Συστήματα keyless: κίνδυνοι και προφυλάξεις

Η λύση του… αλουμινόχαρτου!
Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

23/4/2019

Η keyless τεχνολογία εφαρμόστηκε για πρώτη φορά στα αυτοκίνητα, αλλά εδώ και αρκετά χρόνια έχει αρχίσει να γίνεται "κοινός" τόπος" και στις μοτοσυκλέτες, με όλο και περισσότερα εργοστάσια να εφαρμόζουν την συγκεκριμένη λύση. Το μόνο που χρειάζεται ο αναβάτης είναι να έχει τον πομπό στην τσέπη του ή κάπου πάνω του, για να πάρει μπροστά η μοτοσυκλέτα με το πάτημα ενός κουμπιού.
Σίγουρα είναι ένα κομμάτι του ηλεκτρονικού εξοπλισμού που προσθέτει πόντους άνεσης και ευκολίας χρήσης, αλλά όπως έχουμε γράψει επανειλημμένως, είναι και μια από τις πιο αμφιλεγόμενες λειτουργίες σε ό,τι αφορά την ασφάλεια. Πλέον, με τα ηλεκτρονικά μέσα που διαθέτουν οι επίδοξοι κλέφτες, το έργο τους γίνεται πιο εύκολο και με μικρότερο ρίσκο, καθώς δεν χρειάζεται ούτε να σπάνε κλειδαριές τιμονιών, ούτε να παλεύουν να ξεπεράσουν το εμπόδιο του immobilizer.
Η επιβεβαίωση ήρθε πρόσφατα κι από έναν πρώην πράκτορα του FBI, τον Holly Hubert, ο οποίος έχει πλέον δικιά του εταιρεία κυβερνοπροστασίας. Ο Hubert προτείνει στους ιδιοκτήτες οχημάτων με τεχνολογία keyless να τοποθετούν το κλειδί-πομπό τυλιγμένο μέσα σε αλουμινόχαρτο όταν δεν το χρησιμοποιούν. Όπως εξηγεί ο ίδιος, το σύστημα του οχήματος περιμένει το σήμα από το κλειδί για να ενεργοποιηθεί. Αυτό το σήμα υποτίθεται ότι είναι χαμηλής ισχύος, έτσι ώστε να πρέπει να βρίσκεται το κλειδί πολύ κοντά στο όχημα για να μπει σε λειτουργία. Με την πάροδο όμως των ετών και την εξέλιξη της τεχνολογίας, οι κλέφτες έχουν αρχίσει να ωφελούνται από τα αποτελέσματα αυτής της εξέλιξης. Είναι πια πολύ εύκολο να αγοράσει κανείς από το εμπόριο μια συσκευή που ενισχύει το σήμα του πομπού κι ενώ, για παράδειγμα, το κλειδί μπορεί να βρίσκεται μέσα στο σπίτι, ο ενισχυτής θα δώσει την δυνατότητα να πάρει μπροστά η μοτοσυκλέτα.

Το ίδιο σύστημα μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί για να αντιγραφεί ο κωδικός του συστήματος.
Για να έχουμε μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα, να αναφέρουμε πως το 2016, η αμερικάνικη υπηρεσία που ασχολείται με ασφαλιστικά εγκλήματα, κατέγραψε αύξηση 22% στις κλοπές όπου οι κλέφτες απέκτησαν πρόσβαση στους keyless πομπούς. Γι' αυτό το λόγο ο Hubert προτείνει να κρατούνται τα κλειδιά-πομποί τυλιγμένοι σε αλουμινόχαρτο όταν δεν είναι σε χρήση, ούτως ώστε να εμποδίσει του techno-freak κλέφτες να πιάσουν το σήμα που εκπέμπει. Υπάρχει επίσης στο εμπόριο και μια ειδικά θήκη που ονομάζεται "σακούλα Faraday", η οποία έχει το ίδιο σχήμα με ένα κανονικό πλαστικό σακουλάκι, αλλά είναι υπενδεδυμένη εσωτερικά με αλουμίνιο.
Το θέμα της υποκλοπής των σημάτων από τα κλειδιά-πομπούς είναι κάτι που έχει αρχίσει να απασχολεί σοβαρά τα εργοστάσια, καθώς πολλά από τα σύγχρονα οχήματα διαθέτουν ένα μεγάλο πλήθος ηλεκτρονικών συστημάτων. Πριν από τρία χρόνια μάλιστα, ένας χάκερ πήρε τον έλεγχο ενός αυτοκινήτου Jeerp ενώ το αμάξι ήταν εν κινήσεις, κατά τη διάρκεια μιας δοκιμής για ένα τεχνολογικό περιοδικό. Αυτό οδήγησε στην ανάκληση 1,4 εκατομμυρίων αυτοκινήτων της εταιρείας…
Γίνεται λοιπόν εύκολα κατανοητό, ότι η απειλή της ηλεκτρονικής υποκλοπής είναι μια πραγματικότητα, η οποία μάλιστα εξελίσσεται ραγδαία παράλληλα με την ανάπτυξη της τεχνολογίας, κάτι που όπως δείχνουν τα δεδομένα, είναι μια μεγάλη πρόκληση τόσο για τους κατασκευαστές, όσο και για τους ιδιοκτήτες των οχημάτων.

