MotoGP 2023, Assen, P1 – Υπόθεση Marco Bezzecchi

“Μόνο” 5 Ducati στην πρώτη δεκάδα, κι ο Marc Marquez... 21ος
MotoGP 2023, Assen, P1
Κώστα Γκαζή
Από τον

Κώστα Γκαζή

23/6/2023

Στα P1 του ολλανδικού GP ο Marco Bezzecchi ήταν σε διαφορετικό επίπεδο από τους υπόλοιπους, σημειώνοντας τον πρώτο χρόνο με το καλημέρα, και μένοντας εκεί, βελτιώνοντας συνεχώς την επίδοση του. Καλή ήταν η απόδοση του τραυματία Quartararo, με πάρα πολλά νεύρα και παράπονα στους μηχανικούς ο Bagnaia, ενώ ο Marc Marquez έκανε απλά… βόλτα, στην 21η θέση.

Ας ξεκινήσουμε με τα βραβεία των P1. Βραβείο ταχύτητας και ουσίας -εύκολα- στον Marco Bezzecchi. Βραβείο κακής επίδοσης και νεύρων (αντιμετώπιζε πρόβλημα στην αλλαγή κατεύθυνσης με τη μοτοσυκλέτα του), επίσης εύκολα, στον Pecco Bagnaia, με συνεχή λάθη (όχι όμως και πτώσεις) δεν μπορούσε να βρει ρυθμό, χώνοντας άγρια γκάζια στους μηχανικούς του στα pits. Βραβείο “οδηγώ αργά και σε σκέφτομαι” στον Marc Marquez, που έχοντας πλέον ξεπεράσει ακόμα και τα δικά του όρια υπομονής και αντοχής στις τούμπες, οδήγησε λες και έκανε βόλτα, μην πιέζοντας πουθενά και σημειώνοντας έναν από τους τελευταίους χρόνους, σχεδόν 2 δευτερόλεπτα πίσω από τον Bez. Βραβείο πιο εντυπωσιακής πτώσης; Αυτό πηγαίνει στον Johann Zarco που σύρθηκε με πάρα πολλά, σε ασφάλτινο τμήμα διαφυγής, παίρνοντας και πολλές-πολλές τούμπες, για να επιστρέψει αργά και βαριά στα pits.

MotoGP 2023, Assen, P1

Τα πρώτα 45 λεπτά των δοκιμαστικών στον "καθεδρικό ναό της ταχύτητας" ξεκίνησαν -αλλά και τελείωσαν- με καλό καιρό σε στεγνό οδόστρωμα.

Σημειώστε πως στην press conferance της Πέμπτης, ο Marc Marquez είχε δηλώσει πως δεν μπορεί να πιέσει άλλο με αυτή τη μοτοσυκλέτα, και πως θα κάνει ένα βήμα πίσω, ώστε να σταματήσει να πέφτει με την ίδια συχνότητα, έχοντας ελπίδες πως τα στοιχεία που θα μαζέψει η Honda θα βοηθήσουν τους Ιάπωνες να βελτιώσουν (αργότερα) την RCV.

Δέκα λεπτά έχουν περάσει από την έναρξη των P1, και ο Pecco Bagnaia έχει ήδη χάσει τη γραμμή του δυο φορές, με ισάριθμες εξόδους σε ασφάλτινο ευτυχώς κομμάτι, παραμένοντας όρθιος, με τον 11ο καλύτερο χρόνο μέχρι στιγμής.

MotoGP 2023, Assen, P1

Για την ώρα προηγείται ο Marco Bezzecchi, με δεύτερο τον Miguel Oliveira (που υποφέρει ακόμα από τον ώμο του) και τρίτο τον Fabio Quartararo -το Assen είναι από τις αγαπημένες πίστες του Γάλλου. Από την πλευρά της Honda ο Taka είναι 10ος και ο Marquez 18ος, ενώ στο στρατόπεδο των ΚΤΜ, Binder και Miller βρίσκονται στις θέσεις 19 και 20.

