“ARABIAN TOUR” Ε΄ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ - ΚΟΥΒΕΙΤ

Στους τρεις πύργους
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

10/5/2022

Μετά το Μπαχρέιν, ο επόμενος προορισμός του “ARABIAN TOUR” στην περιοχή του Περσικού κόλπου ήταν το Κουβέιτ. Επρόκειτο για τη χώρα που το 1990 δέχτηκε την στρατιωτική εισβολή του Σαντάμ Χουσεΐν, μια ενέργεια η οποία αποτέλεσε την αφορμή της επέμβασης των Αμερικανών στο Ιράκ (επιχείρηση «Καταιγίδα της Ερήμου»). 

   Η οδική μετάβαση από το Μπαχρέιν στον Κουβέιτ πραγματοποιήθηκε μέσα από το έδαφος της Σαουδικής Αραβίας (380 χλμ.). Εκείνη η μέρα ήταν δύσκολη, καθώς πέρασα δυο φορές σύνορα, μ’ ότι αυτό συνεπάγεται σε γραφειοκρατική ταλαιπωρία και χρονοκαθυστέρηση. Εν πάση περιπτώσει, στα σύνορα του Κουβέιτ μου δόθηκε -εύκολα και γρήγορα- βίζα εισόδου και αγόρασα ασφαλιστική κάλυψη για την BMW F-850 GS. Παρεμπιπτόντως, σε όλα τα κράτη (Λίβανος, Συρία, Ιορδανία, Σαουδική Αραβία, Μπαχρέιν, Κουβέιτ) του ταξιδιού όφειλα να ασφαλίσω την μοτοσυκλέτα στα σύνορα, αλλιώς δεν επιτρεπόταν η είσοδός μου στη χώρα.

    Η πρωτεύουσα Kuwait City απείχε 110 χλμ. από τα σύνορα και όλη η διαδρομή έγινε κάτω από μια καφετί λασποβροχή. Παράλληλα, ο ανεφοδιασμός μου σε καύσιμα έγινε στην ίδια χαμηλή τιμή (0,50 Euro/lt) που ίσχυε στην Σαουδική Αραβία και στο Μπαχρέιν, ενώ η επιθετική συμπεριφορά των Κουβεϊτιανών οδηγών με τρόμαξε λίγο. 

   Σήμα κατατεθέν της κουβεϊτιανής πρωτεύουσας αποτελούν οι τρεις εμβληματικοί Πύργοι (Kuwait Towers), που κυριαρχούν από το 1979 στον ουρανό της πρωτεύουσας. Το υπόλοιπο αρχιτεκτονικό «πακέτο» συμπλήρωναν high tech ουρανοξύστες, μοντέρνα οικοδομήματα, υπερσύχρονα εμπορικά κέντρα και χλιδάτα ξενοδοχεία. Το Kuwait City είναι μια πόλη που έχει στηρίξει την ανάπτυξη και την ευημερία της στα άφθονα κοιτάσματα πετρελαίου που διαθέτει το Κουβέιτ, μια χώρα που έχει υιοθετήσει ένα μοντέρνο χαρακτήρα χωρίς να έχει αποκοπεί όμως από τις αραβικές ρίζες και παραδόσεις της.

   Το κοντέρ της BMW F-850 GS έδειχνε 5.800 χλμ. από την αρχή του ταξιδιού όταν αποχαιρετούσα το Κουβέιτ και επέστρεφα ξανά στην Σαουδική Αραβία. Το πρόγραμμα του “ARABIAN TOUR” στην Αραβική χερσόνησο είχε ολοκληρωθεί και ξεκινούσε η επιστροφή μου στη περιοχή της Μέσης Ανατολής. Είχα να διατρέξω περίπου 1400 χλμ. μέχρι το Αμμάν της Ιορδανίας, οδηγώντας στην διαδρομή Kuwait-Ar Rupi-Rawdat Habbas-Arar-Qurayat-Amman. Για τις δυο επόμενες μέρες, ταξιδεύοντας με προορισμό την ιορδανική πρωτεύουσα, βίωσα για ύστατη φορά την τρομακτική μοναξιά και απεραντοσύνη της αραβικής ερήμου.

