Race News

MotoGP 1η μέρα δοκιμών στη Sepang: Με το ένα χέρι ο Marquez

Άκρως αποκαλυπτική η Μαλαισία
Από τον

Πάνο Καραβοκύρη

6/2/2019

Αυτή τη φορά οι δοκιμές στη Sepang είχαν διαφορετικό χαρακτήρα καθώς πέρσι σε αντίθεση με τις προηγούμενες χρονιές όλες οι ομάδες έκαναν δύο επίσημες δοκιμές μια στην Valencia και μια στη Jerez αντί να κάνουν μια επίσημη και ιδιωτική. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να εστιάσουν στην καλύτερη αξιοποίηση της ιπποδύναμης του κινητήρα σε κλειστές πίστες και σε πιο κρύες συνθήκες. Τώρα οι δοκιμές στη Sepang θα αποκαλύψουν την πρόοδο που έκαναν με βάση τα προηγούμενα δεδομένα.

Η πρώτη μέρα των δοκιμών στη Sepang, ολοκληρώθηκε με όλους τους αναβάτες των MotoGP να είναι παρών εκτός απ’ τον Jorge Lorenzo που αναρρώνει ακόμη απ’ το πιο πρόσφατο χειρουργείο του. Μαζί του εκτός και ο Pedrosa φυσικά, ο νέος αναβάτης εξέλιξης της KTM.

Ο πίνακας των χρονομετρήσεων επιφύλασσε αρκετές εκπλήξεις καθώς στην πρώτη θέση βρέθηκε ο Marquez παρά τις πρόσφατες δηλώσεις που είχε κάνει λέγοντας πως δεν σκοπεύει να πιέσει τον εαυτό του καθώς ακόμη αναρρώνει απ’ το χειρουργείο στον ώμο του. Και πως το 100% μπορεί να έρθει μόνο στο Qatar, στην Sepang δεν θα είναι έτοιμος. Γεγονός που μπορεί να μεταφραστεί πως είτε απότομα και ξαφνικά προχώρησε η αποκατάσταση είτε... δεν χρειάζεται να προσπαθήσει στο μέγιστο για να βρεθεί στην κορυφή, με το δεύτερο να είναι -φυσικά- το πιο ρεαλιστικό. Το πρόβλημα που είχε στον ώμο του αποδείχτηκε πολύ μεγαλύτερο απ’ όσο πίστευαν οι γιατροί και έγινε αντιληπτό μέσα στην χειρουργική αίθουσα, όταν ο ώμος του εξαρθρώθηκε μόλις χαλάρωσαν οι μύες του σώματός του απ’ την αναισθησία. Μόλις οι γιατροί έκαναν την τομή στον Marquez παρατήρησαν πως οι περισσότεροι τένοντες που συγκρατούν την κεφαλή του βραχίονα στην θέση της ήταν διαλυμένοι και αποφάσισαν πως έπρεπε να λάβουν δρακόντεια μέτρα συνδυάζοντας δύο διαφορετικές μεθόδους αντιμετώπισης σε μια επέμβαση. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα το χειρουργείο αφενός μεν να διαρκέσει σχεδόν τριπλάσιο χρόνο (αντί μιάμισης ώρας έφτασε τις τέσσερις) και αφετέρου να επιμηκυνθεί το πρόγραμμα της αποκατάστασης του τραύματος.

Κατά τη διάρκεια των δοκιμών αντιμετώπισε αρκετές δυσκολίες τόσο στους πρώτους γύρους που όπως δήλωσε, πίστευε πως δεν μπορεί να οδηγήσει αλλά και μετέπειτα που χρειάστηκε να αλλάξει το στιλ της οδήγησής του ώστε να μην καταπονήσει τον ώμο του. Σε δηλώσεις του ανέφερε: “Μπορώ να είμαι γρήγορος για ένα δυο γύρους όμως είναι απίθανο να παραμείνω γρήγορος για μεγάλη διάρκεια." Τα επιμέρους προβλήματα παρουσιάστηκαν κυρίως στις στροφές πέντε κι έξι καθώς και στις 12 και 13 αφού δυσκολεύεται να αλλάξει πορεία από αριστερά σε δεξιά, ενώ αντίστοιχα δεν μπορεί να φρενάρει πιο αργά στις εννέα και 12. Συνέχισε λέγοντας: “Είμαι πολύ χαρούμενος που κατάφερα να ξανακαβαλήσω τη μοτοσυκλέτα, όμως ειλικρινά περίμενα να είμαι καλύτερος απ’ όσο ήμουν σήμερα. Δυσκολεύομαι στις αριστερές στροφές, όμως στις δεξιές δεν αισθάνομαι καμία δυσκολία.”

