Vespa - Όχι δεν κλείνει, όπως λανθασμένα αναφέρει μερίδα του τύπου

Συνήθης πρακτική του ιταλικού εργοστασίου με τους εποχικούς εργάτες μπέρδεψε τους αρθρογράφους
Vespa-Pontedera
Κώστα Γκαζή
Από τον

Κώστα Γκαζή

4/12/2024

Όλα ξεκίνησαν με ένα ελαφρώς μπερδεμένο άρθρο της ιταλικής εφημερίδας Il Tirreno, που έχει έδρα το Livorno και καλύπτει νέα που αφορούν κυρίως την Τοσκάνη, στην οποία υπάγεται και το εργοστάσιο της Vespa στην Pontedera, και συνεχίστηκε με μερίδα του τύπου να πηγαίνει το θέμα ένα βήμα παραπέρα κάνοντας λόγο για κλείσιμο του εργοστασίου της ιταλικής εταιρείας.

Το άρθρο του Andreas Quirici στην Il Tirreno είχε τίτλο: “Piaggio, πάνω από χίλιοι εργαζόμενοι σε ‘απόλυση’ για τρεις εβδομάδες: η πτώση των πωλήσεων και οι ημερομηνίες επιστροφής”.

Τα εισαγωγικά στη λέξη “απόλυση” έχουν σημασία, καθώς πρόκειται για μια συνήθη πρακτική της Piaggio που προσλαμβάνει εποχικούς εργάτες στο εργοστάσιο της Vespa τους μήνες που η παραγωγή το απαιτεί, ενώ κατόπιν όταν η ζήτηση και η παραγωγή πέφτουν τους απολύει, και η ιστορία επαναλαμβάνεται από την αρχή. Μια ιστορία που έχουμε συνηθίσει και στην Ελλάδα κυρίως στις τουριστικές επιχειρήσεις, σε Δήμους, κ.α.

Τα τοπικά συνδικάτα (που εκπροσωπεί η συνδικαλιστική αντιπροσωπεία Rsu) απαιτούν -όπως συνηθίζεται και εδώ σε πολλές περιπτώσεις- τη μονιμοποίηση των παραπάνω 1.100 υπαλλήλων, με αποτέλεσμα να υπάρχει και ανάλογη στήριξη αυτών των αιτημάτων και από μερίδα του τύπου.

Ο αρθρογράφος του Il Tirreno μπλέκει το ζήτημα των εποχικών εργαζομένων, με την πτώση των πωλήσεων της Piaggio -για την οποία σας γράψαμε ΕΔΩ-, με αποτέλεσμα να σκιαγραφεί ένα ζοφερό μέλλον για τη Vespa, το οποίο όμως πέρα από τα οικονομικά νούμερα δεν έχει άλλη βάση.

Στο άρθρο της 28ης Νοεμβρίου αναφέρεται πως από τη Δευτέρα 2 Δεκεμβρίου η παραγωγή θα σταματήσει “σε μεγάλο μέρος” του εργοστασίου της Vespa, ενώ τον Ιανουάριο έχει προγραμματιστεί συνάντηση για την ανακοίνωση της επαναλειτουργίας των θέσεων που σταματούν λόγω της μικρής εποχικής ζήτησης.

Οι εποχικοί εργαζόμενοι που απολύονται για να επαναπροσληφθούν αργότερα είναι 698 εργάτες, 306 μηχανικοί και 94 Vtl -αν καταλαβαίνουμε καλά αφορά εργαζόμενους από το εξωτερικό.

Το άρθρο αναφέρεται εκτενώς στα συνδικάτα και στο αριστερό κόμμα Pontedera a sinistra, στο επίδομα απόδοσης της Vespa, και στην κλιμακωτή επανέναρξη της πλήρους λειτουργίας του εργοστασίου, που υπαγορεύεται από τις παραδόσεις στους dealer και τα αποθέματα των αποθηκών, όλα με επίκεντρο τη ζητούμενη μονιμοποίηση των εποχικών εργαζομένων.

Η ανησυχία του αρθρογράφου λοιπόν εστιάζει στις κακές επιδόσεις του Piaggio Group οι οποίες δυσχεραίνουν περαιτέρω τις προσπάθειες για μονιμοποίηση των εποχικών εργαζομένων, και όχι στο κλείσιμο του εργοστασίου όπως ερμήνευσαν κάποιοι αρθρογράφοι.

Ετικέτες

Γερμανία: Δημοπρατήθηκε Yamaha XT500 του 1988 με 0 χιλιόμετρα για 115.000 ευρώ!

