Οι Rookies των MotoGP 2018

Το who is who του νέου αίματος
Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

24/1/2018

Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος το grid των MotoGP θα γεμίσει με τις γνωστές προσωπικότητες, αλλά και νέα πρόσωπα που θα κάνουν την παρθενική τους εμφάνιση στην κορυφαία κατηγορία του αθλήματος. Σε λίγες μέρες ξεκινούν οι επίσημες δοκιμές των ομάδων στην Sepang και καλό θα είναι, όταν θα διαβάσετε σ' αυτό εδώ το site το ρεπορτάζ με τους χρόνους και τις επιδόσεις των αναβατών, να ξέρετε και μερικά πράγματα παραπάνω για τους rookies του 2018. Άλλωστε ανάμεσα σ' αυτούς μπορεί να υπάρχει και ο επόμενος σούπερ σταρ των MotoGP.

 

Franco Morbidelli (EG 0.0 Marc VDS)
Ο Franco Morbidelli είναι 23 ετών (στις 4 Δεκεμβρίου φέτος θα κλείσει τα 24) με μια περίεργη μίξη στην καταγωγή του, καθώς η μητέρα του είναι από τη Βραζιλία και ο πατέρας του από την Ιταλία. Ο ίδιος είναι κάτοχος ιταλικού διαβατηρίου –μιας και γεννήθηκε στη Ρώμη- και κάτοχος του παγκόσμιου τίτλου στην κατηγορία Moto2. Πολλοί τον συνδέουν με τον Giancarlo Morbidelli, τον κατασκευαστή αγωνιστικών μοτοσυκλετών, και τον γιο του Gianni Morbidelli, πρώην οδηγό της F1, αλλά η αλήθεια είναι ότι πρόκειται για απλή συνωνυμία.
Ο Morbidelli ξεκίνησε τις επιτυχίες στην καριέρα του κατακτώντας το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα STK600 το 2013 και έκτοτε η καριέρα του εκτοξεύθηκε με διαστημικούς ρυθμούς. Εκείνη την χρονιά μάλιστα έκανε και την πρώτη του εμφάνιση στα GP ως wild card συμμετοχή στην κατηγορία Moto2, σε τρεις αγώνες μέσα στην χρονιά (Misano, KMotegi και στον τελευταίο αγώνα της Valencia). Αν και οι τερματισμοί του δεν ήταν μέσα στους βαθμούς (20ος, 18ος και 17ος αντίστοιχα), κατάφερε να εξασφαλίσει μια μόνιμη θέση στην ομάδα της Italtrans, ενώ το 2015 κατάφερε να πετύχει τον πρώτο του τερματισμό στο βάθρο στον αγώνα της Indianapolis. Αργότερα μέσα στη χρόνια είχε έναν σοβαρό τραυματισμό στο πόδι, από τον οποίο επανήλθε πιο δυναμικά και ξεκίνησε την συνεργασία του με την ομάδα EG 0.0 Marc VDS για το 2016. Εκείνη τη χρονιά πέτυχε αρκετούς τερματισμούς στο βάθρο, που αποτέλεσαν το έναυσμα για να διεκδικήσει με αξιώσεις –και τελικά να κατακτήσει- τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή το 2017. Ο ιταλο-βραζιλιάνος αποτελεί "παιδί" της ακαδημίας του Rossi VR46 και είναι ο πρώτος από την ακαδημία του Γιατρού που θα αγωνιστεί στην μεγάλη κατηγορία.

 

