Aprilia SXR 125 και SXR 160: Με εντυπωσιακό εξοπλισμό
Ξαναμπαίνει στο παιχνίδι
Από τον
Μπάμπη Μέντη
31/7/2020
Η μητρική Piaggio έχει ξεγυμνώσει την γκάμα των scooter της Aprilia, όμως τώρα κάνει στροφή 180⁰ και μάλιστα με ένα νέο μοντέλο που στοχεύει στην κορυφή των μικρομεσαίων scooter. Το νέο SXR θα έχει δύο εκδόσεις κυβισμού στα 125cc με 9,6 ίππους (για την Α1 κατηγορία στην Ευρώπη) και στα 165cc με 11 ίππους. Ο κινητήρας έχει τρεις βαλβίδες (δύο εισαγωγής και μία εξαγωγής), τροφοδοσία ψεκασμού και θα περνά τις νέες προδιαγραφές BS6 της Ινδίας που είναι πλέον ίδιες με τις δικές μας Euro 5.
Άρα η άφιξή του στην Ευρώπη θα είναι καθαρά θέμα εμπορικής απόφασης της Piaggio και όχι θέμα τεχνικών προδιαγραφών όπως ίσχυε για πολλά μοντέλα scooter και παπιών τα προηγούμενα χρόνια.
Πέρα από την άκρως μοντέρνα και σπορ εξωτερική εμφάνιση με πολλά στοιχεία από την superbike RSV4, το SXR έχει εξίσου εντυπωσιακό εξοπλισμό, με την μεγάλη έγχρωμη οθόνη TFT (διαγώνιος 210mm) να το ξεχωρίζει από τον άμεσο ανταγωνισμό των Honda PCX 125 και Yamaha NMAX 125. Τα δισκόφρενα εμπρός-πίσω έχουν ABS και στη μικρή έκδοση των 125cc, υπάρχει θύρα φόρτισης USB και όλα τα φώτα είναι LED.
Νέο entry-level μοντέλο με δικύλινδρο σε σειρά, βασισμένο στην Aprilia RS457
Από τον
Φίλιππο Σταυριδόπουλο
1/8/2025
Η Moto Guzzi ετοιμάζει το μεγαλύτερο τεχνολογικό άλμα εκτός παράδοσης εδώ και δεκαετίες. Αντί για τον κλασικό εγκάρσια τοποθετημένο V2, η νέα της μικρή μοτοσυκλέτα θα χρησιμοποιεί δικύλινδρο σε σειρά 457 κ.εκ., προερχόμενο από την Aprilia, με στόχο την παγκόσμια αγορά και ιδιαίτερα την Ασιατική
Το καλοκαίρι του 2023 η Aprilia παρουσίασε την RS457, εξοπλισμένη με νέο δικύλινδρο εν σειρά κινητήρα. Το μοτέρ αυτό γρήγορα έγινε η βάση για ολόκληρη οικογένεια μοντέλων, την RS457, την Tuono 457 και σύντομα την Tuareg 457. Όλα παράγονται στο εργοστάσιο της Piaggio στην Ινδία, διασφαλίζοντας χαμηλότερο κόστος και άμεση πρόσβαση σε αναδυόμενες αγορές.
Η Moto Guzzi, μέλος του ίδιου ομίλου (Piaggio) από το 2004, αποφάσισε να υιοθετήσει τον κινητήρα, φέρνοντας για πρώτη φορά εδώ και σχεδόν έναν αιώνα έναν δικύλινδρο σε σειρά σε μοντέλο παραγωγής της. Αν και η Guzzi είχε φτιάξει εν σειρά κινητήρες τη δεκαετία του ’30, αυτοί περιορίζονταν σε αγωνιστικές εφαρμογές. Από το 1967 και μετά, η εταιρική ταυτότητα της, ήταν άρρηκτα συνδεδεμένη με τον εγκάρσιο αερόψυκτο V2. Η εισαγωγή της υδρόψυξης με το V100 Mandello ήταν ήδη μεγάλο βήμα αλλά η εγκατάλειψη του V2 αποτελεί πραγματική επανάσταση.
Η νέα naked της Guzzi θα μοιράζεται τον κινητήρα και ορισμένα περιφερειακά με την Tuono 457, αλλά θα έχει ολοκληρωτικά δική της αρχιτεκτονική στηριζόμενη σε σωληνωτό ατσάλινο πλαίσιο αντί για αλουμινίου, με στόχο να προσδώσει διαφορετική γεωμετρία αναβάτη για μια πιο άνετη θέση οδήγησης αλλά και μια μια πιο παραδοσιακή σχεδίαση ρεζερβουάρ και φωτιστικών σωμάτων.
Η κατηγορία 350-500 κ.εκ. αναπτύσσεται ραγδαία, ιδιαίτερα στην Ασία. Για μικρές εταιρείες όπως η Guzzi (15.000 μονάδες ετησίως), η διείσδυση σε αυτές τις αγορές είναι ζήτημα επιβίωσης. Η παραγωγή στην Ινδία, όπως ήδη γίνεται με την Aprilia, ανοίγει τον δρόμο για οικονομικά προσιτά μοντέλα που θα μπορούν να πωλούνται τόσο σε Ασία όσο και σε Ευρώπη.
Παράλληλα, η Moto Guzzi ακολουθεί το παράδειγμα άλλων κατασκευαστών: KTM- Bajaj, Triumph-Bajaj και εργοστάσια στην Ταϊλάνδη, BMW-TVS. Όλοι προσαρμόζουν την παραγωγή τους σε μικρότερες και πιο οικονομικές μοτοσυκλέτες για να κερδίσουν μερίδιο αγοράς σε χώρες με εκρηκτική ζήτηση.
Αν και είχε ακουστεί ότι η Guzzi θα επαναφέρει το όνομα “Eldorado”, αυτό φαίνεται απίθανο, καθώς ιστορικά αφορούσε μεγάλες cruiser. Μια πιο ταιριαστή επιλογή θα ήταν ίσως το “Airone”, το πρώτο μεταπολεμικό Guzzi μαζικής παραγωγής που έφερε την ελευθερία ταξιδιού σε χιλιάδες αναβάτες, ακριβώς όπως στοχεύει να κάνει και η νέα, μικρή Moto Guzzi.