Γύρο με το γύρο ο Marquez κατάφερε να προσαρμόσει πλήρως το στιλ του στις πρόσκαιρες δυνατότητες του, κατακτώντας τον πίνακα των χρονομετρήσεων και κόβοντας όσες ελπίδες είχαν οι υπόλοιποι αναβάτες που πίστευαν πως δεν θα είναι αρκετά δυνατός τη νέα σεζόν.

Την παράσταση έκλεψε ο Alex Rins παρέα με την GSX-RR που με τις επιδόσεις τους κατάφεραν να βρεθούν πίσω απ’ τον Marquez με διαφορά μόλις 0,259 δέκατα του δευτερολέπτου. Κατά τη διάρκεια των δοκιμών ο παλαιότερος αναβάτης της Suzuki –αφού μετρά ήδη δύο σεζόν με την GSX-RR- βρέθηκε μέχρι και πρώτος στον πίνακα των χρονομετρήσεων τις πρώτες ώρες, μέχρι δηλαδή την ώρα που ο Marquez σημείωσε τον γρηγορότερο χρόνο. Η Suzuki όπως φαίνεται έμεινε πιστή στην υπόσχεσή της να παραδώσει στον Rins μια μοτοσυκλέτα με τα χαρακτηριστικά που ζητούσε από πέρσι, τοποθετώντας τον έτσι μες την καρδία της μάχης για την πολυπόθητη νίκη. Η μοτοσυκλέτα έχει νέο κινητήρα, πλαίσιο, ηλεκτρονικά καθώς και αεροδυναμικά βοηθήματα και με μια πρώτη ματιά δείχνει πως η Suzuki βρήκε τη συνταγή που έψαχνε για να έχει μια πιο δυναμική παρουσία στους αγώνες. Ο Joan Mir απ’ τη πλευρά του, παρότι υποψήφιος για τον καλύτερο Rookie της φετινής σεζόν βρέθηκε στην 23η θέση, αξιοποιώντας όμως τις δοκιμές γνωρίζοντας τη μοτοσυκλέτα του καλύτερα.

Η εργοστασιακή ομάδα της Yamaha απ’ τη μεριά της δείχνει πως τελικά εννοούσε τη συγγνώμη που ζήτησε απ’ τον Valentino Rossi -αφού πρώτα έπεσαν κεφάλια στην διοίκηση της ομάδας-  και οι αναβάτες έμειναν αρκετά ευχαριστημένοι την πρώτη μέρα των δοκιμών. Ο Vinales κατάφερε να βρεθεί στην τρίτη θέση ενώ ο Rossi ήρθε έκτος με διαφορά μόλις τέσσερα δέκατα απ’ τον Marquez και ένα δέκατο απ’ τον ομόσταβλό του. Όπως γίνεται αντιληπτό και απ’ τις δηλώσεις του Rossi, η Yamaha πορεύεται στη σωστή κατεύθυνση για την εξέλιξη της Μ1 και στην Μαλαισία έχουν φέρει τον έναν απ’ τους δύο κινητήρες με μεγάλες αλλαγές. Σε δηλώσεις του ο Rossi ανέφερε: “Στη Valencia και στη Jerez δοκιμάσαμε πολύ μικρές αλλαγές. Εδώ έχουμε μεγαλύτερες και πιο σημαντικές αλλαγές για δοκιμή. Δουλέψαμε πολύ στο φρένο του κινητήρα, κυρίως επειδή ο Maverick ωθεί την ομάδα προς αυτή την κατεύθυνση και έχει δίκιο. Συμφωνήσαμε στα σημεία που πάσχει η μοτοσυκλέτα και από ‘δω κι έπειτα θα εστιάσουμε σ’ αυτά. Η πρώτη μέρα είχε θετικά αποτελέσματα και αισθανόμουν άνετα πάνω στη μοτοσυκλέτα εξ αρχής, ενώ είχε καλή συμπεριφορά ακόμη και με φθαρμένα ελαστικά, ένας τομέας που υστερούμε.” Εκ πρώτης όψεως τα πράγματα για το μέλλον της Yamaha δείχνουν πιο φωτεινά όμως αυτό είναι κάτι που θα αποδειχτεί κατά τη διάρκεια του πρωταθλήματος.

