MotoGP – Qatar: Επέστρεψε το θέαμα!

Θρίαμβος Viñales, μάχη μέχρι το τέλος!
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

27/3/2017

Άκρως δυναμικά επέστρεψε το MotoGP, με μπόλικο θέαμα και απρόβλεπτες καταστάσεις, και τον καιρό να δίνει τελικά την άδεια να γίνει ένας στεγνός και γρήγορος αγώνας, όχι όμως χωρίς κάποια γραφειοκρατία, πριν δώσει αυτή την άδεια…

Ο αγώνας ξεκίνησε κυνηγώντας τα σύννεφα, όπως ακριβώς είχε προβλεφθεί από εχθές, όμως ευτυχώς ήταν ήπια τα πράγματα, γλιτώνοντας τα χειρότερα ή τουλάχιστον έτσι έδειχνε αρχικά, όταν αποφασίστηκε μισή ώρα καθυστέρηση και μόλις ένας γύρος λιγότερος από το προβλεπόμενο, ώστε να μην σπαταληθεί πολύς –πρόσθετος- τηλεοπτικός χρόνος…

Μικρή ειρωνεία ότι η βροχή ξεκίνησε αμέσως μόλις τερμάτισε η Moto 2, ψιχαλίζοντας με ρυθμό που δεν μπορούσε να αποθαρρύνει την διοργάνωση για να σταματήσει την εκκίνηση των MotoGP, και μόλις στήθηκαν οι αναβάτες η βροχή έδειξε να δυναμώνει. Η διοργάνωση έπρεπε να πάρει αποφάσεις την στιγμή που ο ρυθμός με τον οποίο οι σταγόνες έφταναν στο έδαφος, αυξομειωνόταν συνεχώς. Στο τέλος αποφάσισαν την ακύρωση της εκκίνησης, με την ελπίδα ότι το σύννεφο που δημιούργησε το πρόβλημα θα εξαφανιστεί χωρίς να το ακολουθήσει δεύτερο, αποφασίζοντας μισή ώρα καθυστέρηση. Το θρίλερ της εκκίνησης όμως θα κρατούσε λίγο ακόμα…

Βγαίνοντας οι αναβάτες για αναγνώριση της κατάστασης στην πίστα, ανακάλυψαν ότι στις τελευταίες στροφές υπήρχε σοβαρό πρόβλημα πρόσφυσης, ώστε μερικοί αναγκάστηκαν να βγουν εκτός για να αποφύγουν την πτώση. Στο τέλος του αναγνωριστικού αυτού γύρου, ενημέρωσαν την οργάνωση ότι είναι αδύνατο να αγωνιστούν ή τουλάχιστον η πλειοψηφία είχε αυτή την πεποίθηση, καθώς ορισμένοι ήταν έτοιμοι να αγωνιστούν με την πίστα ως έχει, δηλαδή με το τρίτο μισό βρεγμένο. Το ζήτημα ήταν πως δεν υπήρχαν οι συνθήκες για βρόχινα ελαστικά και με τα slick η πρόσφυση δεν ήταν ομοιόμορφη σε όλη την πίστα. Τότε αποφασίστηκε νέα καθυστέρηση για την εκκίνηση, με ακόμα έναν γύρο λιγότερο, φτάνοντας στρογγυλά τους είκοσι, εν μέσω παραπόνων από τις κερκίδες που ο κόσμος δεν μπορούσε να περιμένει περισσότερο.

Την νέα καθυστέρηση εκμεταλλεύτηκαν οι Marquez και Crutchlow για να κάνουν μία αλλαγή στο εμπρός ελαστικό την τελευταία στιγμή, τοποθετώντας την γόμα μεσαίας σκληρότητας, με τον Zarco και Bautista να αλλάζουν πίσω σε μαλακό, την στιγμή που άνθρωποι της Michelin δήλωσαν ότι με τις νέες συνθήκες και τους λιγότερους γύρους, η σκληρή γόμα να μην είναι η καλύτερη λύση. Ουσιαστικά η μεσαία γόμα για το εμπρός ήταν η επιλογή και των υπολοίπων, ενώ το μαλακότερο πίσω ελαστικό το φορούσε από την αρχή και ο Dovizioso, αποτελώντας με Zarco και Bautista την μειοψηφία στην επιλογή του πίσω ελαστικού.

