Royal Enfield - Έρχεται νέο ιστορικό ρεκόρ παραγωγής για τους Ινδούς

Η κατακόρυφη άνοδος μέσα σε μια 10ετία - Η ιστορία της εταιρείας από το σήμερα στο χθες
Royal Enfield - Πάνε για νέο ρεκόρ παραγωγής οι Ινδοί - Η ιστορία της εταιρείας
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

26/7/2024

Από "εσωστρεφή" εταιρεία με ιστορικό όνομα, σε παγκόσμιο κατασκευαστή με κυριαρχικές βλέψεις, η υπεραιωνόβια Royal Enfield συνεχίζει να γράφει τη δική της ξεχωριστή ιστορία ατενίζοντας ένα όλο και πιο ευοίωνο μέλλον.

Σε ένα ακόμη ορόσημο παραγωγής, ασύλληπτο πριν από μία περίπου δεκαετία για τα δεδομένα της, αναμένεται να φτάσει φέτος η Royal Enfield, ο παλαιότερος κατασκευαστής μοτοσυκλετών στον κόσμο με αδιάκοπη παραγωγή -συμπεριλαμβανομένης και της βρετανικής κληρονομιάς του- από την ίδρυσή, πριν από 123 χρόνια, έως και σήμερα.

Εκμεταλλευόμενη πλήρως και με σεμιναριακό τρόπο τις τάσεις που επικρατούν παγκοσμίως στους δύο τροχούς και υπό τη σκέπη του κολοσσού Eicher Group, η Royal Enfield έχει βγει για τα καλά από το καβούκι της και το 2024 θα είναι λογικά η χρονιά που θα φτάσει -και ίσως ξεπεράσει- σε παραγωγή το ένα εκατομμύριο μοτοσυκλέτες!

Royal Enfield - Πάνε για νέο ρεκόρ παραγωγής οι Ινδοί - Η ιστορία της εταιρείας

Ένα ορόσημο που είναι εντός των δυνατοτήτων της εταιρείας αφού και το 2023 έκλεισε επίσης με ιστορικό ρεκόρ για τους Ινδούς, με 920.000 πωλήσεις μοτοσυκλετών και άνοδο της τάξης του 16% έναντι της προηγούμενης χρονιάς.

Αυτός ο όγκος παραγωγής φέρνει τη Royal Enfield ανάμεσα στους μεγαλύτερους κατασκευαστές μοτοσυκλετών στον κόσμο ακόμη και εντός δεκάδας, αν βγουν από την εξίσωση τα παπιά και τα scooter, αλλά και οι μοτοσυκλέτες έως 250 κ.εκ. 

Οι παραπάνω είναι κυβισμοί και κατηγορίες που η ινδική εταιρεία δεν είχε ποτέ παρουσία και ούτε σκοπεύει να αποκτήσει, τουλάχιστον στο άμεσο μέλλον, και αυτό κάνει το επίτευγμα της ακόμη πιο εντυπωσιακό. Ειδικά αν αναλογιστεί κανείς ότι στην εγχώρια αγορά της Ινδίας τα μοντέλα με τις υψηλότερες πωλήσεις είναι μεταξύ 100 και 160 κ.εκ., και οτιδήποτε πάνω από 250 κ.εκ. θεωρείται premium.

Στην ινδική αγορά, η Royal Enfield έχει πάνω από το 90% της πίτας στα 250-750 κ.εκ. και σε αυτούς τους κυβισμούς θα παραμείνει και στο μέλλον τόσο στην Ινδία όσο και στον υπόλοιπο κόσμο όπου δραστηριοποιείται ήδη σε περισσότερες από 40 χώρες, έχει παρουσία και στη Λατινική Αμερική, ενώ είναι ο μοναδικός Ινδός κατασκευαστής μοτοσυκλετών που δραστηριοποιείται και στη Β. Αμερική.

Για να πετύχει βέβαια αυτά τα νούμερα η Royal Enfield πραγματοποίησε "κοσμογονικές" για την ίδια αλλαγές στη στρατηγική της αλλά και στον τρόπο που κατασκευάζει μοτοσυκλέτες τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια, χωρίς όμως να χάσει την ταυτότητά της. Αντίθετα την ενίσχυσε και την ανέδειξε αποκτώντας στην πορεία εκατοντάδες χιλιάδες φίλους σε όλο τον κόσμο. 

Royal Enfield - Πάνε για νέο ρεκόρ παραγωγής οι Ινδοί - Η ιστορία της εταιρείας

Από τα μόλις δύο μοντέλα οι Ινδοί έχουν πλέον μια ευρεία γκάμα που απαρτίζεται από 8 μοτοσυκλέτες, οι οποίες θα φτάσουν στο άμεσο μέλλον στις 14 με απώτερο μάλιστα στόχο τις 20 συνολικά.

