MotoGP Sepang: Νίκη Vinales με χρέος από Phillip Island

Αγώνας με έντονες στιγμές στις πίσω θέσεις
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

3/11/2019

Σε βαρύ κλίμα από τον θάνατο του αναβάτη του IATC, του νεαρού Afridza Munandar, ξεκίνησε ο αγώνας της μεγάλης κατηγορίας και σε αποπνικτική ατμόσφαιρα από την υγρασία. Η εκκίνηση θα ήταν σίγουρα γεμάτη συμβάντα, έχοντας τον Marquez στην 11η θέση και τις Ducati πάντα έτοιμες για να εκμεταλλευτούν το πλεονέκτημά τους.

Ο Quartararo έκανε μία καλή εκκίνηση αλλά δεν ήταν αρκετή, ο Dovizioso έκανε απίστευτα γρήγορη εκκίνηση αλλά αναπάντεχα βρήκε στην εσωτερική έναν Marquez που από την μέση της πίστας, τόσο σε πλάτος όσο και σε μήκος, πήρε την εσωτερική που όλοι άφηναν καθαρή για να πάρουν την ιδανικότερη γραμμή. Εκεί ακριβώς βούτηξε ο Marquez και ανεβαίνοντας θέσεις έφτασε να είναι πέμπτος και μέσα σε έναν γύρο δεύτερος! Δεν θα κρατούσε για πολύ αυτή την θέση με τον Miller και τον Dovizioso να εκμεταλλεύονται το γκάζι της Ducati και τον Vinales να καταφέρνει να ανεβαίνει κι αυτός θέσεις. Πέρασε τον Miller και έμεινε εμπρός κρατώντας την πρώτη θέση. Ο Miller προσπάθησε να μείνει μαζί του αλλά όχι για πολύ έχοντας πίσω του τον Dovizioso που με την σειρά του τον κυνηγούσε ο Marquez. Οι πρώτοι γύροι ήταν έντονοι. Ο Marquez έφτασε αρχικά την δεύτερη θέση όταν οι Ducati έκαναν διπλό λάθος, αμέσως μετά ο Miller θα ξανά έπαιρνε την θέση του δεύτερος και όλη αυτή την ώρα ο Rossi θα προσπαθούσε να τα βάλει και με τις δύο Ducati. Πιο πίσω ο Morbidelli ήταν η μόνη Yamaha της Petronas που αντιστεκόταν καθώς ο Quartararo έχανε συνέχεια θέσεις με τον Rins να ανεβαίνει επίσης.

Μέχρι την μέση του αγώνα, ο Vinales είχε ξεκάθαρα έναν μοναχικό αγώνα μπροστά του, ο Marquez κανέναν να τον απειλεί στην δεύτερη θέση και ο Rossi θα έπαιζε από την τέταρτη με τον Dovizioso στην τρίτη για το ποιος θα ανέβει τελικά στο βάθρο. Αργότερα ο Dovi θα έλεγε πως δεν ανησυχούσε ιδιαίτερα γιατί ο Rossi κάνει καθαρά προσπεράσματα, όπως και όλες οι προσπάθειες για να τον περάσει ήταν τέτοιες, και με την υπεροχή της Ducati δεν υπήρχε μεγάλο πρόβλημα.

Αντίθετα κάποιος άλλος δεν έπαιζε καθόλου καθαρά και συγκεκριμένα οι δύο Suzuki. Ο Rins εμβόλισε τον Miller χάνοντας το ένα από τα δύο αεροδυναμικά βοηθήματα αλλά γλιτώνοντας και οι δύο την πτώση. Φαινομενικά η μοτοσυκλέτα του Miller δεν είχε πρόβλημα, αλλά από εκείνη την στιγμή έχανε συνέχεια θέσεις και αργότερα και ένα κομμάτι που εκτοξεύτηκε στον Morbidelli. Ο Mir ήταν χειρότερος, έπεσε πάνω στον Zarco που με χαρά είχε δει την 8η θέση και ήταν ότι καλύτερο τα τελευταία χρόνια, μέχρι που η Suzuki προσπαθώντας να μπει μπροστά του, θα τον έριχνε σε μία επικίνδυνη κίνηση που αξιολογήθηκε από τους κριτές. Ο Mir τιμωρήθηκε με την νέα ποινή των MotoGP, την παράκαμψη του μεγάλου γύρου. Ο Crutchlow θα έχανε επίσης πρόσφυση εμπρός πέφτοντας και όσο ο Rossi πάλευε να περάσει τον Dovizioso ο Rins τους πλησίαζε, ανησυχώντας πως μπορεί να κάνει κάτι αντίστοιχο. Για αυτό και η Ducati έστειλε μήνυμα στον Dovizioso πως ακολουθεί ο Rins, από την στιγμή που ήξερε -πολύ καλά- πως πίσω του ήταν ο Rossi. Θεώρησαν πως έπρεπε να μάθει ότι έχει μπει και ο Rins στο παιχνίδι. Εκείνη την στιγμή ο Rossi έκανε άλλη μία κίνηση, πέρασε εμπρός χωρίς να κρατήσει γραμμή για μπλοκάρισμα και ο Dovizioso ανέβηκε τρίτος και πάλι.