MotoGP 2023, Assen, P1

Ο Quartararo δείχνει να ταλαιπωρείται από το αριστερό του πόδι (είχε πέσει στο… τρέξιμο), χάνει τη γραμμή του μην μπορώντας να πιέσει στο αριστερό μαρσπιέ και έχει και αυτός έξοδο στο ασφάλτινο κομμάτι χωρίς πτώση, ενώ στη συνέχεια κατευθύνεται στα pits όπου τον βλέπουμε να κατεβαίνει από τη μοτοσυκλέτα του και να κατευθύνεται κουτσαίνοντας στην καρέκλα του, με τους υπόλοιπους αναβάτες να βελτιώνουν τους χρόνους τους, αφήνοντας τον αναβάτη της Yamaha 8ο ενώ απομένουν 30 λεπτά ακόμα.

Ένα λεπτό αργότερα έχουμε την πρώτη πτώση του session, με τον Augusto Fernandez να πέφτει από lowside, χωρίς να χτυπήσει.

MotoGP 2023, Assen, P1

Οι περισσότεροι αναβάτες έχουν μπει στα pits, με την πρώτη πεντάδα να αποτελείται από τους Bezzecchi (1:33.298), Zarco, Marini, Oliveira και Alex Marquez, ενώ έχουμε 8 Ducati στις 10 πρώτες θέσεις.

Είκοσι τέσσερα λεπτά πριν το τέλος βγαίνουν οι κίτρινες σημαίες λόγω πτώσης που έχει ο Oliveira, στην 1, χωρίς να χτυπήσει ο Πορτογάλος που πιέζει ολοένα και περισσότερο, βρίσκοντας εδώ τα όρια του.

Η καρό σημαία απέχει ακόμα 20 λεπτά, ο Bezzecchi παραμένει ταχύτερος, δεύτερος είναι ο…καμικάζι” Nakagami (!), και τρίτος ο Johann Zarco.

Ο Bagnaia συνεχίζει να μην βρίσκει ρυθμό, χάνοντας τη γραμμή του και χτυπώντας από θυμό τη μοτοσυκλέτα του (βρίσκεται 7ος για την ώρα), ενώ ο Enea Bastianini προσθέτει το όνομα του στους αναβάτες με πτώση, χωρίς τραυματισμό κι αυτός.

Δεκαπέντε λεπτά απομένουν, με τον Zarco να πέφτει με πολλά και να παίρνει αρκετές τούμπες, όμως παρόλο που δείχνει κάπως σοκαρισμένος από το συμβάν, γλιτώνει κι αυτός τον τραυματισμό. Για μια ακόμη φορά πεσμένος αναβάτης επιστρέφει στα pits με τη βοήθεια του ταχύτερου Αυστραλού ταξιτζή, του Jack Miller που έχει γίνει πασίγνωστος για την υπηρεσία που προσφέρει ως... Miller Taxi.

MotoGP 2023, Assen, P1

Εφτά λεπτά πριν το τέλος, στις μοτοσυκλέτες τω περισσότερων αναβατών μπαίνουν φρέσκα μαλακά ελαστικά και οι αναβάτες βγαίνουν στην πίστα σε time attack mode. Εξαίρεση αποτελεί ο Pecco, που έχει συνήθεια να μην κάνει time attack στα P1, με τον Πρωταθλητή του 2022 να συνεχίζει τα λάθη, με τη γλώσσα του σώματος του να δείχνει ξεκάθαρα τα πολλά νεύρα του, τόσο στην πίστα όσο και στα pits.

Με τις φρέσκες γόμες, πρώτος αναβάτης που ρίχνει τον χρόνο του είναι ο Jorge Martin ανεβαίνοντας τρίτος, με τον Bezzecchi να βελτιώνει ξανά και ξανά τον ταχύτερο χρόνο του (1:32.506 και κατόπιν 1:32.246), κρατώντας για την ώρα την πρώτη θέση, με δεύτερο τον Maverick Vinales.

MotoGP 2023, Assen, P1

Η καρό σημαία πέφτει, βρίσκοντας τον Fabio Quartararo στην 5η θέση, τον Pecco Bagnaia στην 12η θέση και τον Marc Marquez μόλις 21ο με χρόνο 1:34.111, πίσω από τους Lorenzo Savadori και Stefan Bradl, παρέα με τον προτελευταίο Iker Lecuona και τον τελευταίο Jonas Folger. Ο Ισπανός το είχε πει όμως, και κράτησε τον λόγο του -τουλάχιστον στα P1-, μην πιέζοντας το RCV του, αντίθετα με τον Taka που έχει ακόμα αποθέματα... κοκκάλων, πετυχαίνοντας ξανά καλά αποτελέσματα -αυτό πάντα στα δοκιμαστικά.

