DNA: DCR-018

Η υψηλή τεχνολογία συναντά την τέχνη… ξανά!

Από τον

Μπάμπη Μέντη

7/9/2018

Η DNA είναι η ελληνική εταιρεία κατασκευής φίλτρων υψηλής απόδοσης, που από την πρώτη μέρα της ίδρυσής της κινείται αντίθετα από τη μιζέρια αυτής της χώρας. Πηγαίνοντας κόντρα στο ρεύμα, έγινε πρώτα γνωστή σε διεθνές επίπεδο, κερδίζοντας δύο φορές το βραβείο Red Dot και πολύ μετά την έμαθε το ευρύ ελληνικό κοινό. Πέρσι, τάραξε τα νερά της παγκόσμιας custom σκηνής, με την δημιουργία της DCR-017, συμμετέχοντας σε τρεις εκθέσεις του εξωτερικού.

Πρόκειται φυσικά για την μοτοσυκλέτα που κοσμούσε το εξώφυλλο του τεύχους Δεκεμβρίου του 2017 του ΜΟΤΟ και έχουμε γράψει χιλιάδες λέξεις γι΄αυτή σε τούτο εδώ το site, παρακολουθώντας από κοντά την πορεία κατασκευής της, αλλά και οδηγώντας την στο δρόμο. Όμως το δίδυμο πατέρα Ντίνου και γιου Μάριου Νικολαΐδη, φαίνεται πως δεν αφιέρωσε ούτε μερικά δευτερόλεπτα σε πανηγυρισμούς, αφού ήδη έχουν προχωρήσει σε μεγάλο βαθμό την κατασκευή της δεύτερης custom μοτοσυκλέτας της DNA. Αυτή τη φορά μάλιστα το project με την κωδική ονομασία DCR-018, ξεπερνά τα στενά όρια του customizing. Στην πραγματικότητα θα ήταν πιο σωστό να πούμε ότι σε αυτή την περίπτωση η DNA κατασκευάζει εξολοκλήρου μια πρωτότυπη μοτοσυκλέτα.

Με εξαίρεση το μπλοκ και τις κεφαλές του κινητήρα, όλα τα υπόλοιπα εξαρτήματα της μοτοσυκλέτας είναι σχεδιασμένα και κατασκευασμένα ειδικά γι΄αυτή. Φυσικά το σήμα κατατεθέν της DNA είναι η τεχνολογία που έχει αναπτύξει στο σχεδιασμό και την κατασκευή εξαρτημάτων αλουμινίου με μηχανές CNC. Στη DCR-018 το “σκαλισμένο αλουμίνιο” θα χρησιμοποιηθεί, τόσο για την κατασκευή του ρεζερβουάρ και της ουράς, όσο και για το πλαίσιο. Επίσης για πρώτη φορά η ανάρτηση, το μονόμπρατσο ψαλίδι και ο άξονας στον Boxer κινητήρα της BMW που θα έχει η DCR-018 θα είναι κατασκευασμένα μέσα στο εργοστάσιο της DNA, εδώ στην Ελλάδα. Όλα αυτά μπορεί να ακούγονται ως μεγαλεπήβολα σχέδια, όμως για εμάς εδώ στο ΜΟΤΟ που είχαμε την τιμή και την τύχη να οδηγήσουμε την DCR-017, γνωρίζουμε ότι ο Μάριος και ο Ντίνος Νικολαΐδης δεν αρκούνται μόνο στην αισθητική.

Ξέρουν πολύ καλά να δημιουργούν μηχανολογικά άρτια εξαρτήματα, τα οποία συνεργάζονται σωστά μεταξύ τους και αυτό είναι που τους διαχωρίζει από όλους τους υπόλοιπους στο χώρο των βελτιώσεων και στο χώρο του customizing γενικότερα.

Με την DCR-017 να έχει στρέψει τα φώτα της δημοσιότητας πάνω στην DNA, ήταν φυσικό επακόλουθο να υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον για συνεργασία από πολλές άλλες εταιρείες στη δημιουργία της DCR-018. Μία από αυτές (επίσης ελληνική εταιρία !) θα φτιάξει και τα ψηφιακά όργανα της μοτοσυκλέτας, τα οποία θα έχουν ενσωματωμένη αγωνιστική τηλεμετρία.

Κι αυτά είναι μόνο η αρχή της ιστορίας… Οπότε μείνετε συντονισμένοι μαζί μας για να παρακολουθήστε την δημιουργία της πιο προηγμένης τεχνολογικά custom μοτοσυκλέτας που έχουν δει τα μάτια μας.

https://bit.ly/MOTO_669

Νέα Μοντέλα

Και όμως - Μια Moto Guzzi χωρίς V2 κινητήρα!

