Siberia – Road of bones (B' ανταπόκριση)

25/8/2019

Στην πόλη Blagoveshchensk παρέμεινα δυο μέρες. Επειδή το πόδι που είχα χτυπήσει συνέχιζε να με πονά, επισκέφθηκα το τοπικό νοσοκομείο για προληπτικούς λόγους. Σύμφωνα με την ορθοπεδικό που με εξέτασε, το φάρμακο που χρειαζόμουν ήταν ξεκούραση. Εντάξει γιατρέ μου, μια μέρα είναι αρκετή…

Σημείο αναφοράς της Blagoveshchensk αποτελούσε ο ποταμός Amur, στις όχθες του οποίου "ξεκουράζεται" από το 1856 η παραποτάμια σιβηρική πολιτεία του Far East. Ακριβώς απέναντί της απλωνόταν το αστικό ίχνος της κινέζικης πόλης Heihe, που ήταν αδελφοποιημένη πόλη με την Blagoveshchensk. Η εικόνα της Heihe που αντίκριζα από τις όχθες της Blagoveshchensk ήταν αναμφίβολα "όλα τα λεφτά". Ήμουν με το πόδι στην Ρωσία και το βλέμμα στην Κίνα…
Αν εξαιρέσω πάντως τον απογευματινό περίπατο στον παραποτάμιο πεζόδρομο της Blagoveshchensk (όπου βολτάριζα παρέα με τους κατοίκους της πόλης), δεν μπορώ να ισχυριστώ πως η Blagoveshchensk με ενθουσίασε ιδιαίτερα. Ελάχιστα ήταν τα αξιοθέατα που διέθετε, ενώ κυρίαρχη ήταν η άχρωμη σοβιετική αρχιτεκτονική στην πολεοδομική "προσωπικότητα" της πόλης.

Όμως, εκτός από το πόδι μου, στην Blagoveshchensk δεν παρέλειψα να "εξετάσω" και την γαλανόλευκη BMW F650, που είχε ήδη συμπληρώσει 4.670 χιλιόμετρα από την αρχή του ταξιδιού. Τα αποτελέσματα των εξετάσεων βγήκαν εντέλει θετικά και η μοτοσυκλέτα μπορούσε να συνεχίσει απροβλημάτιστα το οδοιπορικό της στο Far East της Σιβηρίας…
Ο δρόμος της επιστροφής για το Vladivostok περνούσε φυσικά (ξανά) από την Khabarovsk. Στην διαδρομή Blagoveshchensk – Khabarovsk (702 χλμ.) δεν αποχωρίστηκα διόλου τα αδιάβροχα, αφού οι καιρικές συνθήκες ήταν αρκετά άστατες, ενώ η ορατότητα σε πολλά σημεία ήταν αρκετά περιορισμένη, λόγω ομίχλης.

Το οδοιπορικό "ADV 2 Siberia" ολοκληρώθηκε και τυπικά με την άφιξή μου στο παραθαλάσσιο Vladivostok, όπου επέστρεψα μετά από 6.240 συναρπαστικά χιλιόμετρα στην απέραντη σιβηρική γη. Μπορεί για δύο μέρες η πόλη του Ειρηνικού να αποτελούσε τοπίο στην ομίχλη, αλλά αυτό δεν μ’ εμπόδισε να μεριμνήσω για την ατμοπλοϊκή επιστροφή της BMW F650 στα πάτρια εδάφη.

Και όσον αφορά την δική μου απόδραση από το Vladivostok, είχα αποφασίσει να μην επιστρέψω αμέσως στην Ελλάδα. Μετά από δυο συνεχόμενα δίτροχα οδοιπορικά στην κίτρινη ήπειρο (“Κεντρική Ασία – Στα ίχνη του Ποταγού” & “ADV 2 Siberia”), επιτακτική ήταν η ανάγκη για καλοκαιρινές διακοπές και ξεκούραση. Ναι, για λίγες μέρες ήθελα να μην καθίσω στην σέλα μιας μοτοσυκλέτας, αλλά σε μια ξαπλώστρα παραλίας. Γι’ αυτό το λόγο έκλεισα το κινητό, έβγαλα την μπαταρία από το notebook και πέταξα μακριά στην εξωτική Ινδονησία…

