RIDE THE CLASSIC WAY, μέρος Γ - Γερμανία - Γαλλία

Ταξίδι στην Κέντρική Ευρώπη με BMW R 18 CLASSIC FIRST EDITION

Από τον

Κωνσταντίνο Μητσάκη

17/10/2022

Καθώς η πόλη Fussun χανόταν μέσα από τους καθρέπτες της BMW R18 CLASSIC, αποχαιρετούσα –με βροχή– την ορεινή κορμοστασιά των Άλπεων και άρχισα πλέον να ταξιδεύω στις επίπεδες εκτάσεις της νοτιοδυτικής Γερμανίας. Τα επόμενα (γερμανικά) χιλιόμετρα του “RIDE THE CLASSIC WAY” θα με οδηγούσαν σε δυο παραδοσιακές κωμοπόλεις της χώρας, την Rothenburg ob der Tauber (250 χλμ. βόρεια της Fussen) και την Tubingen (255 χλμ. νοτιοδυτικά της Rothenburg ob der Tauber).

Ακολουθώντας μεγάλο κομμάτι της διαδρομής του δημοφιλούς «Ρομαντικού Δρόμου», η Rothenburg ob der Tauber (κόκκινο φρούριο πάνω από το Τάουμπερ) με υποδέχτηκε με λιακάδα δίπλα στις όχθες του ποταμού Tauber και με ξενάγησε στην καλοδιατηρημένη παλιά της πόλη. Εκεί, χάρη στα μεσαιωνικά αρχιτεκτονήματά της, έζησε ένα συναρπαστικό ταξίδι πίσω στο χρόνο. Μοναδική και εκπληκτική, η Rothenburg ob der Tauber μού εξιστόρησε ένα γοητευτικό μεσαιωνικό παραμύθι που τόσο με μάγεψε.

Μετά την Rothenburg ob der Tauber, σειρά είχε η Tubingen να μου αποκαλύψει τα θέλγητρά της. Ωστόσο, καθοδόν για την Tubingen, πραγματοποίησα μια σύντομη στάση στην πόλη Ulm για να επισκεφθώ τον Καθεδρικό ναό της και να φωτογραφίσω το υπέροχα διακοσμημένο Δημαρχείο της. Κι αφού ο αναβάτης ήπιε τον καφέ του και η BMW R18 CLASSIC ανεφοδιάστηκε σε βενζίνη, συνεχίσαμε την πορεία μας για Tubingen.

Κτισμένη στις καταπράσινες όχθες του ποταμού Neckar, η Tubingen καμαρώνει κατά πρώτο λόγο για το Πανεπιστήμιό της, αφού πρόκειται για ένα από τα παλαιότερα πανεπιστήμια της Γερμανίας (1477) και της Ευρώπης γενικότερα. Και κατά δεύτερο λόγο, περηφανεύεται για το –μικρό αλλά τόσο όμορφο– ιστορικό κέντρο της. Και κάτι που δεν γνώριζα, αλλά μου το γνωστοποίησε η ρεσεψιονίστ του ξενοδοχείου όταν έμαθε την εθνική καταγωγή μου: στην Tubingen γεννήθηκε η γνωστή τραγουδίστρια Δέσποινα Βανδή.

Ο χρόνος και ο δρόμος μ’ «έσπρωχναν» κατόπιν στην Γαλλία, κάτω από άστατες όμως καιρικές συνθήκες. Περνώντας την γέφυρα του ποταμού Ρήνου, ο οποίος αποτελεί τα σύνορα Γερμανίας–Γαλλίας σε τούτη την περιοχή της Κεντρικής Ευρώπης, με καλωσόρισε η Γαλλία, ενώ το GPS οδήγησε την BMW R18 CLASSIC στην κοντινή πολή του Στρασβούργου, έδρα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της Ε.Ε.

Περπατώντας στους δρόμους του Στρασβούργου, ήμουν κι εγώ ένας από τους περίπου 600.000 τουρίστες που επισκέπτονται ετησίως την πρωτεύουσα της Αλσατίας. Ο γιγάντιος Καθεδρικός ναός (ήταν το ψηλότερο κτίριο στον κόσμο μέχρι το 1867), η γραφική συνοικία της Παλιάς Πόλης «Petite France», οι κεντρικές πλατείες Kleber και République και οι μεσαιωνικές γέφυρες Ponts Couverts ανέλαβαν να μου «συστήσουν» την πολιτεία του ποταμού Ιλ (παραπόταμος του Ρήνου).

