Προχωρά η Kawasaki με τη λύση του υβριδικού

Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

29/4/2021

Το πρώτο υβριδικό αυτοκίνητο μαζικής παραγωγής, το Toyοta Prius, εμφανίστηκε πριν από σχεδόν 22 χρόνια και από τότε τα υβριδικά αυτοκίνητα που έχουν πουληθεί σε όλο τον κόσμο, φτάνουν τα 5,4 εκατομμύρια οχήματα. Από την άλλη, τα αμιγώς ηλεκτρικά αυτοκίνητα, τα οποία εμφανίστηκαν μαζικά το 2010, δεν έχουν ακολουθήσει προς το παρόν μια ανάλογη πορεία, φτάνοντας τα 1,4 εκατομμύρια πωλήσεις μέχρι σήμερα.

Η μοτοσυκλέτα όμως δεν ακολούθησε αυτό το μοντέλο εξέλιξης. Πολλά εργοστάσια, όπως για παράδειγμα η Harley Davidson, ή η Zero, μεταπήδησαν απευθείας στις ηλεκτρικές μοτοσυκλέτες, αλλά καμία εταιρεία δεν επέλεξε την λύση των υβριδικών μοτοσυκλετών, τουλάχιστον ακόμη. Οι νέες πατέντες που κατατέθηκαν από την Kawasaki μαρτυρούν ότι οι μηχανολόγοι στο Akashi δουλεύουν πάνω σε μία υβριδική πλατφόρμα, που θα μπορούσε να λειτουργήσει ως… "κυματοθραύστης" για το τσουνάμι των ηλεκτρικών που απειλεί να πνίξει τους κινητήρες εσωτερικής καύσης.

Οι πρώτες πληροφορίες για το υβριδικό project της Kawasaki είχαν κυκλοφορήσει τον περασμένο Νοέμβριο, αλλά οι πρόσφατες πατέντες που κατατέθηκαν δείχνουν με λεπτομέρειες τον σχεδιασμό, το μέγεθος και την πιθανή τοποθέτηση των υβριδικών μπαταριών. Φυσικά οι μπαταρίες θα λειτουργούν όπως και σε κάθε άλλη περίπτωση υβριδικού οχήματος, υποστηρίζοντας την κίνηση σε μικρές ταχύτητες μέχρι να αναλάβει δράση ο κινητήρας εσωτερικής καύσης, σε πιο ανοιχτές διαδρομές και υψηλότερες ταχύτητες. Είναι αυτονόητο ότι ένα τέτοιο υβριδικό σύστημα θα προσφέρει καλύτερη κατανάλωση, ενώ παράλληλα θα διατηρεί τις αρετές των κινητήρων εσωτερικής καύσης.

Η τεχνολογία που εξελίσσει η Kawasaki ξεπερνά και τον "σκόπελο" του βάρους και της αυτονομίας, που αποτελούν προς το παρόν τα αγκάθια των ηλεκτρικών μοτοσυκλετών. Για να κατασκευαστεί αυτή την στιγμή μια ηλεκτρική μοτοσυκλέτα με ικανοποιητική ισχύ και αυτονομία, απαιτείται μια μεγάλη και ογκώδης συστοιχία μπαταριών. Σε ένα υβριδικό όμως μοντέλο, οι μικρές μπαταρίες μπορούν να βασιστούν στον κινητήρα εσωτερικής καύσης σε ό,τι αφορά την επαναφόρτισή τους, επιτυγχάνοντας έτσι και μεγάλη αυτονομία.

Αν και οι νέες αυτές πατέντες δείχνουν μια σημαντική πρόοδο στο όλο θέμα, το εργοστάσιο δεν έχει ακόμη ανακοινώσει την πρόθεσή του για την δημιουργία ενός υβριδικού πρωτότυπου. Θα πρέπει λοιπόν να περιμένουμε τις επίσημες ανακοινώσεις, για να δούμε αν πρόκειται για ένα πολύ μελλοντικό concept ή για ένα μοντέλο παραγωγής που θα το δούμε στο εγγύς μέλλον.

https://bit.ly/MOTO_665

Από τον

Κώστα Γκαζή

11/3/2025

Δεκαπέντε χρόνια μετά το τέλος του δικύλινδρου RSV1000 Mille, το 2010 και την αντικατάστασή του από την RSV4 μοτοσυκλέτα της Aprilia, η μητρική Piaggio κατοχυρώνει ξανά το όνομα της δικύλινδρης Superbike της, με τις πρώτες σκέψεις να δείχνουν φυσικά έναν νέο αντίπαλο στις πιο οικονομικές δικύλινδρες και τρικύλινδρες προτάσεις που πλέον αγωνίζονται στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Supersport.

