Ο τρεις φορές Παγκόσμιος Πρωταθλητής στα 500cc Wayne Rainey δεν χρειάζεται συστάσεις, είναι ένας από τους αναβάτες που έγραψαν ιστορία στα τέλη της δεκαετίας του ’80 και στις αρχές του ’90, μονομαχώντας με ονόματα όπως οι Eddie Lawson και Kevin Schwantz σε μια εποχή που οι αγώνες Grand Prix ήταν αρκετά πιο ωμοί και πολύ πιο επικίνδυνοι.

Rainey's Ride

Η καριέρα του, όμως, τερματίστηκε απότομα το 1993, όταν ένα βίαιο highside στο Misano τον άφησε παράλυτο από το στήθος και κάτω. Για τους περισσότερους, εκεί θα τελείωνε η ιστορία. Όχι όμως για τον Rainey, που συνέχισε να στηρίζει το άθλημα από άλλη θέση, βοηθώντας στη δημιουργία του MotoAmerica, καθοδηγώντας νέους αναβάτες και προωθώντας την ασφάλεια στις πίστες. Αυτή η ανθεκτικότητα είναι που τον καθιστά κάτι παραπάνω από θρύλο, κάνοντας τον πηγή έμπνευσης για όλους, μέσα κι έξω από τον κόσμο της μοτοσυκλέτας.

Αυτή η φιλοσοφία βρίσκεται στην καρδιά του “Rainey’s Ride To The Races”, της φιλανθρωπικής βόλτας που πραγματοποιείται για πέμπτη χρονιά και συνδυάζει μια ομαδική διαδρομή μέσα από τις ακτογραμμές της California με το αγωνιστικό τριήμερο του MotoAmerica στη θρυλική πίστα Laguna Seca. Οι αναβάτες ξεκινούν από το Baja Cantina στο Carmel, με συνοδεία της τροχαίας της California, και τερματίζουν στην πίστα, γιορτάζοντας τους αγώνες και παράλληλα ενισχύοντας έναν σκοπό που αφορά όλους, την ασφάλεια.

Rainey's Ride

Η φετινή διοργάνωση συγκέντρωσε 142.000 δολάρια για το Roadracing World Action Fund, ανεβάζοντας τη συνολική προσφορά του event σε πάνω από 650.000 δολάρια. Τα χρήματα επενδύονται σε αεροφράχτες και μαλακά προστατευτικά για τις μπαριέρες, τα φουσκωτά προστατευτικά που βλέπουμε στις γρήγορες στροφές και στις ζώνες φρεναρίσματος των πιστών. Και δεν προστατεύουν μόνο τους επαγγελματίες, παραμένουν εκεί για όσους συμμετέχουν σε track days, σχολές αγώνων ή ερασιτεχνικούς θεσμούς.

Φέτος, η στιγμή έγινε ακόμα πιο προσωπική για τον ίδιο τον Rainey. Για πρώτη φορά μετά από 34 χρόνια, γύρισε ξανά γύρους στη Laguna Seca, καβαλώντας μια Yamaha XSR900GP με ειδικά διαμορφωμένα χειριστήρια. Μαζί του βρέθηκαν στην πίστα οι Kenny Roberts, Freddie Spencer, Bubba Shobert, Rick Johnson, Doug Chandler και Ben Spies, μετατρέποντας τη βόλτα σε μια μοναδική επανένωση πρωταθλητών και ζωντανή γιορτή της ιστορίας των αγώνων.Rainey's Ride

Ο ίδιος το είπε απλά “Αυτό που ξεκίνησε πριν πέντε χρόνια έχει εξελιχθεί σε κάτι πολύ μεγαλύτερο απ’ ό,τι φανταζόμουν. Η βόλτα έχει αποκτήσει δική της ζωή, κι αυτό οφείλεται σε όλους όσους τη στηρίζουν κάθε χρόνο”.

Οι μοτοσυκλέτες θα έχουν πάντα ρίσκο, κι αυτό είναι κομμάτι της μαγείας τους. Όμως η κοινότητα μπορεί να κάνει βήματα ώστε το άθλημα να είναι πιο ασφαλές χωρίς να χάσει την έντασή του. Ένα απλό προστατευτικό ίσως να μην ακούγεται σπουδαίο, αλλά αν σώσει έστω κι έναν αναβάτη, τότε αξίζει κάθε δολάριο.

Rainey's Ride

To “Rainey’s Ride” μας θυμίζει ότι οι θρύλοι δείχνουν τον δρόμο με το παράδειγμά τους. Και ότι η ασφάλεια δεν είναι υπόθεση μόνο των επαγγελματιών, αλλά όλων μας. Γιατί στο τέλος, αυτό που όλοι θέλουμε είναι το ίδιο, να μπορούμε να ξανακαβαλήσουμε και να συνεχίσουμε να οδηγούμε για όσο περισσότερο γίνεται.

Rainey's Ride