Μεγάλες ήταν οι αλλαγές και στην KX250F, ήδη πρωταθλήτρια και μοναδική motocross που ήδη από πέρσι είχε ψεκασμό με δυο μπεκ και το πρωτοποριακό πιρούνι SFF της Showa με ένα μόνο ελατήριο.
Αυτό το πιρούνι για το 2013 βρίσκεται στην δεύτερη γενιά εξέλιξης με τα καλάμια του να έχουν μεγαλύτερη διάμετρο, από 47 σε 48 χιλιοστά. Την αύξηση της διαμέτρου την εκμεταλλεύθηκαν για να μεγαλώσει η διάμετρος και επομένως η επιφάνεια των εμβόλων και των ροδελών. Το αλουμινένιο πλαίσιο είναι καινούργιο με μικρότερο πλάτος, σε όφελος της εργονομίας, ενώ και το μοχλικό έχει νέα σχεδίαση. Στον ήδη πολύ δυνατό κινητήρα ο αυλός εισαγωγής απέκτησε μεγαλύτερη διατομή, ενώ κατευθύνει περισσότερο ευθύγραμμα το μείγμα στον κύλινδρο. Παράλληλα, άλλαξε το έμβολο και η συμπίεση αυξήθηκε στο 13,8:1, για να αυξηθεί η απόδοση στις ψηλές στροφές. Διαφορετική είναι η βασική ζυγοστάθμιση του στροφάλου για να μειωθούν οι κραδασμοί και βαρύτερο το βολάν. Η χαρτογράφηση του ψεκασμού άλλαξε, καθώς πλέον από τα δυο μπεκ και τον αυλό των 43 χιλιοστών περνά 20% περισσότερο καύσιμο απ' ότι ο ψεκασμός του KX450F. Καινούργιο είναι το κουστούμι, το number plate και το μπροστινό φτερό ενώ το πίσω είναι μαύρο. Η εταιρεία ανακοίνωσε ότι το βάρος της, γεμάτης είναι 106,2 κιλά.
Νέο entry-level μοντέλο με δικύλινδρο σε σειρά, βασισμένο στην Aprilia RS457
Από τον
Φίλιππο Σταυριδόπουλο
1/8/2025
Η Moto Guzzi ετοιμάζει το μεγαλύτερο τεχνολογικό άλμα εκτός παράδοσης εδώ και δεκαετίες. Αντί για τον κλασικό εγκάρσια τοποθετημένο V2, η νέα της μικρή μοτοσυκλέτα θα χρησιμοποιεί δικύλινδρο σε σειρά 457 κ.εκ., προερχόμενο από την Aprilia, με στόχο την παγκόσμια αγορά και ιδιαίτερα την Ασιατική
Το καλοκαίρι του 2023 η Aprilia παρουσίασε την RS457, εξοπλισμένη με νέο δικύλινδρο εν σειρά κινητήρα. Το μοτέρ αυτό γρήγορα έγινε η βάση για ολόκληρη οικογένεια μοντέλων, την RS457, την Tuono 457 και σύντομα την Tuareg 457. Όλα παράγονται στο εργοστάσιο της Piaggio στην Ινδία, διασφαλίζοντας χαμηλότερο κόστος και άμεση πρόσβαση σε αναδυόμενες αγορές.
Η Moto Guzzi, μέλος του ίδιου ομίλου (Piaggio) από το 2004, αποφάσισε να υιοθετήσει τον κινητήρα, φέρνοντας για πρώτη φορά εδώ και σχεδόν έναν αιώνα έναν δικύλινδρο σε σειρά σε μοντέλο παραγωγής της. Αν και η Guzzi είχε φτιάξει εν σειρά κινητήρες τη δεκαετία του ’30, αυτοί περιορίζονταν σε αγωνιστικές εφαρμογές. Από το 1967 και μετά, η εταιρική ταυτότητα της, ήταν άρρηκτα συνδεδεμένη με τον εγκάρσιο αερόψυκτο V2. Η εισαγωγή της υδρόψυξης με το V100 Mandello ήταν ήδη μεγάλο βήμα αλλά η εγκατάλειψη του V2 αποτελεί πραγματική επανάσταση.
Η νέα naked της Guzzi θα μοιράζεται τον κινητήρα και ορισμένα περιφερειακά με την Tuono 457, αλλά θα έχει ολοκληρωτικά δική της αρχιτεκτονική στηριζόμενη σε σωληνωτό ατσάλινο πλαίσιο αντί για αλουμινίου, με στόχο να προσδώσει διαφορετική γεωμετρία αναβάτη για μια πιο άνετη θέση οδήγησης αλλά και μια μια πιο παραδοσιακή σχεδίαση ρεζερβουάρ και φωτιστικών σωμάτων.
Η κατηγορία 350-500 κ.εκ. αναπτύσσεται ραγδαία, ιδιαίτερα στην Ασία. Για μικρές εταιρείες όπως η Guzzi (15.000 μονάδες ετησίως), η διείσδυση σε αυτές τις αγορές είναι ζήτημα επιβίωσης. Η παραγωγή στην Ινδία, όπως ήδη γίνεται με την Aprilia, ανοίγει τον δρόμο για οικονομικά προσιτά μοντέλα που θα μπορούν να πωλούνται τόσο σε Ασία όσο και σε Ευρώπη.
Παράλληλα, η Moto Guzzi ακολουθεί το παράδειγμα άλλων κατασκευαστών: KTM- Bajaj, Triumph-Bajaj και εργοστάσια στην Ταϊλάνδη, BMW-TVS. Όλοι προσαρμόζουν την παραγωγή τους σε μικρότερες και πιο οικονομικές μοτοσυκλέτες για να κερδίσουν μερίδιο αγοράς σε χώρες με εκρηκτική ζήτηση.
Αν και είχε ακουστεί ότι η Guzzi θα επαναφέρει το όνομα “Eldorado”, αυτό φαίνεται απίθανο, καθώς ιστορικά αφορούσε μεγάλες cruiser. Μια πιο ταιριαστή επιλογή θα ήταν ίσως το “Airone”, το πρώτο μεταπολεμικό Guzzi μαζικής παραγωγής που έφερε την ελευθερία ταξιδιού σε χιλιάδες αναβάτες, ακριβώς όπως στοχεύει να κάνει και η νέα, μικρή Moto Guzzi.