Μοτοσυκλέτα που ανέδειξε την εικόνα της εταιρείας και πρωτοστατεί στις πωλήσεις της είναι το adventure Himalayan, το οποίο παρουσιάστηκε το 2015 και βρίσκεται πλέον στη δεύτερη γενιά του. Mια γενιά που φέρνει μαζί της και το νέο Sherpa μοτέρ των Ινδών, το πρώτο υγρόψυκτο στην ιστορία τους, όπως και την πρώτη TFT οθόνη με δυνατότητα συνδεσιμότητας.

Οι Bullet και Classic είναι ο "στυλοβάτης" της Royal Enfield εκείνες που την κράτησαν ζωντανή για όσο διάστημα χρειάστηκε και αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της ταυτότητάς της όπως και το εν σειρά δικύλινδρο Interceptor. Από την άλλη, τα επίσης δικύλινδρα 650 Shotgun και Super Meteor σκιαγραφούν την άποψη των Ινδών στα cruiser με το μονοκύλινδρο Meteor να αποτελεί την πιο προσιτή επιλογή και το HNTR να τραβά εντελώς διαφορετική πορεία και να συνδυάζει περισσότερα μοντέρνα στοιχεία -γραφικά και διχρωμίες ρεζερβουάρ- στη διαχρονική σχεδίασή του.

Άνθρωποι κλειδιά στην άνοδο της Royal Enfield είναι ο τωρινός διευθύνων σύμβουλός της εταιρείας Balakrishnan Govindarajan, ο Siddhartha Lal (CEO της εταιρείας την περίοδο 2000-2004) και ο πατέρας του, Vikram Lal, ο Ινδός δισεκατομμυριούχος επιχειρηματίας ο οποίος το 1994 εξαγόρασε τη Royal Enfield μέσω ομίλου της Eicher Motors, του ομίλου που ίδρυσε ο ίδιος και προήρθε από την οικογενειακή επιχείρηση του πατέρα του, την Eicher India.

O Govindarajan εντάχθηκε στο δυναμικό της Royal Enfield το 1994, όταν η παραγωγή δεν ξεπερνούσε τις 25.000 μοτοσυκλέτες τον χρόνο -ένα νούμερο που δεν θα άλλαζε σημαντικά για τουλάχιστον μία ακόμη 10ετία- στο μοναδικό τότε εργοστάσιο της εταιρείας στο Tiruvottiyur. 

Ο Govindarajan βρήκε τους κατάλληλους συμπαραστάτες στα πρόσωπα των δύο Lal που ήθελαν να επενδύσουν και να αναπτύξουν την εταιρεία, και από τα μέσα της 10ετίας του 2000 στόχευσε στην αύξηση της παραγωγής ώστε να δημιουργηθούν οι απαραίτητες οικονομίες κλίμακας και να περάσει η Royal Enfield στο επόμενο επίπεδο. 

Εκτός από τις μεγάλες επενδύσεις με τις ευλογίες των Lal, που επικεντρώθηκαν πρώτα στη Royal και έπειτα στα τρακτέρ του ομίλου, η σημαντικότερη ίσως συνεισφορά του Govindarajan ήταν στη βελτίωση της ποιότητας κατασκευής με τον παράλληλο εκσυγχρονισμό του εργοστασίου και των μεθόδων παραγωγής της εταιρείας, όπως και η προσοχή στον νευραλγικό ποιοτικό έλεγχο των εξαρτημάτων και των μοτοσυκλετών στο σύνολό τους.

Royal Enfield - Πάνε για νέο ρεκόρ παραγωγής οι Ινδοί - Η ιστορία της εταιρείας

Με πτυχίο μηχανικού μηχανολόγου, ο νεαρός τότε Siddhartha Lal, ως CEO συνέβαλε και αυτός με τη σειρά του στη βελτίωση των μοτοσυκλετών της RE, κάνοντας στη σέλα τους πολλά χιλιόμετρα, ενώ είχε συμβολή στην ανάπτυξη και μιας πιο ομαδικής εταιρικής κουλτούρας. "Butts on Seats" (Πισινοί στις σέλες), είναι άλλωστε μια φράση που χρησιμοποιείται συχνά εσωτερικά από τους Ινδούς, μια αρχή που δείχνει τη γενικότερη φιλοσοφία τους και στην προσέγγισή νέων αναβατών. Στη Royal Enfield θέλουν οι μοτοσυκλέτες τους να οδηγούνται γιατί είναι σίγουροι ότι οι αναβάτες θα καταλήξουν έπειτα να τις αγοράσουν, με test rides να είναι διαθέσιμα σε όλες τις αγορές όπως και στην Ελλάδα.

Οι μεγάλες αλλαγές και επενδύσεις οδήγησαν στον διπλασιαμό της παραγωγής μέχρι το 2010, ενώ μια πενταετία αργότερα είχε ξεπεράσει το μισό εκατομμύριο. Η κατακόρυφη αύξηση της παραγωγής οφείλεται στα δύο νέα εργοστάσια της εταιρείας σε Oragadam (2013) και Vallam (2017) με ένα ακόμη να ολοκληρώνεται φέτος-βάσει όσων έχουν ανακοινωθεί- στο Cheyyar, που θα ανεβάσει την παραγωγή ένα ακόμη επίπεδο.