Κι επιτέλους:

Η εκκίνηση τελικά έγινε με την απόφαση για δύο γύρους προθέρμανσης, ώστε να απομακρυνθεί και η τελευταία υγρασία από την αγωνιστική γραμμή, από το πέρασμα των αγωνιστικών μοτοσυκλετών. Μικρός πανικός στην εκκίνηση, με τον Iannone να κάνει κάτι γνώριμο από παλιά, να ξεκινά τόσο γρήγορα και άμεσα, που η οργάνωση έπρεπε να εξετάσει αν ήταν άκυρη η εκκίνησή του, τον Zarco να κάνει επίσης καλή εκκίνηση όχι όμως χωρίς αψιμαχίες, και τον Rossi να επιτίθεται από τις πίσω γραμμές, να παίρνει μία σωστή γραμμή για την πρώτη στροφή πίσω από τον Dovizioso, αλλά να έρχεται ο Crutchlow και να πέφτει επάνω του! Μοναδικοί χαμένοι από αυτή την στιγμή, ήταν η πίσω κάμερα της Yamaha M1 που για τον υπόλοιπο αγώνα κρεμόταν από το καλώδιό της, πάνω από τον πίσω τροχό του Rossi και ο ίδιος ο Cruthclow που έχασε δύο θέσεις κατευθείαν. Από εκείνη την στιγμή όμως, τίποτα στον αγώνα δεν θα ήταν απόλυτα προβλέψιμο, μέχρι και το τέλος του!

Στην μέση του πρώτου γύρου, ο Zarco είχε βρεθεί να οδηγεί τον αγώνα στην πρώτη του εμφάνιση στα MotoGP, με όλους τους αναμενόμενους διεκδικητές του φετινού τίτλου να τον ακολουθούν, πλην του Lorenzo, του περσινού νικητή στο Κατάρ, που κάνοντας ένα λάθος βρέθηκε στις τελευταίες θέσεις από τις οποίες ανέκτησε κάποιες στην μέση του αγώνα για να τις χάσει ξανά.

Όσο ο Zarco έκανε την εμφάνιση της ζωής του, πίσω του οι υπόλοιποι προσπαθούσαν να κρατήσουν μία σειρά, με τον Marquez να παλεύει να κρατήσει την θέση του από τον Iannone που έδινε δυνατή μάχη και τον Dovizioso να επιτίθεται στην τεράστια ευθεία του Losail, απειλώντας να τους περάσει όλους με την τεράστια διαφορά ιπποδύναμης στις ψηλές στροφές που έχει η Ducati. Σε κοντινή απόσταση ο Vinales, ολοκλήρωνε την πρώτη ομάδα που ξεμάκραινε από τους υπόλοιπους, όσο ο Zarco άνοιγε επίσης την διαφορά ανεπηρέαστος από τις μάχες πίσω του. Πιο πίσω ο Pedrosa καθυστερούσε ξεκάθαρα τον Rossi που έδινε μάχη για ένα καθαρό προσπέρασμα, στην πίστα που δεν αφήνει πολλές επιλογές, αφού εκτός αγωνιστικής γραμμής, κρύβει παγίδες.

