Honda CBF 600/S/ABS 2008 - 2013

Από τον

Χρήστο Πατεράκη

1/7/2015

Πολυδιάστατη και φιλική

Η Honda, έδωσε συνέχεια στην CBF600 το 2008 παρουσιάζοντας την δεύτερη έκδοσή της, μετά την αρχική του 2004. Ο νέος κινητήρας και η προσαρμογή στις προδιαγραφές Εuro 3 σηματοδότησαν και μια σειρά από άλλες, σημαντικής έκτασης, βελτιώσεις

Αυτό που έμεινε σχεδόν αναλλοίωτο στην δεύτερης γενιάς CBF600 ήταν η εμφάνισή της. Λίγες ήταν οι πινελιές ανανέωσης με πιο χαρακτηριστική την εμφάνιση του κινητήρα που πλέον δεν ήταν βαμμένος μαύρος αλλά στο φυσικό χρώμα του αλουμινίου. Διατηρώντας την ίδια "γλυκερή" και καθόλου προκλητική εμφάνιση, η Honda έκανε πολύ περισσότερες αλλαγές από ότι η εμφάνιση μαρτυρά. Η μεγαλύτερη αλλαγή και αυτή όπου βασίστηκαν οι περισσότερες από τις υπόλοιπες ήταν ο νέος κινητήρας. Τετρακύλινδρος και αυτός, όπως και της πρώτης γενιάς με τα καρμπυρατέρ, προερχόμενος από το ολοκαίνουργιο - τότε - CBR600RR του 2007. Φυσικά η απόδοση του κινητήρα στην CBF600 δεν είχε καμιά απολύτως σχέση με την απόδοσή του στο CBR600RR. Σε σχέση με την supersport μοτοσυκλέτα, η απόδοσή του ανακοινώθηκε μικρότερη κατά σαράντα και κάτι ίππους και μάλιστα στα ίδια και σχετικά χαμηλά επίπεδα της προηγούμενης γενιάς CBF. Οι ίπποι που φθάνουν στον πίσω τροχό είναι λιγότεροι από 70, αριθμός που δεν συγκινεί κανέναν. Στον αντίποδα της μεγάλης απόδοσης και της έντονης συγκίνησης, χαρακτηριστικά που απουσιάζουν από την CBF, ο αναβάτης της απολαμβάνει μια μεταξένια λειτουργία με γραμμική απόδοση που συνοδεύεται από σημαντικά χαμηλότερη κατανάλωση. Ο νέος κινητήρας όμως έφερε και την πολύ καλύτερη οδηγική συμπεριφορά στην νέα CBF. Έχοντας πολύ μικρότερες εξωτερικές διαστάσεις - χαρακτηριστικό είναι ότι το μήκος του είναι έξι εκατοστά μικρότερο από του προηγούμενου - ο νέος τετρακύλινδρος "κρεμάστηκε" από ένα καινούργιο από χυτό αλουμίνιο πλαίσιο. Ο κινητήρας τοποθετήθηκε πιο μπροστά και ψηλά, πλησιάζοντας στο κέντρο βάρους της μοτοσυκλέτας, επιτρέποντας παράλληλα και την τοποθέτηση μακρύτερου ψαλιδιού κατά 46 χιλιοστά. Οι συνταγές αυτές είναι που καθορίζουν τη συμπεριφορά των σύγχρονων μοτοσυκλετών, αποκτημένες με πολύ κόπο και μεγάλο κόστος στις πίστες και τους αγώνες και σταδιακά μεταφέρονται και στις "άχρωμες", μοτοσυκλέτες μεσαίου κυβισμού και γενικής χρήσης, όπως είναι και η CBF600. Διατηρώντας την ίδια απλή διάταξη της ανάρτησης πίσω, με το μοχλικό να απουσιάζει και προσθέτοντας προφόρτιση ελατηρίων στο συμβατικό πιρούνι με τα καλάμια των 41 χιλιοστών, η δεύτερης γενιάς CBF βουτάει πιο πρόθυμα από την προηγούμενη από στροφή σε στροφή, παραμένει σταθερότερη στις ταχύτητες πάνω από τα 200 και χρειάζεται λιγότερη προσπάθεια από τον αναβάτη για να τα κάνει αυτά. Κρύβει τα κιλά της καλύτερα από την προηγούμενη και αυτά τα χαρακτηριστικά την κάνουν καλύτερη μοτοσυκλέτα. Στην έκδοση μάλιστα με ABS και CBS - όπου τα φρένα έχουν συνδυασμένη λειτουργία – την οποία προτείνουμε δίχως δεύτερη κουβέντα, η άνεση και η ασφάλεια αναβαθμίζονται σε πολύ υψηλότερο επίπεδο. Και αυτό όχι μόνο για την άριστη συμπεριφορά του ABS με την ελάχιστη ανάδραση στην μανέτα αλλά και για την λειτουργία των φρένων. Το κύκλωμά τους διαθέτει και κατανεμητή πίεσης, εκτός από την διασύνδεση του πίσω φρένου με το εμπρός, με το αποτέλεσμα να είναι αντιληπτό αφού φρενάρει με τρόπο που κατεβαίνει το πίσω μέρος της μοτοσυκλέτας αρχικά, προσφέροντας απαράμιλλη σταθερότητα στην επιβράδυνση. Στην δεύτερης γενιάς CBF διατηρήθηκε η πολυδιάστατη λειτουργικότητα της προηγούμενης με την σέλα του αναβάτη να προσαρμόζεται σε τρία διαφορετικά ύψη όπως αντίστοιχα γίνεται και με την ζελατίνα του φαίρινγκ, που τοποθετείται σε δυο θέσεις. Παράλληλα διαμορφώθηκε στενότερο το εμπρός μέρος της σέλας, διευκολύνοντας περισσότερο τους αναβάτες με μικρό ανάστημα, μεγάλωσε η χωρητικότητα του ρεζερβουάρ, βελτιώθηκαν οι χειρολαβές του συνεπιβάτη και προστέθηκε immobilizer. Παράλληλα με την έκδοση με το φαίρινγκ, την CBF600S με ή χωρίς ABS/CBS κυκλοφόρησε και η γυμνή CBF600, δίχως όμως να έχει την ίδια αποδοχή εμπορικά, έχοντας και τον εσωτερικό ανταγωνισμό από το CB600F Hornet. Η CBF 600S είναι μια ιδιαίτερα αξιοπρόσεκτη επιλογή ανάμεσα στις μεσαίου κυβισμού μοτοσυκλέτες με σύγχρονη συμπεριφορά, χαμηλή κατανάλωση, χώρους και αυτονομία που τις δίνουν πολύ καλές τουριστικές ικανότητες και υποστηρίζεται από μια μεγάλη γκάμα προαιρετικού εξοπλισμού που σχεδίασε η Honda παράλληλα με αυτήν.

