Ταξίδι – Ιράκ

Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

25/4/2017

Ο Κωνσταντίνος Μητσάκης είναι ξανά στο δρόμο αναζητώντας δύσκολους και προορισμούς και προκλήσεις. Αυτή τη φορά ταξιδεύει σε μια από τις πιο επικίνδυνες, εμπόλεμες –ουσιαστικές- περιοχές του πλανήτη: Στο Ιράκ! Ακολουθεί η πρώτη ανταπόκριση από την… εμπόλεμη ζώνη:

“Ελάχιστα άτομα γνώριζαν τον πραγματικό μου προορισμό. Όχι, δεν ήταν θέμα μυστικοπάθειας, αλλά δεν ήθελα να τρομάξω και να πανικοβάλω τους δικούς μου ανθρώπους. Εκείνο το Σαββατιάτικο πρωινό, όταν ξεκινούσε το ταξίδι μου στην Τουρκία, δεν σκόπευα να αναλωθώ στην εξερεύνηση της γειτονικής χώρας. Έτσι, μετά από δύο μέρες συνεχούς πορείας και περίπου 1.600 χιλιόμετρα ανατολικά της αιγαιοπελαγίτικης ακτογραμμής, η μαύρη ΚΤΜ 1050 Adventure σταμάτησε μπροστά στην συνοριακή είσοδο του Ιράκ.

Αψηφώντας την φωνή της λογικής –που μιλούσε για καθαρή αυτοκτονία– σκόπευα να οδηγήσω στα μονοπάτια μιας ριψοκίνδυνης ταξιδιωτικής περιπέτειας, οδοιπορώντας με μια μοτοσυκλέτα στην χώρα όπου οι Τζιχαντιστές δρούσαν ανεξέλεγκτα και οι πολεμικές συγκρούσεις ήταν καθημερινότητα…

Στις πολύωρες συνοριακές διαδικασίες που ακολούθησαν, υποχρεώθηκα να καταθέσω το διαβατήριο και θα το παραλάμβανα στην επιστροφή – αν φυσικά επέστρεφα... Με αυτόν τον τρόπο οι Ιρακινοί προσπαθούσαν να αποτρέψουν στους μεμονωμένους ταξιδιώτες την προσχώρησή τους στις τάξεις των Τζιχαντιστών. Βλέπετε, χωρίς το διαβατήριό του, ένας ξένος υπήκοος-Τζιχαντιστής δεν μπορούσε να εγκαταλείψει το Ιράκ και να επιστρέψει στην πατρίδα του.

Διατρέχοντας τις πόλεις Zahko και Duhok, σύντομα έφτασα σε απόσταση μόλις 20 χιλιόμετρα βόρεια της Μοσούλης, εκεί όπου πάνοπλοι στρατιώτες με το δάκτυλο στην σκανδάλη με σταμάτησαν και με έδιωξαν κακήν–κακώς. Η πόλη τελούσε υπό την πολιορκία των ιρακινών και των αμερικανικών δυνάμεων, οι οποίες σφυροκοπούσαν τους Τζιχαντιστές που είχαν αποκλειστεί στις δυτικές συνοικίες της πόλης.

Με την συνοδεία ενός στρατιωτικού οχήματος, απομακρύνθηκα αμέσως από την εμπόλεμη ζώνη. Και μόνο όταν βρέθηκα σε απόσταση 35 χιλιομέτρων από την Μοσούλη, οι στρατιώτες με αποχαιρέτησαν. Μόνος μου πλέον, κατευθύνθηκα κατόπιν στην πόλη Erbil, που απέχει 75 χιλιόμετρα ανατολικά της Μοσούλης – εκεί έμεινα για τρεις μέρες.

Με ιστορική παρουσία που αγγίζει τα 6.000 χρόνια, η Erbil αποτελεί σήμερα την πρωτεύουσα της ημιαυτόνομης περιοχής του ιρακινού Κουρδιστάν και είναι η τέταρτη μεγαλύτερη πόλη του Ιράν με 2.000.000 κατοίκους. Το ενδιαφέρον μου μονοπώλησε το ανιστορημένο κάστρο στο κέντρο της πόλης, ενώ ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσίαζε το υπαίθριο παζάρι της, με τα ποικιλόμορφα εμπορεύματα και τους λαλίστατους πωλητές..."

https://bit.ly/MOTO_672

Ταξιδιωτικά άρθρα

RIDE THE CLASSIC WAY, μέρος Β - Λίχτενστάιν, Γερμανία

Ταξίδι στην Κέντρική Ευρώπη με BMW R 18 CLASSIC FIRST EDITION

Από τον

Κωνσταντίνο Μητσάκη

12/10/2022

Κάτω από ένα βαρύ, συννεφιασμένο ουρανό που με απειλούσε με βροχή, προσέγγισα τα ελβετικά σύνορα, που απέιχαν μόλις 21 χλμ. από τις όχθες της Como –

Goodbye Italy, Welcome to Switzerland! Mε την απαραίτητη βινιέτα κολλημένη στον ανεμοθώρακα της BMW R 18 Classic, ξεκίνησα αμέσως μετά την διάσχιση της Ελβετίας με προορισμό το λιλιπούτειο πριγκιπάτο του Λιχτενστάιν.