Όσο το εμπρός γκρουπ άνοιγε την διαφορά, τόσο γινόταν επιτακτική η ανάγκη για τον Rossi να περάσει τον Pedrosa, πράγμα που έκανε σταματώντας το κενό με τους εμπρός στο ένα δευτερόλεπτο. Μονάχα που μέχρι τότε, στους τέσσερις πρώτους γύρους, είχε γίνει κάτι που δεν μπορούσε κανένας να προβλέψει. Ο Zarco όχι μόνο οδηγούσε ακόμα τον αγώνα, αλλά είχε ανοίξει την διαφορά του σχεδόν στο ένα δευτερόλεπτο! Μία δορυφορική μοτοσυκλέτα, με έναν αναβάτη –που αν και παγκόσμιος πρωταθλητής στην Moto2, είναι νέος στα GP- οδηγούσε τον αγώνα και μάλιστα άνοιγε την διαφορά από τους καλύτερους του κόσμου. Μπορεί η υπεροχή να οφειλόταν κυρίως στο μαλακό πίσω ελαστικό, αλλά και στο γεγονός ότι οι υπόλοιποι έκαναν έναν αγώνα τακτικής κρατώντας ελαστικό και δυνάμεις για το τρίτο μισό του αγώνα, όμως και πάλι η προσπάθεια εκείνη την στιγμή του Zarco, ήταν αξιομνημόνευτη. Δυστυχώς για εκείνον δεν κράτησε πολύ. Ήταν ξεκάθαρο ότι έκανε υπερπροσπάθεια και ήταν επίσης ξεκάθαρο ότι θα έπρεπε να κόψει ρυθμό. Το είπε και ο ίδιος αργότερα. Γιατί βγαίνοντας ελάχιστα εκτός γραμμής αμέσως μετά το πρώτο εσάκι, πάτησε λίγο πιο απότομα το εμπρός φρένο για να προετοιμαστεί για την επόμενη στροφή και αμέσως έχασε πρόσφυση από το εμπρός ελαστικό σημειώνοντας μία πολύ άτυχη πτώση.

‘Έλεγα στον εαυτό μου να πάει πιο συντηρητικά και μάλιστα το είχα ήδη εφαρμόσει, για αυτό και με τσάτισε πολύ αυτή η πτώση, γιατί προσπάθησα να την αποφύγω», δήλωσε λίγο αργότερα, με την αλήθεια να παραμένει ότι μπορεί να το σκέφτηκε, αλλά άργησε να το εφαρμόσει….

Λίγο αργότερα ο Bautista θα έπεφτε κι αυτός, αφήνοντας τον Dovizioso που πάλευε στις πρώτες θέσεις, τον μοναδικό με μαλακό πίσω ελαστικό, μεγαλώνοντας την αγωνία της Ducati για πιθανή πτώση. Γιατί είχε προηγηθεί και διπλή πτώση του Crutchlow στην 16η στροφή, σηκώθηκε και έπεσε αμέσως μετά στην 13η….

Μπροστά ο Iannone έδινε μάχη με τον Marquez μονάχα που πλησίασε πολύ και αμέσως μετά έπεσε, πάλι θυμίζοντας την περασμένη χρονιά, σε μία φάση που πρέπει να εξεταστεί με λεπτομέρεια για να εξακριβωθεί αν η πτώση οφείλεται σε επαφή με το πίσω ελαστικό του Marquez πράγμα που είναι και το πιθανότερο. Με Zarco και Iannone εκτός, ο Dovizioso έκανε την επίθεσή του και οδηγούσε τον αγώνα την στιγμή που ο Vinales έπεφτε σε χρόνο και τον πλησίαζε ο Rossi. Μικρή μάχη με τον Marquez για πολύ λίγο, εξαιρετικά φρένα από τον Dovizioso και ηρεμία μέχρι που ξαφνικά οι δύο Yamaha, ταυτόχρονα, ανέβαζαν ρυθμό πλησιάζοντας σε μερικές εκπληκτικές στιγμές συντονισμένης οδήγησης.