Η πρώτη δεκάδα των P1 έχει ως εξής:

1. Marco Bezzechi

2. Maverick Vinales

3. Alex Marquez

4. Johann Zarco

5. Fabio Quartararo

6. Luca Marini

7. Takaaki Nakagami

8. Jorge Martin

9. Jack Miller

10. Aleix Espargarao

Ετικέτες

Marco Simoncelli 1987-2011: Σαν σήμερα πριν από 14 χρόνια - Αιώνια ζωντανός “Super Sic”!

Δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ
Marco Simoncelli 1987-2011: Σαν σήμερα πριν από 14 χρόνια - Αιώνια ζωντανός “Super Sic”!
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

23/10/2025

Στις 23 Οκτωβρίου 2011 ο κόσμος του MotoGP πάγωσε. Ο Marco Simoncelli το όνομα που όλοι μας πιστεύαμε πως θα είναι ο επόμενος απόλυτος διεκδικητής των MotoGP, ο νεαρός αναβάτης που ο Rossi έβλεπε ως συνεχιστή του, έχοντας προλάβει να γίνει ήδη ένας από του πιο αναγνωρίσιμους αναβάτες της σύγχρονης εποχής, έχασε τη ζωή του στη διάρκεια του Grand Prix της Μαλαισίας, αφήνοντας πίσω του ένα κενό που παραμένει αισθητό ακόμη και σήμερα. Ο “Super Sic”, όπως τον γνώριζε όλος ο κόσμος, δεν υπήρξε απλώς ένας εξαιρετικός αναβάτης ήταν μια προσωπικότητα που οι αγώνες μοτοσυκλέτας χρειαζόντουσαν και μάλιστα χρειάζονται ακόμη. Είχε τεράστιο πάθος και ανεπιτήδευτη αγάπη για τους αγώνες, με μία πρέζα χιούμορ που έλκυε ακόμη και τους οπαδούς άλλων αναβατών!

Δεκατέσσερα χρόνια μετά, η μνήμη του συνεχίζει να ζει δυνατά χωρίς να έχει προλάβει να γεμίσει με ρεκόρ ή να φορτώσει τα στατιστικά, τέτοια ήταν η αγάπη του κόσμου και η καθολική του αποδοχή από όλους, πράγμα εξαιρετικά σπάνιο όχι μόνο στα MotoGP αλλά και γενικά στον μηχανοκίνητο αθλητισμό!

Ο Simoncelli ήταν φτιαγμένος από υλικό που δεν μετριέται σε τίτλους και στατιστικά. Το ανέμελο μαλί κάτω από το κράνος, το σπινθηροβόλο βλέμμα και εκείνο το απίστευτο πάθος για μάχη, που έκανε κάθε γύρο του MotoGP να θυμίζει κάτι από άλλες εποχές. Ήταν αγνός αγωνιστής, με μια ιταλική τρέλα που δεν μπορούσε, ούτε ήθελε, να κρύψει.

Super Sic 58 – The Legacy
Ονοματεπώνυμο: Marco Simoncelli
Ημερομηνία γέννησης: 20 Ιανουαρίου 1987, Cattolica, Ιταλία
Θάνατος: 23 Οκτωβρίου 2011, Sepang, Μαλαισία
Αριθμός αγώνων GP: 151 (125cc, 250cc, MotoGP)
Νίκες: 14 (12 στο 250cc, 2 στο 125cc)
Παγκόσμιοι τίτλοι: 1 (250
cc, 2008 – Gilera)
Ομάδες:
Matteoni Racing, Metis Gilera, San Carlo Honda Gresini}
Νούμερο: 58 (αποσυρμένο επίσημα από το MotoGP το 2016)

