Steve Harris - Απεβίωσε η κινητήριος δύναμη της Harris Performance

Τα ονομαστά πλαίσια της εταιρείας έφτασαν μέχρι και στο MotoGP
Κώστα Γκαζή
Από τον

Κώστα Γκαζή

23/6/2022
Στις 15 Ιουνίου του 2022 πέθανε ο Steve Harris, ονομαστός Βρετανός οραματιστής μηχανικός και σχεδιαστής πλαισίων της εταιρείας Harris Performance. Μαζί με τον αδερφό του, έγιναν γνωστοί τόσο μέσα από τις διακρίσεις των πλαισίων τους στους αγώνες, όσο και από την διάθεση aftermarket πλαισίων για μοτοσυκλετών παραγωγής.
 
Ο Steve Harris ήταν παθιασμένος μοτοσυκλετιστής ενώ τα τελευταία χρόνια υπέφερε από τη νόσο του Πάρκινσον. Ήταν αυτοδίδακτος μηχανολόγος-μηχανικός, ενώ τα πλαίσια του εξόπλισαν τις μοτοσυκλέτες θρυλικών αναβατών όπως ο Barry Sheene, ο John McGuinness, ο Shane “Shakey” Byrne, κ.α.
 
Ο αδερφός του, Lester Harris αναφέρει για τον Steve μεταξύ άλλων: “ήταν ο εμπνευστής, η κινητήριος δύναμη πίσω από την εταιρεία. Ήταν εξαιρετικά κοινωνικός, έβλεπε τη μεγάλη εικόνα και πίστευε πως μπορούσε να καταφέρει τα πάντα. Στην αρχή της καριέρας μας (βλ. δεκαετία του 1970), η τεχνολογία ήταν στοιχειώδης. Πολλοί κινητήρες ήταν καλοί, όμως ο σχεδιασμός των πλαισίων υστερούσε.”
Η βρετανική Harris Performance Products Limited, πιο γνωστή ως Harris Performance, ιδρύθηκε to 1972 από τους αδερφούς Steve και Lester Harris, και από τον Stephen Bayford. Η εταιρεία έγινε διάσημη κυρίως για τα πλαίσια της, πλαίσια που την οδήγησαν ακόμα και στους αγώνες MotoGP, για να εξαγοραστεί τελικά από την Royal Enfield.
Η βάση της εταιρείας βρίσκεται στο Hertford, όπου σχεδιάζονται, εξελίσσονται και κατασκευάζονται τα ονομαστά πλαίσια, μαζί με ψαλίδια, τιμονόπλακες, μαρσπιέ, βίδες τιτανίου, paddock stands, κ.α.
 
Η Harris Performance εξέλισσε πάντα τα προϊόντα και τις τεχνικές της μέσα από τους αγώνες, ενώ κατόπιν παρείχε aftermarket πλαίσια για πολλές μοτοσυκλέτες, συμπεριλαμβανομένης και της γνωστής σειράς κιτ πλαισίου Magnum.
Πέρα από τα παραπάνω, η Harris κατασκεύασε περισσότερες από 3.000 μοτοσυκλέτες, από μοναδικές σπέσιαλ κατασκευές, μέχρι τη διάσημη σειρά Magnum.
 
Στην πίστα, η Harris έχει συμμετάσχει σε αγώνες GP, WorldSBK, Endurance, στο Isle of Man TT, και σε πολλούς αγώνες Road Racing.
Το 1991, η Harris έγινε μόλις η μία από δύο εταιρείας που η Yamaha έδωσε την άδεια να αγοράσουν εργοστασιακούς κινητήρες YZR500 για να συμμετάσχουν στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στην κατηγορία ιδιωτών.
 
Εκεί η Harris ανταγωνίστηκε τα μεγάλα εργοστάσια στην κατηγορία των δίχρονων 500, με τη μεγαλύτερη ιδιωτική ομάδα του 1995, με 3 αναβάτες στις τάξεις της, συμπεριλαμβανομένου και του πρώην συντάκτη του περιοδικού Fast Bikes, Sean Emmett.
 
Την ίδια χρονιά, η Harris προσκλήθηκε να δημιουργήσει, οργανώσει και διαχειριστεί την επίσημη ομάδα WSBK της Suzuki, και να εξελίξει και τρέξει το GSX-R750 WT.
 
Επιπρόσθετα, η Suzuki ανέθεσε στη Harris να διανείμει το αγωνιστικό κιτ GSX-R750 στους πελάτες της εταιρείας.
Η εξέλιξη του GSX-R750 ολοκληρώθηκε στις σεζόν 96-98, ενώ το 1999 η Harris αναμίχθηκε στην προσπάθεια της Kawasaki στο BSB, και το 2000 ήταν διαχειρίστρια της ομάδας της Honda στο Βρετανικό Πρωτάθλημα Superbikes, εξελίσσοντας το VTR1000 SP-1.
 
Το 2001, η Harris συνεργάστηκε με την Sauber Petronas Engineering AG, εξελίσσοντας ένα πλαίσιο για μια τετράχρονη μοτοσυκλέτα GP.
Το 2002 η WCM ανέθεσε στη Harris να σχεδιάσει και κατασκευάσει μια MotoGP μοτοσυκλέτα, που θα φορούσε βελτιωμένο κινητήρα της Yamaha. Η συγκεκριμένη μοτοσυκλέτα αγωνίστηκε στο Πρωτάθλημα MotoGP του 2003, ως ο πρόδρομος της τετράχρονης εποχής της κατηγορίας.
 
Παράλληλα, η Harris αναμίχθηκε και με την ομάδα της Yamaha στους αγώνες Supermoto στη Βρετανία.
 
