MotoGP: Ο Hugh Anderson μπήκε στο Hall of Fame και έγινε MotoGP Legend

Τέσσερις Παγκόσμιοι Τίτλοι στις μικρές κατηγορίες τη δεκαετία του 1960
Από το

motomag

11/10/2022

Το Σάββατο 8/10/2022 , ο τέσσερις φορές Παγκόσμιος Πρωταθλητής GP τη δεκαετία του 1960 στις κατηγορίες 50 και 125 κυβικών εκατοστών, Hugh Anderson, εισήχθη στο MotoGP Hall of Fame.

Σε μία τελετή που έγινε στην πίστα Hampton Downs Circuit στη Νέα Ζηλανδία, απονεμήθηκε στον Hugh Anderson η τιμητική πλακέτα για την είσοδο του στο Hall of Fame.

Μέσω video ο CEO της Dorna, Carmelo Ezpeleta καλωσόρισε τον Hugh Anderson στη λίστα του MotoGP Hall of Fame. Στην ομιλία του έκανε λόγο και στον, πρόσφατα εκλιπόντα, Phil Read, ενώ τόνισε τη σημαντικότητα των αναβατών που η καριέρα τους βοήθησε το MotoGP να φτάσει στο σημερινό του επίπεδο.

Ο Hugh Robertson Anderson, όπως είναι το πλήρες όνομά του, γεννήθηκε στις 18 Ιανουαρίου του 1936. Μεγάλωσε στο Huntly, στο βόρειο νησί της Νέας Ζηλανδίας. Εκεί ξεκίνησε την ενασχόληση του με το rugby, παίζοντας στην Rugby League με την ομάδα Huntly United. Συναθλητής του υπήρξε ο μετέπειτα οδηγός αγώνων ταχύτητας με μοτοσυκλέτα, Ginger Molloy.

Η πρώτη του επαφή με μοτοσυκλέτα ήταν στην ηλικία των 9 ετών στη φάρμα που διατηρούσε η μητέρα του. Στην ηλικία των 17 έτρεξε για πρώτη φορά αγώνες motocross, με αυτοσχέδια μοτοσυκλέτα. Κατάφερε να κερδίσει κάθε αγώνα που έτρεξε εκείνη τη χρονιά.

Οι νίκες αυτές τον οδήγησαν στους αγώνες ταχύτητας. Το 1960 είχε την πρώτη του επαφή με τα GP στα 350 και 500 κ.εκ. Την ίδια χρονιά, με τη μοτοσυκλέτα των 350 κ.εκ. είχε το πρώτο του βάθρο, στον αγώνα Isle of Man TT, οπού και ήταν συνολικά δύο φορές νικητής της διαδρομής το 1963 και 1964 στα 125 και 50 κυβικά αντίστοιχα.

Το 1962 είχε την πρώτη του επαφή με τις κατηγορίες των 50 και 125 κυβικών, με την ομάδα της Suzuki, καταφέρνοντας να διεκδικήσει πρώτες θέσεις και στις δύο κατηγορίες.

Το 1963 ήταν η χρονιά που ο Anderson πήρε τους 2 πρώτους Παγκόσμιους Τίτλους του, στα 50 και στα 125 κυβικά, ενώ το 1964 κατάφερε να κερδίσει για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά τον τίτλο στα 50 κυβικά ενώ ολοκλήρωσε το Πρωτάθλημα στην τρίτη θέση στην κατηγορία των 125 κυβικών. Ακριβώς την ανάποδη σειρά ακολούθησε το 1965, κατακτώντας τον τίτλο στα 125 κυβικά, και τερματίζοντας τρίτος στα 50 κυβικά.

Τον Οκτώβριο του 1966, έδωσε τον τελευταίο αγώνα της καριέρας του στα GP, στο ιαπωνικό Grand Prix του Fisco, κλείνοντας την καριέρα του με την ομάδα που ξεκίνησε. Μία καριέρα που αποτελείται από 4 Παγκόσμια Πρωταθλήματα, 25 νίκες Grand Prix και και 48 βάθρα, σε ένα διάστημα έξι ετών.

Εκτός από τους τίτλους στα GP, ο Anderson, έχει στεφθεί 19 φορές πρωταθλητής στο Εθνικό Πρωτάθλημα της Νέας Ζηλανδίας.

Το 1994, ο Anderson, διορίστηκε ως μέλος του Τάγματος των Ιπποτών (MBE), για την προσφορά του στον μηχανοκίνητο αθλητισμό, ενώ το 1995, εισήχθη στο Sports Hall of Fame της Νέας Ζηλανδίας και το 2014 εξέδωσε την αυτοβιογραφία του με τίτλο “Being There”.

