Η Ducati χάνει ένα της πλεονέκτημα

Τι σημαίνει η αποχώρηση του Stoner
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

17/8/2018

Η είδηση κυκλοφόρησε στα ψιλά γράμματα την τελευταία εβδομάδα, καθώς τα φώτα της δημοσιότητας ήταν στραμμένα στους πρωταγωνιστές των MotoGP που έδιναν τη μάχη τους στις πίστες της Τσεχίας και της Αυστρίας. Όμως η αποχώρηση του Casey Stoner από test rider της εργοστασιακής ομάδας των MotoGP της Ducati και η παραμονή του στην ιταλική εταιρείας ως απλού Πρεσβευτή, έχει ιδιαίτερη σημασία και οι επιπτώσεις της πιθανόν να επηρεάσουν σε μεγάλο βαθμό το μέλλον. Γιατί τα λέμε τόσο δραματικά;

Διότι η μορφή των αγώνων στην κορυφαία κατηγορία έχει αλλάξει τόσο πολύ, που μας αναγκάζουν πλέον να αλλάξουμε τον τρόπο με τον οποίο έχουμε διαβαθμίσει την σημαντικότητα ορισμένων γεγονότων.

Όλα ξεκινούν από την δραματική μείωση του χρόνου δοκιμών που έχουν στη διάθεσή τους τα εργοστάσια με τους αγωνιζόμενους πάνω στη σέλα των μοτοσυκλετών τους.

Με την δικαιολογία του περιορισμού του κόστους, τόσο τα δοκιμαστικά πριν ξεκινήσει η αγωνιστική σεζόν, όσο και εκείνα που γίνονται κατά την διάρκειά της και μέσα στο τριήμερο των αγώνων έχουν μειωθεί στο ελάχιστο.

Η συλλογή και η αξιολόγηση δεδομένων που είναι απαραίτητα για την εξέλιξη και την βελτίωση των μοτοσυκλετών (…αλλά και για των ελαστικών) από τους ίδιους τους αναβάτες που τις οδηγούν στο πρωτάθλημα, είναι πραγματικά πολύ φτωχή σε σύγκριση με το παρελθόν. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα, η δουλειά των δοκιμαστών εξέλιξης, όπως αυτή που έκανε μέχρι σήμερα ο Stoner για την Ducati, έχει πολύ μεγαλύτερη αξία σε σχέση με τις προηγούμενες χρονιές. Όχι μόνο αυτό, αλλά και η ποιότητα των δεδομένων που συλλέγονται κατά την διάρκεια των δοκιμών, θα πρέπει να είναι στο επίπεδο που απαιτούν οι αναβάτες. Με άλλα λόγια, την μοτοσυκλέτα του Dovizioso, του Lorenzo, αλλά και των Marquez, Rossi κ.τ.λ. που κυνηγάνε πρωτάθλημα, δεν μπορεί να τους την βελτιώσει ένας δοκιμαστής που είναι υπερβολικά πιο αργός από εκείνους, ακόμα κι αν έχει άπειρο χρόνο για δοκιμές. Έτσι τον τελευταίο καιρό, ακούμε συχνά υπό την μορφή κουτσομπολιού παράπονα από τους εργοστασιακούς αναβάτες προς τις ομάδες τους για την δουλειά που κάνουν οι δοκιμαστές. Το πιο πρόσφατο που ακούσαμε, έγινε με αφορμή την αποχώρηση του Pedrosa από την ενεργό δράση, όπου αμέσως άρχισαν στα πηγαδάκια των paddock να ψιθυρίζουν ότι πρέπει να τον προσλάβει η KTM ως δοκιμαστή, διότι αυτή τη στιγμή δεν έχει κάποιον που να μπορεί να οδηγήσει σε υψηλό επίπεδο, με αποτέλεσμα η εξέλιξη της μοτοσυκλέτας της να παραμένει στάσιμη και όλο το βάρος να πέφτει στους ώμους του Zarco την επόμενη χρονιά. Πάνω στο ίδιο σκεπτικό ήταν και οι δηλώσεις του Cal Cruchlow, που είπε ότι οι δοκιμαστές πρέπει να τρέχουν μερικούς αγώνες ως wildcard μέσα στη χρονιά, για να μπορούν να καταλάβουν το ρυθμό και τις απαιτήσεις ενός αγώνα.