 

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο - Στον αρκτικό κύκλο του Καναδά [Gallery]

Ασταμάτητη βροχή, λάσπη, 4° βαθμοί Κελσίου και πυκνή ομίχλη στον Dempster Highway
SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

24/7/2025

Στον καναδικό βορρά συνεχίζει το SYM Arctic Route με τον Κωνσταντίνο Μητσάκη και το SYM ADXTG 400 να προσεγγίζουν τον Αρκτικό Κύκλο του Καναδά μέσω της απαιτητικής Dempster Highway. 

Παρά τη συνεχή βροχή, την ομίχλη και τις δυσκολίες του χωμάτινου τερέν, το adventure scooter της SYM κατάφερε να φτάσει σε ακόμα ένα ορόσημο του ταξιδιού, χωρίς να παρουσιάσει κάποιο τεχνικό πρόβλημα.

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Κωνσταντίνου Μητσάκη:

"Η επόμενη αποστολή του SYM ARCTIC ROUTE 2025 ήταν η προσέγγιση του Αρκτικού κύκλου του Καναδά. Για να επιτευχθεί ο στόχος θα έπρεπε – με αφετηρία την Dawson City – να οδηγήσω περίπου 410 χλμ. πάνω στον χωμάτινο οδικό άξονα Dempster Highway, προκειμένου το απροβλημάτιστο SYM ADXTG 400 να πατήσει τη νοερή γραμμή του καναδέζικου Αρκτικού κύκλου. Πάμε ξανά βορρά…
 Δυστυχώς, οι καιρικές συνθήκες καθοδόν κάθε άλλο παρά ευνοϊκές ήταν! Ασταμάτητη βροχή, τσουχτερό κρύο (4°C) και πυκνή ομίχλη επικρατούσαν σε όλη τη διαδρομή προς τον αρκτικό προορισμό, γεγονός που με υποχρέωσε να διακόψω προσωρινά την πορεία μου (μετά από 8 ώρες οδήγησης και μόλις 280 χλμ.) και να κατασκηνώσω στην άκρη του δρόμου. Όμως, το δυσκολότερο πρόβλημα ήταν ξεκάθαρα η κατάσταση του δρόμου, ο οποίος είχε μετατραπεί σ’ ένα εργοτάξιο λάσπης, δυσχεραίνοντας αφάνταστα την οδήγηση…
Την επόμενη μέρα, επιστρατεύοντας πολύ κουράγιο και επιμονή, κατάφερα να προσεγγίσω εντέλει τον Αρκτικό κύκλο μετά από 130 βασανιστικά χιλιόμετρα και να πανηγυρίσω (κάτω από εκνευριστικό ψιλόβροχο) την ολοκλήρωση άλλου ενός αρκτικού άθλου. Κι όταν σίγησαν οι μοναχικοί πανηγυρισμοί, έκανα αμέσως μεταβολή και κατευθύνθηκα στον κοντινό οικισμό Eagle Plains, όπου και διανυκτέρευσα ξανά στη σκηνή μου. Πάντα με το σπρέι πιπεριού στο προσκέφαλο, υπό τον φόβο των αρκούδων…
Στην Dawson City όπου επέστρεψα με λιακάδα, ξεκουράστηκα και ανασυγκροτήθηκα για την επικείμενη επιστροφή στο μακρινό Montreal – μόλις 6.500 χλμ. με χώριζαν πλέον από το φινάλε του βορειοαμερικανικού οδοιπορικού μου! Ωστόσο, η πιο δυνατή ανάμνηση που μου χάρισε η πόλη των χρυσοθήρων ήταν αναμφίβολα η συνάντησή μου με τον καλοσυνάτο Αντώνη Ντόβα, τον ιδιοκτήτη του ελληνικού εστιατορίου “The Drunken Goat”. Εγκαταστημένος στην Dawson City τα τελευταία 25 χρόνια, ο Αντώνης με καλωσόρισε με περίσσια χαρά και προχώρησε σε μια αυθόρμητη κατάθεση ψυχής για την ζωή του εδώ στον παγωμένο βορρά του Καναδά, η οποία με συγκίνησε αφάνταστα. Φίλε Αντώνη, σε ευχαριστώ πολύ…”