Honda CRF450R 2025 - Με 80s στιλιστικές επιρροές από τα δίχρονα CR
Μικρές αλλαγές στο κοστούμι, που θυμίζουν CR500 και CR250
Από τον
Κώστα Γκαζή
13/5/2024
Πατέντες της Honda βρήκαν τον δρόμο τους για το διαδίκτυο αποκαλύπτοντας την εμφάνιση της MX ναυαρχίδας της εταιρείας, CRF450R για το 2025. Μικρές είναι οι εξωτερικές αλλαγές για την επόμενη χρονιά, ενδιαφέρον έχει όμως το στιλ των πλαϊνών προστατευτικών στα ψυγεία, που θυμίζουν CR500 & CR250, αποτίοντας φόρο τιμής στο δίχρονο παρελθόν.
Σε γενικές γραμμές το CRF450R δεν έχει αλλάξει δραματικά σε εμφάνιση από το 2021, όμως το 2025 η Honda αλλάζει τα πλαϊνά προστατευτικά των ψυγείων, δίνοντας τους πιο λιτό σχήμα, με δυο αεραγωγούς τοποθετημένους σε κάθετη διάταξη, όπως στο CR500R του 1985+, πριν τα πλαστικά τους αποκτήσουν και τρίτο αεραγωγό. Παρόλα αυτά η Honda... συγκρατήθηκε και δεν τετραγώνισε εντελώς τα πλαστικά, αφήνοντας τα αρκετά αιχμηρά ώστε να εμπίπτουν στις σύγχρονες σχεδιαστικές τάσεις.
Επιπλέον μικρές αλλαγές έχουν και τα πλαϊνά πλαστικά στο πίσω μέρος της μοτοσυκλέτας -πάνω βλέπετε το μοντέλο του 2024.
Μηχανικά δεν βλέπουμε κάποια δραματική αλλαγή πέρα από τον μακρύτερο και παχύτερο σωλήνα εξαγωγής στην εξάτμιση, και σε μια επιπρόσθετη βάση του πλαισίου για το υποπλαίσιο, με πιθανότερο στόχο τη βελτίωση της συμπεριφοράς της μοτοσυκλέτας χάρη στις νέες υπολογισμένες ελαστικότητες πλαισίου-υποπλαισίου.
Νέο entry-level μοντέλο με δικύλινδρο σε σειρά, βασισμένο στην Aprilia RS457
Από τον
Φίλιππο Σταυριδόπουλο
1/8/2025
Η Moto Guzzi ετοιμάζει το μεγαλύτερο τεχνολογικό άλμα εκτός παράδοσης εδώ και δεκαετίες. Αντί για τον κλασικό εγκάρσια τοποθετημένο V2, η νέα της μικρή μοτοσυκλέτα θα χρησιμοποιεί δικύλινδρο σε σειρά 457 κ.εκ., προερχόμενο από την Aprilia, με στόχο την παγκόσμια αγορά και ιδιαίτερα την Ασιατική
Το καλοκαίρι του 2023 η Aprilia παρουσίασε την RS457, εξοπλισμένη με νέο δικύλινδρο εν σειρά κινητήρα. Το μοτέρ αυτό γρήγορα έγινε η βάση για ολόκληρη οικογένεια μοντέλων, την RS457, την Tuono 457 και σύντομα την Tuareg 457. Όλα παράγονται στο εργοστάσιο της Piaggio στην Ινδία, διασφαλίζοντας χαμηλότερο κόστος και άμεση πρόσβαση σε αναδυόμενες αγορές.
Η Moto Guzzi, μέλος του ίδιου ομίλου (Piaggio) από το 2004, αποφάσισε να υιοθετήσει τον κινητήρα, φέρνοντας για πρώτη φορά εδώ και σχεδόν έναν αιώνα έναν δικύλινδρο σε σειρά σε μοντέλο παραγωγής της. Αν και η Guzzi είχε φτιάξει εν σειρά κινητήρες τη δεκαετία του ’30, αυτοί περιορίζονταν σε αγωνιστικές εφαρμογές. Από το 1967 και μετά, η εταιρική ταυτότητα της, ήταν άρρηκτα συνδεδεμένη με τον εγκάρσιο αερόψυκτο V2. Η εισαγωγή της υδρόψυξης με το V100 Mandello ήταν ήδη μεγάλο βήμα αλλά η εγκατάλειψη του V2 αποτελεί πραγματική επανάσταση.
Η νέα naked της Guzzi θα μοιράζεται τον κινητήρα και ορισμένα περιφερειακά με την Tuono 457, αλλά θα έχει ολοκληρωτικά δική της αρχιτεκτονική στηριζόμενη σε σωληνωτό ατσάλινο πλαίσιο αντί για αλουμινίου, με στόχο να προσδώσει διαφορετική γεωμετρία αναβάτη για μια πιο άνετη θέση οδήγησης αλλά και μια μια πιο παραδοσιακή σχεδίαση ρεζερβουάρ και φωτιστικών σωμάτων.
Η κατηγορία 350-500 κ.εκ. αναπτύσσεται ραγδαία, ιδιαίτερα στην Ασία. Για μικρές εταιρείες όπως η Guzzi (15.000 μονάδες ετησίως), η διείσδυση σε αυτές τις αγορές είναι ζήτημα επιβίωσης. Η παραγωγή στην Ινδία, όπως ήδη γίνεται με την Aprilia, ανοίγει τον δρόμο για οικονομικά προσιτά μοντέλα που θα μπορούν να πωλούνται τόσο σε Ασία όσο και σε Ευρώπη.
Παράλληλα, η Moto Guzzi ακολουθεί το παράδειγμα άλλων κατασκευαστών: KTM- Bajaj, Triumph-Bajaj και εργοστάσια στην Ταϊλάνδη, BMW-TVS. Όλοι προσαρμόζουν την παραγωγή τους σε μικρότερες και πιο οικονομικές μοτοσυκλέτες για να κερδίσουν μερίδιο αγοράς σε χώρες με εκρηκτική ζήτηση.
Αν και είχε ακουστεί ότι η Guzzi θα επαναφέρει το όνομα “Eldorado”, αυτό φαίνεται απίθανο, καθώς ιστορικά αφορούσε μεγάλες cruiser. Μια πιο ταιριαστή επιλογή θα ήταν ίσως το “Airone”, το πρώτο μεταπολεμικό Guzzi μαζικής παραγωγής που έφερε την ελευθερία ταξιδιού σε χιλιάδες αναβάτες, ακριβώς όπως στοχεύει να κάνει και η νέα, μικρή Moto Guzzi.