Πανεύκολο το προσπέρασμα της Yamaha M1 του Vinales έναντι της Honda του Marquez και απευθείας επίθεση στον Dovizioso. Πολύ σύντομα θα ακολουθούσε και ο Rossi και τελικά η Ducati και οι δύο Yamaha θα άνοιγαν την διαφορά μέχρι και πάνω από τα τρία δευτερόλεπτα, σε σύγκριση με τον Marquez που από εκείνη την στιγμή θα έκανε μοναχικό αγώνα στην τέταρτη θέση, ενώ πιο πίσω του άλλη μία τριάδα σχηματιζόταν με τον Redding να είναι αρκετά μαχητικός.

Ο Vinales με τον Dovizioso θα άλλαζαν αρκετές φορές θέση, με τον Rossi να παρακολουθεί από κοντά για μεγάλο διάστημα, μένοντας όμως στο τέλος πιο πίσω, και χωρίς να αποτελέσει πραγματική απειλή για τον Dovizioso.

Ήταν πολλά τα στοιχήματα εκείνη την στιγμή, για την πρώτη θέση: Ο Dovizioso είχε τεράστιο προβάδισμα στην ευθεία αλλά και μία μικρή αμφιβολία για το αν θα κρατηθεί το πίσω ελαστικό. Ο Vinales ήταν βέβαιο ότι μπορούσε να τον περάσει στο δεύτερο και κυρίως το τρίτο κομμάτι της πίστας, αλλά θα έπρεπε να χτίσει διαφορά για να μην τον περάσει σαν σταματημένο η Ducati στην ευθεία. Ήταν τόσο μεγάλο το πρόβλημα αυτό, που ο Vinales έκανε το μοναδικό λάθος στα φρένα της πρώτης στροφής, βγαίνοντας εκτός γραμμής όταν προσπάθησε να μείνει στο γκάζι περισσότερο, για να μην τον περάσει ο Dovizioso. Η ειρωνεία είναι ότι εκείνη την στιγμή η Ducati δεν ήταν σε θέση να τον φτάσει γιατί είχε χτίσει την απαραίτητη διαφορά και έτσι εκείνο το λάθος αναζωπύρωσε την μάχη, με τον Rossi να πλησιάζει ξανά, χωρίς όμως να απειλεί ξεκάθαρα για την δεύτερη θέση που κρατούσε ο Dovizioso.

Μία κοντινή ματιά στους πίσω τροχούς των Yamaha και της Ducati, άφηνε επίσης να μαντέψεις ότι το σενάριο να μην αντέξει το ελαστικό του Dovizioso είχε απομακρυνθεί. Γιατί στην έξοδο τα ηλεκτρονικά των Yamaha M1 επέτρεπαν ένα μικρό ντριφτάρισμα με λευκό καπνό, ενώ η Ducati GP επιτάχυνε εξίσου δυνατά αλλά πιο ομαλά. Με τον Dovizioso να είναι ένας από τους πιο σταθερούς οδηγούς και με φήμη ότι παρουσιάζει την μικρότερη φθορά στα ελαστικά της Ducati, οι τελευταίοι γύροι ήταν βέβαιο ότι θα αποτελέσουν μία μάχη αναβατών, χωρίς απρόοπτα. Στην μάχη αυτή επικράτησε ξεκάθαρα ο Vinales που σε κάθε στροφή έκανε υπερπροσπάθεια να κρατηθεί στο μέγιστο δυνατό, ξεμακραίνοντας ολοένα και περισσότερο για να μην μπορέσει η Ducati να τον φτάσει στην ευθεία του τερματισμού. Ακόμα κι ένα μικρό λάθος του Dovizioso στην έξοδο της τελευταίας στροφής, δεν ήταν ικανό να πεις ότι χάρισε την νίκη στον Vinales.

Με μία ξεκάθαρη, εντυπωσιακή νίκη, ο νεότατος Ισπανός έκανε κάτι υπέροχο. Αποχαιρέτησε την Suzuki με νίκη στο 16 και χάρισε στην Yamaha την νίκη με το καλωσόρισμα φέτος! Έγινε έτσι ο δεύτερος νεαρότερος αναβάτης μετά τον Mike Hailwood με δύο νίκες σε δύο ομάδες.