Σημειώστε πως η Harris ήταν ο επίσημος αντιπρόσωπος της Ohlins στη Βρετανία για σχεδόν 25 χρόνια, μέχρι που η σουηδική εταιρεία ίδρυσε την Ohlins UK.
Στα επόμενα 10 χρόνια, η Harris συνέχισε να εξελίσσει πλαίσια για αγώνες, με πιο γνωστά αυτά της Moto2 κατηγορίας, αλλά και των GP125, για την πρώτη κινέζικη εργοστασιακή ομάδα της κατηγορίας.
 
Για περίπου 15 χρόνια, η Harris συνεργαζόταν με την ινδική Eicher Motors Ltd, την μητρική εταιρεία της Royal Enfield, ενώ από το 2008 και μετέπειτα, η Harris αναμείχθηκε ακόμα περισσότερο με τη σχεδίαση των πλαισίων της RE, μαζί με τον Designer Mark Wells για μοτοσυκλέτες όπως την Cοntintental GT.
Η επιτυχία της παραπάνω συνεργασίας οδήγησε στην εξαγορά της Harris από την Eicher Motors Ltd, τον Ιούνιο του 2015.
 
Σεβόμενη τον τρόπο εργασίας της και την ιστορία της, η Royal Enfield δεν απορρόφησε την Harris, με την τελευταία να συνεχίζει να λειτουργεί στα ίδια κτήρια και με τον ίδιο τρόπο όπως και πριν, υπό την ονομασία Harris Performance (a unit of Eicher Motors Ltd).
Παράλληλα, ενώ η προτεραιότητα της Harris είναι πλέον η εξέλιξη των νέων μοτοσυκλετών της RE, η εταιρεία συνεχίζει να εξελίσσει και να διαθέτει στην αγορά νέα προϊόντα και για άλλες μάρκες μοτοσυκλετών.

Volonaut Airbike: Με 760.000 ευρώ δεν θα ξανά κολλήσεις στον Κηφισό!

Είναι πανάκριβο, ζυγίζει 30 κιλά και πετάει με 100 χλμ/ώρα
Volonaut
Από τον

Παύλο Καρατζά

20/8/2025

Ένας Πολωνός εφευρέτης παρουσιάζει το Volonaut Airbike – μια “ιπτάμενη μοτοσυκλέτα”. Εξαιρετικά ελαφριά και με μίνι τουρμπίνα, θα πετάει με ταχύτητα 100 χλμ/ώρα και όλα αυτά με μόλις 760.000 ευρώ!

Ο Tomasz Patan, εφευρέτης και επιχειρηματίας start-up από την Πολωνία, έχει ήδη γίνει γνωστός με το Jetson One. Η τελευταία του κατασκευή, το Volonaut Airbike, είναι ακόμα ελαφρύτερη και ακόμα πιο ριζοσπαστική. Θυμίζει αεροσκάφη από ταινίες επιστημονικής φαντασίας.

Το Volonaut Airbike κινείται από μια κεντρική μίνι τουρμπίνα που λειτουργεί με κηροζίνη, πετρέλαιο ή βιοκαύσιμο. Ο Tomasz Patan δεν θέλει να αποκαλύψει ακόμα τις ακριβείς τεχνικές λεπτομέρειες. Αρχικά είχε ανακοινώσει ότι η μέγιστη ταχύτητα θα ήταν 200 km/h, αλλά στην πραγματικότητα η μέγιστη ταχύτητα έχει οριστεί στα 102 km/h – σύμφωνα με τους κανονισμούς για τα ελαφριά αεροσκάφη χωρίς άδεια, τουλάχιστον στις ΗΠΑ.

Το χαμηλό βάρος είναι ακόμα πιο σημαντικό για μια “ιπτάμενη μοτοσυκλέτα”, με το συνολικό βάρος του Volonaut Airbike να είναι μόλις 30 κιλά. Ο Tomasz Patan χρησιμοποιεί ανθρακόνημα και εξαρτήματα από 3D εκτυπωτή για να επιτύχει μια πολύ ελαφριά κατασκευή. Η σχεδίαση του Volonaut Airbike είναι μίνιμαλ με μία μόνο θέση, εκείνη του αναβάτη, το μέγιστο βάρος του οποίου πρέπει να είναι 95 κιλά.

Η απογείωση και η προσγείωσή του γίνεται με ηλεκτρονικά βοηθήματα, χωρίς να γίνονται περισσότερες λεπτομέρειες γνωστές όσον αφορά τους αισθητήρες και τις παραμέτρους που παίρνουν υπόψη.

Η θέση του αναβάτη και το τιμόνι του Volonaut Airbike θυμίζουν μοτοσυκλέτα και ο Tomasz Patan δεν χρησιμοποιεί πιλοτήριο καθώς η κατασκευή δεν έχει εκτεθειμένους έλικες.

Μόλις λίγες ημέρες πριν η Volonaut δημοσίευσε το παρακάτω βίντεο από μια δοκιμαστική πτήση με το πρωτότυπο Airbike. Ωστόσο, ένα πρακτικό πρόβλημα είναι ότι μπορεί να παραμείνει στον αέρα μόνο για 10 λεπτά το πολύ και στη συνέχεια πρέπει να προσγειωθεί για ανεφοδιασμό.

Οι προπαραγγελίες έχουν πλέον ξεκινήσει για το Volonaut Airbike, που κοστίζει 760.000 ευρώ που περιλαμβάνει και το κόστος για την εκπαίδευση πτήσης!

Όσοι πιστοί λοιπόν μισούν την κίνηση και μπορούν να διαθέσουν αυτό το τεράστιο ποσό, ζυγίζουν κάτω από 95 κιλά και είναι διατεθειμένοι ανά δέκα λεπτά να σταματάνε για ανεφοδιασμό, παρακαλώ να σπεύσουν!