Πτώση είχε και ο Iannone με τον Quartararo να προσπαθεί να περάσει εμπρός από τον Morbidelli και να έχει έξοδο στα φρένα επιστρέφοντας στην θέση του, φανερά προβληματισμένος για την απόδοση. Ο Dovizioso ήταν από τους λίγους με την μεσαία γόμα και δεν ένιωθε και ιδιαίτερα καλά μαζί τους, κατάφερε όμως να κρατήσει τον Rossi εκτός βάθρου με τον Vinales ξεκάθαρα καλύτερο όλων με μεγάλη διαφορά. Στην Honda υπήρχε θέμα με την επιλογή ελαστικών, ο Marquez ήθελε την μεσαία, η ομάδα την μαλακή, οπότε τους είπε πως ο τίτλος που κυνηγάμε είναι της ομάδας, πάρτε λοιπόν την απόφαση επάνω σας, αν γίνει λάθος το λάθος θα είναι δικό σας, της ομάδας. Και τελικά είχαν δίκιο, ή τουλάχιστον πήγαν όλα καλά. Υπάρχει αλλαγή και στην Yamaha, όπως είπε ο Vinales, και το αίσθημα της νίκης το έχει από το Phillip Island, εξ ου και ο τίτλος. «Ένιωθα έτσι από την Αυστραλία είπε», και τώρα ήταν η ώρα να κερδίσει.

Ο Marquez αποκάλυψε πως είχε πρόβλημα με το χέρι του, το γνωστό, αλλά τα έσβησε όλα για να πάρει κι αυτός την δεύτερη θέση, όπως και ο αδερφός του που στέφθηκε σήμερα παγκόσμιος πρωταθλητής. Τρεις φορές επανέλαβε πως ο αδερφός του δεν είναι στην σκιά την δική του, αλλά ένας ξεχωριστός πολύ σπουδαίος αναβάτης, αν και ξεκάθαρα αναφέρθηκε στην δυσκολία του να έχεις έναν πολυπρωταθλητή αδερφό. Αυτό που εννοούσε είναι πως οι συγκρίσεις πάντα γίνονται και αυτό είναι κουραστικό και αφαιρεί συγκέντρωση από την ουσία…

Ήταν ένας ωραίος αγώνας, παρόλο που δεν υπήρχαν μάχες στην πρώτη θέση. Γινόντουσαν πολλά πίσω όμως και οι ανακατατάξεις ήταν πολλές…

Θέση
Αναβάτης
ΜΟΤΟ
Km/h
Χρόνος/Διαφ,
1
Yamaha
165.2
40'14.632
2
Honda
165.0
+3.059
3
Ducati
164.8
+5.611
4
Yamaha
164.8
+5.965
5
Suzuki
164.8
+6.350
6
Yamaha
164.6
+9.993
7
Yamaha
164.4
+12.864
8
Ducati
164.1
+17.252
9
Ducati
163.9
+19.773
10
Suzuki
163.7
+22.854
11
KTM
163.6
+24.821
12
Ducati
163.2
+30.251
13
Aprilia
163.2
+30.447
14
Honda
162.9
+34.215
15
KTM
162.9
+34.461
16
KTM
162.3
+44.319
17
Ducati
162.1
+47.343
 
Honda
164.2
4 Laps
 
Honda
164.0
6 Laps
 
Aprilia
163.0
9 Laps

Ετικέτες

MotoGP: Από 2 έως 2184 ημέρες – Είναι όλοι τους ήρωες

Όλοι αγαπάνε ένα comeback - Ο Nick Harris θυμάται τις πιο εντυπωσιακές επιστροφές στην ιστορία του MotoGP
MotoGP Comebacks
Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

9/10/2025

Από τον Mike Hailwood ως τον Marc Márquez, η ιστορία των αγώνων μοτοσυκλέτας είναι γεμάτη με αναβάτες που αρνήθηκαν να τα παρατήσουν. Άλλοι χρειάστηκαν λίγες μέρες. Άλλοι, όπως ο Márquez, πάνω από έξι χρόνια. Όλοι όμως απέδειξαν πως η πραγματική δύναμη δεν βρίσκεται στο γκάζι, αλλά στο κουράγιο

Μπορεί να διαρκέσει δυο μέρες. Μπορεί να κρατήσει πάνω από μια δεκαετία. Όμως όλοι αγαπάμε ένα ηρωικό comeback, όσο μακρύ κι αν είναι. Από τον Mike Hailwood, τον Barry Sheene και τον Mick Doohan, μέχρι τον Jorge Lorenzo και τον σημερινό “βασιλιά των comeback” Marc Márquez, όλοι τους κέρδισαν επάξια μια θέση στις καρδιές μας.

