Η Ducati χάνει ένα της πλεονέκτημα

Τι σημαίνει η αποχώρηση του Stoner
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

17/8/2018

Η είδηση κυκλοφόρησε στα ψιλά γράμματα την τελευταία εβδομάδα, καθώς τα φώτα της δημοσιότητας ήταν στραμμένα στους πρωταγωνιστές των MotoGP που έδιναν τη μάχη τους στις πίστες της Τσεχίας και της Αυστρίας. Όμως η αποχώρηση του Casey Stoner από test rider της εργοστασιακής ομάδας των MotoGP της Ducati και η παραμονή του στην ιταλική εταιρείας ως απλού Πρεσβευτή, έχει ιδιαίτερη σημασία και οι επιπτώσεις της πιθανόν να επηρεάσουν σε μεγάλο βαθμό το μέλλον. Γιατί τα λέμε τόσο δραματικά;

Διότι η μορφή των αγώνων στην κορυφαία κατηγορία έχει αλλάξει τόσο πολύ, που μας αναγκάζουν πλέον να αλλάξουμε τον τρόπο με τον οποίο έχουμε διαβαθμίσει την σημαντικότητα ορισμένων γεγονότων.

Όλα ξεκινούν από την δραματική μείωση του χρόνου δοκιμών που έχουν στη διάθεσή τους τα εργοστάσια με τους αγωνιζόμενους πάνω στη σέλα των μοτοσυκλετών τους.

Με την δικαιολογία του περιορισμού του κόστους, τόσο τα δοκιμαστικά πριν ξεκινήσει η αγωνιστική σεζόν, όσο και εκείνα που γίνονται κατά την διάρκειά της και μέσα στο τριήμερο των αγώνων έχουν μειωθεί στο ελάχιστο.

Η συλλογή και η αξιολόγηση δεδομένων που είναι απαραίτητα για την εξέλιξη και την βελτίωση των μοτοσυκλετών (…αλλά και για των ελαστικών) από τους ίδιους τους αναβάτες που τις οδηγούν στο πρωτάθλημα, είναι πραγματικά πολύ φτωχή σε σύγκριση με το παρελθόν. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα, η δουλειά των δοκιμαστών εξέλιξης, όπως αυτή που έκανε μέχρι σήμερα ο Stoner για την Ducati, έχει πολύ μεγαλύτερη αξία σε σχέση με τις προηγούμενες χρονιές. Όχι μόνο αυτό, αλλά και η ποιότητα των δεδομένων που συλλέγονται κατά την διάρκεια των δοκιμών, θα πρέπει να είναι στο επίπεδο που απαιτούν οι αναβάτες. Με άλλα λόγια, την μοτοσυκλέτα του Dovizioso, του Lorenzo, αλλά και των Marquez, Rossi κ.τ.λ. που κυνηγάνε πρωτάθλημα, δεν μπορεί να τους την βελτιώσει ένας δοκιμαστής που είναι υπερβολικά πιο αργός από εκείνους, ακόμα κι αν έχει άπειρο χρόνο για δοκιμές. Έτσι τον τελευταίο καιρό, ακούμε συχνά υπό την μορφή κουτσομπολιού παράπονα από τους εργοστασιακούς αναβάτες προς τις ομάδες τους για την δουλειά που κάνουν οι δοκιμαστές. Το πιο πρόσφατο που ακούσαμε, έγινε με αφορμή την αποχώρηση του Pedrosa από την ενεργό δράση, όπου αμέσως άρχισαν στα πηγαδάκια των paddock να ψιθυρίζουν ότι πρέπει να τον προσλάβει η KTM ως δοκιμαστή, διότι αυτή τη στιγμή δεν έχει κάποιον που να μπορεί να οδηγήσει σε υψηλό επίπεδο, με αποτέλεσμα η εξέλιξη της μοτοσυκλέτας της να παραμένει στάσιμη και όλο το βάρος να πέφτει στους ώμους του Zarco την επόμενη χρονιά. Πάνω στο ίδιο σκεπτικό ήταν και οι δηλώσεις του Cal Cruchlow, που είπε ότι οι δοκιμαστές πρέπει να τρέχουν μερικούς αγώνες ως wildcard μέσα στη χρονιά, για να μπορούν να καταλάβουν το ρυθμό και τις απαιτήσεις ενός αγώνα.