Το άρθρο συνοδεύεται από πλούσιο φωτογραφικό υλικό υψηλής ανάλυσης

Κωνσταντίνος Μητσάκης

https://bit.ly/MOTO_EICMA2025

12/7/2021

Η ακτοπλοϊκή απόβαση στην Φιλανδία βρήκε το SYM HD 300 μόλις 1.500 χλμ. μακριά από το Nordkapp. Καιρού επιτρέποντος, θα έφτανα στην εμβληματική υδρόγειο σφαίρα του Βορείου Ακρωτηρίου σε τρεις μέρες, ενώ καθοδόν είχα να κάνω μια επιβεβλημένη στάση στην πόλη Rovaniemi…

Με απρόσμενο σύμμαχο έναν υπέροχο καλοκαιρινό καιρό, άρχισα να προωθούμαι τάχιστα προς τον φιλανδικό βορρά, ακολουθώντας την διαδρομή Helsinki – Jyvaskyla – Oulou – Rovaniemi – Inari. Ευλαβική τήρηση των ορίων ταχύτητας και προσοχή στους άτακτους ταράνδους, ήταν οι συμβουλές των ντόπιων, τις οποίες τήρησα κατά γράμμα. Κι όσον αφορά την τοπική φύση, το πράσινο και το γαλάζιο ήταν οι αποχρώσεις που επικρατούσαν ολόγυρά μου, δικαιώνοντας τον χαρακτηρισμό της Φιλανδίας ως την "Χώρα των χιλίων λιμνών".

Στην πόλη Rovaniemi, εκτός από το διάσημο τουριστικό χωριό του Αι-Βασίλη, άλλος ένας λόγος για να σταματήσει κανείς στην πρωτεύουσα της Λαπωνίας είναι ο Αρκτικός Κύκλος. Φυσικά και πάτησα πάνω στον Αρκτικό Κύκλο και έβγαλα τις καθιερωμένες αναμνηστικές φωτογραφίες μου.

Επιπροσθέτως, εδώ έκανα και την πρώτη αλλαγή λαδιών στο ακούραστο και συνάμα απροβλημάτιστο SYM HD 300.

Αποχαιρετώντας την Rovaniemi, υπολείπονταν μόνο 700 χλμ. για να φτάσω στην βόρεια εσχατιά της Ευρώπης και να αντικρίσω το Βόρειο Ακρωτήρι. Για χιλιάδες Ευρωπαίους μοτοσυκλετιστές, το Βόρειο Ακρωτήριο της Νορβηγίας αντιπροσωπεύει ένα όνειρο ζωής και βρίσκεται αρκετά ψηλά στην ταξιδιωτική τους ατζέντα. Κάτι φυσικά που ισχύει και για μένα.

Το Nordkapp βρίσκεται στο νησί Mageroya, που συνδέεται με την ηπειρωτική Νορβηγία, μ’ ένα υποθαλάσσιο τούνελ μήκους 6,8 χλμ. Ήταν η 12^η μερα του "SYM 2 Nordkapp” και το κοντέρ του σκούτερ έγραφε 5.700 χλμ., ενώ εγώ, διασχίζοντας ατελείωτες εκτάσεις τούνδρας και προσπερνώντας μικρά γραφικά ψαροχώρια, κατέληγα πανευτυχής στην άκρη του γκρεμού, εκεί που τελειώνει η ήπειρός μας και απλώνεται το υδάτινο σεντόνι του Βόρειου Παγωμένου Ωκεανού.

Το έπαθλό μου για την πραγμάτωση του ονείρου ήταν αμέτρητες φωτογραφίες μπροστά στην εμβληματική σφαίρα του Βορείου Ακρωτηρίου, ενώ ένα μικρό πανηγύρι χαράς στήθηκε στο χώρο του μνημείου. Χάρη στο ψυχικό σθένος του αναβάτη και στην αξιοπιστία του μικρού SYM HD 300, ο στόχος του Nordkapp τελικά επετεύχθη.

Κωνσταντίνος Μητσάκης

Δείτε στο gallery το πλούσιο φωτογραφικό υλικό από το ταξίδι!