Ο Vinales απ’ τη μεριά του είχε διαφορετική άποψη όσον αφορά την αίσθηση του νέου κινητήρα καθώς θεωρεί πως δεν διαφέρει αισθητά απ’ αυτόν που είχαν στην Jerez, γεγονός που έκανε την προσαρμογή του στον τρόπο λειτουργίας του πιο εύκολη. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να αισθανθεί άνετα πάνω στη μοτοσυκλέτα και να μην κουράζεται διατηρώντας έναν γρήγορο και ανταγωνιστικό ρυθμό. Η σημερινή δοκιμή όπως ανέφερε εστίαζε καθαρά στο κομμάτι του κινητήρα, όμως σχολίασε και τις υπόλοιπες επιδόσεις λέγοντας: “Σήμερα κατάφερα να οδηγήσω αρκετά καλά μέσα στην πίστα. Πρέπει όμως να προσαρμοστώ αρκετά λόγω του φρένου του κινητήρα και στις μικρές λεπτομέρειες όπως ότι δεν μπορώ να φρενάρω στο ίδιο σημείο της πίστας σε κάθε γύρο. Χάνω πολύ χρόνο στα φρένα και πρέπει να δουλέψουμε πάνω σ’ αυτό. Ιδίως όταν πατάω τη μανέτα και ενώ χρησιμοποιώ πολύ δύναμη η μοτοσυκλέτα δεν σταματά. Επίσης δυσκολεύομαι πολύ με το μπροστινό λάστιχο και πρέπει να βελτιωθούμε και σε αυτό."

Όσον αφορά την LCR Honda, ο Takaaki Nakagami ήταν ο κορυφαίος αναβάτης της ομάδας στις χρονομετρήσεις καθώς βρέθηκε στην έβδομη θέση, ενώ δυο θέσεις πιο κάτω βρέθηκε ο Stefan Bradl. Ο Cal Crutchlow οδήγησε για πρώτη φορά με τον βαρύτατο τραυματισμό στον δεξί του αστράγαλο στο Philip Island. Το κάταγμα μάλιστα είχε τόσο δύσκολη αποκατάσταση που οι γιατροί τον είχαν περιορίσει στις 25 ώρες ποδηλασίας την εβδομάδα για να αποφύγει το σημείο που έφτασε ο Lorenzo, με την ίδια την αποκατάσταση να γίνεται δηλαδή νέο πρόβλημα. Η αργή επάνοδος είχε ως αποτέλεσμα να βρεθεί στην 14η θέση του πίνακα καθώς όπως δήλωσε οι πόνοι ήταν φρικτοί παρά το τρίμηνο που έχει περάσει απ’ την ημέρα του τραυματισμού. Ειδικότερα είπε: “Έκανα τον πρώτο γύρο και πίστευα πως είχα κάνει 2:01 ενώ ήμουν στο 2:08. Τότε σχεδόν έφυγα πάνω απ’ τα clip-ons  σ’ έναν απ’ τους γύρους επειδή δεν έχω καλό έλεγχο στο φρενάρισμα. Ακόμη μαθαίνω να οδηγώ ξανά, τόσο απλά.” Όσον αφορά την ένταση του πόνου είπε: “Προς το παρών δείχνει εντάξει. Δεν μπορώ να ελέγξω καλά το πεντάλ του φρένου μέχρι στιγμής. Πονάω λιγάκι, όμως τελείωσε η πρώτη μέρα. Δεν είναι φοβερός ο πόνος τώρα. Μπορώ να περπατήσω. Κάτι που δεν μπορούσα να κάνω σήμερα το πρωί όταν σηκώθηκα απ’ το κρεβάτι παρά μόνο μετά από 20 λεπτά. Αύριο λοιπόν τα πράγματα θα είναι δύσκολα.”