Με την είσοδο του στο MotoGP Hall of Fame, o Anderson, εντάσσεται στον κατάλογο των ελίτ αθλητών του αθλήματος μαζί με τους: Giacomo Agostini, Mick Doohan, Geoff Duke, Wayne Gardner, Mike Hailwood, Daijiro Kato, Eddie Lawson, Anton Mang, Angel Nieto, Wayne Rainey, Phil Read, Jim Redman, Kenny Roberts, Kenny Roberts Jr, Jarno Saarinen, Kevin Schwantz, Barry Sheene, Marco Simoncelli, Freddie Spencer, Casey Stoner, John Surtees, Carlo Ubbiali, Alex Crivillé, Franco Uncini, Marco Lucchinelli, Randy Mamola, Kork Ballington, Dani Pedrosa, Stefan Dörflinger, Jorge Martinez, Valentino Rossi, Jorge Lorenzo, Max Biaggi, Luigi Taveri και Nicky Hayden.

MotoGP: Celestino Vietti – “Είναι η καλύτερη μέρα της ζωής μου"

Οι πρώτες εντυπώσεις του Vietti πάνω σε μοτοσυκλέτα της μεγάλης κατηγορίας
Vietti Valencia MotoGP Test
Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

21/11/2025

Ο Celestino Vietti κάλυψε το κενό του τραυματία Franco Morbidelli, ανεβαίνωντας για πρώτη φορά πάνω στη Ducati Desmosedici, στο MotoGP Test της Βαλένθια.

Μετά την ολοκλήρωση του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος Moto2 για το 2025, ο Celestino Vietti περίμενε να επιστρέψει στην Ιταλία για τις χειμερινές του διακοπές. Ωστόσο, μετά τον τραυματισμό του Franco Morbidelli στον καρπό στην εκκίνηση του Grand Prix της Βαλένθια, προέκυψε ένα κενό στην ομάδα του “γιατρού” Pertamina Enduro VR46 Racing για τις δοκιμές της Τρίτης.

Μετά από συμφωνία μεταξύ των VR46, Ducati και SpeedRS, ο νεαρός Ιταλός είχε την ευκαιρία να δοκιμάσει τη μοτοσυκλέτα MotoGP της Ducati στο Circuit Ricardo Tormo.

"Σίγουρα είναι η καλύτερη μέρα της ζωής μου", δήλωσε ο Vietti μετά τις δοκιμές.

"Θέλω να ευχαριστήσω την VR46, τη Ducati και την ομάδα μου στην VR46, SpeedRS, γιατί μου έδωσαν την ευκαιρία να οδηγήσω την καλύτερη μοτοσυκλέτα στον κόσμο. Απόλαυσα κάθε γύρο που έκανα και ελπίζω στο μέλλον να έχω περισσότερες ευκαιρίες να την οδηγήσω".

Συγκρίνωντας τη Ducati Desmosedici με τη μοτοσυκλέτα Moto2 που οδηγεί συνήθως, ο Vietti εντυπωσιάστηκε κυρίως από τα carbon φρένα της MotoGP. "Η ταχύτητα που φτάνει είναι απίστευτη, αλλά η μεγαλύτερη διαφορά βρίσκεται στο πόσο γρήγορα σταματάει η μοτοσυκλέτα", εξήγησε.

"Το σημείο φρεναρίσματος είναι κοντά σε αυτό μιας MotoGP, αλλά φτάνεις πολύ πιο γρήγορα, είναι πραγματικά εντυπωσιακό. Χρειάζομαι περισσότερους γύρους για να το κατανοήσω καλύτερα".

Κατά τη διάρκεια των δοκιμών, ο Team Manager της VR46 Pablo Nieto αποκάλυψε ότι ο Vietti θα ολοκλήρωνε μόνο 15 γύρους, αλλά ο Ιταλός δεν είδε το pit board και τελικά συμπλήρωσε 24.

"Μερικές φορές δεν το έβλεπα γιατί έπρεπε να πατήσω το κουμπί για τη συσκευή", είπε ο Vietti, "Ήμουν απόλυτα συγκεντρωμένος σε ό,τι έπρεπε να κάνω και όχι στην πινακίδα. Αλλά, όπως είπα, απόλαυσα κάθε γύρο και κάθε στροφή της πίστας, είναι κάτι που δεν θα ξεχάσω ποτέ".