Thomas Luthi (EG 0.0 Marc VDS)
Ο Ελεβετός ήταν ο μεγάλος αντίπαλος του Morbidelli και ο έτερος διεκδικητής για τον τίτλο στην Moto2 την περασμένη σεζόν, αλλά ένας τραυματισμός του στέρησε την δυνατότητα να παλέψει μέχρι το τέλος. Επειδή όμως η μοίρα παίζει περίεργα παιχνίδια, για το 2018 θα είναι ο… team mate του μεγαλύτερου αντιπάλου του στην Moto2, του Franco Morbidelli.
Η ομάδα της EG 0.0 Marc VDS θα έχει στις τάξεις της λοιπόν δύο rookies και ένας εξ αυτών θα είναι ο γεννημένος πριν από 32 χρόνια Thomas Luthi. Ο έμπειρος αναβάτης ξεκίνησε την καριέρα του σε ηλικία μόλις εννέα ετών με pocket bikes, κερδίζοντας τα πρωταθλήματα στην κατηγορία το 1999 και το 2000. Η πρώτη του εμφάνιση στα GP ήταν στην κατηγορία των δίχρονων τότε 125cc όπου τερμάτισε στην 26η θέση. Η πρώτη του νίκη στην κατηγορία ήρθε το 2005, υπό την καθοδήγηση του Andy Ibbott (του εκπαιδευτή από το California Superbike School), στο Le Mans και στις 6 Σεπτεμβρίου της ίδιας χρονιάς εξασφάλισε από νωρίς το πρωτάθλημα των 125cc.
Το 2007 μεταπήδησε στην κατηγορία των –επίσης δίχρονων τότε- 250cc πάνω στην σέλα ενός Aprilia RSA 250 και χρειάστηκε να περιμένει μέχρι το 2008 για να πετύχει τον πρώτο του τερματισμό στο βάθρο των 250cc. Έκτοτε δεν είχε ιδιαίτερες επιτυχίες αλλά παρέμεινε στην ομάδα και την κατηγορία μέχρι το 2010 που άλλαξε σε Moto2. Το βιογραφικό του πάντως είναι πολύ πλούσιο, ενώ περιλαμβάνει και την θέση του αναβάτη εξέλιξης για το ΚΤΜ RC16 to 2016.

 

Takaaki Nakagami (LCR Honda Idemitsu)
Ο Ιάπωνας αναβάτης γεννήθηκε πριν από 26 χρόνια στην Chiba της Ιαπωνίας και ξεκίνησε να τρέχει στην κατηγορία GP125 στην πατρίδα του το 2005, όπου τερμάτισε 13ος στο πρωτάθλημα. Την επόμενη χρονιά όμως κέρδισε όλους τους αγώνες (!) και αναδείχθηκε ο νεότερος πρωταθλητής Ιαπωνίας στα GP125. Τότε ήταν που μπήκε στην Ακαδημία των MotoGP συμμετέχοντας στο ισπανικό πρωτάθλημα, όπου τερμάτισε στην 12η θέση. Τα αποτελέσματά του βελτιώθηκαν την επόμενη χρονιά, καθώς τερμάτισε στην έκτη θέση, ενώ πήρε και την πρώτη του συμμετοχή ως wild card στα 125cc του παγκοσμίου στον αγώνα της Valencia, όπου δεν κατάφερε δυστυχώς να τερματίσει. Αυτό όμως ήταν αρκετό για να του εξασφαλίσει μια θέση στο πρωτάθλημα της επόμενης χρονιάς. Το 2010 και ενώ είχε προσφορές για να μείνει στην κατηγορία, αποφάσισε να επιστρέψει στην Ιαπωνία και να συμμετάσχει στην κατηγορία ST600. Το 2011 επέστρεψε στα GP στην κατηγορία Moto2 με την ομάδα της Italtrans μέχρι το 2013, ενώ από το 2014 μέχρι και πέρσι ανήκε στο δυναμικό της Idemitsu Honda Team Asia. Φέτος θα είναι κάτω από την ίδια στέγη με τον Cal Crutchlow αλλά με το λογότυπο LCR Honda Idemitsu.

 

Xavier Simeon (Reale Anvitia Racing)
Ο 29 ετών Βέλγος αναβάτης έχει χριστεί κι αυτός νικητής στα GP, όταν πήρε την καρό σημαία το 2015 στο GP της Γερμανίας στην Moto2. Στο παλμαρές του έχει δύο τίτλους (Superstock 1000 το 2009 και European Superstock 600 το 2006) και είναι ο πρώτος Βέλγος αναβάτης (μετά τον Didier de Radigues το 1990) που ανέβηκε στο βάθρο με τον τερματισμό του το 2013 στην τρίτη θέση στο grand prix της Γαλλίας. Την ίδια χρονιά κατάφερε να πάρει και την πρώτη του pole position στην Γερμανία, ενώ δύο χρόνια αργότερα στην ίδια πίστα πήρε και την πρώτη του νίκη σε παγκόσμιο επίπεδο.