Το Στρασβούργο αποτέλεσε την μοναδική στάση του “RIDE THE CLASSIC WAY” στην Γαλλία. Αφού επέστρεψα ξανά στην «Motherland» της BMW R 18 Classic, κατευθύνθηκα νότια και εισήλθα κατόπιν στην ελβετική επικράτεια, με προορισμό τη Ζυρίχη.

https://bit.ly/MOTO_673

Ταξιδιωτικά άρθρα

Trans – Asian 2017

Στη γη του Πακιστάν

7/7/2017

Δεκαπέντε μέρες αφότου είχα αποχαιρετήσει τα πάτρια εδάφη, και με καταγεγραμμένα 4.350 χιλιόμετρα στο κοντέρ της λευκής Honda, περνούσα –φανερά αγχωμένος– τα σύνορα του Πακιστάν. Ήταν η δεύτερη φορά μέσα στα τελευταία τρία χρόνια που επισκεπτόμουν με μοτοσυκλέτα την "Χώρα των Αγνών". Η τελευταία φορά που πέρασα τα ίδια ιρανο-πακιστανικά σύνορα (Taftan) ήταν το 2014, όταν οδηγούσα ένα παπί Yamaha Crypton 135, με προορισμό την Ινδία.

Όπως και τότε, έτσι και τώρα, οι Πακιστανοί φρόντισαν να μου παραχωρήσουν ένοπλη στρατιωτική συνοδεία για όλη την διάρκεια του ταξιδιού μου στην χώρα τους. Ήταν ένα μέτρο προστασίας των ξένων ταξιδιωτών από τυχόν επιθέσεις των Ταλιμπάν ή του ISIS, τ’ οποίο φυσικά αποδέχτηκα με ανακούφιση. Με τίποτα δεν ήθελα να βρεθώ αιχμάλωτος σε καμιά σπηλιά του Νοτίου Αφγανιστάν περιμένοντας πότε θα με ανταλλάξουν ή θα με αποκεφαλίσουν.

Το δρομολόγιο μέσα στο Πακιστάν άγγιζε τα 1.800 χλμ., με το πιο δύσκολο κομμάτι να είναι το πρώτο -από τα σύνορα ως την πόλη Quetta (640 χιλιόμετρα)- λόγω της καυτής παρουσίας της ερήμου Βελουχιστάν. Δυο πτώσεις (ευτυχώς ανώδυνες) σε χωμάτινα κομμάτια της διαδρομής, αμμοθύελλες, βενζίνη από βαρέλια, στρατιωτική συνοδεία και ένα σκασμένο λάστιχο αποτέλεσαν τα στοιχεία της οδικής περιπέτειας των δυο πρώτων ημερών μέχρι την πόλη Quetta, την πρωτεύουσα της επαρχίας Βελουχιστάν….

Στην Quetta, αφού κατέλυσα σ’ ένα κεντρικό ξενοδοχείο (ήταν επιλογή της αστυνομίας), βγήκα κατόπιν στην πόλη με την συνοδεία τριών στρατιωτών για να επισκευάσω το πίσω λάστιχο, που έσκασε μόλις έφτασα στο ξενοδοχείο –ήμουν τυχερός μέσα στην ατυχία. Έτσι, με καινούρια πίσω σαμπρέλα και ήρεμη πλέον διάθεση, μετά από δυο μέρες συνέχισα το ταξίδι μου για την πόλη Sukkur (410 χλμ. ανατολικά), στις όχθες του Ινδού ποταμού…

Στην διάρκεια της υπόλοιπης διαδρομής του “ Trans – Asian 2017” μέσα στο Πακιστάν (Sukkur-Multan-Lahore), οι τροχοί της Africa Twin ταξίδεψαν πάνω στην κορεσμένο εθνική οδό Ν5. Για τρεις μέρες, μέχρι τα σύνορα της Ινδίας, τα είδα όλα. Εκρηκτικό το "κοκτέιλ του δρόμου": επικίνδυνα φορτηγά, τρομερή σκόνη και καυσαέριο, οδήγηση κατά τα βρετανικά πρότυπα, σχιζοφρενείς οδηγοί, δυσβάστακτη υγρασία και μια αφόρητη ζέστη που άγγιζε τους 42 βαθμούς Κελσίου. Ήταν, ωστόσο, μια μικρή πρόγευση για τα οδικά δεινά που με περίμεναν στους δρόμους της γειτονικής Ινδίας, της επόμενης χώρας του “ Trans – Asian 2017”.

Κωνσταντίνος Μητσάκης