Τα μέγιστα στην προσπάθεια των Ινδών να επεκταθούν παγκοσμίως έχουν συνεισφέρει και τα δύο τεχνολογικά κέντρα που διαθέτουν πλέον, ένα στην Ινδία και ένα στο Leicestershire της Αγγλίας όπως και η εξαγορά της βρετανικής Harris Performance Products το 2015. Η Harris φημήζεται για τα πλαίσια που σχεδιάζει και κατασκευάζει από το 1972 αλλά και για την αγωνιστική της εμπλοκή που είχε φτάσει τη 10ετία του '90 έως και την κορυφαία κλάση των 500 κ.εκ. του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος MotoGP.

Royal Enfield - Πάνε για νέο ρεκόρ παραγωγής οι Ινδοί - Η ιστορία της εταιρείας

Όλα τα εργοστάσια βρίσκονται στην πόλη Chennai (πρώην Madras), στην έδρα της Royal Enfield, εκεί όπου το 1955 στο Tiruvottiyur ξεκίνησε το δεύτερο κεφάλαιο στην ιστορία της εταιρείας. Τρία χρόνια νωρίτερα η τοπική Madras Motors είχε αναλάβει να εφοδιάσει τον ινδικό στρατό με Bullet 350 και 500 κυβικών με τις μοτοσυκλέτες να καταφθάνουν στην Ινδία το 1953. 

Σκληροτράχηλες και εύκολες στη συντήρησή τους οι μοτοσυκλέτες κέρδισαν τους Ινδούς, και το 1955 η Madras Motors και η Royal Enfield προχώρησαν στη σύσταση της Enfield India με αρχικό στόχο να συναρμολογούνται στο Tiruvottiyur οι μοτοσυκλέτες της. Από το 1962 οι μοτοσυκλέτες κατασκευάζονταν πλέον εξολοκλήρου στην Ινδία.

Η βρετανική κληρονομιά
Το πρώτο κεφάλαιο της Royal Enfield είναι φυσικά βρετανικό με την αρχή να γίνεται το 1891 από τους Bob Walker Smith και Albert Eadie στο Redditch της Αγγλίας και την εξαγορά της George Townsend & Co. που κατασκεύαζε τότε βελόνες και είχε μόλις ξεκινήσει να κατασκευάζει και ποδήλατα.

Royal Enfield - Πάνε για νέο ρεκόρ παραγωγής οι Ινδοί - Η ιστορία της εταιρείας

Δύο χρόνια μετά, η εταιρεία έφτασε σε συμφωνία με την κρατική εταιρεία κατασκευής τουφεκιών Royal Small Arms Factory of Enfield -γνωστή και ως σκέτο Enfield- για την προμήθεια εξαρτημάτων. Αυτή η επιτυχία της την οδήγησε στη μετονομασία της σε Enfield Manufacturing Company Ltd., ενώ Enfield ονομάστηκε και το πρώτο ποδήλατό της. 

Το 1894 τα ποδήλατα ξεκίνησαν να ονομάζονται Royal Enfield έπειτα και από την άδεια που πήρε η εταιρεία από το Βρετανικό Στέμμα, ενώ τότε ξεκίνησε και το σήμα κατατεθέν σλόγκαν "Made Like A Gun" (Φτιαγμένο Σαν Όπλο).

Πέντε χρόνια μετά, το 1898, η εταιρεία κατασκεύασε το πρώτο της τετράκυκλο χρησιμοποιώντας δύο πλαίσια από τα ποδήλατά της και ένα μοτέρ De Dion, ενώ η εταιρεία άλλαξε ξανά το όνομά της σε The Enfield Cycle Co. Ltd., το οποίο και κράτησε για τις επόμενες επτά 10ετίες.

Η πρώτη Royal Enfield μοτοσυκλέτα παρουσιάστηκε το 1901 και είχε σχεδιαστεί από τον Smith και τον Γάλλο Jules Gobiet. Το μοτέρ του 1,5 ίππου βρισκόταν μπροστά από τον λαιμό του σκελετού και η δύναμη έφτανε στον πίσω τροχό μέσω ενός τεράστιου σε μήκος δερμάτινου ιμάντα.

Το 1909 ακολούθησε η πρώτη V2 μοτοσυκλέτα της εταιρείας με κινητήρα Motosacoche 297 κ.εκ., ενώ το 1914 η μεγαλύτερη V2 μοτοσυκλέτα που κατασκεύαζε έφερε μοτέρ έξι ίππων και 770 κ.εκ. Αυτή ήταν και η μοτοσυκλέτα που "είδε δράση" στον 1ο ΠΠ, με τη Royal Enfield να προμηθεύει τον βρετανικό, τον βέλγικο, τον γαλλικό, τον αμερικάνικο αλλά και τον ρώσικο στρατό.