Ναι
Στην ομοιογένεια και την άνεση

Όχι
Δεν κάνει την καρδιά να σκιρτήσει

Γιατί
Είναι σύγχρονη, ικανή και πολυδιάστατη

Βοχ τιμη
Οι τιμές των μοτοσυκλετών, όχι μόνο των μεταχειρισμένων αλλά ακόμη και των καινούργιων, είναι πολύ ρευστές πλέον και μεταβάλλονται προς χαμηλότερα επίπεδα. Έτσι γίνεται και στις τιμές των CBF600S που δίνοντας σταδιακά την θέση τςη στην καινούργια CB650F, ακόμη και σαν καινούργια προσφέρεται σε διάφορα καταστήματα σε συνεχώς χαμηλότερη τιμή.

Tι να προσέξετε
H CBF600S είναι μια σχετικά απλή και καλή κατασκευή ενώ ο ήπιος χρονισμός του κινητήρα τον κατατάσσει στους "αλεξίσφαιρους". Ακόμη λόγω του ήπιου χαρακτήρα της απευθύνεται και σε αντίστοιχους αναβάτες, οπότε η χρήση της δεν είναι αυτή που συνηθίζουμε να λέμε σκληρή. Υπάρχουν αρκετές υποψήφιες σαν μεταχειρισμένες και όπως είπαμε και πάλι προτείνουμε την έκδοση με ABS και CBS, παρά την υψηλότερη τιμή της. Παράλληλα στην αναζήτηση μεταχειρισμένης δώστα σημασία και στον τυχόν εξοπλισμό που έχει προσθέσει ο προηγούμενος ιδιοκτήτης. Ποιος δεν θα ήθελε την CBF600S της φωτογραφίας με τις τρεις βαλίτσες;

ΤΕΧΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ
ΚΙΝΗΤΗΡΑΣ
Τύπος: Tετράχρονος, τετρακύλινδρος σε σειρά, υγρόψυκτος, 2ΕΕΚ/4 βαλβίδες
Διάμετρος επί διαδρομή (mm): 67 x 42,5
Κυβικά (cc): 599,3
Σχέση συμπίεσης: 11,6:1
Ανάφλεξη: Ψηφιακή
Τροφοδοσία: Ψεκασμός Keihin, αυλοί 32mm
Σύστημα εκκίνησης: Μίζα
Σύστημα εξαγωγής: 4 σε 2 σε 1
ΜΕΤΑΔΟΣΗ
Τύπος συμπλέκτη: Υγρός, πολύδισκος, με ντίζα
Σχέσεις ταχυτήτων: έξι
Τελική μετάδοση: Αλυσίδα, γρανάζια

ΠΛΑΙΣΙΟ
Τύπος: Αλουμινένιο χυτό με τον κινητήρα ενεργό μέρος του, αφαιρούμενο υποπλαίσιο
Γωνία κάστερ (o): 26
Ίχνος (mm): 110
Μεταξόνιο (mm): 1.490
Ύψος σέλας (mm): 785
Βάρος κατασκευαστή γεμάτη (kg): 217 (222 με ABS)
Πραγματικό βάρος γεμάτη, ζυγισμένη (Kg): 230,5 (ABS)
Ρεζερβουάρ/ρεζέρβα (l): 20/4
ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ
Εμπρός: Τηλεσκοπικό πιρούνι
Διάμετρος (mm): 41
Διαδρομή (mm): 120
Ρυθμίσεις: προφόρτιση ελατηρίων
Πίσω: ένα αμορτισέρ
Διαδρομή τροχού(mm): 125
Ρυθμίσεις: Προφόρτιση ελατηρίου

ΦΡΕΝΑ
Εμπρός: Δύο διασκόφρενα 296 mm δαγκάνες με δυο έμβολα( στην έκδοση με ABS τριών εμβόλων)
Πίσω: Δίσκος 240mm, δαγκάνα με ένα έμβολο

ΤΡΟΧΟΙ
Εμπρός
Ελαστικό: 120/70 -17
Ζάντα: 3,50 x 17in
Πίσω
Ελαστικό: 160/60 -17
Ζάντα: 5 x17in

ΟΡΓΑΝΑ / ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΣ
Στροφόμετρο και ταχύμετρο με αναλογικές ενδείξεις, ολικός και δυο μερικοί χιλιομετρητές, στάθμη βενζίνης, ρολόι, ενδεικτικές λυχνίες για πίεση λαδιού, υπερθέρμανση ψυκτικού, λειτουργία ABS, ψεκασμού, μεγάλη σκάλα φώτων, νεκρά, χαμηλή στάθμη καυσίμου, immobilizer, κεντρικό σταντ, ρυθμιζόμενη σέλα σε τρεις θέσεις, ρυθμιζόμενη ζελατίνα σε δυο θέσεις.

ΕΠΙΔΟΣΕΙΣ
Ισχύς κατασκευαστή (HP/rpm): 76,6/10.500
Ροπή κατασκευαστή (Kg.m/rpm): 6/8.250
Επιτάχυνση 0 - 400m (sec): 12,48

Ισχύς στον τροχό (ΗΡ/rpm): 68,2/10.600
Ροπή στον τροχό (kg.m/rpm): 5,2/7.800

ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ (l/100km)
Μέση: 5,7
ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ (km)
Μέση: 350

ΤΙΜΕΣ ΑΝΤΑΛΛΑΚΤΙΚΩΝ (με ΦΠΑ 23%, €) *

Έμβολο πλήρες : 152,08 €
Μπιέλα : 170,23€
Τελικό εξάτμισης : 503,41€
Ρεζερβουάρ: 612,21€
Εμπρός φτερό : 117,85 €
Εμπρός ζάντα: 543,60€
Μανέτα δεξιά : 39,91€
Σέλα αναβάτη: 233,37€
Πλαίσιο: 1.125€

