MotoGP: Zarco για περιστατικό με Pol Espargaro: «Αδειάζει» τον Stoner

«Περίμενα την ποινή γιατί ξέρω τους κανόνες»
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

10/8/2020

Ο Zarco είναι από τους αναβάτες που αν κάτι δεν του αρέσει στους διοργανωτές θα μιλήσει πρώτος από όλους, ακριβώς όπως θα κάνει και ο Crutchlow, με τον Βρεττανό να είναι εξαιρετικά ποιο δεικτικός σε κάθε του έκφραση, όταν θίγεται. Και οι δυο τους έχουν λόγους να μιλήσουν επιθετικά, το συγκεκριμένο πέναλτι δεν ήταν κάτι τέτοιο για τον Zarco, όπως δήλωσε αργότερα:

«όταν ακουμπήσαμε με τον Pol ανησύχησα γιατί ξέρω τους κανόνες» είπε ο Zarco που έρχεται σε απευθείας σύνδεση με αυτό που λέγαμε εχθές στο ρεπορτάζ του αγώνα, αλλά και αργότερα σε παρόμοιο περιστατικό που έγινε στο MOTUL WSBK. Ο κανονισμός δεν εξετάζει αν βγήκες εκτός στα φρένα ή αν άνοιξες γραμμή, αλλά που βρίσκεται η κάθε μοτοσυκλέτα την στιγμή της επαφής. Και αυτός ο κανονισμός έχει προκύψει από τους ίδιους τους αναβάτες! Διότι ξέρουν πολύ καλά πως μία διαφορετική γραμμή μπορεί να ανοίξει το παράθυρο εμπρός αλλά σημασία έχει να προλάβεις να το διασχίσεις. Αν η πόρτα του παραθύρου κλείσει στα μούτρα σου, τότε ήταν δικό σου λάθος. Είναι βέβαια τόσο λεπτό το θέμα, καθώς στα μάτια του παρατηρητή πάντα φαίνεται πως το λάθος είναι εκείνου που άνοιξε την γραμμή, που το συγκεκριμένο σκηνικό είναι σημείο έριδας ακόμη και ενώ υπάρχει κανονισμός που το αποσαφηνίζει! Χαρακτηριστική η αντίδραση του Stoner αλλά και της Ducati που εχθές βρέθηκε να υπερασπίζεται τον Zarco!

Αν έλεγες μερικούς μήνες πριν στην Ducati πως θα έφταναν να υπερασπίζονται τον Zarco θα γελούσαν μαζί σου! Κι όμως ζητούσαν από την Dorna να αναγνωρίσει το λάθος της, κάτι που φυσικά δεν έκαναν…

Ας δούμε όλα όσα είπε ο Zarco: «Όταν είδα τον Morbidelli να φεύγει μπροστά, ήξερα πως μπορώ να ακολουθήσω, είχα καλή αίσθηση από την μοτοσυκλέτα, ιδιαίτερα στους πρώτους γύρους με τα ελαστικά ακόμη καινούρια. Είχα χάσει όμως την εκκίνηση και ήταν δύσκολο να προσπεράσω τους υπόλοιπους. Ο Pol με πέρασε γιατί ήταν λίγο πιο γρήγορος και γιατί είχε το ισχυρό κίνητρο να περάσει τον Binder. Μετά από μερικούς γύρους άρχισε να κάνει μερικά λάθη και να ανοίγει την γραμμή του, οπότε στην πρώτη στροφή κράτησα την γραμμή μου πιστεύοντας πως θα με δει, αλλά από ότι φαίνεται δεν με είδε. Δεν ήμουν σίγουρος αν έπεσε ή όχι, αλλά μετά δεν τον άκουγα κιόλας. Ήμουν τότε λίγο ανήσυχος γιατί ξέρω τους κανόνες και υπάρχουν πράγματα που μπορεί να γίνουν σε αυτές τις περιπτώσεις, αλλά δεν είδα κάτι. Μετά έλαβα το πέναλτι για τον αργό γύρο και εκείνη την στιγμή ήμουν τρίτος και σκεφτόμουν πως θα χάσω θέση και θα είναι πολύ δύσκολο να παλέψω για το βάθρο. Αλλά στον αργό αυτό γύρο κανείς δεν με περνούσε οπότε σκέφτηκα πως αν συγκεντρωθώ και προσπαθήσω να πιάσω τον Morbidelli ίσως κρατήσω την θέση μου στο βάθρο και στο τέλος το πέτυχα.»

