MotoGP Aragon 2019: Εξωγήινος Marquez

Το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θριάμβου
Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

22/9/2019

Η πίστα της Aragon συνέχισε και την Κυριακή να προσφέρει περίεργες συνθήκες, τουλάχιστον το πρωί, μιας και η διαδικασία του warm up έγινε με βρεγμένη άσφαλτο, όπου ο Maverick Vinales ήταν ταχύτερος όλων, με τον Cal Crutchlow να ακολουθεί. Το σκηνικό όμως ήταν διαφορετικό την ώρα του αγώνα, με την θερμοκρασία να έχει ανέβει και την πίστα να είναι στεγνή, αλλά μια σχετικά απειλητική συννεφιά ανάγκασε τις ομάδες να έχουν σε ετοιμότητα τις μοτοσυκλέτες με τις βρόχινες ρυθμίσεις.

Μετά και τις δύο προηγούμενες μέρες των δοκιμών, το μεγάλο φαβορί ήταν αδιαμφισβήτητα ο Marc Marquez (ο οποίος «γιόρτασε» τις 200 εκκινήσεις του στα GP), με το ενδιαφέρον όλων να είναι συγκεντρωμένο για τις άλλες δύο θέσεις του βάθρου. Η εκκίνηση του αγώνα γύρων δεν είχε κάποιο μεγάλο δράμα, με τον Marquez να προσπαθεί να χτίσει μια καλή διαφορά με το «καλημέρα». Πριν συμπληρωθεί ο πρώτος γύρος είχαμε ήδη την πρώτη πτώση, αυτή του Franco Morbidelli που έπεσε θύμα της επιθετικής κίνησης του Rins, ενώ ο Ισπανός πρωταθλητής συμπλήρωσε τον πρώτο γύρο με πάνω από ένα δευτερόλεπτο διαφορά από τους υπόλοιπους!

Ο Miller είχε εν τω μεταξύ ανέβει στην δεύτερη θέση, με τους Vinales και Quartararo να μάχονται για την τρίτη, με τον εξαιρετικό Aleix Espargaro, την ευχάριστη έκπληξη των δοκιμαστικών, που παρέμενε στην πέμπτη θέση μπροστά από τον Rossi. Κι αφού όλοι έβλεπαν τον Marquez να κερδίζει σχεδόν ένα δευτερόλεπτο στον γύρο, τα βλέμματα όλων ήταν στραμμένα στην μάχη της τρίτης θέσης, αλλά και λίγο πιο πίσω για την πέμπτη θέση ανάμεσα στους Espargaro, Rossi και Dovizioso, με τον τελευταίο μάλιστα να πετυχαίνει και νέο ρεκόρ τελικής ταχύτητας.

Με 18 γύρους να απομένουν, ο Vinales έκανε την κίνησή του στον Quartararo και έβαλε στόχο τον Miller, τον οποίο και πλησίασε πολύ γρήγορα. Εξίσου γρήγορα ο «Top Gun» άφησε τον αναβάτη της Ducati πίσω του, με ένα τρομερό πέρασμα από εξωτερική μεταξύ τέταρτης και πέμπτης στροφής. Ο Dovizioso εν τω μεταξύ με συνεχόμενους γρήγορους γύρους και όντας στην πέμπτη θέση, πλησίασε το γκρουπ των αναβατών που πάλευαν για μια θέση στο βάθρο. Εκμεταλλευόμενος την υψηλή τελική της μοτοσυκλέτας του πέρασε τέταρτος μπροστά από τον Quartararo, με ένα τρενάκι πέντε αναβατών να σχηματίζεται και το οποίο δεν μπορούσε να ακολουθήσει ο Rossi που είχε πέσει στην όγδοη θέση πίσω από τον Crutchlow.

Ωραίες μάχες όμως δίνονταν και για τις θέσεις «11» μέχρι «9», με τον Petrucci να προσπαθεί να αποκρούσει τις επιθέσεις του Rins και τον Iannone να οδηγεί επιθετικά την Aprilia στην κόντρα του με τον Oliveira και την ΚΤΜ.