Μετά τον πόλεμο η εταιρεία συνεχίζει να μεγαλώνει και να εξελίσσει μοτοσυκλέτες φτάνοντας το 1930 να έχει συνολικά 11 μοντέλα, από τα 225 έως και τα 976 κ.εκ. Ο σταθμός στην ιστορία της έρχεται δύο χρόνια αργότερα όταν το 1932 παρουσιάστηκε η πρώτη Bullet στην ιστορία στο Λονδίνο, σε τρεις διαφορετικούς κυβισμούς: 250, 350 και 500 κ.εκ. Αυτό είναι και το μακροβιότερο όνομα μοτοσυκλέτας την ιστορία των δύο τροχών αφού εξακολουθεί να υπάρχει μέχρι και σήμερα με την ίδια την μοτοσυκλέτα να έχει αλλάξει πολλές φορές από τότε.

Royal Enfield - Πάνε για νέο ρεκόρ παραγωγής οι Ινδοί - Η ιστορία της εταιρείας

Ακολουθεί η εμπλοκή της στον 2ο ΠΠ με την προμήθεια μοτοσυκλετών, γεννητριών, ποδηλάτων αλλά και εξαρτημάτων για αντιαεροπορικά όπλα. Πιο διάσημη μοτοσυκλέτα της αυτή την περίοδο ήταν ο δίχρονος "Ιπτάμενος Ψύλλος" (Flying Flea) των 126 κ.εκ. που χρησιμοποιήθηκε από τον στρατό για να πέφτει με αλεξίπτωτο από αεροπλάνο.

Η βρετανική Royal Enfield συνέχισε να κατασκευάζει μοτοσυκλέτες μετά τον πόλεμο κάνοντας το πέρασμα και στην Ινδία, παρουσιάζοντας το 1960 το Interceptor που έμεινε στην παραγωγή έως το 1970. Ωστόσο η άνοδος των ιαπωνικών εργοστασίων εκείνη την περίοδο αλλά και η δυσκολία των Βρετανών να καλύψουν τη ζήτηση για τις μοτοσυκλέτες τους στην Ευρώπη αλλά και στην άλλη μεριά του Ατλαντικού οδήγησαν στο κλείσιμο της εταιρείας με το οριστικό λουκέτο να μπαίνει το 1970. Επτά χρόνια μετά η πρώτη ινδική Royal Enfield "αποβιβάστηκε" στη Μ.Βρετανία...

Ετικέτες

Η KTM και ο πόλεμος των CLICK: Σε ευθείες ράγες η αποκατάσταση – Υπάρχουν και Έλληνες στους προμηθευτές της

Βάση προγράμματος η κατάσταση στην KTM
Η KTM και ο πόλεμος των CLICK: Σε ευθείες ράγες η αποκατάσταση – Υπάρχουν και Έλληνες προμηθευτές της
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

29/4/2025

Το ιντερνετικό θέατρο του παραλόγου συνεχίζει ακάθεκτο με το ζήτημα της KTM, προεξοφλώντας κάθε φορά το αποτέλεσμα ανεξαρτήτως της πραγματικής είδησης, κι ενώ συνεχίζουν να μην έχουν τον απαραίτητο βαθμό πληροφόρησης για να μπορούν να καταλήξουν σε συμπέρασμα. Αυτό το περιμένει κανείς από τους σχολιαστές που αφιερώνουν μερικά δευτερόλεπτα σε ένα σχόλιο αντιδρώντας σε κάτι που είδαν μπροστά τους και ενδεχομένως αν τους δείξεις μετά από δύο μέρες τρία παρόμοια σχόλια να μην μπορούν να ξεχωρίσουν το δικό τους, αλλά δυστυχώς με τον ίδιο τρόπο αντιμετωπίζεται το ζήτημα και από ανθρώπους που έχουν βήμα, μικρό ή μεγάλο. Αποφεύγω να βάλω την λέξη δημοσιογράφος γιατί τώρα τελευταία μέχρι και ένας τύπος στο TikTok χρησιμοποίησε τον όρο για τον εαυτό του χωρίς φυσικά να έχει την ιδιότητα και όλες τις υποχρεώσεις και τις ευθύνες.

Η παραγωγή στο εργοστάσιο της KTM σταμάτησε ενώ είχε μόλις ξεκινήσει, αυτή είναι η είδηση. Οι λόγοι για τους οποίους σταμάτησε είναι επίσης συγκεκριμένοι και γνωστοί, όπως ξεκάθαρο ήταν πως θα έρθει εκ νέου αυτή η ώρα και δεν το λέμε τώρα, ο υπογράφων αυτό το άρθρο είχε σημειώσει το ζήτημα όταν έγραψε πως η παραγωγή θα ξεκινήσει με χρήματα της Bajaj.