Η Ducati ήταν η μόνη εταιρεία του πρωταθλήματος που είχε για δοκιμαστή έναν αναβάτη ο οποίος, πέρα από τα δύο παγκόσμια πρωταθλήματα στην πλάτη του, είχε ακόμα την ταχύτητα να κάνει χρόνους για να μπει στην πρώτη πεντάδα ενός αγώνα.

Το πόσο σημαντικό είναι αυτό για την νίκη σε έναν αγώνα, μπορείτε να το καταλάβετε αν θυμηθείτε όσα είπαμε για την συμπεριφορά των ελαστικών.

Για πολλούς, αυτό αποτελούσε στρατηγικής σημασίας πλεονέκτημα των Ιταλών στα δύο τελευταία πρωταθλήματα. Η απώλεια του Stoner, πιθανόν να μην φανεί αμέσως, ίσως να μην φανεί και ποτέ. Τα MotoGP έχουν γίνει απίστευτα περίπλοκα και τα αποτελέσματα εξαρτώνται πλέον από τον σωστό ή λάθος συνδυασμό πολλών γεγονότων και όχι μόνο από έναν και μοναδικό παράγοντα.

Όμως ο παράγοντας του δοκιμαστή, όταν οι νέοι κανονισμοί  επιτρέπουν στους αναβάτες να καβαλήσουν τη σέλα των μοτοσυκλετών τους μόνο το τριήμερο του αγώνα, είναι σίγουρα ένας πολύ σημαντικός παράγοντας.

MotoGP: Από 2 έως 2184 ημέρες – Είναι όλοι τους ήρωες

Όλοι αγαπάνε ένα comeback - Ο Nick Harris θυμάται τις πιο εντυπωσιακές επιστροφές στην ιστορία του MotoGP
MotoGP Comebacks
Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

9/10/2025

Από τον Mike Hailwood ως τον Marc Márquez, η ιστορία των αγώνων μοτοσυκλέτας είναι γεμάτη με αναβάτες που αρνήθηκαν να τα παρατήσουν. Άλλοι χρειάστηκαν λίγες μέρες. Άλλοι, όπως ο Márquez, πάνω από έξι χρόνια. Όλοι όμως απέδειξαν πως η πραγματική δύναμη δεν βρίσκεται στο γκάζι, αλλά στο κουράγιο

Μπορεί να διαρκέσει δυο μέρες. Μπορεί να κρατήσει πάνω από μια δεκαετία. Όμως όλοι αγαπάμε ένα ηρωικό comeback, όσο μακρύ κι αν είναι. Από τον Mike Hailwood, τον Barry Sheene και τον Mick Doohan, μέχρι τον Jorge Lorenzo και τον σημερινό “βασιλιά των comeback” Marc Márquez, όλοι τους κέρδισαν επάξια μια θέση στις καρδιές μας.

Mike Hailwood – Η επιστροφή του θρύλου

Όταν η Honda αποχώρησε από τους αγώνες Grand Prix στο τέλος του 1967, πλήρωσε τον Hailwood, τετράκις παγκόσμιο πρωταθλητή, για να μην αγωνιστεί με άλλη εργοστασιακή ομάδα. Εκείνος στράφηκε στη Formula 1, ανέβηκε δύο φορές στο βάθρο και μάλιστα βραβεύτηκε με το George Medal όταν έσωσε τον Clay Regazzoni από φλεγόμενο μονοθέσιο στο Kyalami.
Όμως το μικρόβιο των δύο τροχών δεν έσβησε ποτέ. Το 1978, στα 38 του χρόνια, επέστρεψε στο Isle of Man TT με Ducati και φυσικά… νίκησε. Το επανέλαβε και το 1979, πριν αποσυρθεί οριστικά. Τραγικά, δύο χρόνια αργότερα, σκοτώθηκε σε τροχαίο μαζί με την 9χρονη κόρη του Michelle.