Εννέα γύρους πριν την πτώση της καρό σημαίας, ο Dovizioso κατάφερε επιτέλους να περάσει τον Miller, «σημαδεύοντας» πλέον τον Vinalles, στην προσπάθειά του για τον καλύτερο δυνατό τερματισμό, μιας και όπως προαναφέραμε, ο Marquez ήταν μόνος του, μπροστά σε έναν άλλο αγώνα… Η μάχη για την έκτη θέση ήταν επίσης ενδιαφέρουσα, κυρίως για το γεγονός ότι συμμετείχε σ’ αυτή ο Aleix Espargaro με την Aprilia απέναντι στην Honda του Cal Crutchlow.

Οι τελευταίοι πέντε γύροι του αγώνα έδειχναν ότι θα είχαμε θέαμα στις κόντρες για την δεύτερη θέση, αφού ο Dovizioso είχε μικρύνει την διαφορά του με τον Vinalles σε κάτι λιγότερο από μισό δευτερόλεπτο. Ο Dovi επιβεβαίωσε τις προβλέψεις και πριν μπει στον προτελευταίο γύρο είχε ήδη περάσει μπροστά από τον Vinales. Ο Ισπανός δεν μπόρεσε να ανταγωνιστεί την μεγάλη διαφορά στην τελική ταχύτητα, γεγονός που έδωσε το δικαίωμα και στον Jack Miller να επιτεθεί στον εργοστασιακό αναβάτη της Yamaha. Στον τελευταίο γύρο ο Miller πέρασε μπροστά, με τον Vinales να τα δίνει όλα προκειμένου να μην χάσει το βάθρο.

Η δύναμη όμως του κινητήρα είναι κάτι που δεν μπορεί να αντιμετωπισθεί και τελικά η Ducati κατάφερε να έχει δύο μοτοσυκλέτες της στο πόντιουμ. Ο Vinales τερμάτισε τέταρτος, με τους Quartararo, Cruthlow και Espargaro να ακολουθούν, ενώ ο Rossi με τον Rins και τον Nakano συμπλήρωσαν την πρώτη δεκάδα. Για άλλον έναν αγώνα ο Lorenzo ήταν απογοητευτικός τερματίζοντας εκτός της βαθμολογούμενης δεκαπεντάδας, ενώ στα highlights του αγώνα αξίζει να μπει η επίδοση των δύο Aprilia.

Hervé Poncharal: Ένας μικρός απολογισμός μιας ζωής αφιερωμένης στο MotoGP

Ο ιδρυτής της Tech3 μιλά για την εξέλιξη του MotoGP, την ασφάλεια, τους νέους επενδυτές και το μέλλον του θεσμού
Poncharal
Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

3/10/2025

Μετά την ανακοίνωση της εξαγοράς της Red Bull KTM Tech3 από τον Guenther Steiner, ο Hervé Poncharal, ο άνθρωπος που ίδρυσε την ομάδα το 1989, κάνει τον απολογισμό μιας ζωής αφιερωμένης στο MotoGP.

Ο Poncharal υπήρξε από τους σημαντικότερους παράγοντες του paddock. Ιδιοκτήτης και επικεφαλής ομάδας, αλλά και πρόεδρος της IRTA από το 2005 έως το 2025, υπηρέτησε τον θεσμό σε όλα τα επίπεδα. Πριν ιδρύσει την Tech3, ξεκίνησε την πορεία του δίπλα στον Jean-Louis Guillou της Honda Γαλλίας, στη "χρυσή" εποχή των ’70s και ’80s.

Από το 1989, η Tech3 υπήρξε σύμβολο του "rock-and-roll" πνεύματος του MotoGP: ανεξάρτητη ομάδα, με οικογενειακό χαρακτήρα αλλά και σημαντικές επιτυχίες. Στη σέλα της πέρασαν ονόματα όπως οι Kocinski, Jacque, Nakano, Edwards, Toseland, Crutchlow, Dovizioso, Zarco, Bastianini και Viñales. Η πώληση στον Steiner και σε Αμερικανούς επενδυτές σηματοδοτεί όχι μόνο το τέλος μιας εποχής, αλλά και μια νέα σελίδα για το MotoGP.