Ακολουθώντας την διαδρομή Lugano, Bellinzona, San Bernardino, Splugen, Bad Ragaz, Vaduz (190 χλμ.), βρέθηκα να ταξιδεύω μέσα στον καταπράσινο κόσμο των Άλπεων, με σημείο αναφοράς το ορεινό πέρασμα San Bernardino (2.066 μ.). Παρατεταμένες ανηφόρες, κατηφόρες, κλειστές και ανοικτές στροφές, αυστηρά όρια ταχύτητας, η BMW R 18 Classic ανταποκρίθηκε επάξια στις ποικίλλες προκλήσεις της διαδρομής και μου χάρισε μια ανεπανάληπτη εμπειρία οδηγικής απόλαυσης.

Με έκταση μόλις 160 τετρ. χλμ., το λιλιπούτειο πριγκηπάτο του Λιχτενστάιν είναι το τέταρτο μικρότερο ευρωπαϊκό κράτος (μετά το Βατικανό, το Μονακό και τον Άγιο Μαρίνο) και το έκτο μικρότερο στον κόσμο. Τόσο μικρό είναι το μέγεθος του Λιχτενστάιν, που οι 35.000 κάτοικοί του χαριτολογώντας αναφέρουν ότι «μέχρι να ανοιγοκλείσεις τα μάτια σου, το έχεις χάσεις»! Και δεν έχουν άδικο, αφού η απόσταση από την Ανατολή στη Δύση είναι κατά μέσο όρο 6,5 χλμ. και από τον Βορρά στο Νότο 25 χλμ.

Φυσικά, ανάλογη σε έκταση –αλλά και πληθυσμό– ήταν η πρωτεύουσα του πριγκιπάτου. Κτισμένη στο γεωγραφικό κέντρο της χώρας, κοντά στη δεξιά όχθη του Ρήνου, η μικρή Vaduz φιλοξενούσε μόλις 5.000 κατοίκους. Στη γνωριμία μου με την πρωτεύουσα του Λιχτενστάιν, μού δόθηκε η εντύπωση πως είχα προσεγγίσει μια τυπική ελβετική ή αυστριακή κωμόπολη.

Το μεσαιωνικό κάστρο, ο κεντρικός πεζόδρομος Stadtle, το Ταχυδρομικό Μουσείο Γραμματοσήμων, οι Αμπελώνες & τα Δοκιμαστήρια κρασιών «Hofkellerei des Fürsten von Liechtenstein», ο νέο-γοτθικού ρυθμού Καθεδρικός ναός (1873) και το Κυβερνητικό κτήριο (1905) υπήρξαν τα σημεία ενδιαφέροντος που τράβηξαν εδώ την προσοχή μου.

Και μετά το Λιχτενστάιν, σειρά είχε η Γερμανία να φιλοξενήσει την πορεία του “RIDE THE CLASSIC WAY” -η πόλη Fussen της Βαυαρίας ήταν ο επόμενος σταθμός μου. Ο φιδίσιος επαρχιακός οδικός άξονας που επέλεξα για να προσεγγίσω την Fussen (158 χλμ.) διέσχιζε χαμηλούς λόφους και κατάφυτες πεδιάδες, ενώ γραφικές κωμοπόλεις, χαριτωμένα χωριά με παραδοσιακά ξύλινα αγροτόσπιτα, μικρές εκκλησίες και περίτεχνα διακοσμημένα πανδοχεία -όλα εναρμονισμένα με το τοπικό οικοσύστημα της γερμανικής υπαίθρου- «παρέλασαν» μπροστά στα μάτια μου.

Ο λόγος που επέλεξα να διανυκτερεύσω στην κοσμοπολίτικη Fussen είχε σχέση με τα δυο διάσημα αξιοθέατά της. Σε απόσταση αναπνοής από το ιστορικό κέντρο της Fussen, τα βασιλικά κάστρα Neuschwanstein (κτίστηκε το 1886 από το βασιλιά Λουδοβίκο B΄) και Hohenschwangau (κτισμένο από το βασιλιά Μαξιμιλιανό Β΄ το 1832) ύψωναν τα αγέρωχα τείχη τους μέσα στην καταπράσινη αγκαλιά των Βαυαρικών Άλπεων. Κτισμένα σε κοντινή απόσταση από τα γερμανο-αυστριακά σύνορα, τα δύο επιβλητικά κάστρα της Βαυαρίας έμοιαζαν να ξεπηδούν μέσα από ένα γοητευτικό παραμύθι αλλοτινών εποχών και μού χάρισαν μια συναρπαστική περιπλάνηση στα μονοπάτια της γερμανικής ιστορίας.