Οι Rookies των MotoGP 2018

Το who is who του νέου αίματος
Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

24/1/2018

Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος το grid των MotoGP θα γεμίσει με τις γνωστές προσωπικότητες, αλλά και νέα πρόσωπα που θα κάνουν την παρθενική τους εμφάνιση στην κορυφαία κατηγορία του αθλήματος. Σε λίγες μέρες ξεκινούν οι επίσημες δοκιμές των ομάδων στην Sepang και καλό θα είναι, όταν θα διαβάσετε σ' αυτό εδώ το site το ρεπορτάζ με τους χρόνους και τις επιδόσεις των αναβατών, να ξέρετε και μερικά πράγματα παραπάνω για τους rookies του 2018. Άλλωστε ανάμεσα σ' αυτούς μπορεί να υπάρχει και ο επόμενος σούπερ σταρ των MotoGP.

 

Franco Morbidelli (EG 0.0 Marc VDS)
Ο Franco Morbidelli είναι 23 ετών (στις 4 Δεκεμβρίου φέτος θα κλείσει τα 24) με μια περίεργη μίξη στην καταγωγή του, καθώς η μητέρα του είναι από τη Βραζιλία και ο πατέρας του από την Ιταλία. Ο ίδιος είναι κάτοχος ιταλικού διαβατηρίου –μιας και γεννήθηκε στη Ρώμη- και κάτοχος του παγκόσμιου τίτλου στην κατηγορία Moto2. Πολλοί τον συνδέουν με τον Giancarlo Morbidelli, τον κατασκευαστή αγωνιστικών μοτοσυκλετών, και τον γιο του Gianni Morbidelli, πρώην οδηγό της F1, αλλά η αλήθεια είναι ότι πρόκειται για απλή συνωνυμία.
Ο Morbidelli ξεκίνησε τις επιτυχίες στην καριέρα του κατακτώντας το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα STK600 το 2013 και έκτοτε η καριέρα του εκτοξεύθηκε με διαστημικούς ρυθμούς. Εκείνη την χρονιά μάλιστα έκανε και την πρώτη του εμφάνιση στα GP ως wild card συμμετοχή στην κατηγορία Moto2, σε τρεις αγώνες μέσα στην χρονιά (Misano, KMotegi και στον τελευταίο αγώνα της Valencia). Αν και οι τερματισμοί του δεν ήταν μέσα στους βαθμούς (20ος, 18ος και 17ος αντίστοιχα), κατάφερε να εξασφαλίσει μια μόνιμη θέση στην ομάδα της Italtrans, ενώ το 2015 κατάφερε να πετύχει τον πρώτο του τερματισμό στο βάθρο στον αγώνα της Indianapolis. Αργότερα μέσα στη χρόνια είχε έναν σοβαρό τραυματισμό στο πόδι, από τον οποίο επανήλθε πιο δυναμικά και ξεκίνησε την συνεργασία του με την ομάδα EG 0.0 Marc VDS για το 2016. Εκείνη τη χρονιά πέτυχε αρκετούς τερματισμούς στο βάθρο, που αποτέλεσαν το έναυσμα για να διεκδικήσει με αξιώσεις –και τελικά να κατακτήσει- τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή το 2017. Ο ιταλο-βραζιλιάνος αποτελεί "παιδί" της ακαδημίας του Rossi VR46 και είναι ο πρώτος από την ακαδημία του Γιατρού που θα αγωνιστεί στην μεγάλη κατηγορία.

 

Thomas Luthi (EG 0.0 Marc VDS)
Ο Ελεβετός ήταν ο μεγάλος αντίπαλος του Morbidelli και ο έτερος διεκδικητής για τον τίτλο στην Moto2 την περασμένη σεζόν, αλλά ένας τραυματισμός του στέρησε την δυνατότητα να παλέψει μέχρι το τέλος. Επειδή όμως η μοίρα παίζει περίεργα παιχνίδια, για το 2018 θα είναι ο… team mate του μεγαλύτερου αντιπάλου του στην Moto2, του Franco Morbidelli.
Η ομάδα της EG 0.0 Marc VDS θα έχει στις τάξεις της λοιπόν δύο rookies και ένας εξ αυτών θα είναι ο γεννημένος πριν από 32 χρόνια Thomas Luthi. Ο έμπειρος αναβάτης ξεκίνησε την καριέρα του σε ηλικία μόλις εννέα ετών με pocket bikes, κερδίζοντας τα πρωταθλήματα στην κατηγορία το 1999 και το 2000. Η πρώτη του εμφάνιση στα GP ήταν στην κατηγορία των δίχρονων τότε 125cc όπου τερμάτισε στην 26η θέση. Η πρώτη του νίκη στην κατηγορία ήρθε το 2005, υπό την καθοδήγηση του Andy Ibbott (του εκπαιδευτή από το California Superbike School), στο Le Mans και στις 6 Σεπτεμβρίου της ίδιας χρονιάς εξασφάλισε από νωρίς το πρωτάθλημα των 125cc.
Το 2007 μεταπήδησε στην κατηγορία των –επίσης δίχρονων τότε- 250cc πάνω στην σέλα ενός Aprilia RSA 250 και χρειάστηκε να περιμένει μέχρι το 2008 για να πετύχει τον πρώτο του τερματισμό στο βάθρο των 250cc. Έκτοτε δεν είχε ιδιαίτερες επιτυχίες αλλά παρέμεινε στην ομάδα και την κατηγορία μέχρι το 2010 που άλλαξε σε Moto2. Το βιογραφικό του πάντως είναι πολύ πλούσιο, ενώ περιλαμβάνει και την θέση του αναβάτη εξέλιξης για το ΚΤΜ RC16 to 2016.

