Από τον

Κώστα Γκαζή

24/3/2023

Μέσα στον ορυμαγδό της εισαγωγής ολοένα και περισσότερων και πιο δραματικών σε όψη και αποτέλεσμα αεροδυναμικών βοηθημάτων στις μοτοσυκλέτες του MotoGP, πριν λίγες ημέρες ο Maverick Vinales χαριτολογώντας είχε δηλώσει “τα επόμενα φτερά θα τοποθετούνται στον αναβάτη”. Κι όμως, τελικά ίσως δεν αστειευόταν.

Η Aprilia είναι από τους πιο ενεργούς κατασκευαστές όσον αφορά στην υιοθέτηση νέων αεροδυναμικών βοηθημάτων στις RS-GP της στο MotoGP (φτερά στα πλάγια της μοτοσυκλέτας, φτερά στη μάσκα, φτερό στο κάτω μέρος της μοτοσυκλέτας, φτερά στο πιρούνι, δοκιμή αεροτομής στην ουρά, διπλά φαίρινγκ, κ.α.), ενώ οι νέες πατέντες της δείχνουν την εταιρεία του Noale να ετοιμάζεται να επεκτείνει τα αεροδυναμικά “χάδια” της και στον αναβάτη.

Η παραπάνω προσήλωση στην αεροδυναμική τελειότητα συνδέεται άρρηκτα με τη δημιουργία μιας από τις πιο πετυχημένες αγωνιστικές μοτοσυκλέτες των τελευταίων ετών -μαζί με εκείνη της Ducati-, ενώ ως επιβεβαίωση της τεράστιας σημασίας της αεροδυναμικής στο MotoGP έρχονται και τα λόγια του Stefan Pierer μέσα από την αποκλειστική συνέντευξη του που θα διαβάσετε στο νέο τεύχος του ΜΟΤΟ, με τον ηγέτη του Mattighofen να μας λέει πως στη δυστοκία της ΚΤΜ στο Πρωτάθλημα μεγάλο μέρος έπαιξε και η αρχική απροθυμία των Αυστριακών να επενδύσουν στην αεροδυναμική εξέλιξη της μοτοσυκλέτας τους.

Οι ολόσωμες φόρμες αναβατών με τις αεροδυναμικές καμπούρες βρίσκονται μαζί μας εδώ και πολλά χρόνια, μια ιδέα που ξεπήδησε από ένα project της Dainese στο μακρινό 1988, με την ιταλική εταιρεία να σχεδιάζει μια ιδιαίτερη προστασία πλάτης η οποία ακούσια έφερε βελτιώσεις και στην αεροδυναμική του συνόλου αναβάτη-μοτοσυκλέτα.

Όμως πέρα από κάποιες αεροδυναμικές βελτιώσεις στα κράνη, κυρίως για τη βελτίωση της σταθερότητας τους σε υψηλές ταχύτητες, μέχρι στιγμής οι εταιρείες δεν είχαν προχωρήσει σε περαιτέρω πειράματα όσον αφορά στις φόρμες των αγωνιζομένων.

Οι νέες πατέντες της Aprilia αφορούν σε 10 ειδικά σχεδιασμένους πίνακες (panels) που προσαρμοσμένοι με velcro στον αγωνιζόμενο αλλάζουν το σχήμα του σώματος του, εξομαλύνοντας τη ροή του αέρα και βοηθώντας στην περαιτέρω βελτίωση της οπισθέλκουσας.

Ο λόγος για τον οποίο οι Ιταλοί δεν προχώρησαν στον σχεδιασμό μιας νέας αεροδυναμικής φόρμας αλλά προτίμησαν να προσθέσουν από πάνω τα αεροδυναμικά πάνελ, ήταν για να μην περιορίσουν τις κινήσεις του αναβάτη με μια πιο άκαμπτη φόρμα με ευθείες επιφάνειες.

Δυο πάνελ πιάνουν στους πήχεις του αναβάτη, “καθαρίζοντας” τη ροή αέρα από το τιμόνι στον αναβάτη, και δυο ακόμα συνδέονται στα μπράτσα και στους ώμους του, εξομαλύνοντας τον αέρα που έρχεται πάνω από τη ζελατίνα.

Δυο ακόμα πλαϊνά πάνελ γεμίζουν το κενό ανάμεσα σε μασχάλες και μηρούς, ενώ στα πόδια έρχονται πάνελ σε ισχία και κνήμες με τις ξύστρες να πιάνουν στα τελευταία.

Όλα τα προαναφερθέντα πάνελ έχουν σχεδιαστεί να έχουν άκαμπτες ευθείες επιφάνειες, με όσες ελαστικότητες χρειάζονται για να μην εμποδίζουν τις κινήσεις του αναβάτη. Επιπλέον, αποφεύγουν τις αρθρώσεις του αναβάτη, ώστε να μην πρέπει να διπλωθούν και να χαλάσουν τη ροή του αέρα, ενώ κάτω από τη σκληρή εξωτερική τους επιφάνεια βρίσκεται ένας αφρός πολυμερούς, όπως την πολυστερίνη, για ακόμα μεγαλύτερη ασφάλεια αναβάτη σε περίπτωση πτώσης.

Ως έξτρα πλεονέκτημα, το σύνολο των πάνελ δείχνει να μειώνει και τις αναταράξεις για τον αναβάτη, τις ίδιες αναταράξεις που αυξάνουν την οπισθέλκουσα και εμποδίζουν την επίτευξη υψηλής τελικής ταχύτητας.