Η ομάδα της KTM κατάφερε να κλείσει τη δεκάδα με τον Pol Espargaro να σημειώνει μια πτώση κατά την λήξη των δοκιμών. Ο Pol, την αποκλειστική συνέντευξη του οποίου φιλοξενούμε στο τεύχος που τώρα κυκλοφορεί, κατάφερε να βρει το ρυθμό του αρκετά νωρίς και παρά την πτώση παρέμεινε εντός της δεκάδας, όντας ο πιο γρήγορος αναβάτης της KTM, ξεπερνώντας τον team mate του, και νέο στην KTM Zarco, κατά οκτώ δέκατα. Αναφερόμενος στην πτώση του είπε πως οφειλόταν στο γεγονός ότι πίεζε αρκετά ώστε να βρει τον τρόπο να βελτιώσει τους χρόνους του, αντ’ αυτού βρήκε τα όρια. Παρ’ όλα αυτά είπε πως η ομάδα έχει καταφέρει να φέρει τη μοτοσυκλέτα πιο κοντά στο ιδανικό γι’ αυτόν λέγοντας: “Έχουμε κάνει τη μοτοσυκλέτα λίγο πιο εύκολη ως προς τον τρόπο οδήγησής της αλλά και πιο ήπια. Είναι δύσκολο να την οδηγήσεις και χρειάζεται ο αναβάτης της να προσπαθήσει αρκετά και δεν το κρύβω, μου αρέσει. Προσπαθούμε να είμαστε όσο πιο γρήγοροι και ήπιοι γίνεται”

 

  1. Marc Marquez ESP Repsol Honda (RC213V) 1m 59.621s [Lap 26/29]
  2. Alex Rins ESP Suzuki Ecstar (GSX-RR) 1m 59.880s +0.259s [25/61]
  3. Maverick Viñales ESP Monster Yamaha (YZR-M1) 1m 59.937s +0.316s [28/63]
  4. Tito Rabat ESP Reale Avintia (Desmosedici) 1m 59.983s +0.362s [58/59]
  5. Danilo Petrucci ITA Ducati Team (Desmosedici) 2m 0.051s +0.430s [8/54]
  6. Valentino Rossi ITA Monster Yamaha (YZR-M1) 2m 0.054s +0.433s [22/56]
  7. Takaaki Nakagami JPN LCR Honda (RC213V) 2m 0.158s +0.537s [54/55]
  8. Andrea Dovizioso ITA Ducati Team (Desmosedici) 2m 0.197s +0.576s [17/49]
  9. Stefan Bradl GER LCR Honda (RC213V) 2m 0.214s +0.593s [41/61]
  10. Pol Espargaro ESP Red Bull KTM Factory (RC16) 2m 0.313s +0.692s [3/44]
  11. Jack Miller AUS Pramac Ducati (Desmosedici) 2m 0.383s +0.762s [26/51]
  12. Franco Morbidelli ITA Petronas Yamaha SRT (YZR-M1) 2m 0.460s +0.839s [58/60]
  13. Aleix Espargaro ESP Factory Aprilia Gresini (RS-GP) 2m 0.602s +0.981s [51/55]
  14. Cal Crutchlow GBR LCR Honda (RC213V) 2m 0.681s +1.060s [24/51]
  15. Francesco Bagnaia ITA Pramac Ducati (Desmosedici)* 2m 0.694s +1.073s [25/49]
  16. Miguel Oliveira POR Red Bull KTM Tech3 (RC16)* 2m 0.902s +1.281s [58/59]
  17. Yamaha Test 1 N/A Yamaha Test Rider (YZR-M1) 2m 0.965s +1.344s [54/55]
  18. Fabio Quartararo FRA Petronas Yamaha SRT (YZR-M1)* 2m 0.985s +1.364s [45/65]
  19. Mika Kallio FIN Red Bull KTM Factory (RC16) 2m 1.054s +1.433s [4/20]
  20. Johann Zarco FRA Red Bull KTM Factory (RC16) 2m 1.121s +1.500s [53/61]
  21. Andrea Iannone ITA Factory Aprilia Gresini (RS-GP) 2m 1.249s +1.628s [35/36]
  22. Sylvain Guintoli FRA Suzuki Ecstar (GSX-RR) 2m 1.286s +1.665s [14/58]
  23. Joan Mir SPA Suzuki Ecstar (GSX-RR)* 2m 1.432s +1.811s [24/55]
  24. Karel Abraham CZE Reale Avintia (Desmosedici) 2m 1.627s +2.006s [25/45]
  25. Yamaha Test 2 N/A Yamaha Test Rider (YZR-M1) 2m 1.736s +2.115s [11/45]
  26. Hafizh Syahrin MAL Red Bull KTM Tech3 (RC16) 2m 1.853s +2.232s [48/49]
Ετικέτες
motogp
https://bit.ly/MOTO_673