Από τα ’80s μέχρι σήμερα

"Όταν ξεκινούσαμε, το μόνο που θέλαμε ήταν να ζούμε από το πάθος μας. Δεν είχαμε καν σίγουρη συμμετοχή σε κάθε αγώνα. Ούτε μόνιμα passes, ούτε ηλεκτρικό ρεύμα, ούτε νερό στο paddock. Παρ’ όλα αυτά, ζούσαμε το όνειρο", θυμάται ο Poncharal.

Poncharal

Η μάχη για την ασφάλεια

"Η πρώτη μας προτεραιότητα ήταν η ασφάλεια. Πιέσαμε για μεγαλύτερες ζώνες διαφυγής. Θυμάμαι ακόμα τα τραγικά ατυχήματα των Saarinen και Pasolini στη Monza. Τότε μπαίναμε στο Σαββατοκύριακο με τη σκέψη ότι κάποιοι ίσως να μη βγουν ζωντανοί. Σήμερα, η ασφάλεια έχει βελτιωθεί θεαματικά".

Liberty Media και το μέλλον

Με την είσοδο της Liberty Media, ο Poncharal βλέπει ευκαιρίες: "Έχουν τεράστια εμπειρία σε μάρκετινγκ και χορηγίες. Μπορούμε να μάθουμε πολλά. Αλλά το MotoGP και η F1 είναι διαφορετικοί κόσμοι. Το MotoGP είναι ριζωμένο στη μοτοσυκλέτα, η F1 στο αυτοκίνητο. Δεν θέλουμε μόνο ανάπτυξη· θέλουμε να μείνουμε ανταγωνιστικοί".

Poncharal

Το θέαμα του MotoGP

"Οι αγώνες μας είναι πιο συναρπαστικοί από την F1. Υπάρχουν συνεχείς μάχες και προσπεράσεις, βλέπεις το σώμα του αναβάτη να παλεύει στη σέλα – καθαρή αδρεναλίνη. Χρειαζόμαστε όμως περισσότερη δουλειά στο κομμάτι της εικόνας και της κοινωνικής δικτύωσης".

Οι ομάδες σήμερα

Το ενδιαφέρον επενδυτών αυξάνεται: "Όλοι βλέπουν τι πέτυχε η Liberty στη F1 και περιμένουν κάτι ανάλογο. Υπάρχουν φήμες για ενδιαφέρον ακόμη και από οδηγούς όπως οι Hamilton και Verstappen. Αυτό ανεβάζει την αξία των ομάδων".

Οικονομικά και προκλήσεις

"Ένα ανεξάρτητο MotoGP team χρειάζεται περίπου 15 εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο. Τα έξοδα χωρίζονται σε leasing μηχανών (5–7 εκατ.), προσωπικό (4 εκατ. για περίπου 60 άτομα) και αμοιβές αναβατών (περίπου 5 εκατ., ανάλογα με τα συμβόλαια)".

Poncharal

Το DNA του MotoGP

"Οι αναβάτες μας είναι οι μοτοσυκλετιστές-μονομάχοι του 2025. Το πάθος, ο κίνδυνος, η ένταση – είναι μοναδικά. Το MotoGP πρέπει να προσελκύσει νέους fans, χωρίς να χάσει την ταυτότητά του. Αυτό που έχουμε είναι ένα άθλημα ανθρώπων, γεμάτο ιστορίες και ήρωες. Σήμερα μόνο ο Marc Márquez είναι πραγματικό icon· πρέπει να δημιουργήσουμε κι άλλα".

Ο Poncharal αφήνει πίσω του μια κληρονομιά που άλλαξε το MotoGP: οικογενειακό πνεύμα, μάχη για την ασφάλεια, ανεξαρτησία και πάθος. Με την Tech3 σε νέα χέρια, το μέλλον προμηνύεται συναρπαστικό.