Steve Harris - Απεβίωσε η κινητήριος δύναμη της Harris Performance

Από τον

Κώστα Γκαζή

23/6/2022

Στις 15 Ιουνίου του 2022 πέθανε ο Steve Harris, ονομαστός Βρετανός οραματιστής μηχανικός και σχεδιαστής πλαισίων της εταιρείας Harris Performance. Μαζί με τον αδερφό του, έγιναν γνωστοί τόσο μέσα από τις διακρίσεις των πλαισίων τους στους αγώνες, όσο και από την διάθεση aftermarket πλαισίων για μοτοσυκλετών παραγωγής.

Ο Steve Harris ήταν παθιασμένος μοτοσυκλετιστής ενώ τα τελευταία χρόνια υπέφερε από τη νόσο του Πάρκινσον. Ήταν αυτοδίδακτος μηχανολόγος-μηχανικός, ενώ τα πλαίσια του εξόπλισαν τις μοτοσυκλέτες θρυλικών αναβατών όπως ο Barry Sheene, ο John McGuinness, ο Shane “Shakey” Byrne, κ.α.

Ο αδερφός του, Lester Harris αναφέρει για τον Steve μεταξύ άλλων: “ήταν ο εμπνευστής, η κινητήριος δύναμη πίσω από την εταιρεία. Ήταν εξαιρετικά κοινωνικός, έβλεπε τη μεγάλη εικόνα και πίστευε πως μπορούσε να καταφέρει τα πάντα. Στην αρχή της καριέρας μας (βλ. δεκαετία του 1970), η τεχνολογία ήταν στοιχειώδης. Πολλοί κινητήρες ήταν καλοί, όμως ο σχεδιασμός των πλαισίων υστερούσε.”

Η βρετανική Harris Performance Products Limited, πιο γνωστή ως Harris Performance, ιδρύθηκε to 1972 από τους αδερφούς Steve και Lester Harris, και από τον Stephen Bayford. Η εταιρεία έγινε διάσημη κυρίως για τα πλαίσια της, πλαίσια που την οδήγησαν ακόμα και στους αγώνες MotoGP, για να εξαγοραστεί τελικά από την Royal Enfield.

Η βάση της εταιρείας βρίσκεται στο Hertford, όπου σχεδιάζονται, εξελίσσονται και κατασκευάζονται τα ονομαστά πλαίσια, μαζί με ψαλίδια, τιμονόπλακες, μαρσπιέ, βίδες τιτανίου, paddock stands, κ.α.

Η Harris Performance εξέλισσε πάντα τα προϊόντα και τις τεχνικές της μέσα από τους αγώνες, ενώ κατόπιν παρείχε aftermarket πλαίσια για πολλές μοτοσυκλέτες, συμπεριλαμβανομένης και της γνωστής σειράς κιτ πλαισίου Magnum.

Πέρα από τα παραπάνω, η Harris κατασκεύασε περισσότερες από 3.000 μοτοσυκλέτες, από μοναδικές σπέσιαλ κατασκευές, μέχρι τη διάσημη σειρά Magnum.

Στην πίστα, η Harris έχει συμμετάσχει σε αγώνες GP, WorldSBK, Endurance, στο Isle of Man TT, και σε πολλούς αγώνες Road Racing.

Το 1991, η Harris έγινε μόλις η μία από δύο εταιρείας που η Yamaha έδωσε την άδεια να αγοράσουν εργοστασιακούς κινητήρες YZR500 για να συμμετάσχουν στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στην κατηγορία ιδιωτών.

Εκεί η Harris ανταγωνίστηκε τα μεγάλα εργοστάσια στην κατηγορία των δίχρονων 500, με τη μεγαλύτερη ιδιωτική ομάδα του 1995, με 3 αναβάτες στις τάξεις της, συμπεριλαμβανομένου και του πρώην συντάκτη του περιοδικού Fast Bikes, Sean Emmett.

Την ίδια χρονιά, η Harris προσκλήθηκε να δημιουργήσει, οργανώσει και διαχειριστεί την επίσημη ομάδα WSBK της Suzuki, και να εξελίξει και τρέξει το GSX-R750 WT.