Σχετικά Άρθρα

Race News
Αφιερώματα
Επικαιρότητα

Marco Simoncelli 1987-2011: Σαν σήμερα πριν από 14 χρόνια - Αιώνια ζωντανός “Super Sic”!

Δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ
Marco Simoncelli 1987-2011: Σαν σήμερα πριν από 14 χρόνια - Αιώνια ζωντανός “Super Sic”!
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

23/10/2025

Στις 23 Οκτωβρίου 2011 ο κόσμος του MotoGP πάγωσε. Ο Marco Simoncelli το όνομα που όλοι μας πιστεύαμε πως θα είναι ο επόμενος απόλυτος διεκδικητής των MotoGP, ο νεαρός αναβάτης που ο Rossi έβλεπε ως συνεχιστή του, έχοντας προλάβει να γίνει ήδη ένας από του πιο αναγνωρίσιμους αναβάτες της σύγχρονης εποχής, έχασε τη ζωή του στη διάρκεια του Grand Prix της Μαλαισίας, αφήνοντας πίσω του ένα κενό που παραμένει αισθητό ακόμη και σήμερα. Ο “Super Sic”, όπως τον γνώριζε όλος ο κόσμος, δεν υπήρξε απλώς ένας εξαιρετικός αναβάτης ήταν μια προσωπικότητα που οι αγώνες μοτοσυκλέτας χρειαζόντουσαν και μάλιστα χρειάζονται ακόμη. Είχε τεράστιο πάθος και ανεπιτήδευτη αγάπη για τους αγώνες, με μία πρέζα χιούμορ που έλκυε ακόμη και τους οπαδούς άλλων αναβατών!

Δεκατέσσερα χρόνια μετά, η μνήμη του συνεχίζει να ζει δυνατά χωρίς να έχει προλάβει να γεμίσει με ρεκόρ ή να φορτώσει τα στατιστικά, τέτοια ήταν η αγάπη του κόσμου και η καθολική του αποδοχή από όλους, πράγμα εξαιρετικά σπάνιο όχι μόνο στα MotoGP αλλά και γενικά στον μηχανοκίνητο αθλητισμό!

Ο Simoncelli ήταν φτιαγμένος από υλικό που δεν μετριέται σε τίτλους και στατιστικά. Το ανέμελο μαλί κάτω από το κράνος, το σπινθηροβόλο βλέμμα και εκείνο το απίστευτο πάθος για μάχη, που έκανε κάθε γύρο του MotoGP να θυμίζει κάτι από άλλες εποχές. Ήταν αγνός αγωνιστής, με μια ιταλική τρέλα που δεν μπορούσε, ούτε ήθελε, να κρύψει.

Super Sic 58 – The Legacy
Ονοματεπώνυμο: Marco Simoncelli
Ημερομηνία γέννησης: 20 Ιανουαρίου 1987, Cattolica, Ιταλία
Θάνατος: 23 Οκτωβρίου 2011, Sepang, Μαλαισία
Αριθμός αγώνων GP: 151 (125cc, 250cc, MotoGP)
Νίκες: 14 (12 στο 250cc, 2 στο 125cc)
Παγκόσμιοι τίτλοι: 1 (250cc, 2008 – Gilera)
Ομάδες: Matteoni Racing, Metis Gilera, San Carlo Honda Gresini}
Νούμερο: 58 (αποσυρμένο επίσημα από το MotoGP το 2016)