Κληρονομιά:
• Το Misano World Circuit Marco Simoncelli φέρει το όνομά του από το 2012.
• Το Fondazione Marco Simoncelli στηρίζει νέους και οικογένειες σε ανάγκη, συνεχίζοντας το φιλανθρωπικό έργο της οικογένειας.
• Κάθε χρόνο, οι φίλοι του διοργανώνουν στο Misano το “Sic Day”, ένα φεστιβάλ χαράς και μοτοσυκλέτας, όπως το ήθελε εκείνος.
• Το #58 παραμένει σύμβολο πάθους και αυθεντικότητας, ένα νούμερο που θα θυμίζει για πάντα τι σημαίνει να ζεις ως αγωνιζόμενος στην κορυφή της μοτοσυκλέτας

Η καριέρα του εκτοξεύθηκε το 2008, όταν κατέκτησε το παγκόσμιο πρωτάθλημα 250cc με τη Gilera, χαρίζοντας στην παραπαίουσα τότε Ιταλική μάρκα το τελευταίο της σπουδαίο τρόπαιο. Από τότε, το όνομα “Simoncelli” έγινε συνώνυμο με τον επιθετικό και θεαματικό τρόπο οδήγησης. Ήταν ένα ιδιαίτερο επιθετικό στιλ, από εκείνα που ακόμη και οι αντίπαλοί του δεν χρησιμοποιούσαν αργότερα εναντίον του, ήταν όμως μοιραία και εκείνο που έδωσε το άδοξο τέλος. Όταν ανέβηκε στο MotoGP με τη Honda της ομάδας Gresini, όλοι ήξεραν πως μπροστά τους είχαν έναν από εκείνους τους αναβάτες που ή θα έγραφαν ιστορία ή θα την πλήρωναν ακριβά.

Γνώρισα προσωπικά τον Simoncelli με τον πλέον χαρακτηριστικό τρόπο. Είχε μόλις κερδίσει τον πρώτο του παγκόσμιο τίτλο και βρισκόμασταν στην πίστα δοκιμών της Goodyear-Dunlop, μία μαγευτική τοποθεσία με μία εκπληκτική πίστα όπου φυσικά δεν υπάρχουν κερκίδες, ούτε μπορεί να μπει κανείς άλλος πέρα από τους αναβάτες δοκιμών και τους δημοσιογράφους, στις λίγες φορές που έχει φιλοξενήσει παρουσιάσεις ελαστικών.

Ήμουν για ακόμη μία φορά ο μόνος Έλληνας προσκεκλημένος και είχα μπει να οδηγήσω μαζί με τους Άγγλους δημοσιογράφους που τότε ήταν μία πολυπληθή ομάδα χωρίς Youtubers και Influencers, όλοι τους εξαιρετικά έμπειροι και επίσης όλοι τους, μηδενός εξαιρουμένου, με αγωνιστικές περγαμηνές που έφταναν για δύο από αυτούς μέχρι και το BSB! Μπήκαμε με superbike στο session εκείνο και ο Simoncelli με ένα Dorsoduro 750. Αυτό που περισσότερο το έχετε δει να κυκλοφορεί με την ομάδα ΔΙΑΣ, σπάνια δικάβαλο παρότι η ομάδα αυτή έτσι έχει στηθεί και αν θυμάστε από την δοκιμή στο MOTO, δεν ήταν και μία μοτοσυκλέτα που μπορούσε εύκολα να ξεχωρίσει.

Ο Simoncelli ξεκίνησε τελευταίος, πίσω μας και σε λίγους γύρους μας είχε μαζέψει. Εγώ βρισκόμουν τότε σχετικά μπροστά στο γκρουπ, τρίτος κατά σειρά όταν με πέτυχε στο πιο αργό κομμάτι της πίστας, αργό για εμάς. Ανηφορικό εσάκι με θετική κλίση στην μεσαία του στροφή. Ήξερα ότι ήταν πίσω μου και είχα υπολογίσει να κρατηθώ στην έξοδο για να μην τον κόψω και να ανοίξω το γκάζι του GSXR1000R μόλις με περάσει. Μόνος μου στόχος να μείνω πίσω του για λίγο καθώς αμέσως μετά είχαμε άλλες δύο στροφές που μας οδηγούσαν στην ευθεία, οπότε θα προλάβαινα να οδηγήσω τουλάχιστον μισό γύρο πίσω του. Ότι και να έκανε δεν θα μπορούσε να ξεφύγει στην ευθεία με το Dorsoduro 750 από το GSXR1000R!

ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΑ!

Την ώρα που έστριβα την δεύτερη στροφή από το εσάκι, εκείνη την αριστερή με την θετική κλίση, είδα ένα Dorsoduro να πετάγεται πλαγιασμένο μέσα από κερμπ πέρνοντας μαζί του χώματα, πετραδάκια και χόρτα και να προσγειώνεται μπροστά μου με το γόνατο. Πίστεψα ότι απλά έπεφτε μπροστά μου, άφησα το γκάζι και προσευχήθηκα στην Dunlop να κρατήσει το εμπρός ελαστικό που εκείνη την στιγμή του ζητούσες να κάνει κάτι δύσκολο. Μόνο που ο Simoncelli δεν είχε πέσει, ντριφτάρισε στην προσγείωση μέχρι το εξωτερικό κερμπ, εκτός δηλαδή αγωνιστικής γραμμής και πάνω του ακριβώς άνοιξε το γκάζι και με τρόπο που δεν πίστευα πως μπορούσε να γίνει το Dorsoduro 750 σηκώθηκε με το γκάζι, πλάγιασε στην επόμενη δεξιά ξύνοντας τα πάντα και εξαφανίστηκε στα 150 μέτρα της ευθείας πριν τα φρένα της επόμενης αριστερής. Όταν βγήκα στην ευθεία ήταν ήδη περίπου στην μέση και δεν τον έφτασα ποτέ στα φρένα της σπαστής δεξιάς, μίας πολύ ύπουλης στροφής που όταν μάθαινες την πίστα μπορούσες να την πουλήσεις πηγαίνοντας διαγώνια προς την κατηφορική ευθεία πριν από μία απότομη δεξιά όπου είχαν σημειωθεί και αρκετές πτώσεις.

Marco Simoncelli 1987-2011: Σαν σήμερα πριν από 14 χρόνια - Αιώνια ζωντανός “Super Sic”!
Έχουν περάσει 16 χρόνια από εκείνη την ημέρα, ήμουν τότε ένας νέος συντάκτης, συνομιλώντας με τον επόμενο Valentino Rossi (όπως τον λέγαμε με τον πατέρα του)

Δεν οδηγήσαμε ποτέ μαζί για μισή πίστα, ενώ αμέσως μετά ήμασταν μόνοι μας για τους λίγους γύρους που έμεναν για το υπόλοιπο session. ΌΛΟΙ οι Άγγλοι συνάδελφοι είχαν βγει έξω νωρίτερα ζητώντας από την Dunlop να βγάλει τον Simoncelli γιατί δεν ήθελαν να σκοτωθούν δοκιμάζοντας λάστιχα. Μέχρι εκείνη την στιγμή δεν το είχα δει ως απερισκεψία, ήμουν ακόμη εντυπωσιασμένος από το πώς κατάφερε να προσγειωθεί πλαγιασμένος και κυρίως με την λογική ακολουθία της σκέψης του. Πώς δηλαδή πήρε την απόφαση να βγει εκτός πίστας, μέσα από τα κέρμπ! Στο πλαίσιο της συνέντευξης που είχαμε μετά, ξεκίνησα από εκεί: «Πώς το σκέφτηκες αυτό και κυρίως γιατί; Ποιος ο λόγος;» - «Δεν το σκέφτηκα, μου είπε ο Simoncelli, δεν ήταν δηλαδή μία μελετημένη από πριν απόφαση, είχατε πολύ πιο γρήγορες μοτοσυκλέτες οπότε έπρεπε να μην φρενάρω πουθενά για να σας περάσω, ότι ήρθαν οι στροφές και είδα ότι θα έπρεπε να κόψω πολύ για να μείνω πίσω από το GSXR και μετά στην ευθεία να μην μπορώ να προσπεράσω, σκέφτηκα την προσπέραση στην επόμενη στροφή και μου ήρθε πολύ μακριά. Οπότε εκεί που έστριβα την πρώτη δεξιά, το σήκωσα και έκανα την αριστερή εκτός πίστας.