Στο μεταξύ τότε τα σχόλια από κάτω έλεγαν πως δεν είναι βέβαιο αν ο Mr. Bajaj θα συνεχίσει να τροφοδοτεί την KTM, προφανώς χωρίς να εμβαθύνουν, κι ενώ αγνοούσαν δύο βασικές αρχές: Πως εκείνη την στιγμή είχαν μόλις διαβάσει μία πρωτογενή πληροφορία που φανέρωνε ρεπορτάζ και όχι μετάφραση ξένου κειμένου και έπειτα πως κανείς επιχειρηματίας, όσο πλούσιος και αν είναι, δεν πετά 150 εκατομμύρια για να μην δώσει τα υπόλοιπα 600, ενώ στο μεταξύ στοχεύει στα 2 δις! Έχει πρόγραμμα να δώσει από την αρχή όλο το ποσό σταδιακά βάση των διαδικασιών που υπάρχουν για την νόμιμη σμίκρυνση της τρύπας, αλλιώς δεν σπαταλά ούτε το ένα δέκατο. Ακόμη και τώρα η είδηση πως ο Bajaj έχει ήδη καλύψει το πρώτο μαξιλάρι για την διάσωση περνά από τους υπόλοιπους στα ψιλά γράμματα.

Σε αυτό το σημείο ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός πως με την ίδια πρακτική το σύνολο του ειδικού τύπου -και στην Ελλάδα- εξυπηρετεί τα συμφέροντα της KTM όταν λέει πως σταματούν την εκπροσώπηση των CFMOTO. Θα επανέλθω με διαφορετικό άρθρο για το ζήτημα, αλλά με την ίδια πρακτική της μετάφρασης, αυτή που πληγώνει την KTM από την μία πλευρά, από την άλλη την βοηθά αντιστρέφοντας την πραγματικότητα. Διότι η αλήθεια είναι πως η CFMOTO σταμάτησε την KTM και η σειρά των λέξεων έχει εδώ τεράστια σημασία, που όπως υποσχέθηκα θα δώσουμε ένα άλλο άρθρο καθώς εκεί θα εξηγείται το πλάνο των Κινέζων από διαφορετικό ρεπορτάζ.

Η KTM και ο πόλεμος των CLICK: Σε ευθείες ράγες η αποκατάσταση – Υπάρχουν και Έλληνες προμηθευτές της
Ταμπέλα μέσα από το εργοστάσιο της KTM: 5.000 εξαρτήματα από 250 προμηθευτές. Αυτά τα ράφια θα ξανά γεμίσουν τους επόμενους δύο μήνες!

Πάμε στο ζήτημα της παραγωγής που είναι τώρα το πλέον επίκαιρο:

Είχα τονίσει λοιπόν σχεδόν δύο μήνες πριν, πως αυτοί που πραγματικά πλήττονται δεν είναι η ίδια η KTM ή ο Pierer αυτοπροσώπως που αυτή την στιγμή έχει βγάλει εκατομμύρια από την χασούρα. Μετά τους εργαζόμενους, οι προμηθευτές έχουν το μεγαλύτερο πρόβλημα. Δεν κουρεύεται μόνο το έσοδο που προσδοκούσαν για εξαρτήματα που είχαν ήδη κατασκευάζει και δεν έχουν λάβει παρά μέρος και όχι το σύνολο του κόστους, αλλά επιπρόσθετα χάνουν και τον βασικό τους πελάτη τινάζοντας στον αέρα τον προγραμματισμό της τρέχουσας χρονιάς. Μία μερίδα μάλιστα από 250 προμηθευτές αφορά οικογενειακές επιχειρήσεις με λίγους εργαζόμενους που φτιάχνουν μικρό αριθμό εξαρτημάτων και έχουν μονοψήφιο αριθμό πελατών. Προσέξτε την λεπτή ισορροπία που κρύβει η παραπάνω πρόταση. Αρκετοί από αυτούς τους μικρότερους σε μέγεθος είναι πιο τυχεροί γιατί βρίσκονται στην Ιταλία, στην λεγόμενη «Motor Valley» και φτάνουν σε διψήφιο αριθμό πελατών. Εκτός από τις μοτοσυκλέτες, το πελατολόγιό τους εκτείνεται στα αυτοκίνητα και τα υπερ-αυτοκίνητα με τον βασικό όγκο των εργοστασίων να βρίσκεται σε ακτίνα 150 χιλιομέτρων. Υπάρχει προμηθευτής που κατασκευάζει εξαρτήματα για Ferrari, Ducati και Aprilia που όλα μαζί τα δείγματα χωρούν σε ένα μικρό χαρτοκιβώτιο αλλά η αξία τους είναι ιδιαίτερα υψηλή. Προμηθευτές της KTM υπάρχουν και στην Ελλάδα, όπως η DNA High Performance Filters και η Bike Alert που έχουν δεχτεί κούρεμα και τώρα καλούνται να συνεχίσουν να προμηθεύουν το εργοστάσιο. Φυσικά κάποιοι από αυτούς είναι στην Κίνα, όπως εκείνος ο διακόπτης που μας ταλαιπώρησε στο προηγούμενο MEGA TEST ON-OFF αλλά αυτοί δεν επηρεάζονται ιδιαίτερα, καθώς δεν έχουν τα ανωτέρω μεγέθη.