MotoGP Comebacks

Barry Sheene – Ο ήρωας με το τσιγάρο στο χέρι

Ήταν 1975 όταν η κάμερα της Thames Television κατέγραφε τον Barry Sheene να πετάγεται στον αέρα με 250 km/h στη Daytona. Το φρικτό ατύχημα τον έκανε εθνικό ήρωα, σπασμένος μηρός, σπασμένο χέρι, καμένα γόνατα, αλλά ο Barry προσπαθούσε να λύσει το κράνος του μόνος του, ενώ περιέγραφε τις κακώσεις του χαμογελώντας στην κάμερα, ζητώντας ένα τσιγάρο.
Μόλις επτά εβδομάδες αργότερα, επέστρεψε στους αγώνες στο Cadwell Park και σε τέσσερις μήνες κέρδισε το πρώτο του Grand Prix στο Assen. Ακολούθησαν δύο παγκόσμιοι τίτλοι και 18 νίκες. Ακόμα και μετά το τρομακτικό ατύχημα στο Silverstone το 1982, ο Sheene γύρισε πίσω επτά μήνες αργότερα για να συνεχίσει να αγωνίζεται.

MotoGP Comebacks

Mick Doohan – Από τη διάσωση στο μεγαλείο

Το 1992, ο Mick Doohan βρισκόταν ένα βήμα πριν από τον πρώτο του τίτλο, όταν ένα ατύχημα στο Assen του κόστισε σοβαρό τραυματισμό στο πόδι. Το νοσοκομείο δεν αντέδρασε σωστά, και όταν απειλήθηκε ακρωτηριασμός, ο θρυλικός Dr. Costa τον ”απήγαγε” για να τον μεταφέρει στην κλινική του στην Ιταλία.
Ο Doohan επέστρεψε επτά εβδομάδες αργότερα, σχεδόν ανίκανος να περπατήσει, αλλά αποφασισμένος να μην αφήσει τον Wayne Rainey να του πάρει τον τίτλο. Έχασε εκείνο το πρωτάθλημα για μόλις τέσσερις βαθμούς, αλλά έναν χρόνο μετά ξανακέρδισε, και στη συνέχεια κατέκτησε πέντε συνεχόμενα παγκόσμια πρωταθλήματα.

MotoGP Comebacks

Jorge Lorenzo – Ο άνθρωπος των δύο ημερών

Το 2013, ο Lorenzo έσπασε την κλείδα του σε πτώση στις ελεύθερες δοκιμές του Assen. Όλοι υπέθεσαν πως η σεζόν του τελείωσε. Όμως δύο μέρες μετά, γύρισε στην πίστα με δέκα βίδες και μια πλάκα τιτανίου και τερμάτισε πέμπτος μέσα σε αφόρητο πόνο. Δύο εβδομάδες αργότερα έπεσε ξανά και ξανατραυματίστηκε, αλλά δεν εγκατέλειψε ποτέ. Μέσα σε ενάμιση χρόνο, το 2015, έγινε τριπλός παγκόσμιος πρωταθλητής MotoGP.

MotoGP Comebacks

Marc Márquez – Ο βασιλιάς των comebacks

Κανείς δεν έχει γράψει ιστορία όπως ο Marc Márquez. Μετά τον τραυματισμό του το 2020, πέρασε πέντε μεγάλες επεμβάσεις, 108 πτώσεις, και 2184 μέρες μέχρι να ξανασηκώσει το τρόπαιο του Παγκόσμιου Πρωταθλητή στο Motegi το 2025.
Περισσότερα από 1000 μέρες χωρίς νίκη, μια ατελείωτη διαδρομή αποκατάστασης και ψυχικής αντοχής — και τελικά, μια από τις πιο συγκλονιστικές επιστροφές στην ιστορία του αθλητισμού.

MotoGP Comebacks

Δεν έχει σημασία ο χρόνος, οι τραυματισμοί ή οι συνθήκες.
Όλοι αυτοί οι αναβάτες αλλά και πολλοί ακόμη, απέδειξαν ότι το θάρρος, η επιμονή και η ψυχή είναι τα πραγματικά χαρακτηριστικά ενός πρωταθλητή.
Και για αυτό είναι όλοι τους ήρωες.