Στην συνέχεια εκείνης της συνέντευξης τον ρώτησα αν οδηγεί στον δρόμο και μου είπε πως όχι γιατί είναι επικίνδυνο και γελάσαμε έπειτα μαζί.

Μπορούσες να το δεις όπως οι Άγγλοι, ως επιθετικό και απερίσκεπτο ή να τον θαυμάσεις ως κάτι εξωπραγματικό και μοναδικό. Διότι αυτό ήταν. Απίστευτα πράος και μαζεμένος όλες τις στιγμές, εκτός από εκείνες που οδηγούσε. Ήμουν τυχερός που τον γνώρισα και μου για λίγο, πολύ λίγο, οδηγήσαμε και μαζί.

Το 2011, με τον αριθμό 58 πάνω στο λευκό fairing, ο Marco έδειχνε πως το μεγάλο του ξέσπασμα ήταν θέμα χρόνου. Πάλευε με τους καλύτερους τότε, με Lorenzo, Stoner, Pedrosa, Rossi κι αν κάποιες φορές οι κινήσεις του ήταν υπερβολικά τολμηρές, είχαν εκείνο το στοιχείο του “πραγματικού αγώνα” που σήμερα θα ξεσήκωνε αντιδράσεις. Δεν υπολόγιζε τίποτα. Οδήγησε πάντα σαν να μην υπήρχε αύριο, και ίσως τελικά γι’ αυτό να έγινε αθάνατος.

Marco Simoncelli 1987-2011: Σαν σήμερα πριν από 14 χρόνια - Αιώνια ζωντανός “Super Sic”!
στιγμιότυπο από την ίδια εκείνη ημέρα

Η μοίρα στάθηκε άδικη στη Sepang. Μια πτώση στην πρώτη κιόλας στροφή, ένα ατυχές σημείο επαφής και το όνειρο σταμάτησε απότομα. Ο θάνατός του σε ζωντανή μετάδοση καθώς όλοι οι θεατές κατάλαβαν αμέσως τι είχε συμβεί βλέποντας το κράνος του να φεύγει, έμεινε για πάντα χαραγμένος στην ιστορία και κανείς, δεν θέλει να το αναπαράγει. Είχε έντονα στοιχεία αρχαιοελληνικής τραγωδίας μάλιστα από την στιγμή που πάνω του έπεσαν οι καλύτεροί του φίλοι εκτός πίστας και ταυτόχρονα ανταγωνιστές την ώρα του αγώνα. Ένας από τους καλύτερους θα σβήσει άδοξα. Όμως εκείνη τη στιγμή γεννήθηκε κάτι άλλο, ένας θρύλος που κανένας χρόνος δεν μπορεί να σβήσει. Από τότε, το νούμερο 58 έγινε σύμβολο: όχι μόνο του Simoncelli, αλλά κάθε αναβάτη που τρέχει με την καρδιά του.

Η Honda Gresini διατήρησε τη μνήμη του, το Misano World Circuit φέρει πλέον το όνομά του, και κάθε φορά που βλέπεις εκείνη τη λευκοκόκκινη σημαία με τον αριθμό 58, νιώθεις ότι ο “Super Sic” δεν έφυγε ποτέ στ’ αλήθεια. Ζει σε κάθε νέο αναβάτη που ανεβαίνει με πάθος πάνω στη μοτοσυκλέτα, σε κάθε θεατή που ανατριχιάζει όταν ακούει τον κινητήρα να ανεβάζει στροφές.

Ο Simoncelli ήταν ένας από εκείνους τους σπάνιους ανθρώπους που δεν χρειάζονται χρόνο για να αφήσουν το αποτύπωμά τους. Αρκούσαν λίγες σεζόν για να αλλάξει την ψυχή των GP, για να θυμίσει σε όλους μας πως οι αγώνες δεν είναι μόνο νίκες, είναι άνθρωποι, πάθος, είναι συναίσθημα.

Και αν σήμερα κοιτάξεις τον ουρανό πάνω από το Misano, κάπου ανάμεσα στις στροφές της ιστορίας θα δεις τον Marco να γελά, με εκείνο το ανέμελο βλέμμα που λέει:

“Corri forte, ma divertiti – τρέξε δυνατά, αλλά απόλαυσέ το.”