Για να προχωρήσει η διάσωση οι προμηθευτές έχουν δώσει την συγκατάθεσή τους για το κούρεμα χωρίς να περιμένουν πως θα ισοφαρίσουν κάποτε την χαμένη χρονιά. Υπάρχει ωστόσο η πληροφορία στο MOTO από δύο διαφορετικούς προμηθευτές, πως έχουν λάβει την υπόσχεση ότι σταδιακά θα επιστραφεί με τις μελλοντικές παραγγελίες και το ποσό του κουρέματος, όχι όπως αντιλαμβάνεστε βάση νομικής δέσμευσης αλλά περισσότερο ως μία κίνηση καλής θέλησης προτού βρεθεί η KTM σε θέση όντως να το κάνει και πράξη.

Τα εργοστάσια δεν παράγουν παρά ελάχιστα εξαρτήματα, τόσο τα Ευρωπαϊκά, όσο και τα Ιαπωνικά, σε αντίθεση με τους μεγαλύτερους από τους Κινέζους κατασκευαστές που παράγουν τα πάντα οι ίδιοι, ακόμη και τα γρανάζια του κιβωτίου, έως και την σέλα. Η QJMOTOR έχει μάλιστα διπλανό εργοστάσιο που ανήκει στον δικό της όμιλο και παράγει αναρτήσεις Marzocchi για τις μοτοσυκλέτες τις δικές της, έως και δαγκάνες φρένων και έπειτα προμηθεύει και τους υπόλοιπους ανταγωνιστές της. Τελείως διαφορετικό μοντέλο εργοστασίου. Παράδειγμα πληροφορίας από το τεύχος Απριλίου #665, και το έχουμε πει και παλαιότερα: Η Ducati παράγει εντός εργοστασίου τον στρόφαλο και τους εκκεντροφόρους του V4 κινητήρα από ενιαίο μπλοκ κράματος που λαμβάνει από Ιταλό προμηθευτή σε γειτονική στο εργοστάσιο τοποθεσία. Και ο λόγος που η παραγωγή αυτού του εξαρτήματος παραμένει εντός, είναι γιατί απαιτεί πολύ μεγάλη επένδυση που κανείς προμηθευτής δεν την αναλαμβάνει για έναν μόνο πελάτη. Θα ήταν ζημιογόνος συμφωνία μέχρι να βρει τουλάχιστον εκείνον τον αριθμό πελατολογίου για το συγκεκριμένο CNC που θα φέρει την απόσβεση ή θα έπρεπε να ανεβάσει την τιμή σε σημείο που η Ducati ήταν καλύτερο να το κάνει μόνη της, όπως δηλαδή συμβαίνει τώρα. Το αναφέρω για να δει το ευρύ κοινό πως με τον ίδιο τρόπο δουλεύουν όλοι οι μεγάλοι κατασκευαστές λοιπόν, ταυτόχρονα είναι και το καλύτερο παράδειγμα του γιατί δουλεύουν με αυτό τον τρόπο: Σε περίοδο κρίσης το εργοστάσιο αυξομειώνει τάχιστα την παραγωγή ή και την διακόπτει επιμερίζοντας το μεγαλύτερο μέρος του κόστους σε περισσότερες πλάτες. Έχουν να σηκώσουν στην KTM τις υποχρεώσεις τους απέναντι στους εργαζομένους της γραμμής παραγωγής, αλλά δεν έχουν χυτήρια, συγκολλητές, βαφείς κτλ. Ούτε όμως αυτοί είναι πάνω σε μία εταιρεία αλλά διάσπαρτοι σε 250 ξεχωριστές με αποτέλεσμα να γίνεται λιγότερο δυσβάσταχτο που ξαφνικά λείπει από την Ευρώπη μία παραγωγή, το μέγεθος της οποίας αντανακλάται στις πωλήσεις των 170.000 δικύκλων από συνόλου 250.000 που έχει δώσει το γκρουπ της KTM μαζί με την παραγωγή της Ινδίας και της Κίνας. Το εργοστάσιο έχει μόλις 10-12.000 μοτοσυκλέτες σε στοκ, πέραν όσων κατασκευάστηκαν το διάστημα αυτό φέτος, από την επανέναρξη της γραμμής παραγωγής. Το δίκτυο έχει επίσης έναν μεγάλο αριθμό στοκ, είναι όμως αδύνατο να δεκαπλασιάζεται αυτό το νούμερο όπως επίσης ακούγεται καθώς τότε θα μιλούσαμε για λουκέτα και σε ανεξάρτητα μαγαζιά λιανικής!