Ετικέτες

MotoGP 2025 Jerez - Θρίαμβος Alex Marquez στην Ισπανία - 1η MotoGP νίκη και πρωτοπορία στο πρωτάθλημα!

Εξαιρετικός και 2ος ο F. Quartararo, 3ος ο Bagnaia! - Πτώση για M.Marquez
Alex Marquez - Jerez 2025 MotoGP
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

27/4/2025

Με την παρθενική του νίκη στη μεγάλη κατηγορία ο Alex Marquez έγραψε ιστορία στη Jerez τερματίζοντας μπροστά από έναν εξαιρετικό Fabio Quartararo, έπειτα από πτώση του αδερφού του νωρίς στον αγώνα.

Μπροστά στο κοινό της πατρίδας του ο Alex Marquez έκανε ντεμπούτο το 2020 με την εργοστασιακή ομάδα της Honda και τώρα έξι χρόνια μετά κατάφερε να ανέβει στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου για πρώτη φορά στην καριέρα του. Έτσι ο Ισπανός έβαλε αυτόν και τον αδερφό του στα βιβλία της ιστορίας ως τους πρώτους αδερφούς με νίκη στο MotoGP. 

Σταθερά 2ος φέτος πίσω από τον αδερφό του ο Alex, που βελτιώνεται διαρκώς, έδειχνε ότι αν του δινόταν η ευκαιρία για μία νίκη θα την άρπαζε από τα μαλλιά και αυτό ακριβώς έγινε στη Jerez έπειτα από το λάθος που έκανε ο Marc (Ducati Lenovo Team) νωρίς στον αγώνα, στον τρίτο γύρο, με πτώση που τον έθεσε εκτός διεκδίκησης της νίκης σε ένα σημείο που θα μπορούσε να κάνει υπομονή και να μην πιέσει στον βαθμό που το έκανε και του στοίχισε τόσο ακριβά.

Πριν από την πτώση είχαμε παραλίγο εμβολισμό τόσο του Marquez όσο και του Fransesco Bagnaia (Ducati Lenovo Team) από τον Alex (!), ενώ ακόμη νωρίτερα στην εκκίνηση, εκείνος που τα κατάφερε καλύτερα από όλους και έθεσε τον εαυτό του επικεφαλής ήταν ο Fabio Quartararo ξεκινώντας εξαιρετικά. Ο Γάλλος δεν έκανε το χθεσινό λάθος και οδήγησε από την αρχή μέχρι και το τέλος του αγώνα οριακά και με αυτοπεποίθηση και αυτό φυσικά θα θέλαμε να το δούμε ακόμη περισσότερο στους επόμενους αγώνες. 

Ο Quartararo έδειξε με αυτό το αποτέλεσμα η Yamaha έχει όντως βελτιωθεί και μπορεί να έχει σταθερά υψηλή απόδοση σε έναν ολόκληρο αγώνα, αν και ακόμη απέχει πολύ από τις Ducati, ενώ στη δεύτερη θέση που κατέκτησε βοήθησε σίγουρα και το γεγονός ότι αυτή είναι μια πίστα που του αρέσει πάρα πολύ και νιώθει άνετα εκεί.

Την πρωτοπορία του αγώνα ο εργοστασιακός αναβάτης της Yamaha την έχασε στην αρχη του 11ου γύρου από τον Alex, ο οποίος έπειτα και από το λάθος στα φρένα που είχε νωρίτερα και παραλίγο να πέσει πάνω στους δύο εργοστασιακούς αναβάτες της Ducati, βρέθηκε στην πέμπτη θέση. Στον 4ο γύρο ωστόσο είχε ανακάμψει περνώντας ξεκάθαρα τον Bagnaia στα φρένα για τη δεύτερη θέση. Έπειτα ξεκίνησε να κλείνει την απόσταση που το χώριζε από τον Quartararo και αφού τον "μελέτησε" για μερικούς γύρους, τον πέρασε επίσεης καθαρά στα φρένα στον 11ο γύρο. Μετά από αυτό άνοιξε σχεδόν άμεσα διαφορά ενός δευτερολέπτου, η οποία έφτασε έως και τα 2,7 δευτερόλεπτα.