Κληρονομιά:
• Το Misano World Circuit Marco Simoncelli φέρει το όνομά του από το 2012.
• Το Fondazione Marco Simoncelli στηρίζει νέους και οικογένειες σε ανάγκη, συνεχίζοντας το φιλανθρωπικό έργο της οικογένειας.
• Κάθε χρόνο, οι φίλοι του διοργανώνουν στο Misano το “Sic Day”, ένα φεστιβάλ χαράς και μοτοσυκλέτας, όπως το ήθελε εκείνος.
• Το #58 παραμένει σύμβολο πάθους και αυθεντικότητας, ένα νούμερο που θα θυμίζει για πάντα τι σημαίνει να ζεις ως αγωνιζόμενος στην κορυφή της μοτοσυκλέτας

Η καριέρα του εκτοξεύθηκε το 2008, όταν κατέκτησε το παγκόσμιο πρωτάθλημα 250cc με τη Gilera, χαρίζοντας στην παραπαίουσα τότε Ιταλική μάρκα το τελευταίο της σπουδαίο τρόπαιο. Από τότε, το όνομα “Simoncelli” έγινε συνώνυμο με τον επιθετικό και θεαματικό τρόπο οδήγησης. Ήταν ένα ιδιαίτερο επιθετικό στιλ, από εκείνα που ακόμη και οι αντίπαλοί του δεν χρησιμοποιούσαν αργότερα εναντίον του, ήταν όμως μοιραία και εκείνο που έδωσε το άδοξο τέλος. Όταν ανέβηκε στο MotoGP με τη Honda της ομάδας Gresini, όλοι ήξεραν πως μπροστά τους είχαν έναν από εκείνους τους αναβάτες που ή θα έγραφαν ιστορία ή θα την πλήρωναν ακριβά.

Γνώρισα προσωπικά τον Simoncelli με τον πλέον χαρακτηριστικό τρόπο. Είχε μόλις κερδίσει τον πρώτο του παγκόσμιο τίτλο και βρισκόμασταν στην πίστα δοκιμών της Goodyear-Dunlop, μία μαγευτική τοποθεσία με μία εκπληκτική πίστα όπου φυσικά δεν υπάρχουν κερκίδες, ούτε μπορεί να μπει κανείς άλλος πέρα από τους αναβάτες δοκιμών και τους δημοσιογράφους, στις λίγες φορές που έχει φιλοξενήσει παρουσιάσεις ελαστικών.

Ήμουν για ακόμη μία φορά ο μόνος Έλληνας προσκεκλημένος και είχα μπει να οδηγήσω μαζί με τους Άγγλους δημοσιογράφους που τότε ήταν μία πολυπληθή ομάδα χωρίς Youtubers και Influencers, όλοι τους εξαιρετικά έμπειροι και επίσης όλοι τους, μηδενός εξαιρουμένου, με αγωνιστικές περγαμηνές που έφταναν για δύο από αυτούς μέχρι και το BSB! Μπήκαμε με superbike στο session εκείνο και ο Simoncelli με ένα Dorsoduro 750. Αυτό που περισσότερο το έχετε δει να κυκλοφορεί με την ομάδα ΔΙΑΣ, σπάνια δικάβαλο παρότι η ομάδα αυτή έτσι έχει στηθεί και αν θυμάστε από την δοκιμή στο MOTO, δεν ήταν και μία μοτοσυκλέτα που μπορούσε εύκολα να ξεχωρίσει.

Ο Simoncelli ξεκίνησε τελευταίος, πίσω μας και σε λίγους γύρους μας είχε μαζέψει. Εγώ βρισκόμουν τότε σχετικά μπροστά στο γκρουπ, τρίτος κατά σειρά όταν με πέτυχε στο πιο αργό κομμάτι της πίστας, αργό για εμάς. Ανηφορικό εσάκι με θετική κλίση στην μεσαία του στροφή. Ήξερα ότι ήταν πίσω μου και είχα υπολογίσει να κρατηθώ στην έξοδο για να μην τον κόψω και να ανοίξω το γκάζι του GSXR1000R μόλις με περάσει. Μόνος μου στόχος να μείνω πίσω του για λίγο καθώς αμέσως μετά είχαμε άλλες δύο στροφές που μας οδηγούσαν στην ευθεία, οπότε θα προλάβαινα να οδηγήσω τουλάχιστον μισό γύρο πίσω του. Ότι και να έκανε δεν θα μπορούσε να ξεφύγει στην ευθεία με το Dorsoduro 750 από το GSXR1000R!

ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΑ!

Την ώρα που έστριβα την δεύτερη στροφή από το εσάκι, εκείνη την αριστερή με την θετική κλίση, είδα ένα Dorsoduro να πετάγεται πλαγιασμένο μέσα από κερμπ πέρνοντας μαζί του χώματα, πετραδάκια και χόρτα και να προσγειώνεται μπροστά μου με το γόνατο. Πίστεψα ότι απλά έπεφτε μπροστά μου, άφησα το γκάζι και προσευχήθηκα στην Dunlop να κρατήσει το εμπρός ελαστικό που εκείνη την στιγμή του ζητούσες να κάνει κάτι δύσκολο. Μόνο που ο Simoncelli δεν είχε πέσει, ντριφτάρισε στην προσγείωση μέχρι το εξωτερικό κερμπ, εκτός δηλαδή αγωνιστικής γραμμής και πάνω του ακριβώς άνοιξε το γκάζι και με τρόπο που δεν πίστευα πως μπορούσε να γίνει το Dorsoduro 750 σηκώθηκε με το γκάζι, πλάγιασε στην επόμενη δεξιά ξύνοντας τα πάντα και εξαφανίστηκε στα 150 μέτρα της ευθείας πριν τα φρένα της επόμενης αριστερής. Όταν βγήκα στην ευθεία ήταν ήδη περίπου στην μέση και δεν τον έφτασα ποτέ στα φρένα της σπαστής δεξιάς, μίας πολύ ύπουλης στροφής που όταν μάθαινες την πίστα μπορούσες να την πουλήσεις πηγαίνοντας διαγώνια προς την κατηφορική ευθεία πριν από μία απότομη δεξιά όπου είχαν σημειωθεί και αρκετές πτώσεις.

Marco Simoncelli 1987-2011: Σαν σήμερα πριν από 14 χρόνια - Αιώνια ζωντανός “Super Sic”!
Έχουν περάσει 16 χρόνια από εκείνη την ημέρα, ήμουν τότε ένας νέος συντάκτης, συνομιλώντας με τον επόμενο Valentino Rossi (όπως τον λέγαμε με τον πατέρα του)

Δεν οδηγήσαμε ποτέ μαζί για μισή πίστα, ενώ αμέσως μετά ήμασταν μόνοι μας για τους λίγους γύρους που έμεναν για το υπόλοιπο session. ΌΛΟΙ οι Άγγλοι συνάδελφοι είχαν βγει έξω νωρίτερα ζητώντας από την Dunlop να βγάλει τον Simoncelli γιατί δεν ήθελαν να σκοτωθούν δοκιμάζοντας λάστιχα. Μέχρι εκείνη την στιγμή δεν το είχα δει ως απερισκεψία, ήμουν ακόμη εντυπωσιασμένος από το πώς κατάφερε να προσγειωθεί πλαγιασμένος και κυρίως με την λογική ακολουθία της σκέψης του. Πώς δηλαδή πήρε την απόφαση να βγει εκτός πίστας, μέσα από τα κέρμπ! Στο πλαίσιο της συνέντευξης που είχαμε μετά, ξεκίνησα από εκεί: «Πώς το σκέφτηκες αυτό και κυρίως γιατί; Ποιος ο λόγος;» - «Δεν το σκέφτηκα, μου είπε ο Simoncelli, δεν ήταν δηλαδή μία μελετημένη από πριν απόφαση, είχατε πολύ πιο γρήγορες μοτοσυκλέτες οπότε έπρεπε να μην φρενάρω πουθενά για να σας περάσω, ότι ήρθαν οι στροφές και είδα ότι θα έπρεπε να κόψω πολύ για να μείνω πίσω από το GSXR και μετά στην ευθεία να μην μπορώ να προσπεράσω, σκέφτηκα την προσπέραση στην επόμενη στροφή και μου ήρθε πολύ μακριά. Οπότε εκεί που έστριβα την πρώτη δεξιά, το σήκωσα και έκανα την αριστερή εκτός πίστας.

Στην συνέχεια εκείνης της συνέντευξης τον ρώτησα αν οδηγεί στον δρόμο και μου είπε πως όχι γιατί είναι επικίνδυνο και γελάσαμε έπειτα μαζί.