   Έχοντας εισέλθει στην Ιορδανία –και πριν καταλύσω στο Αμμάν– έκανα μια μικρή στάση στην περιοχή Al-Azraq και επισκέφθηκα τα τρία φημισμένα κάστρα (Al Azraq, το Αl Kharanah και το Αl Amra) της περιοχής. Το πιο διάσημο από τα τρία ήταν το κάστρο Al Azraq, που αποτέλεσε την βάση του Άγγλου συνταγματάρχη Τ.Ε. Lawrence (Λώρενς της Αραβίας) στην διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου.

   Και μετά την εμπειρία των κάστρων, η BMW F-850 GS και ο αναβάτης της έφτασαν στο Αμμάν, για ξεκούραση και σχεδιασμό των επόμενων κινήσεων στον χάρτη του “ARABIAN TOUR”.

 

"Δρόμος ειρήνης 2018": Σιβηρία

Η μοναξιά των χιλιομέτρων
6/7/2018

Την Σιβηρία την είχα ξαναπερπατήσει άλλες δυο φορές στο παρελθόν (1996, 2007) – όλη, ως το Βλαδιβοστόκ. Είναι ένα ιδιαίτερο και απαιτητικό ταξίδι, καθώς πρέπει να σου αρέσει η αφόρητη μοναξιά των χιλιομέτρων, η ανεμπόδιστη ελευθερία του ορίζοντα και η τρομακτική απεραντοσύνη του χώρου. Στην Σιβηρία πρέπει να είσαι προετοιμασμένος να συνομιλείς καθημερινά με τον εαυτό σου και την φύση γύρω σου και λιγότερο με τους ανθρώπους.
Αφήνοντας πίσω μου τα Ουράλια Όρη, η Σιβηρία είχε επιτέλους ανοίξει την αγκαλιά της και υποδεχόταν την μαύρη Honda CRF 250 Rally. Η Ευρωπαϊκή Ρωσία ήταν πλέον πίσω μου, ενώ με τα μάτια της φαντασίας, στο βάθος του ταξιδιωτικού μου ορίζοντα, άρχιζα πλέον να βλέπω μόνο Βλαδιβοστόκ...

Καταπίνοντας αχόρταγα τα καθημερινά χιλιόμετρα, η μικρή μοτοσυκλέτα είχε ήδη αγγίξει τα πρώτα 6.000 χλμ. του ταξιδιού όταν προσέγγισε την πόλη Omsk, το πρώτο μεγάλο αστικό κέντρο της Σιβηρίας, που απλώνεται δίπλα στις όχθες του ποταμού Ίρτις. Οι προτεραιότητές μου εδώ ήταν η γνωριμία με τα αξιοθέατα της πόλης και μια πρώτη αλλαγή λαδιών στην αειθαλή μοτοσυκλέτα.
Στο Νοβοσιμπίρσκ, που εκτελεί χρέη άτυπης διοικητικής πρωτεύουσας της Σιβηρίας και δημιουργήθηκε το 1893 δίπλα στις όχθες του ποταμού Ob, ούτε καν σταμάτησα -την προσπέρασα τάχιστα. Με τίποτα δεν ήθελα να περιηγηθώ στα εκτεταμένα αστικά της όρια.


Απλά, γιατί προτιμώ τις μικρότερες και πιο βολικές πόλεις, όπως την κοντινή Kemerovo. Εκεί ωστόσο διανυκτέρευσα και για έναν επιπλέον λόγο: ήθελα να επισκεφθώ στα προάστια της πόλης το σιντριβάνι “Greek Fountain”, που ήταν αφιερωμένο στην Ελλάδα! Τελικά το βρήκα, το θαύμασα, το φωτογράφισα – Ελλάδα, είσαι παντού…
Στην διαδρομή Kemerovo – Krasnoyarsk – Irkutsk, την παράσταση έκλεcε η φύση, καθώς το επίπεδο τοπίο των προηγούμενων σιβηρικών χιλιομέτρων παραχώρησε σταδιακά την θέση ένα χαμηλό δασωμένο ανάγλυφο. Μέχρι που φτάσαμε στην πόλη Irkutsk, μοτοσυκλέτα και αναβάτης βρεθήκαμε να κολυμπάμε για τουλάχιστον τρεις μέρες μέσα σε μια απέραντη καταπράσινο θάλασσα. Μιχαήλ Στρογγόφ, φτάσαμε κι εμείς επιτέλους στην πόλη σου…
Κωνσταντίνος Μητσάκης

Ετικέτες