Θερμαινόμενοι δρόμοι που δροσίζουν τις πόλεις

Μια έξυπνη ιδέα με... εύκολη και φτηνή εφαρμογή
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

4/2/2021

Η EUROVIA είναι μια ισπανική εταιρεία κατασκευής δρόμων που πρόσφατα παρουσίασε ένα ολοκληρωμένο οικοσύστημα διαχείρισης της θερμότητας, με στόχο το λειώσιμο του χιονιού και του πάγου από τους δρόμους τον χειμώνα, αλλά και την μεταφορά της ζέστης από την καυτή άσφαλτο το καλοκαίρι προς τα σπίτια και τα κτήρια για την θέρμανση του νερού που χρησιμοποιούν, κάτι που θα έχει ως αποτέλεσμα την μείωση της θερμοκρασίας περιβάλλοντος.

Πως θα γίνουν όλα αυτά; Η τεχνολογία υπάρχει ήδη και χρησιμοποιείται σε όλα τα μεγάλα αεροδρόμια, τα οποία έχουν θερμαινόμενους αεροδιαδρόμους. Κάτω από την επιφάνεια της ασφάλτου περνάνε σωλήνες με νερό. Τον χειμώνα, ζεσταίνοντας το νερό που περνά κάτω από την άσφαλτο η θερμοκρασία της ασφάλτου είναι πάνω από 0⁰C οπότε το χιόνι και ο πάγος δεν κολλάνε πάνω της και δεν χρειάζεται να πέσει αλάτι. Όσο πιο ζεστό είναι το νερό στους σωλήνες, τόσο πιο ζεστή είναι η άσφαλτος και στην περίπτωση των αεροδιαδρόμων το χιόνι λιώνει πριν προλάβει να δημιουργήσεις στρώμα πάνω της. Φυσικά όσο αυξάνεται η θερμότητα του νερού στους σωλήνες, τόσο μεγαλύτερη ενέργεια θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί για να το ζεστάνουμε. Παρ’ όλα αυτά, αυτή η ενέργεια που ξοδεύουμε τον χειμώνα για την θέρμανση του δρόμου μπορούμε να την πάρουμε πίσω εύκολα το καλοκαίρι, καθώς η θερμότητα που αναπτύσσεται στην επιφάνεια της ασφάλτου περνά στο νερό που έχουν οι σωλήνες από κάτω της. Αυτό το ζεστό νερό μπορεί να χρησιμοποιηθεί από τα σπίτια και τα υπόλοιπα κτήρια της περιοχής. Όσο περισσότερο ζεστό νερό χρησιμοποιούν τα κτήρια, τόσο περισσότερο κρυώνουν οι δρόμοι, αφού οι σωλήνες γεμίζουν με φρέσκο κρύο νερό, το οποίο ζεσταίνουν και πάει λέγοντας.

Προφανώς είναι εξαιρετικά δύσκολο και πανάκριβο να ξηλώσουμε την άσφαλτο σε χιλιάδες χιλιόμετρα εθνικών οδών και να περάσουμε από κάτω τους σωλήνες με νερό.

Όμως στα κέντρα των μεγάλων πόλεων όπως της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης, της Πάτρας κ.τ.λ. είναι πολύ πιο εύκολο και οικονομικά λογικό να ξεκινήσουν τμηματικά οι εργασίες και να συνδεθούν με το σύστημα τα κοντινά κτήρια. Επίσης τα οφέλη στα κέντρα των πόλεων θα είναι πολύ μεγαλύτερα, διότι η συσσώρευση της θερμοκρασίας πάνω στην άσφαλτο είναι μεγαλύτερη και η ψύξη των δρόμων θα μειώσει την κατανάλωση ενέργειας των κλιματιστικών, αλλά και θα κάνει πιο ανθρώπινη τη ζωή μας σε συνθήκες καύσωνα.

Το ίδιο μπορούμε να πούμε και για τα νησιά μας, όπου το καλοκαίρι αντιμετωπίζουν συχνά διακοπές ρεύματος λόγω υπερβολικού φορτίου από την χρήση κλιματιστικών στο full.

Με άλλα λόγια, μπορεί η ιδέα των θερμαινόμενων δρόμων να μην αποτελεί άμεση ανάγκη για μια χώρα όπως η Ελλάδα, για να λιώνουμε τα χιόνια, όμως τα οφέλη που έχει το καλοκαίρι έχουν μεγάλο ενδιαφέρον.   