Μπορούσες να το δεις όπως οι Άγγλοι, ως επιθετικό και απερίσκεπτο ή να τον θαυμάσεις ως κάτι εξωπραγματικό και μοναδικό. Διότι αυτό ήταν. Απίστευτα πράος και μαζεμένος όλες τις στιγμές, εκτός από εκείνες που οδηγούσε. Ήμουν τυχερός που τον γνώρισα και μου για λίγο, πολύ λίγο, οδηγήσαμε και μαζί.

Το 2011, με τον αριθμό 58 πάνω στο λευκό fairing, ο Marco έδειχνε πως το μεγάλο του ξέσπασμα ήταν θέμα χρόνου. Πάλευε με τους καλύτερους τότε, με Lorenzo, Stoner, Pedrosa, Rossi κι αν κάποιες φορές οι κινήσεις του ήταν υπερβολικά τολμηρές, είχαν εκείνο το στοιχείο του “πραγματικού αγώνα” που σήμερα θα ξεσήκωνε αντιδράσεις. Δεν υπολόγιζε τίποτα. Οδήγησε πάντα σαν να μην υπήρχε αύριο, και ίσως τελικά γι’ αυτό να έγινε αθάνατος.

Marco Simoncelli 1987-2011: Σαν σήμερα πριν από 14 χρόνια - Αιώνια ζωντανός “Super Sic”!
στιγμιότυπο από την ίδια εκείνη ημέρα

Η μοίρα στάθηκε άδικη στη Sepang. Μια πτώση στην πρώτη κιόλας στροφή, ένα ατυχές σημείο επαφής και το όνειρο σταμάτησε απότομα. Ο θάνατός του σε ζωντανή μετάδοση καθώς όλοι οι θεατές κατάλαβαν αμέσως τι είχε συμβεί βλέποντας το κράνος του να φεύγει, έμεινε για πάντα χαραγμένος στην ιστορία και κανείς, δεν θέλει να το αναπαράγει. Είχε έντονα στοιχεία αρχαιοελληνικής τραγωδίας μάλιστα από την στιγμή που πάνω του έπεσαν οι καλύτεροί του φίλοι εκτός πίστας και ταυτόχρονα ανταγωνιστές την ώρα του αγώνα. Ένας από τους καλύτερους θα σβήσει άδοξα. Όμως εκείνη τη στιγμή γεννήθηκε κάτι άλλο, ένας θρύλος που κανένας χρόνος δεν μπορεί να σβήσει. Από τότε, το νούμερο 58 έγινε σύμβολο: όχι μόνο του Simoncelli, αλλά κάθε αναβάτη που τρέχει με την καρδιά του.

Η Honda Gresini διατήρησε τη μνήμη του, το Misano World Circuit φέρει πλέον το όνομά του, και κάθε φορά που βλέπεις εκείνη τη λευκοκόκκινη σημαία με τον αριθμό 58, νιώθεις ότι ο “Super Sic” δεν έφυγε ποτέ στ’ αλήθεια. Ζει σε κάθε νέο αναβάτη που ανεβαίνει με πάθος πάνω στη μοτοσυκλέτα, σε κάθε θεατή που ανατριχιάζει όταν ακούει τον κινητήρα να ανεβάζει στροφές.

Ο Simoncelli ήταν ένας από εκείνους τους σπάνιους ανθρώπους που δεν χρειάζονται χρόνο για να αφήσουν το αποτύπωμά τους. Αρκούσαν λίγες σεζόν για να αλλάξει την ψυχή των GP, για να θυμίσει σε όλους μας πως οι αγώνες δεν είναι μόνο νίκες, είναι άνθρωποι, πάθος, είναι συναίσθημα.

Και αν σήμερα κοιτάξεις τον ουρανό πάνω από το Misano, κάπου ανάμεσα στις στροφές της ιστορίας θα δεις τον Marco να γελά, με εκείνο το ανέμελο βλέμμα που λέει:

“Corri forte, ma divertiti – τρέξε δυνατά, αλλά απόλαυσέ το.”

Ετικέτες
motogp
Misano World Circuit Marco Simoncell
https://bit.ly/MOTO_673

Σχετικά Άρθρα