Η τιμή της ξεκίνησε από τα 15.000 ευρώ
cover
Από τον

Παύλο Καρατζά

22/10/2025

 

Σας είχαμε ενημερώσει πως στην Γερμανία δημοπρατούταν μία Yamaha XT500 του 1988 με μηδέν χιλιόμετρα. Μάλιστα, η μοτοσυκλέτα δεν έχει καν συναρμολογηθεί όπως μπορείτε να δείτε στις φωτογραφίες και η διαδικασία αυτή θα γίνει από τον νέο της ιδιοκτήτη.

Η δημοπρασία αυτή έλαβε τέλος και η XT500 δημοπρατήθηκε έναντι του ποσού των 84.000 ευρώ. Όμως, ο νέος ιδιοκτήτης θα πρέπει να καταβάλει επιπλέον 31.000 ευρώ για προμήθειες και φόρους, κάτι που εκτινάσσει την τελική τιμή της μοτοσυκλέτα στα 115.000 ευρώ.

Η αρχική εκτίμηση έκανε λόγο για μία τιμή που θα έφτανε έως και τα 25.000 ευρώ, όμως η τελική τιμή που δημοπρατήθηκε το μοντέλο ήταν 500% παραπάνω. Η συγκεκριμένη τιμή-ρεκόρ δείχνει πόσο μεγάλη συλλεκτική αξία έχει αποκτήσει η ιστορική αυτή μοτοσυκλέτα.

Επειδή οι απανταχού XTάκηδες δεν θα σταματήσουν να σχολιάζουν την ημερομηνία, όπως ακριβώς έγινε και όταν αρχικά αναρτήσαμε την αναγγελία της δημοπρασίας, γράφοντας πως περιμένουμε να φτάσει τις 25.000 Ευρώ, να διευκρινίσουμε πως ο οίκος δημοπρασιών αναφέρει το μοντέλο ως 1988 και μάλιστα συνοδεύεται από αντίστοιχα πιστοποιητικά. Ένα από τα στοιχεία που καθιστούν αυτή τη μοτοσυκλέτα μοναδική, πέρα από το ότι έχει μείνει στο κουτί της καινούρια, είναι πως μπορεί να βγάλει πινακίδα μετά από τόσα χρόνια. Κι αυτό γιατί είχε κάνει εγγραφή σε μητρώο της Γαλλίας, παρόλο που δεν βγήκε ποτέ από το κουτί της.

Σε μία χώρα όπως η Γερμανία που έχει ένα πολύ σαφές πλαίσιο για τις ιστορικές πινακίδες, όχι όπως σε εμάς εδώ που πριν από τρεις θητείες Υπουργών, είχαν προσπαθήσει να σταματήσουν τα οχήματα με ιστορικές πινακίδες, η συγκεκριμένη μοτοσυκλέτα μπορεί να βγάλει πινακίδα ως μοντέλο 1988.

Η πραγματικότητα είναι πως το XT500 έμεινε στην παραγωγή πολύ αργά, έως το 1989 υπερπηδώντας το XT550 που το διαδέχτηκε το 1981 αλλά και τις πρώτες γενιές του XT600. Η ιστορία λέει πως αυτό το XT500 από την ώρα που ήρθε το 550 και μετά, ήταν στην ουσία ένα XT600 που για λόγους συνοχής στις αγορές εκείνες, ή απλά για δημιουργία διαφοράς τιμής χτυπώντας έναν φθηνότερο ανταγωνισμό, έμενε παράλληλα με το XT600. Αυτή την περίοδο οι Ιάπωνες κάνουν το ίδιο με τα πενηντάρια παπιά, όπως γράψαμε για πρώτη φορά πέρσι. Για λόγους κόστους σταματούν τον κινητήρα εκείνον, πνίγουν τον 110 και βγάζουν μία νέα έκδοση, την Lite, που είναι ίδια με την ακριβότερη 110 αλλά κυκλοφορεί ως 50 κυβικά και την λειτουργία του διέπουν οι κανόνες που ισχύουν στην Ιαπωνία για τα 50άρια! Στην πορεία της ιστορία αυτό έχει γίνει πολλές φορές, το έχει κάνει και η BMW αν θυμάστε με την σειρά F! Εκείνη την εποχή ήταν πολύ πιο εύκολο να εισάγεις επίσης το οτιδήποτε από οπουδήποτε και έτσι μπορεί κάλλιστα το συγκεκριμένο XT500 να είναι πράγματι του 1988. Σε κάθε περίπτωση είναι από τα πλέον ακριβά που έχουμε δει ποτέ…