MotoGP: «Ήταν σωστή η απόφαση για πέναλτι για το περιστατικό με τον Pol Espargaro; Ή πολύ μεγάλη;

Zarco: «Είναι πάντα δύσκολο να κρίνεις ένα τέτοιο περιστατικό, και είμαι ευτυχισμένος από αυτό το τριήμερο που πήρα την pole position και κατάφερα να ανέβω στο βάθρο, αλλά για την συγκεκριμένη περίπτωση νομίζω πως ήταν σωστό το πέναλτι και σίγουρα προτιμότερο από το να μου πουν να μείνω μια θέση πίσω ή χειρότερα να πάρω την ποινή της διέλευσης από την pit lane γιατί αυτό θα με καθυστερούσε πολύ περισσότερο! Οπότε ναι ήταν σωστή. Είναι και κομμάτι του αγώνα όλο αυτό, κάποιος ανοίγει γραμμή, εσύ βλέπεις το κενό και προσπαθείς να το καλύψεις και υπάρχει επαφή. Δεν είμαστε σε χορό, αγώνες μοτοσυκλέτας κάνουμε…

MotoGP: «Πώς το έκανες αυτό στον αργό γύρο, πατώντας με τόσο ακρίβεια στο σκονισμένο»

Zarco: «Μπορεί να βοήθησε η εμπειρία μου οδηγώντας στους δρόμους της Ν.Γαλλίας, αλλά το μυαλό μου ήταν στο να μην με περάσει κάποιος…

Στα μάτια του θεατή βέβαια το φταίξιμο είναι λογικό να παραμένει στον Pol Espargaro, διότι ο θεατής δεν μπορεί να ξέρει αυτό που αναγνωρίζουν οι αναβάτες ζητώντας έναν κανονισμό που να λέει πως στο σημείο της επαφής σημασία έχει το ποιος ήταν πιο μπροστά... Ο ίδιος ο Pol είναι έξαλλος τόσο από το περιστατικό με τον Zarco, όσο και από το τριήμερο συνολικά...

Ετικέτες

MotoGP: Από 2 έως 2184 ημέρες – Είναι όλοι τους ήρωες

Όλοι αγαπάνε ένα comeback - Ο Nick Harris θυμάται τις πιο εντυπωσιακές επιστροφές στην ιστορία του MotoGP
MotoGP Comebacks
Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

9/10/2025

Από τον Mike Hailwood ως τον Marc Márquez, η ιστορία των αγώνων μοτοσυκλέτας είναι γεμάτη με αναβάτες που αρνήθηκαν να τα παρατήσουν. Άλλοι χρειάστηκαν λίγες μέρες. Άλλοι, όπως ο Márquez, πάνω από έξι χρόνια. Όλοι όμως απέδειξαν πως η πραγματική δύναμη δεν βρίσκεται στο γκάζι, αλλά στο κουράγιο

Μπορεί να διαρκέσει δυο μέρες. Μπορεί να κρατήσει πάνω από μια δεκαετία. Όμως όλοι αγαπάμε ένα ηρωικό comeback, όσο μακρύ κι αν είναι. Από τον Mike Hailwood, τον Barry Sheene και τον Mick Doohan, μέχρι τον Jorge Lorenzo και τον σημερινό “βασιλιά των comeback” Marc Márquez, όλοι τους κέρδισαν επάξια μια θέση στις καρδιές μας.

Mike Hailwood – Η επιστροφή του θρύλου

Όταν η Honda αποχώρησε από τους αγώνες Grand Prix στο τέλος του 1967, πλήρωσε τον Hailwood, τετράκις παγκόσμιο πρωταθλητή, για να μην αγωνιστεί με άλλη εργοστασιακή ομάδα. Εκείνος στράφηκε στη Formula 1, ανέβηκε δύο φορές στο βάθρο και μάλιστα βραβεύτηκε με το George Medal όταν έσωσε τον Clay Regazzoni από φλεγόμενο μονοθέσιο στο Kyalami.
Όμως το μικρόβιο των δύο τροχών δεν έσβησε ποτέ. Το 1978, στα 38 του χρόνια, επέστρεψε στο Isle of Man TT με Ducati και φυσικά… νίκησε. Το επανέλαβε και το 1979, πριν αποσυρθεί οριστικά. Τραγικά, δύο χρόνια αργότερα, σκοτώθηκε σε τροχαίο μαζί με την 9χρονη κόρη του Michelle.