Ολοκληρώθηκε έτσι ένας εντυπωσιακός πρώτος αγώνας στο Κατάρ, με θέαμα και μάχες που ανεβάζουν τον πήχη πολύ ψηλά για το πρωτάθλημα που μόλις ξεκίνησε.. και φυσικά αμέσως μετά άρχισε να βρέχει!

Ήταν λες και κρατήθηκε ο καιρός τόσο, όσο ακριβώς χρειαζόταν για να απολαύσουμε τον αγώνα, με τους Άραβες να λένε περήφανοι ότι εισακούστηκαν οι προσευχές τους και δημιουργήθηκε ένα παράθυρο ίσα-ίσα για τον τελευταίο αγώνα της ημέρας. Το MOTO θέλει η βροχή να σταματήσει πλήρως, καθώς θα οδηγήσουμε τώρα τα νέα ελαστικά της Michelin στην μαγική αυτή πίστα με τα πιο απαιτητικά φρένα και την τεράστια ευθεία, μείνετε συντονισμένοι!  

Επόμενος αγώνας στις 9 Απριλίου: Gran Premio Motul de la República Argentina με τον αγώνα να είναι προγραμματισμένος για τις 22:00 ώρα Ελλάδας!

Ετικέτες

MotoGP: Από 2 έως 2184 ημέρες – Είναι όλοι τους ήρωες

Όλοι αγαπάνε ένα comeback - Ο Nick Harris θυμάται τις πιο εντυπωσιακές επιστροφές στην ιστορία του MotoGP
MotoGP Comebacks
Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

9/10/2025

Από τον Mike Hailwood ως τον Marc Márquez, η ιστορία των αγώνων μοτοσυκλέτας είναι γεμάτη με αναβάτες που αρνήθηκαν να τα παρατήσουν. Άλλοι χρειάστηκαν λίγες μέρες. Άλλοι, όπως ο Márquez, πάνω από έξι χρόνια. Όλοι όμως απέδειξαν πως η πραγματική δύναμη δεν βρίσκεται στο γκάζι, αλλά στο κουράγιο

Μπορεί να διαρκέσει δυο μέρες. Μπορεί να κρατήσει πάνω από μια δεκαετία. Όμως όλοι αγαπάμε ένα ηρωικό comeback, όσο μακρύ κι αν είναι. Από τον Mike Hailwood, τον Barry Sheene και τον Mick Doohan, μέχρι τον Jorge Lorenzo και τον σημερινό “βασιλιά των comeback” Marc Márquez, όλοι τους κέρδισαν επάξια μια θέση στις καρδιές μας.

Mike Hailwood – Η επιστροφή του θρύλου

Όταν η Honda αποχώρησε από τους αγώνες Grand Prix στο τέλος του 1967, πλήρωσε τον Hailwood, τετράκις παγκόσμιο πρωταθλητή, για να μην αγωνιστεί με άλλη εργοστασιακή ομάδα. Εκείνος στράφηκε στη Formula 1, ανέβηκε δύο φορές στο βάθρο και μάλιστα βραβεύτηκε με το George Medal όταν έσωσε τον Clay Regazzoni από φλεγόμενο μονοθέσιο στο Kyalami.
Όμως το μικρόβιο των δύο τροχών δεν έσβησε ποτέ. Το 1978, στα 38 του χρόνια, επέστρεψε στο Isle of Man TT με Ducati και φυσικά… νίκησε. Το επανέλαβε και το 1979, πριν αποσυρθεί οριστικά. Τραγικά, δύο χρόνια αργότερα, σκοτώθηκε σε τροχαίο μαζί με την 9χρονη κόρη του Michelle.