* Οι παραπάνω τιμές ήταν σε ισχύ τον Σεπτέμβριο του 2014

https://bit.ly/MOTO_674

Mini Test

Yamaha V-Max 1200 1985-2001

Από το

Μαύρο Σκύλο

26/8/2010

Οι αγώνες dragster ξετρέλαιναν τους Αμερικανούς για χρόνια, από τη δεκαετία του '50. Μέχρι που εμφανίστηκε η V-Max, μια πραγματική muscle bike, όπως καμία άλλη μέχρι τότε, το μακρινό 1985. Σχεδιασμένη αποκλειστικά και μόνο για τις ανάγκες της αμερικανικής αγοράς, η V-Max όχι μόνο έδειχνε όμορφη, αλλά είχε και τόσο γκάζι, όσο μόνο ένας μυημένος Αμερικανός θα μπορούσε να έχει ονειρευτεί στο δρόμο [blockquote]Ναι
μα γιατί είναι μια V-MAX
για να μην έχετε αντίπαλο στις ευθείες
για το πρεστίζ και μόνο
Όχι
για τη μεγάλη κατανάλωση
για τον ατίθασο χαρακτήρα της στις στροφές
για το μαλακό πλαίσιο
Γιατί
είναι το καταλληλότερο εργαλείο για τους λάτρεις της ευθείας, γιατί είναι μια άριστη βάση για τρελό customizing, γιατί η νέα V-Max σας πέφτει πολύ ακριβή, γιατί μπορείτε να την πουλήσετε ακριβότερα απ' ό,τι την αγοράσατε, γιατί μπορεί σε λίγα ακόμα χρόνια να καταλήξει εξαιρετικά δυσεύρετη
Τι πρέπει να προσέξετε
Όσο πιο πολύπλοκο το μηχάνημα, τόσο μεγαλύτερη και η επιφυλακτικότητα. Και ο κινητήρας του V-Max, είναι μεγάλος, V4 άρα και πολύπλοκος, πολύ δυνατός και αρκετά ακριβός. Εκρηκτικός συνδυασμός για το πορτοφόλι σας! Αν και θα μπορούσατε να στοιχηματίσετε στην αξιοπιστία του κινητήρα της Yamaha, αποφύγετε όπως ο διάολος το λιβάνι, μια καλή μοτοσυκλέτα με βλάβη στον κινητήρα. Γενικότερα δώστε ιδιαίτερη προσοχή στα τμήματα ιδιαίτερης καταπόνησης καθώς και σε αυτά της μετάδοσης, όπως στον άξονα, στην καμπάνα του συμπλέκτη, στους δίσκους ("πατινάρισμα"), στα ρουλεμάν του λαιμού του πλαισίου, στο πιρούνι και στα φρένα. Ελέγξτε επίσης πόσο καλά δουλεύει το κιβώτιο ταχυτήτων καθώς και τη λειτουργία της μίζας. Και καλές κόντρες![/blockquote]
Και τι υπήρχε πριν τη V-Max; Λίγα πράγματα... Τρελαμένοι Αμερικανοί πετσόκοβαν και μαστόρευαν τις μοτοσυκλέτες τους, για να μοιάζουν όσο περισσότερο γίνεται σε αγωνιστικές -της εποχής βέβαια, και αμερικάνικων προδιαγραφών. Και αυτός ήταν βέβαια και ο λόγος, που σιγά-σιγά δημιουργήθηκαν -οι τόσο περίεργες για τους περισσότερους- πελώριες γωνίες κάστερ, οι χαμηλές σέλες, τα τεράστια μεταξόνια και τα φαρδιά πίσω λάστιχα. Όλα στον βωμό της ευθείας, του "ενός τετάρτου του μιλίου", της κόντρας και του drag racing. Μια απόδειξη της τάσης εκείνης της εποχής, ήταν και πολλά από τα δημιουργήματα της αμερικάνικης αυτοκινητοβιομηχανίας τότε -όχι όμως και της μοτοβιομηχανίας, που όπως πάντα ακολουθεί τις εξελίξεις αρκετά χρόνια μετά. Τη δεκαετία του '60 έγινε η αρχή, με πρώτα δείγματα μερικές μεταλλαγμένες μοτοσυκλέτες chopper. Τίποτα σπουδαίο! Θα περνούσαν ακόμα πολλά χρόνια, μέχρι το 1983, όποτε και η Honda θα έκανε την πρώτη κίνηση με τη Magna V-65 1100, άλλα δύο χρόνια μέχρι το 1985 και την Kawasaki Eliminator 900, και λίγο ακόμα μέχρι τη μοναδική, φανταστική, και ασύλληπτη Yamaha V-Max 1200.