Οι προμηθευτές πήραν λοιπόν προκαταβολή στο σύνολο της παραγωγής που τους ζητήθηκε αλλά χρειάζονται χρόνο για να την ξεκινήσουν, πολλοί μάλιστα από αυτούς έχουν βρει και νέα συμβόλαια για να κλείσουν την φετινή τρύπα της KTM και έτσι δεν γινόταν να εξυπηρετήσουν άμεσα, ούτε η KTM ήθελε να κάνει συμφωνίες με νέους. Πρώτα γιατί αυτό θα έθετε σε κίνδυνο την αξιοπιστία και έπειτα γιατί δεν είναι ηθικό απέναντι σε αυτούς τους 250 που την στήριξαν υπογράφοντας την συμφωνία για το κούρεμα.

Η παραγωγή ξεκίνησε λοιπόν με το ζεστό χρήμα των Ινδών και διακόπηκε μόλις τελείωσαν τα εξαρτήματα που υπήρχαν στα ράφια. Οι προμηθευτές θα πρέπει να πληρωθούν προκαταβολικά για την επόμενη επανέναρξη και χρειάζονται 40 ημέρες για να παραδώσουν, ο πιο γρήγορος, έως και δύο μήνες. Αυτό ήταν κάτι που ήξεραν στην Αυστρία, ότι δεν θα γεμίσουν τα ράφια απευθείας, όμως δεν γινόταν να ζητήσουν από τους προμηθευτές να ξεκινήσουν να παράγουν χωρίς να προπληρώσουν το σύνολο από την στιγμή που είναι ήδη πιστωτικοί και δεν γινόταν να προπληρώσουν χωρίς το διασωστικό μαξιλάρι της Bajaj που θα ερχόταν όμως με την επανέναρξη της παραγωγής. Οδηγούνταν δηλαδή προς ένα αδιέξοδο, οπότε στην KTM πήραν την απόφαση να εργαστούν με μικρότερο ωράριο για αυτό το διάστημα και τον Ιούλιο να πάρουν την αναγκαία -και αναγκαστική- καλοκαιρινή άδεια. Τον Αύγουστο όμως που ήταν ο μήνας που κανονικά, όπως και εδώ σε εμάς, το σύνολο σχεδόν του εργοστασίου σταματούσε να εργάζεται, η παραγωγή θα ξεκινήσει με τα ράφια έτοιμα γεμάτα και χωρίς να χρειάζεται να σταματήσει εκ νέου. Θα συνεχίσουν με τα χωμάτινα που είναι μία τεράστια αγορά και αμέσως μετά με την οικογένεια των 1390 που στο τέλος του χρόνου θα έρθουν στην αγορά ως μοντέλα 2026 πλέον, αντί 2025 που ήταν προγραμματισμένα.

Η Bajaj είναι ο βασικός επενδυτής στην νέα πορεία της KTM και πρώτη φορά την ανέφεραν σε χθεσινό Δελτίο Τύπου ως εκείνον που έδωσε τα €150 εκατομμύρια για το πρώτο στάδιο της αναδιάρθρωσης, ουσιαστικά επιβεβαιώνοντας το ρεπορτάζ του προηγούμενου μήνα. Το επόμενο στάδιο, επίσης προγραμματισμένο, είναι να βρουν 600 εκατομμύρια μέχρι τις 23 Μαΐου τα οποία θα έρθουν με επενδυτές μετοχικού κεφαλαίου και επενδυτές πίστωσης. Στην πρώτη κατηγορία, αγοράζοντας ποσοστό δηλαδή και μάλιστα πλειοψηφικό περιμένουμε εμείς την Bajaj με δεκάδες άλλους να χορηγούν δάνεια, η CAN-AM φαίνεται να είναι ένας από αυτούς.

Αν στις 23 Μαΐου δεν συγκεντρωθούν τα €600 εκατομμύρια τότε η KTM διαλύεται, οι εγκαταστάσεις και το στοκ ρευστοποιείται και οι προμηθευτές, αυτοί δηλαδή που έχουν ήδη συμφωνήσει για την περικοπή, θα εισπράξουν ένα ακόμη πιο μικρό ποσοστό από τα όσα τους αναλογούν. Το ενδεχόμενο να γίνει κάτι τέτοιο δεν έχει εκμηδενιστεί πλήρως αλλά είναι πλέον εξαιρετικά μακρινό.

Η KTM πήρε επίσης παράταση από την ρυθμιστική αρχή της Αυστρίας να εκδώσει τα οικονομικά δεδομένα στο τέλος Μαΐου, μετά από το επόμενο στάδιο της αναδιάρθρωσης λοιπόν, το οποίο είναι άλλο ένα στοιχείο πως οδηγούμαστε βάση προγράμματος καθώς σε διαφορετική περίπτωση θα διαφαινόταν ο ρόλος της Bajaj.