Επιπρόσθετα, η Suzuki ανέθεσε στη Harris να διανείμει το αγωνιστικό κιτ GSX-R750 στους πελάτες της εταιρείας.

Η εξέλιξη του GSX-R750 ολοκληρώθηκε στις σεζόν 96-98, ενώ το 1999 η Harris αναμίχθηκε στην προσπάθεια της Kawasaki στο BSB, και το 2000 ήταν διαχειρίστρια της ομάδας της Honda στο Βρετανικό Πρωτάθλημα Superbikes, εξελίσσοντας το VTR1000 SP-1.

Το 2001, η Harris συνεργάστηκε με την Sauber Petronas Engineering AG, εξελίσσοντας ένα πλαίσιο για μια τετράχρονη μοτοσυκλέτα GP.

Το 2002 η WCM ανέθεσε στη Harris να σχεδιάσει και κατασκευάσει μια MotoGP μοτοσυκλέτα, που θα φορούσε βελτιωμένο κινητήρα της Yamaha. Η συγκεκριμένη μοτοσυκλέτα αγωνίστηκε στο Πρωτάθλημα MotoGP του 2003, ως ο πρόδρομος της τετράχρονης εποχής της κατηγορίας.

Παράλληλα, η Harris αναμίχθηκε και με την ομάδα της Yamaha στους αγώνες Supermoto στη Βρετανία.

Σημειώστε πως η Harris ήταν ο επίσημος αντιπρόσωπος της Ohlins στη Βρετανία για σχεδόν 25 χρόνια, μέχρι που η σουηδική εταιρεία ίδρυσε την Ohlins UK.

Στα επόμενα 10 χρόνια, η Harris συνέχισε να εξελίσσει πλαίσια για αγώνες, με πιο γνωστά αυτά της Moto2 κατηγορίας, αλλά και των GP125, για την πρώτη κινέζικη εργοστασιακή ομάδα της κατηγορίας.

Για περίπου 15 χρόνια, η Harris συνεργαζόταν με την ινδική Eicher Motors Ltd, την μητρική εταιρεία της Royal Enfield, ενώ από το 2008 και μετέπειτα, η Harris αναμείχθηκε ακόμα περισσότερο με τη σχεδίαση των πλαισίων της RE, μαζί με τον Designer Mark Wells για μοτοσυκλέτες όπως την Cοntintental GT.

Η επιτυχία της παραπάνω συνεργασίας οδήγησε στην εξαγορά της Harris από την Eicher Motors Ltd, τον Ιούνιο του 2015.

Σεβόμενη τον τρόπο εργασίας της και την ιστορία της, η Royal Enfield δεν απορρόφησε την Harris, με την τελευταία να συνεχίζει να λειτουργεί στα ίδια κτήρια και με τον ίδιο τρόπο όπως και πριν, υπό την ονομασία Harris Performance (a unit of Eicher Motors Ltd).

Παράλληλα, ενώ η προτεραιότητα της Harris είναι πλέον η εξέλιξη των νέων μοτοσυκλετών της RE, η εταιρεία συνεχίζει να εξελίσσει και να διαθέτει στην αγορά νέα προϊόντα και για άλλες μάρκες μοτοσυκλετών.

https://bit.ly/MOTO_673

Επικαιρότητα

Ρεκόρ Guiness ηλεκτρικής μοτοσυκλέτας: 6.721 μέτρα η Stark Varg EX [VIDEO] - 35μ χαμηλότερα από Yamaha YZ450FX

Με ακριβέστερη και πιο μαζεμένη αναδιατύπωση από την πλευρά της Stark τώρα

Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

23/12/2025

Ο Jiri Zak ανέβηκε τις πλαγιές του υψηλότερου ενεργού ηφαιστείου στον κόσμο, καταρρίπτοντας το προηγούμενο ρεκόρ υψομέτρου από ηλεκτρική μοτοσυκλέτα.