Τι είναι όμως αυτό που έκανε τη V-Max τόσο ποθητή, τόσο ακαταμάχητη; Απλά πράγματα, που όμως μέχρι τότε δεν είχε σκεφτεί κανένας: Η πληθωρική εμφάνιση, και η πληθωρική ιπποδύναμη! Είχε το μεγαλύτερο πίσω ελαστικό της εποχής (150/90-15), που έμοιαζε βγαλμένο από τους αγώνες dragster. Είχε αστραφτερούς, συμπαγείς αλουμινένιους τροχούς, πιο εντυπωσιακούς από οποιασδήποτε άλλης custom μοτοσυκλέτα της εποχής. Είχε "τσοπεράδικα" φτερά τονισμένα με χρώμιο. Στο τιμόνι υπήρχε μόνο ένα χρωμιωμένο ταχύμετρο και τίποτα άλλο. Εκεί που στις άλλες μοτοσυκλέτες υπήρχε το ρεζερβουάρ, η V-Max είχε το φίλτρο αέρα. Είχε τέσσερα αδηφάγα καρμπιρατέρ, τα οποία εσκεμμένα ήταν σε κοινή θέα, και ανάλογα με τα κέφια του αναβάτη, ρούφαγαν χαλαρά όλο το ρεζερβουάρ ακόμα και σε λιγότερα από 150 χιλιόμετρα. Πάνω στο υποτιθέμενο ρεζερβουάρ, υπήρχε ένα λιλιπούτειο στροφόμετρο, λίγα όμορφα λαμπάκια, και η βελόνα ένδειξης της θερμοκρασίας. Αυτά και άλλα πολλά διακοσμητικά, μινιμαλιστικά, χρωμιωμένα, καλλίγραμμα και πανέμορφα μεταλλικά και μη εξαρτήματα, προς τέρψη του άπληστου οφθαλμού και μόνο.
Όσο για το μυαλό, τη δύσκολη δουλειά είχε αναλάβει ένα και μόνο εξάρτημα... Ο κινητήρας, το απίστευτο εκείνο εργοστάσιο ενέργειας και κατανάλωσης, των 1.198 κυβικών εκατοστών και 145 ίππων. Ανατρέχοντας στην ιστορία, συναντάμε τη V-Max σε τρεις διαφορετικές εκδόσεις: Την πρώτη, "ανοιχτή", full power αμερικάνικη έκδοση των 145 ίππων, τη δεύτερη, "κλειστή", ευρωπαϊκή έκδοση των 104 ίππων (με παρθενική εμφάνιση στη Γαλλία), και μια μεταγενέστερη ευρωπαϊκή έκδοση 97 ίππων, ακόμα πιο "κλειστή" λόγω αυστηρότερων προδιαγραφών. Ευτυχώς, αργότερα η γρήγορη έφτασε και στην Ευρώπη. Εκτός όμως από τα κολακευτικά σχόλια για την εξωγήινη, τότε, ισχύ της, η V-Max προσέλκυσε αντίστοιχα "κολακευτικά" σχόλια και για τη μέτρια έως κακή οδική συμπεριφορά της.
Λίγο τα αδύναμα φρένα, που στα πρώτα μοντέλα αποτελούνταν από δύο διέμβολες δαγκάνες εμπρός και άλλη μια ίδια πίσω, λίγο το μαλακό πιρούνι (μόλις 40 χιλιοστών τον πρώτο καιρό και αργότερα 43 χιλιοστών), που "έπεφτε" γρήγορα φτάνοντας στο σημείο να τερματίζει ακόμα και σε μικρές λακκούβες με ένα μόνο άτομο, λίγο το πίσω μέρος που με τον μονοκόμματο άξονα - ψαλίδι, τα δύο αμορτισέρ, και το υπερβολικό γκάζι της V-Max, "την άκουγε" άσχημα αδυνατώντας να μείνει στον δρόμο, και βέβαια το σημαντικότερο, το πολύ μαλακό πλαίσιο, για τα σημερινά τουλάχιστον δεδομένα, έκαναν μια γρήγορη βόλτα με τη V-Max, εμπειρία αντίστοιχη με την προσπάθεια ενός καουμπόη να κρατηθεί πάνω σε έναν μαινόμενο ταύρο.
Οι Άγγλοι την παρομοίασαν με την προσπάθεια ξανθιάς μεθυσμένης γραμματέως, να κουβαλήσει ένα βαρύ φωτοτυπικό μηχάνημα, άλλοι με ανεξέλεγκτο ποδήλατο χωρίς φρένα σε κατηφόρα, άλλοι με τρενάκι του τρόμου. Υπερβάλλοντας ή όχι, όλοι οι προηγούμενοι είχαν έναν σκοπό και μόνο: Να περιγράψουν τον τόσο ατίθασο, αλλά και συνάμα μοναδικό χαρακτήρα της V-Max 1200, της πρώτης muscle bike της σύγχρονης ιστορίας των δύο τροχών, με τον πιο γλαφυρό τρόπο. Και μάλλον τα κατάφεραν.