MotoGP Comebacks

Barry Sheene – Ο ήρωας με το τσιγάρο στο χέρι

Ήταν 1975 όταν η κάμερα της Thames Television κατέγραφε τον Barry Sheene να πετάγεται στον αέρα με 250 km/h στη Daytona. Το φρικτό ατύχημα τον έκανε εθνικό ήρωα, σπασμένος μηρός, σπασμένο χέρι, καμένα γόνατα, αλλά ο Barry προσπαθούσε να λύσει το κράνος του μόνος του, ενώ περιέγραφε τις κακώσεις του χαμογελώντας στην κάμερα, ζητώντας ένα τσιγάρο.
Μόλις επτά εβδομάδες αργότερα, επέστρεψε στους αγώνες στο Cadwell Park και σε τέσσερις μήνες κέρδισε το πρώτο του Grand Prix στο Assen. Ακολούθησαν δύο παγκόσμιοι τίτλοι και 18 νίκες. Ακόμα και μετά το τρομακτικό ατύχημα στο Silverstone το 1982, ο Sheene γύρισε πίσω επτά μήνες αργότερα για να συνεχίσει να αγωνίζεται.

MotoGP Comebacks

Mick Doohan – Από τη διάσωση στο μεγαλείο

Το 1992, ο Mick Doohan βρισκόταν ένα βήμα πριν από τον πρώτο του τίτλο, όταν ένα ατύχημα στο Assen του κόστισε σοβαρό τραυματισμό στο πόδι. Το νοσοκομείο δεν αντέδρασε σωστά, και όταν απειλήθηκε ακρωτηριασμός, ο θρυλικός Dr. Costa τον ”απήγαγε” για να τον μεταφέρει στην κλινική του στην Ιταλία.
Ο Doohan επέστρεψε επτά εβδομάδες αργότερα, σχεδόν ανίκανος να περπατήσει, αλλά αποφασισμένος να μην αφήσει τον Wayne Rainey να του πάρει τον τίτλο. Έχασε εκείνο το πρωτάθλημα για μόλις τέσσερις βαθμούς, αλλά έναν χρόνο μετά ξανακέρδισε, και στη συνέχεια κατέκτησε πέντε συνεχόμενα παγκόσμια πρωταθλήματα.

MotoGP Comebacks

Jorge Lorenzo – Ο άνθρωπος των δύο ημερών

Το 2013, ο Lorenzo έσπασε την κλείδα του σε πτώση στις ελεύθερες δοκιμές του Assen. Όλοι υπέθεσαν πως η σεζόν του τελείωσε. Όμως δύο μέρες μετά, γύρισε στην πίστα με δέκα βίδες και μια πλάκα τιτανίου και τερμάτισε πέμπτος μέσα σε αφόρητο πόνο. Δύο εβδομάδες αργότερα έπεσε ξανά και ξανατραυματίστηκε, αλλά δεν εγκατέλειψε ποτέ. Μέσα σε ενάμιση χρόνο, το 2015, έγινε τριπλός παγκόσμιος πρωταθλητής MotoGP.

MotoGP Comebacks

Marc Márquez – Ο βασιλιάς των comebacks

Κανείς δεν έχει γράψει ιστορία όπως ο Marc Márquez. Μετά τον τραυματισμό του το 2020, πέρασε πέντε μεγάλες επεμβάσεις, 108 πτώσεις, και 2184 μέρες μέχρι να ξανασηκώσει το τρόπαιο του Παγκόσμιου Πρωταθλητή στο Motegi το 2025.
Περισσότερα από 1000 μέρες χωρίς νίκη, μια ατελείωτη διαδρομή αποκατάστασης και ψυχικής αντοχής — και τελικά, μια από τις πιο συγκλονιστικές επιστροφές στην ιστορία του αθλητισμού.

MotoGP Comebacks

Δεν έχει σημασία ο χρόνος, οι τραυματισμοί ή οι συνθήκες.
Όλοι αυτοί οι αναβάτες αλλά και πολλοί ακόμη, απέδειξαν ότι το θάρρος, η επιμονή και η ψυχή είναι τα πραγματικά χαρακτηριστικά ενός πρωταθλητή.
Και για αυτό είναι όλοι τους ήρωες.