 

Takaaki Nakagami (LCR Honda Idemitsu)
Ο Ιάπωνας αναβάτης γεννήθηκε πριν από 26 χρόνια στην Chiba της Ιαπωνίας και ξεκίνησε να τρέχει στην κατηγορία GP125 στην πατρίδα του το 2005, όπου τερμάτισε 13ος στο πρωτάθλημα. Την επόμενη χρονιά όμως κέρδισε όλους τους αγώνες (!) και αναδείχθηκε ο νεότερος πρωταθλητής Ιαπωνίας στα GP125. Τότε ήταν που μπήκε στην Ακαδημία των MotoGP συμμετέχοντας στο ισπανικό πρωτάθλημα, όπου τερμάτισε στην 12η θέση. Τα αποτελέσματά του βελτιώθηκαν την επόμενη χρονιά, καθώς τερμάτισε στην έκτη θέση, ενώ πήρε και την πρώτη του συμμετοχή ως wild card στα 125cc του παγκοσμίου στον αγώνα της Valencia, όπου δεν κατάφερε δυστυχώς να τερματίσει. Αυτό όμως ήταν αρκετό για να του εξασφαλίσει μια θέση στο πρωτάθλημα της επόμενης χρονιάς. Το 2010 και ενώ είχε προσφορές για να μείνει στην κατηγορία, αποφάσισε να επιστρέψει στην Ιαπωνία και να συμμετάσχει στην κατηγορία ST600. Το 2011 επέστρεψε στα GP στην κατηγορία Moto2 με την ομάδα της Italtrans μέχρι το 2013, ενώ από το 2014 μέχρι και πέρσι ανήκε στο δυναμικό της Idemitsu Honda Team Asia. Φέτος θα είναι κάτω από την ίδια στέγη με τον Cal Crutchlow αλλά με το λογότυπο LCR Honda Idemitsu.

 

Xavier Simeon (Reale Anvitia Racing)
Ο 29 ετών Βέλγος αναβάτης έχει χριστεί κι αυτός νικητής στα GP, όταν πήρε την καρό σημαία το 2015 στο GP της Γερμανίας στην Moto2. Στο παλμαρές του έχει δύο τίτλους (Superstock 1000 το 2009 και European Superstock 600 το 2006) και είναι ο πρώτος Βέλγος αναβάτης (μετά τον Didier de Radigues το 1990) που ανέβηκε στο βάθρο με τον τερματισμό του το 2013 στην τρίτη θέση στο grand prix της Γαλλίας. Την ίδια χρονιά κατάφερε να πάρει και την πρώτη του pole position στην Γερμανία, ενώ δύο χρόνια αργότερα στην ίδια πίστα πήρε και την πρώτη του νίκη σε παγκόσμιο επίπεδο.

Ετικέτες

MotoGP: Από 2 έως 2184 ημέρες – Είναι όλοι τους ήρωες

Όλοι αγαπάνε ένα comeback - Ο Nick Harris θυμάται τις πιο εντυπωσιακές επιστροφές στην ιστορία του MotoGP
MotoGP Comebacks
Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

9/10/2025

Από τον Mike Hailwood ως τον Marc Márquez, η ιστορία των αγώνων μοτοσυκλέτας είναι γεμάτη με αναβάτες που αρνήθηκαν να τα παρατήσουν. Άλλοι χρειάστηκαν λίγες μέρες. Άλλοι, όπως ο Márquez, πάνω από έξι χρόνια. Όλοι όμως απέδειξαν πως η πραγματική δύναμη δεν βρίσκεται στο γκάζι, αλλά στο κουράγιο

Μπορεί να διαρκέσει δυο μέρες. Μπορεί να κρατήσει πάνω από μια δεκαετία. Όμως όλοι αγαπάμε ένα ηρωικό comeback, όσο μακρύ κι αν είναι. Από τον Mike Hailwood, τον Barry Sheene και τον Mick Doohan, μέχρι τον Jorge Lorenzo και τον σημερινό “βασιλιά των comeback” Marc Márquez, όλοι τους κέρδισαν επάξια μια θέση στις καρδιές μας.