Η Ducati ήταν η μόνη εταιρεία του πρωταθλήματος που είχε για δοκιμαστή έναν αναβάτη ο οποίος, πέρα από τα δύο παγκόσμια πρωταθλήματα στην πλάτη του, είχε ακόμα την ταχύτητα να κάνει χρόνους για να μπει στην πρώτη πεντάδα ενός αγώνα.

Το πόσο σημαντικό είναι αυτό για την νίκη σε έναν αγώνα, μπορείτε να το καταλάβετε αν θυμηθείτε όσα είπαμε για την συμπεριφορά των ελαστικών.

Για πολλούς, αυτό αποτελούσε στρατηγικής σημασίας πλεονέκτημα των Ιταλών στα δύο τελευταία πρωταθλήματα. Η απώλεια του Stoner, πιθανόν να μην φανεί αμέσως, ίσως να μην φανεί και ποτέ. Τα MotoGP έχουν γίνει απίστευτα περίπλοκα και τα αποτελέσματα εξαρτώνται πλέον από τον σωστό ή λάθος συνδυασμό πολλών γεγονότων και όχι μόνο από έναν και μοναδικό παράγοντα.

Όμως ο παράγοντας του δοκιμαστή, όταν οι νέοι κανονισμοί  επιτρέπουν στους αναβάτες να καβαλήσουν τη σέλα των μοτοσυκλετών τους μόνο το τριήμερο του αγώνα, είναι σίγουρα ένας πολύ σημαντικός παράγοντας.

Toprak Razgatlioglu – Ο πρωταθλητής WSBK που θέλει να σπάσει την κατάρα του MotoGP

Και ίσως η συγκυρία κανονισμών, κυβισμού και ελαστικών, να τον βοηθήσει περισσότερο από τους προηγούμενους
From WSBK to MotoGP
Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

30/7/2025

Εδώ και 37 χρόνια, Παγκόσμιοι Πρωταθλητές του WorldSBK πέρασαν στο MotoGP με όνειρα και φιλοδοξίες, αλλά κανείς δεν κατάφερε να δώσει σάρκα και οστά στα όνειρα αυτά. Τα φώτα στον Toprak Razgatlioglu που, για το 2026, περνά από τον θρόνο του WorldSBK, στην αρένα του MotoGP

Ο μάγος των φρένων, δύο φορές (και ίσως σύντομα τρεις) Παγκόσμιος Πρωταθλητής, αφήνει πίσω του τον κόσμο των Superbike. Από το 2026, θα οδηγεί στο MotoGP την εργοστασιακή Yamaha M1 με τα χρώματα της Prima Pramac.

Δεν είναι ο πρώτος που το δοκιμάζει. Αλλά η ιστορία δείχνει να μην είναι είναι με το μέρος του. Από τους 19 Παγκόσμιους Πρωταθλητές του WSBK, μόλις δύο κέρδισαν Grand Prix στο MotoGP: ο Ben Spies και ο Troy Bayliss. Πολλοί προσπάθησαν, αρκετοί τραυματίστηκαν, άλλοι δεν βρήκαν την κατάλληλη ομάδα, μερικοί δεν μπήκαν καν στον κόπο.

Τα μεγάλα ονόματα που δεν τα κατάφεραν

Ο Ben Spies, Πρωταθλητής Superbike το 2009, κέρδισε στο Assen το 2011, αλλά οι τραυματισμοί τον σταμάτησαν. Ο Troy Bayliss, αφού κατέκτησε τον τίτλο του WSBK το 2001, γύρισε στο MotoGP το 2006 για να αντικαταστήσει τον Sete Gibernau και κέρδισε θριαμβευτικά στη Valencia, χαρίζοντας στην Ducati το πρώτο της 1-2.