Mike Hailwood – Η επιστροφή του θρύλου

Όταν η Honda αποχώρησε από τους αγώνες Grand Prix στο τέλος του 1967, πλήρωσε τον Hailwood, τετράκις παγκόσμιο πρωταθλητή, για να μην αγωνιστεί με άλλη εργοστασιακή ομάδα. Εκείνος στράφηκε στη Formula 1, ανέβηκε δύο φορές στο βάθρο και μάλιστα βραβεύτηκε με το George Medal όταν έσωσε τον Clay Regazzoni από φλεγόμενο μονοθέσιο στο Kyalami.
Όμως το μικρόβιο των δύο τροχών δεν έσβησε ποτέ. Το 1978, στα 38 του χρόνια, επέστρεψε στο Isle of Man TT με Ducati και φυσικά… νίκησε. Το επανέλαβε και το 1979, πριν αποσυρθεί οριστικά. Τραγικά, δύο χρόνια αργότερα, σκοτώθηκε σε τροχαίο μαζί με την 9χρονη κόρη του Michelle.

MotoGP Comebacks

Barry Sheene – Ο ήρωας με το τσιγάρο στο χέρι

Ήταν 1975 όταν η κάμερα της Thames Television κατέγραφε τον Barry Sheene να πετάγεται στον αέρα με 250 km/h στη Daytona. Το φρικτό ατύχημα τον έκανε εθνικό ήρωα, σπασμένος μηρός, σπασμένο χέρι, καμένα γόνατα, αλλά ο Barry προσπαθούσε να λύσει το κράνος του μόνος του, ενώ περιέγραφε τις κακώσεις του χαμογελώντας στην κάμερα, ζητώντας ένα τσιγάρο.
Μόλις επτά εβδομάδες αργότερα, επέστρεψε στους αγώνες στο Cadwell Park και σε τέσσερις μήνες κέρδισε το πρώτο του Grand Prix στο Assen. Ακολούθησαν δύο παγκόσμιοι τίτλοι και 18 νίκες. Ακόμα και μετά το τρομακτικό ατύχημα στο Silverstone το 1982, ο Sheene γύρισε πίσω επτά μήνες αργότερα για να συνεχίσει να αγωνίζεται.

MotoGP Comebacks

Mick Doohan – Από τη διάσωση στο μεγαλείο

Το 1992, ο Mick Doohan βρισκόταν ένα βήμα πριν από τον πρώτο του τίτλο, όταν ένα ατύχημα στο Assen του κόστισε σοβαρό τραυματισμό στο πόδι. Το νοσοκομείο δεν αντέδρασε σωστά, και όταν απειλήθηκε ακρωτηριασμός, ο θρυλικός Dr. Costa τον ”απήγαγε” για να τον μεταφέρει στην κλινική του στην Ιταλία.
Ο Doohan επέστρεψε επτά εβδομάδες αργότερα, σχεδόν ανίκανος να περπατήσει, αλλά αποφασισμένος να μην αφήσει τον Wayne Rainey να του πάρει τον τίτλο. Έχασε εκείνο το πρωτάθλημα για μόλις τέσσερις βαθμούς, αλλά έναν χρόνο μετά ξανακέρδισε, και στη συνέχεια κατέκτησε πέντε συνεχόμενα παγκόσμια πρωταθλήματα.

MotoGP Comebacks

Jorge Lorenzo – Ο άνθρωπος των δύο ημερών

Το 2013, ο Lorenzo έσπασε την κλείδα του σε πτώση στις ελεύθερες δοκιμές του Assen. Όλοι υπέθεσαν πως η σεζόν του τελείωσε. Όμως δύο μέρες μετά, γύρισε στην πίστα με δέκα βίδες και μια πλάκα τιτανίου και τερμάτισε πέμπτος μέσα σε αφόρητο πόνο. Δύο εβδομάδες αργότερα έπεσε ξανά και ξανατραυματίστηκε, αλλά δεν εγκατέλειψε ποτέ. Μέσα σε ενάμιση χρόνο, το 2015, έγινε τριπλός παγκόσμιος πρωταθλητής MotoGP.

MotoGP Comebacks

Marc Márquez – Ο βασιλιάς των comebacks

Κανείς δεν έχει γράψει ιστορία όπως ο Marc Márquez. Μετά τον τραυματισμό του το 2020, πέρασε πέντε μεγάλες επεμβάσεις, 108 πτώσεις, και 2184 μέρες μέχρι να ξανασηκώσει το τρόπαιο του Παγκόσμιου Πρωταθλητή στο Motegi το 2025.
Περισσότερα από 1000 μέρες χωρίς νίκη, μια ατελείωτη διαδρομή αποκατάστασης και ψυχικής αντοχής — και τελικά, μια από τις πιο συγκλονιστικές επιστροφές στην ιστορία του αθλητισμού.

MotoGP Comebacks

Δεν έχει σημασία ο χρόνος, οι τραυματισμοί ή οι συνθήκες.
Όλοι αυτοί οι αναβάτες αλλά και πολλοί ακόμη, απέδειξαν ότι το θάρρος, η επιμονή και η ψυχή είναι τα πραγματικά χαρακτηριστικά ενός πρωταθλητή.
Και για αυτό είναι όλοι τους ήρωες.