Από την αρχή του 2024 έως και πριν την έναρξη της παραγωγής φέτος τον Μάρτιο, ο αριθμός των εργαζομένων στην KTM μειώθηκε κατά 1.850 υπαλλήλους. Στις 31 Δεκεμβρίου 2024, ο Όμιλος PIERER Mobility απασχολούσε 5.310 άτομα (προηγούμενο έτος: 6.184), εκ των οποίων 4.099 στην Αυστρία (προηγούμενο έτος: 5.020). Αυτό σημαίνει ότι ο αριθμός των εργαζομένων του Ομίλου μειώθηκε στην Αυστρία κατά 874 άτομα κατά το οικονομικό έτος 2024.

Τους πρώτους τρεις μήνες του 2025, απολύθηκαν επιπλέον 750 εργαζόμενοι ενώ η πώληση του πλειοψηφικού μεριδίου της MV Agusta αναμένεται να μειώσει το εργατικό δυναμικό κατά 220 άτομα στο πρώτο εξάμηνο του 2025. Ωστόσο ένα μεγάλο μέρος αυτών των θέσεων εργασίας αφορά την παράξενη επενδυτική κίνηση του Pierer στα ποδήλατα και τα ηλεκτρικά ποδήλατα μετά τον πανδημία, όταν δηλαδή ξεκινούσε η πτώση στην συγκεκριμένη αγορά που είχα φουσκώσει πολύ κατά την περίοδο του περιορισμού των μετακινήσεων. Είναι ίσως μία ένδειξη για το παιχνίδι που ετοιμαζόταν να παίξει αργότερα, έχοντας τουλάχιστον δύο δρόμους να κινηθεί, αναλόγως του πώς θα ερχόταν οι εξελίξεις.

Τα προκαταρκτικά βασικά οικονομικά στοιχεία για το οικονομικό έτος 2024 που θα δούμε να ανακοινώνονται στο τέλος του επόμενου μήνα με μεγαλύτερη ακρίβεια και με ανάλυση, έχοντας τώρα λάβει η KTM άδεια εξαίρεσης για την δημοσίευση της ετήσιας οικονομικής έκθεσης από την SIX Exchange Regulation AG:

  • Προσωρινά βασικά στοιχεία για το έτος 2024 με βάση την παραδοχή της συνέχισης της δραστηριότητας
    • Έσοδα: 1.879 εκατομμύρια ευρώ (- 29 %)
    • EBITDA: -484 εκατομμύρια ευρώ
    • EBIT: -1.188 εκατομμύρια ευρώ
    • Αποτέλεσμα προ φόρων (EBT): -1.280,1
    • Αρνητικά ίδια κεφάλαια ύψους -199 εκατ. ευρώ
  • Η μείωση των αποθεμάτων βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη
  • Αριθμός εργαζομένων στις 31 Δεκεμβρίου 2024: 5.310 (προηγούμενο έτος: 6.184)
  • Προοπτικές για το 2025: αρνητικό λειτουργικό αποτέλεσμα (προ κέρδους από αναδιάρθρωση)

 

Πώς άλλαξαν τα βασικά οικονομικά στοιχεία το 2024:

Έσοδα σε εκατομμύρια ευρώ το 2023: 2.661,2 και το 2024: 1.879,0 Μεταβολή: -29,4 %

EBITDA σε εκατομμύρια ευρώ το 2023: 323,5 και το 2024: -484,3 Μεταβολή: > -100 %

EBIT σε εκατομμύρια ευρώ το 2023: 160,0 και το 2024: -1.187,8 Μεταβολή: > -100 %

Αποτέλεσμα προ φόρων (EBT €m) το 2023: 92,1 και το 2024: -1.280,1 Μεταβολή: > -100 %

Βασικά στοιχεία ισολογισμού (στις 31 Δεκεμβρίου)

Σύνολο ισολογισμού €m το 2023: 2.952,9 και το 2024: 2.440,3 Μεταβολή: -17,4 %

Ίδια κεφάλαια το 2023: 909,3 και το 2024: -199,1 Μεταβολή: > -100 %

Καθαρός δανεισμός το 2023: 775,9 και το 2024: 1.642,7 Μεταβολή: > 100 %

Επενδύσεις το 2023 εξαιρουμένων των προσθηκών μισθώσεων (IFRS 16) ύψους 39,2 εκατ. ευρώ (προηγούμενο έτος: 32,5 εκατ. ευρώ) έφτασαν τα: 284,0 και το 2024: 232,8 Μεταβολή: -18,0 %

Αριθμός εργαζομένων στις 31 Δεκεμβρίου το 2023: 6.184 και το 2024: 5.310 Μεταβολή -14,1 %

Εργαζόμενοι στην Αυστρία το 2023: 5.020 και το 2024: 4.099 -18,3 %