Ο Quartararo οδήγησε εξαιρετικά και κράτησε πίσω του τον Bagnaia που αρχικά έδειχνε ότι και αυτός θα προσπαθούσε να τον περάσει. Έχοντας μια μοτοσυκλέτα σαφώς ανώτερη από εκείνη του Γάλλου -και του A. Marquez- ο δις παγκόσμιος πρωταθλητής προσπάθησε να κάνει κάτι αντίστοιχο με εκείνο που έκανε ο Alex προσπαθώντας να βρει το καλύτερο σημείο για να τον περάσει. Όμως τελικά συμβιβάστικε σχετικά νωρίς και μη θέλοντας να ρισκάρει να ανέβει τουλάχιστον στο δεύτερο σκαλί του βάθρου κρατήθηκε πίσω από τον Quartararo δείχνοντας έτσι έλλειψη αυτοπεποίθησης και περισσότερη ψυχραιμία από όσο ίσως χρειαζόταν -είχε και τον M.Marquez που προσπαθούσε να ανακάμψει με μια τραυματισμένη μοτοσυκλέτα πολύ πίσω του.

Ετσι φτάσαμε στο τέλος με τον Alex Marquez να παίρνει την πρώτη του καρό σημαία στην μεγάλη κατηγορία αλλά και την πρωτοπορία στο πρωτάθημα, τον Quartararo να επιστρέφει στο βάθρο δεύτερος έπειτα από 560 ημέρες (!) και τον Bagnaia να το συμπληρώνει.

Στην 4η θέση βρέθηκε ο M.Vinales (Red Bull KTM Tech3), με το πρώτο από τα τέσσερα συνολικά KTM που βρέθηκαν στην πρώτη δεκάδα, έχοντας πίσω του τον Fabio Di Giannantonio (Pertamina Enduro VR46 Racing Team), ο οποίος τερμάτισε μπροστά από τον 6o Brad Binder (Red Bull KTM Factory Racing). Στην 7η θέση ο P. Acosta (Red Bull KTM Factory Racing), ενώ ο rookie Ai Ogura ήταν για ακόμη φορά ο ταχύτερος μεταξύ των Aprilia (Trackhouse MotoGP Team), αφήνοντας ποολύ πίσω του τους Enea Bastianini (Red Bull KTM Tech3) και Luca Marini (Honda HRC Castrol).

Ο M.Marquez κατάφερε τελικά να συμμαζέψει ελαφρώς την κατάσταση και να φτάσει έως την 12η -από 21η θέση- με το αριστερό μέρος του φαίρινγκ της GP25 τραυματισμένο και έτσι η διαφορά από τον πρώτο στη βαθμολογία αδερφό του περιορίστηκε μόλις στον έναν βαθμό.

Κατάταξη Top 10 (Συνολικός χρόνος/διαφορά)

1. A. Marquez, (BK8 Gresini Racing MotoGP) 40:56.374
2. F. Quartararo, (Monster Energy Yamaha MotoGP) +1.561 δλ.
3. F. Bagnaia, (Ducati Lenovo) +2.217 δλ.
4. M. Vinales, (Red Bull KTM Tech3) +3.678 δλ.
5. F. Di Giannantonio, (Pertamina Enduro VR46 Racing Team) +7.267 δλ.
6. B.Binder (Red Bull KTM Factory Racing) +8.529 δλ.
7. P. Acosta  (Red Bull KTM Factory Racing) +9.764 δλ.
8. A. Ogura (Trackhouse MotoGP Team) +10.923 δλ.
9. E. Bastianini (Red Bull KTM Tech3) +15.879 δλ.
10. L. Marini (Honda HRC Castrol) +17.239 δλ.