MotoGP Comebacks

Barry Sheene – Ο ήρωας με το τσιγάρο στο χέρι

Ήταν 1975 όταν η κάμερα της Thames Television κατέγραφε τον Barry Sheene να πετάγεται στον αέρα με 250 km/h στη Daytona. Το φρικτό ατύχημα τον έκανε εθνικό ήρωα, σπασμένος μηρός, σπασμένο χέρι, καμένα γόνατα, αλλά ο Barry προσπαθούσε να λύσει το κράνος του μόνος του, ενώ περιέγραφε τις κακώσεις του χαμογελώντας στην κάμερα, ζητώντας ένα τσιγάρο.
Μόλις επτά εβδομάδες αργότερα, επέστρεψε στους αγώνες στο Cadwell Park και σε τέσσερις μήνες κέρδισε το πρώτο του Grand Prix στο Assen. Ακολούθησαν δύο παγκόσμιοι τίτλοι και 18 νίκες. Ακόμα και μετά το τρομακτικό ατύχημα στο Silverstone το 1982, ο Sheene γύρισε πίσω επτά μήνες αργότερα για να συνεχίσει να αγωνίζεται.

MotoGP Comebacks

Mick Doohan – Από τη διάσωση στο μεγαλείο

Το 1992, ο Mick Doohan βρισκόταν ένα βήμα πριν από τον πρώτο του τίτλο, όταν ένα ατύχημα στο Assen του κόστισε σοβαρό τραυματισμό στο πόδι. Το νοσοκομείο δεν αντέδρασε σωστά, και όταν απειλήθηκε ακρωτηριασμός, ο θρυλικός Dr. Costa τον ”απήγαγε” για να τον μεταφέρει στην κλινική του στην Ιταλία.
Ο Doohan επέστρεψε επτά εβδομάδες αργότερα, σχεδόν ανίκανος να περπατήσει, αλλά αποφασισμένος να μην αφήσει τον Wayne Rainey να του πάρει τον τίτλο. Έχασε εκείνο το πρωτάθλημα για μόλις τέσσερις βαθμούς, αλλά έναν χρόνο μετά ξανακέρδισε, και στη συνέχεια κατέκτησε πέντε συνεχόμενα παγκόσμια πρωταθλήματα.

MotoGP Comebacks

Jorge Lorenzo – Ο άνθρωπος των δύο ημερών

Το 2013, ο Lorenzo έσπασε την κλείδα του σε πτώση στις ελεύθερες δοκιμές του Assen. Όλοι υπέθεσαν πως η σεζόν του τελείωσε. Όμως δύο μέρες μετά, γύρισε στην πίστα με δέκα βίδες και μια πλάκα τιτανίου και τερμάτισε πέμπτος μέσα σε αφόρητο πόνο. Δύο εβδομάδες αργότερα έπεσε ξανά και ξανατραυματίστηκε, αλλά δεν εγκατέλειψε ποτέ. Μέσα σε ενάμιση χρόνο, το 2015, έγινε τριπλός παγκόσμιος πρωταθλητής MotoGP.

MotoGP Comebacks

Marc Márquez – Ο βασιλιάς των comebacks

Κανείς δεν έχει γράψει ιστορία όπως ο Marc Márquez. Μετά τον τραυματισμό του το 2020, πέρασε πέντε μεγάλες επεμβάσεις, 108 πτώσεις, και 2184 μέρες μέχρι να ξανασηκώσει το τρόπαιο του Παγκόσμιου Πρωταθλητή στο Motegi το 2025.
Περισσότερα από 1000 μέρες χωρίς νίκη, μια ατελείωτη διαδρομή αποκατάστασης και ψυχικής αντοχής — και τελικά, μια από τις πιο συγκλονιστικές επιστροφές στην ιστορία του αθλητισμού.

MotoGP Comebacks

Δεν έχει σημασία ο χρόνος, οι τραυματισμοί ή οι συνθήκες.
Όλοι αυτοί οι αναβάτες αλλά και πολλοί ακόμη, απέδειξαν ότι το θάρρος, η επιμονή και η ψυχή είναι τα πραγματικά χαρακτηριστικά ενός πρωταθλητή.
Και για αυτό είναι όλοι τους ήρωες.