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο - Στον αρκτικό κύκλο του Καναδά [Gallery]

Ασταμάτητη βροχή, λάσπη, 4° βαθμοί Κελσίου και πυκνή ομίχλη στον Dempster Highway
SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

24/7/2025

Στον καναδικό βορρά συνεχίζει το SYM Arctic Route με τον Κωνσταντίνο Μητσάκη και το SYM ADXTG 400 να προσεγγίζουν τον Αρκτικό Κύκλο του Καναδά μέσω της απαιτητικής Dempster Highway. 

Παρά τη συνεχή βροχή, την ομίχλη και τις δυσκολίες του χωμάτινου τερέν, το adventure scooter της SYM κατάφερε να φτάσει σε ακόμα ένα ορόσημο του ταξιδιού, χωρίς να παρουσιάσει κάποιο τεχνικό πρόβλημα.

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Κωνσταντίνου Μητσάκη:

"Η επόμενη αποστολή του SYM ARCTIC ROUTE 2025 ήταν η προσέγγιση του Αρκτικού κύκλου του Καναδά. Για να επιτευχθεί ο στόχος θα έπρεπε – με αφετηρία την Dawson City – να οδηγήσω περίπου 410 χλμ. πάνω στον χωμάτινο οδικό άξονα Dempster Highway, προκειμένου το απροβλημάτιστο SYM ADXTG 400 να πατήσει τη νοερή γραμμή του καναδέζικου Αρκτικού κύκλου. Πάμε ξανά βορρά…
 Δυστυχώς, οι καιρικές συνθήκες καθοδόν κάθε άλλο παρά ευνοϊκές ήταν! Ασταμάτητη βροχή, τσουχτερό κρύο (4°C) και πυκνή ομίχλη επικρατούσαν σε όλη τη διαδρομή προς τον αρκτικό προορισμό, γεγονός που με υποχρέωσε να διακόψω προσωρινά την πορεία μου (μετά από 8 ώρες οδήγησης και μόλις 280 χλμ.) και να κατασκηνώσω στην άκρη του δρόμου. Όμως, το δυσκολότερο πρόβλημα ήταν ξεκάθαρα η κατάσταση του δρόμου, ο οποίος είχε μετατραπεί σ’ ένα εργοτάξιο λάσπης, δυσχεραίνοντας αφάνταστα την οδήγηση…
Την επόμενη μέρα, επιστρατεύοντας πολύ κουράγιο και επιμονή, κατάφερα να προσεγγίσω εντέλει τον Αρκτικό κύκλο μετά από 130 βασανιστικά χιλιόμετρα και να πανηγυρίσω (κάτω από εκνευριστικό ψιλόβροχο) την ολοκλήρωση άλλου ενός αρκτικού άθλου. Κι όταν σίγησαν οι μοναχικοί πανηγυρισμοί, έκανα αμέσως μεταβολή και κατευθύνθηκα στον κοντινό οικισμό Eagle Plains, όπου και διανυκτέρευσα ξανά στη σκηνή μου. Πάντα με το σπρέι πιπεριού στο προσκέφαλο, υπό τον φόβο των αρκούδων…
Στην Dawson City όπου επέστρεψα με λιακάδα, ξεκουράστηκα και ανασυγκροτήθηκα για την επικείμενη επιστροφή στο μακρινό Montreal – μόλις 6.500 χλμ. με χώριζαν πλέον από το φινάλε του βορειοαμερικανικού οδοιπορικού μου! Ωστόσο, η πιο δυνατή ανάμνηση που μου χάρισε η πόλη των χρυσοθήρων ήταν αναμφίβολα η συνάντησή μου με τον καλοσυνάτο Αντώνη Ντόβα, τον ιδιοκτήτη του ελληνικού εστιατορίου “The Drunken Goat”. Εγκαταστημένος στην Dawson City τα τελευταία 25 χρόνια, ο Αντώνης με καλωσόρισε με περίσσια χαρά και προχώρησε σε μια αυθόρμητη κατάθεση ψυχής για την ζωή του εδώ στον παγωμένο βορρά του Καναδά, η οποία με συγκίνησε αφάνταστα. Φίλε Αντώνη, σε ευχαριστώ πολύ…”