1985: Παρουσιάζεται στην αμερικάνικη αγορά, εφοδιασμένη με το V-Boost, με απόδοση 145 ίππων (και 0-400 μέτρα σε 11 δευτερόλεπτα)
1986: Παρουσιάζεται στη Γαλλία, για λογαριασμό της ευρωπαϊκής αγοράς, χωρίς V-Boost και με 104 ίππους
1990: Λανσάρεται στην ιαπωνική αγορά. Στην Ευρώπη μειώνεται η ισχύς του στους 97 ίππους, λόγω αυστηρότερων προδιαγραφών
1991: Ο κινητήρας αποκτά νέους εκκεντροφόρους, και μακρύτερη τελική μετάδοση
1993: Αποκτά παχύτερο πιρούνι από τα 40 στα 43 χιλιοστά, και τετραέμβολες δαγκάνες

(στην παρένθεση, τα χαρακτηριστικά της κλειστής έκδοσης του '90)

ΚΙΝΗΤΗΡΑΣ
Τύπος:	Τετράχρονος, τετρακύλινδρος V70, υγρόψυκτος, 2 ΕΕΚ, 4 Β/Κ
Διάμετρος επί διαδρομή (mm):	76x66
Κυβικά (cc):	1.198
Σχέση συμπίεσης:	10,5:1
Ανάφλεξη:	Ψηφιακή Hitachi
Τροφοδοσία:	4 καρμπιρατέρ 35mm (30mm)
Σύστημα εκκίνησης:	Μίζα
Σύστημα εξαγωγής:	4 σε 2
ΜΕΤΑΔΟΣΗ
Τύπος Συμπλέκτη:	Υγρός, πολύδισκος, υδραυλικός
Τελική Μετάδοση:	Άξονας, 2,86
ΠΛΑΙΣΙΟ
Τύπος:	Διπλό, κλειστό, σωληνωτό, από ατσάλι
Γωνία κάστερ (o):	29
Ίχνος (mm):	119
Μεταξόνιο (mm):	1.590
Ύψος σέλας (mm):	775
Βάρος κενή / γεμάτη (kg):	271/-
Ρεζερβουάρ / ρεζέρβα (l):	15
ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ
Εμπρός:	Τηλεσκοπικό πιρούνι
Διάμετρος (mm):	40
Διαδρομή (mm):	140
Ρυθμίσεις:	Υποβοήθηση αέρα
Πίσω:	Δύο αμορτισέρ
Διαδρομή (mm):	100
Ρυθμίσεις:	Προφόρτιση ελατηρίου, απόσβεση επαναφοράς
ΦΡΕΝΑ
Εμπρός:	Δύο δίσκοι 298mm με δαγκάνες δύο αντικριστών εμβόλων
Πίσω:	Δίσκος 282mm με δαγκάνα δύο εμβόλων
ΤΡΟΧΟΙ
Εμπρός
Ελαστικό:	110/90-18
Ζάντα:	2,15''
Πίσω
Ελαστικό:	150/90-15
Ζάντα:	3,5''
ΟΡΓΑΝΑ / ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΣ
Αναλογικό στροφόμετρο και κοντέρ, ολικός και μερικός χιλιομετρητής, λυχνίες με ενδείξεις νεκράς / φλας / πίεσης λαδιού / στάθμης καυσίμου / μεγάλης σκάλας φώτων
ΕΠΙΔΟΣΕΙΣ
Ισχύς εργοστασίου (HP/rpm):	145 / 8.500 (97 / 8.500)
Ειδική ισχύς (HP/l):	121,03 (81,03)
Ισχύς στον τροχό (ΗΡ):	119 / 8.250 (108,3 / 7.250)
Ροπή στον τροχό (kg.m):	11,5 / 6.000 (11,5 / 6.250)
Ορίστε γιατί το V-Max έχει γράψει τόσο λαμπρή ιστορία: Παρατηρείστε τη διαφορά μεταξύ των δύο μοντέλων, που γίνεται αισθητή μετά τις 7.000 στροφές, όπου και το μαγικό V-Boost αρχίζει... δουλειά. Παραδόξως, η κλειστή έκδοση των 97 ίππων, αποδίδει 108,3 ίππους σε χίλιες στροφές λιγότερες. Το εργοστάσιο ωστόσο, ανακοινώνει 97 ίππους στις 8.500.