Mike Hailwood – Η επιστροφή του θρύλου

Όταν η Honda αποχώρησε από τους αγώνες Grand Prix στο τέλος του 1967, πλήρωσε τον Hailwood, τετράκις παγκόσμιο πρωταθλητή, για να μην αγωνιστεί με άλλη εργοστασιακή ομάδα. Εκείνος στράφηκε στη Formula 1, ανέβηκε δύο φορές στο βάθρο και μάλιστα βραβεύτηκε με το George Medal όταν έσωσε τον Clay Regazzoni από φλεγόμενο μονοθέσιο στο Kyalami.
Όμως το μικρόβιο των δύο τροχών δεν έσβησε ποτέ. Το 1978, στα 38 του χρόνια, επέστρεψε στο Isle of Man TT με Ducati και φυσικά… νίκησε. Το επανέλαβε και το 1979, πριν αποσυρθεί οριστικά. Τραγικά, δύο χρόνια αργότερα, σκοτώθηκε σε τροχαίο μαζί με την 9χρονη κόρη του Michelle.

MotoGP Comebacks

Barry Sheene – Ο ήρωας με το τσιγάρο στο χέρι

Ήταν 1975 όταν η κάμερα της Thames Television κατέγραφε τον Barry Sheene να πετάγεται στον αέρα με 250 km/h στη Daytona. Το φρικτό ατύχημα τον έκανε εθνικό ήρωα, σπασμένος μηρός, σπασμένο χέρι, καμένα γόνατα, αλλά ο Barry προσπαθούσε να λύσει το κράνος του μόνος του, ενώ περιέγραφε τις κακώσεις του χαμογελώντας στην κάμερα, ζητώντας ένα τσιγάρο.
Μόλις επτά εβδομάδες αργότερα, επέστρεψε στους αγώνες στο Cadwell Park και σε τέσσερις μήνες κέρδισε το πρώτο του Grand Prix στο Assen. Ακολούθησαν δύο παγκόσμιοι τίτλοι και 18 νίκες. Ακόμα και μετά το τρομακτικό ατύχημα στο Silverstone το 1982, ο Sheene γύρισε πίσω επτά μήνες αργότερα για να συνεχίσει να αγωνίζεται.

MotoGP Comebacks

Mick Doohan – Από τη διάσωση στο μεγαλείο

Το 1992, ο Mick Doohan βρισκόταν ένα βήμα πριν από τον πρώτο του τίτλο, όταν ένα ατύχημα στο Assen του κόστισε σοβαρό τραυματισμό στο πόδι. Το νοσοκομείο δεν αντέδρασε σωστά, και όταν απειλήθηκε ακρωτηριασμός, ο θρυλικός Dr. Costa τον ”απήγαγε” για να τον μεταφέρει στην κλινική του στην Ιταλία.
Ο Doohan επέστρεψε επτά εβδομάδες αργότερα, σχεδόν ανίκανος να περπατήσει, αλλά αποφασισμένος να μην αφήσει τον Wayne Rainey να του πάρει τον τίτλο. Έχασε εκείνο το πρωτάθλημα για μόλις τέσσερις βαθμούς, αλλά έναν χρόνο μετά ξανακέρδισε, και στη συνέχεια κατέκτησε πέντε συνεχόμενα παγκόσμια πρωταθλήματα.

MotoGP Comebacks

Jorge Lorenzo – Ο άνθρωπος των δύο ημερών

Το 2013, ο Lorenzo έσπασε την κλείδα του σε πτώση στις ελεύθερες δοκιμές του Assen. Όλοι υπέθεσαν πως η σεζόν του τελείωσε. Όμως δύο μέρες μετά, γύρισε στην πίστα με δέκα βίδες και μια πλάκα τιτανίου και τερμάτισε πέμπτος μέσα σε αφόρητο πόνο. Δύο εβδομάδες αργότερα έπεσε ξανά και ξανατραυματίστηκε, αλλά δεν εγκατέλειψε ποτέ. Μέσα σε ενάμιση χρόνο, το 2015, έγινε τριπλός παγκόσμιος πρωταθλητής MotoGP.

MotoGP Comebacks

Marc Márquez – Ο βασιλιάς των comebacks

Κανείς δεν έχει γράψει ιστορία όπως ο Marc Márquez. Μετά τον τραυματισμό του το 2020, πέρασε πέντε μεγάλες επεμβάσεις, 108 πτώσεις, και 2184 μέρες μέχρι να ξανασηκώσει το τρόπαιο του Παγκόσμιου Πρωταθλητή στο Motegi το 2025.
Περισσότερα από 1000 μέρες χωρίς νίκη, μια ατελείωτη διαδρομή αποκατάστασης και ψυχικής αντοχής — και τελικά, μια από τις πιο συγκλονιστικές επιστροφές στην ιστορία του αθλητισμού.

MotoGP Comebacks

Δεν έχει σημασία ο χρόνος, οι τραυματισμοί ή οι συνθήκες.
Όλοι αυτοί οι αναβάτες αλλά και πολλοί ακόμη, απέδειξαν ότι το θάρρος, η επιμονή και η ψυχή είναι τα πραγματικά χαρακτηριστικά ενός πρωταθλητή.
Και για αυτό είναι όλοι τους ήρωες.