From WSBK to MotoGP

Colin Edwards, James Toseland, Neil Hodgson, Scott Russell, όλοι τους πρωταθλητές στο WSBK, αλλά χωρίς να κατορθώσουν νίκη στο MotoGP. Ο Edwards έχασε τη μεγάλη του στιγμή στην τελευταία στροφή του Assen το 2006. Ο Toseland ξεκίνησε δυνατά αλλά τραυματισμοί στον καρπό τον άφησαν πίσω. Ο Hodgson πάλευε με μη ανταγωνιστικές μοτοσυκλέτες.

From WSBK to MotoGP

Ο Cal Crutchlow έδειξε τον δρόμο, άρπαξε την ευκαιρία, έφυγε νωρίς από το WSBK και κέρδισε τρία MotoGP Grand Prix, περισσότερα από κάθε πρωταθλητή WSBK.

From WSBK to MotoGP

Οι βασιλιάδες που έμειναν στο κάστρο τους

Ο Carl Fogarty και ο Jonathan Rea, ζωντανοί θρύλοι του WSBK, είχαν την ταχύτητα για να τα βάλουν με τους καλύτερους του MotoGP, αλλά δεν έκαναν ποτέ το βήμα στη αρένα του MotoGP.

From WSBK to MotoGP

H ανάποδη διαδρομή

Max Biaggi, Alvaro Bautista, Carlos Checa, John Kocinski… Οι αναβάτες  του MotoGP που πήγαν στα Superbikes τα κατάφεραν σαφώς καλύτερα με κάποιους από αυτούς να προσθέτουν νέους τίτλους στις προθήκες τους.

From WSBK to MotoGP

Ο Toprak περίμενε μέχρι να έχει στο βιογραφικό του δύο τίτλους (και ίσως έναν τρίτο) πριν μεταπηδήσει στο MotoGP και την εργοστασιακή Yamaha. Το 2026 θα έχει έναν χρόνο να προσαρμοστεί, ενώ η Yamaha αναπτύσσει τη νέα V4 M1. Το 2027, τα ελαστικά του MotoGP αλλάζουν από Michelin σε Pirelli, τα ίδια με τα οποία έχει γράψει την ιστορία του στα Superbikes, ίσως αυτές να είναι οι ιδανικές συνθήκες για έναν rookie να παλέψει επί ίσοις όροις στην μεγάλη κατηγορία, με όλους να ξεκινάνε σε μία κενή σελίδα.

Η επόμενη σεζόν θα είναι απλά μεταβατική περίοδος, κανείς δεν περιμένει το παραμικρό δυναμικό αποτέλεσμα, αντιθέτως ο στόχος είναι η προετοιμασία για το 2027 με μία τελείως νέα V4 μοτοσυκλέτα από την Yamaha και στο Μιλάνο που βρεθήκαμε πριν λίγες ημέρες, στο σπίτι των MotoGP του Ιαπωνικού κατασκευαστή, είναι συγκρατημένα αισιόδοξοι. Μόνο σίγουρο πως εργάζονται σκληρά για να φέρουν την πολυπόθητα αλλαγή και να επιστρέψουν στην ανταγωνιστικότητα. Ο Toprak δεν είναι ο μόνος δρόμος, η μόνη ομάδα που ρίχνουν στον πόλεμο, αλλά ακόμη ένα από τα πολλά εφόδια που μαζεύουν.

Στην θέση του τώρα ένας άλλος γνώριμος, ένας MotoGP αναβάτης που έχει τρέξει και σε Dakar, έχει τρέξει και στο εθνικό πρωτάθλημα Superbike των ΗΠΑ, ο Danilo Petrucci στην BMW για τα WSBK το 2026!

From WSBK to MotoGP