Με τις επιδόσεις αλλά και τις τιμές των τετρακύλινδρων Superbike να βρίσκονται πλέον στα ύψη, αφορώντας ολοένα και μικρότερο κοινό, οι εταιρείες αναγεννούν την ιδέα της Sport οδήγησης με λιγότερους κυλίνδρους, πιο βατές ιπποδυνάμεις και χαμηλότερες τιμές, αποσκοπώντας στην προσέλκυση ευρύτερης βάσης αναβατών.

Η Ducati με το Panigale V2, η Triumph με το Street Triple RS 765 και η Yamaha με το R9, έχουν δείξει τα τελευταία χρόνια πως δικύλινδρα και τρικύλινδρα μοντέλα μπορούν να ανταγωνιστούν με επιτυχία τα τετρακύλινδρα στα WorldSSP, ενώ παράλληλα μοτοσυκλέτες όπως το Aprilia RS660, το Honda CBR500RR, το Yamaha R7, το Triumph Daytona 660, το Suzuki GSX-8R, κ.α. αποτελούν τίμιες sport προτάσεις, για καθημερινή οικονομική αλλά και διασκεδαστική μετακίνηση.

Έχοντας τα παραπάνω στο μυαλό, η κίνηση της Piaggio να κατοχυρώσει εκ νέου το όνομα RSV1000 Mille -αρχικά στις Η.Π.Α.-, θα μπορούσε κάλλιστα να αποτελεί προάγγελο για την επιστροφή ενός δικύλινδρου sport μοντέλου στην γκάμα της εταιρείας, το οποίο θα προσπαθεί να γεφυρώσει το χάσμα μεταξύ του RS660 των 100 hp και του RSV4 των… 217 hp.

Εάν όντως το Noale σκέφτεται κάτι τέτοιο, θα μπορούσε να ακολουθήσει δυο δρόμους. Ο πρώτος είναι ο ακριβότερος, τον οποίο και συνήθως αποφεύγουν όποτε μπορούν τα εργοστάσια, και αφορά στην εξέλιξη μιας ολοκαίνουργιας πλατφόρμας. Ο δεύτερος και πιο οικονομικός θα ήταν να προσαρμόσουν στη νέα RSV1000 Mille τον ήδη εξελιγμένο -και πολύ πιο ταπεινό σε επιδόσεις- V2 που έχει φορεθεί προηγουμένως στα Shiver και Dorsoduro και είχε παραχθεί σε κυβισμούς 750, 900 και 1.200. Πλέον ο συγκεκριμένος V2 παράγεται στην Κίνα μέσω της συνεργασίας Piaggio-Zonsen, ενώ αρχικά είχε κυκλοφορήσει στα 896 κ.εκ. για το Shiver 900, τώρα ετοιμάζεται έκδοσή του στα 996 κ.εκ. για την επερχόμενη κινέζικη naked μοτοσυκλέτα Zonsen Cyclone SR1000 που είχαμε δει ως πρωτότυπο το 2021.

Η SR1000 μοιράζεται το πλαίσιο χωροδικτύωμα του Shiver, καθώς και τη βασική αρχιτεκτονική του κινητήρα, έχοντας μονόμπρατσο ψαλίδι και ένα τεράστιο πίσω ελαστικό 240.

Στα 996 κ.εκ. ο V2 αυτός αποδίδει 105 hp, ενώ πληροί τις κινέζικες προδιαγραφές ρύπων που πλησιάζουν εκείνες της Ευρώπης. Μια ιπποδύναμη χαμηλή για sport μοτοσυκλέτα του λίτρου, αλλά στα πρότυπα της νέας sport οικονομικής κατηγορίας, και συνοδευόμενη με τη σεβαστή ροπή των χιλίων κυβικών. Παρόλα αυτά, το Dorsoduro 1200 απέδιδε 130 hp από την έκδοση του κινητήρα στα 1.197 κ.εκ. δείχνοντας πως η Aprilia θα μπορούσε να βγάλει εύκολα περισσότερους ίππους αν το επιθυμεί. Θυμίζουμε πως το Aprilia RSV1000 Mille R στις τελευταίες του εκδόσεις παραγωγής απέδιδε κοντά ή και λίγο πάνω από τους 140 hp.

Ένας ακόμη παράγοντας για την ιταλική εταιρεία με το έντονο αγωνιστικό προφίλ θα ήταν και η δυνατότητα αγωνιστικής εμπλοκής της νέας RSV1000 σε Πρωταθλήματα όπως το WorldSSP, ακόμα και μια νέα κατηγορία στο MotoGP που θα μπορούσε να αντικαταστήσει τη Moto3.