Μετά τον ντόρο που προκάλεσε η Stark Future, καθώς με τον Ελβετό ορειβάτη και αναβάτη Jiri Zak κατάφερε να φτάσει στα 6.721 μέτρα υψόμετρο με μια εργοστασιακή Stark Varg EX, ένα εντυπωσιακό ομολογουμένως εγχείρημα που πραγματοποιήθηκε στις 30 Νοεμβρίου στις απόκρημνες πλαγιές του Ojos del Salado, του ψηλότερου ενεργού ηφαιστείου στον πλανήτη, στα σύνορα Χιλής και Αργεντινής, με τα στοιχεία να έχουν καταγραφεί από προ-βαθμονομημένες συσκευές GPS για την επιβεβαίωση.

Η προσπάθεια ακολουθήθηκε από δηλώσεις και δημοσιεύσεις από μεριά της εταιρείας για “παγκόσμιο ρεκόρ ανάβασης υψομέτρου”, αγνοώντας παλιότερη προσπάθεια του Pol Tarres σε μια Yamaha YZ450FX, που έφτασε τα 6.756 μέτρα.

Ο Jiri Zak θα ποντάρει στο ότι ο οργανισμός Guiness δεν έχει ακόμη αναγνωρίσει την προσπάθεια της Yamaha, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν έχει γίνει όμως.

Το ρεκόρ της Stark Future έχει πλέον επικυρωθεί από τα ρεκόρ Guiness, με μια πιο συμβιβαστική διατύπωση όμως, ως “Μεγαλύτερο υψόμετρο που έχει επιτευχθεί από ηλεκτρική μοτοσυκλέτα”.

Σε ένα περιβάλλον με μειωμένο οξυγόνο, θερμοκρασίες κάτω από το μηδέν, ασταθές ηφαιστειακό έδαφος και ακραίες κλίσεις και συνθήκες, ο Zak οδήγησε τη Varg EX, έχοντας το πλεονέκτημα καθώς οι κινητήρες εσωτερικής καύσης ασφυκτιούν με την έλλειψη οξυγόνου να επηρεάζει αρνητικά την απόδοση τους. "Πριν δύο χρόνια αυτό ήταν απλώς ένα όνειρο. Να το κάνεις με ηλεκτρική μοτοσυκλέτα, είναι κάτι ξεχωριστό", δήλωσε ο ίδιος μετά την ολοκλήρωση της ανάβασης.

Το νέο ρεκόρ ξεπερνά το προηγούμενο αναγνωρισμένο όριο των 6.639 μέτρων, που είχαν πετύχει οι Francisco, Max και Tomás Rencoret στην ίδια περιοχή, αλλά και το υψηλότερο καταγεγραμμένο υψόμετρο που είχε φτάσει μέχρι σήμερα ηλεκτρική μοτοσυκλέτα, σε απόπειρα με KTM το 2015. Παράλληλα, η επίδοση αυτή πλησιάζει και το απόλυτο ρεκόρ μοτοσυκλέτας, το οποίο η Yamaha ισχυρίζεται ότι κατέρριψε τον Μάρτιο του 2024, όταν ο Pol Tarrés έφτασε στα 6.756 μέτρα με YZ450FX, χωρίς ωστόσο ακόμη επίσημη επιβεβαίωση από τη Guinness.

Το πλεονέκτημα της Stark Varg EX σε τέτοιες συνθήκες είναι προφανές. Σε έναν θερμικό κινητήρα, η μειωμένη ατμοσφαιρική πίεση περιορίζει την απόδοση. Αντίθετα, ο ηλεκτροκινητήρας της Varg, που τροφοδοτείται από μπαταρία 7,2 kWh, αποδίδει χωρίς απώλειες, ανεξάρτητα από το υψόμετρο με μόνο αλουμινικουβέρτες να προστατεύουν τις μπαταρίες από τις ακραίες συνθήκες.

Ο CEO της Stark Future, Anton Wass, σχολίασε: "Δεν έχει σημασία μόνο ο αριθμός. Σημασία έχει να αποδείξουμε ότι η ηλεκτροκίνηση δεν είναι συμβιβασμός. Η πλατφόρμα Varg μπορεί να λειτουργεί στα όρια της ατμόσφαιρας, προσφέροντας έλεγχο και ασφάλεια σε πραγματικά εχθρικές συνθήκες. Επόμενη στάση; Το φεγγάρι".