Νέο entry-level μοντέλο με δικύλινδρο σε σειρά, βασισμένο στην Aprilia RS457

Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

1/8/2025

Η Moto Guzzi ετοιμάζει το μεγαλύτερο τεχνολογικό άλμα εκτός παράδοσης εδώ και δεκαετίες. Αντί για τον κλασικό εγκάρσια τοποθετημένο V2, η νέα της μικρή μοτοσυκλέτα θα χρησιμοποιεί δικύλινδρο σε σειρά 457 κ.εκ., προερχόμενο από την Aprilia, με στόχο την παγκόσμια αγορά και ιδιαίτερα την Ασιατική

Το καλοκαίρι του 2023 η Aprilia παρουσίασε την RS457, εξοπλισμένη με νέο δικύλινδρο εν σειρά κινητήρα. Το μοτέρ αυτό γρήγορα έγινε η βάση για ολόκληρη οικογένεια μοντέλων, την RS457, την Tuono 457 και σύντομα την Tuareg 457. Όλα παράγονται στο εργοστάσιο της Piaggio στην Ινδία, διασφαλίζοντας χαμηλότερο κόστος και άμεση πρόσβαση σε αναδυόμενες αγορές.

Η Moto Guzzi, μέλος του ίδιου ομίλου (Piaggio) από το 2004, αποφάσισε να υιοθετήσει τον κινητήρα, φέρνοντας για πρώτη φορά εδώ και σχεδόν έναν αιώνα έναν δικύλινδρο σε σειρά σε μοντέλο παραγωγής της. Αν και η Guzzi είχε φτιάξει εν σειρά κινητήρες τη δεκαετία του ’30, αυτοί περιορίζονταν σε αγωνιστικές εφαρμογές. Από το 1967 και μετά, η εταιρική ταυτότητα της, ήταν άρρηκτα συνδεδεμένη με τον εγκάρσιο αερόψυκτο V2. Η εισαγωγή της υδρόψυξης με το V100 Mandello ήταν ήδη μεγάλο βήμα αλλά η εγκατάλειψη του V2 αποτελεί πραγματική επανάσταση.

Η νέα naked της Guzzi θα μοιράζεται τον κινητήρα και ορισμένα περιφερειακά με την Tuono 457, αλλά θα έχει ολοκληρωτικά δική της αρχιτεκτονική στηριζόμενη σε σωληνωτό ατσάλινο πλαίσιο αντί για αλουμινίου, με στόχο να προσδώσει διαφορετική γεωμετρία αναβάτη για μια πιο άνετη θέση οδήγησης αλλά και μια μια πιο παραδοσιακή σχεδίαση ρεζερβουάρ και φωτιστικών σωμάτων.

Η κατηγορία 350-500 κ.εκ. αναπτύσσεται ραγδαία, ιδιαίτερα στην Ασία. Για μικρές εταιρείες όπως η Guzzi (15.000 μονάδες ετησίως), η διείσδυση σε αυτές τις αγορές είναι ζήτημα επιβίωσης. Η παραγωγή στην Ινδία, όπως ήδη γίνεται με την Aprilia, ανοίγει τον δρόμο για οικονομικά προσιτά μοντέλα που θα μπορούν να πωλούνται τόσο σε Ασία όσο και σε Ευρώπη.

Παράλληλα, η Moto Guzzi ακολουθεί το παράδειγμα άλλων κατασκευαστών: KTM- Bajaj, Triumph-Bajaj και εργοστάσια στην Ταϊλάνδη, BMW-TVS. Όλοι προσαρμόζουν την παραγωγή τους σε μικρότερες και πιο οικονομικές μοτοσυκλέτες για να κερδίσουν μερίδιο αγοράς σε χώρες με εκρηκτική ζήτηση.

Αν και είχε ακουστεί ότι η Guzzi θα επαναφέρει το όνομα “Eldorado”, αυτό φαίνεται απίθανο, καθώς ιστορικά αφορούσε μεγάλες cruiser. Μια πιο ταιριαστή επιλογή θα ήταν ίσως το “Airone”, το πρώτο μεταπολεμικό Guzzi μαζικής παραγωγής που έφερε την ελευθερία ταξιδιού σε χιλιάδες αναβάτες, ακριβώς όπως στοχεύει να κάνει και η νέα, μικρή Moto Guzzi.