Ταξίδι "Volga Route": Οι πηγές του ποταμού (Δ' Ανταπόκριση)

Στον οικισμό Volgoverkhovye

Από τον

Κωνσταντίνο Μητσάκη

12/9/2022

Η Καζάν ήταν η πέμπτη από τις επτά πόλεις του Βόλγα που είχα να επισκεφθώ στα πλαίσια του“VOLGA ROUTE” -υπολείπονταν άλλες δυο πόλεις, η Νίζνι Νοβογκορόντ και η Γιάροσλαβλ. Παράλληλα, έχοντας διατρέξει με την BMW F 850 GS περισσότερα από τα 2/3 των 3.530 υδάτινων χιλιόμέτρων του Βόλγα, ήταν πλέον θέμα λίγων ημερών να προσεγγίσω τις πηγές του μεγαλύτερου ποταμού της Ευρώπης και να πανηγυρίσω την πραγμάτωση του ταξιδιωτικού μου στόχου.

Γενέτειρα του διάσημου συγγραφέα Μαξίμ Γκόρκι και του νομπελίστα πυρηνικού επιστήμονα Αντρέι Ζαχάρωφ, η Νίζνι Νοβογκορόντ χαρακτηρίζεται ως η “τρίτη πρωτεύουσα της Ρωσίας” και δικαίως καμαρώνει για τα -περισσότερα από 600- ιστορικά και αρχιτεκτονικά μνημεία της. Φυσικά και δεν μπόρεσα να τα δω όλα αυτά, αλλά σίγουρα πήρα μια αντιπροσωπευτική εικόνα αυτής της εξέχουσας μητρόπολης του ρώσικου πολιτισμού. Η γνωριμία μου με τη Νίζνι Νοβογκορόντ επικεντρώθηκε κυρίως στον εκτεταμένο χώρο του Nizhny Novgorod Kremlin, στον σκηνογραφικό πεζόδρομο Bolshaya Pokrovskaya και στις κλίμακες-σκάλες Chkalov Stairs, οι οποίες μού πρόσφεραν ένα αποκαλυπτικό πανόραμα του εθνικού ποταμού της Ρωσίας.

Δίχως ιδιαίτερη κίνηση καθοδόν, μετά από 370 χλμ. αντάμωσα στο δίτροχο διάβα μου την Γιάροσλαβλ, την τελευταία μούσα του Βόλγα. Σημείο αναφοράς της χιλιόχρονης Γιάροσλαβλ (ιδρύθηκε το 1010) ήταν το ιστορικό της κέντρο που αποτελεί Μνήμειο Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO, καθώς και οι πάμπολλες εκκλησίες της.

Αποχαιρετώντας την Γιάροσλαβλ μέσα από τους καθρέπτες της μοτοσυκλέτας, οι πηγές του Βόλγα αποτελούσαν τον επόμενο -και τελικό πια- στόχο μου. Εκείνη την ημέρα υπολείπονταν μόλις 587 χλμ. για να προσεγγίσω την περιοχή Valdai Hills, εκεί όπου «γεννιέται» ο μεγάλος ποταμός της χώρας. Το δίτροχο οδοιπορικό “VOLGA ROUTE” πλησίαζε πανηγυρικά στο τέλος του.

Με σύμμαχο έναν ζεστό καλοκαιρινό ήλιο, τα τελευταία 20 χωμάτινα χιλιόμετρα της διαδρομής με οδήγησαν στον μικρό οικισμό Volgoverkhovye. Εκεί άφησα παράμερα την πράσινη μοτοσυκλέτα και περιηγήθηκα στον χώρο των πηγών του Βόλγα. Στο σημείο που ανέβλυζε ο Βόλγας ορθωνόταν ένα μικρό ξύλινο παρεκκλήσι, ενώ λίγα μέτρα πιο μακριά είχε ήδη σχηματιστεί μια μικρη κοίτη.

Από εδώ λοιπόν ξεκινούσε ο Βόλγας το μεγάλο του ταξίδι προς την Κασπία Θάλασσα ακολουθώντας μια υδάτινη διαδρομή 3.530 χλμ., δίπλα στην οποία είχα οδηγήσει όλες τις προηγούμενες μέρες τη μοτοσυκλέτα μου -σε αντίστροφη κατεύθυνση. Παρεμπιμπτόντως, με την άφιξή μου στις πηγές του Βόλγα, το κοντέρ της πράσινης BMW F 850 GS σταμάτησε (προσωρινά) στα 6.300 χλμ. από την αρχή του ταξιδιού.

Και τώρα τι γίνεται; Μπορεί το “VOLGA ROUTE” να είχε τυπικά ολοκληρωθεί, αλλά ο χρόνος και ο δρόμος με «έπρωχναν» να συνεχίσω το ταξίδι μου μέσα στην επικράτεια της Ρωσίας. Αποφάσισα έτσι να βάλω στο GPS τις συντεταγμένες της Μόσχας και να ξεκινήσω με κατεύθυνση την ρωσική μητρόπολη, που με καρτερουσε 225 χλμ. νοτιοανατολικά των πηγών του Βόλγα. Πάμε λοιπόν για άλλα…

https://bit.ly/MOTO_670

Ταξιδιωτικά άρθρα

Trans – Asian 2017

Τουρκία - Ιράν

Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

27/6/2017

Όπως είχαμε γράψει εδώ, μετά από αποκλειστική πληροφόρηση που είχαμε μέσω τηλεφωνικής επικοινωνίας μαζί του, ο Κωνσταντίνος Μητσάκης βρισκόταν ήδη στο Ιράν και είχε να αντιμετωπίσει δύο από τα δυσκολότερα προβλήματα του επικού ταξιδιού του: την γραφειοκρατία και τον αφόρητο καύσωνα. Μόλις πριν από λίγο κατάφερε να ξεπεράσει και το πρόβλημα με την απαγόρευση του internet και των scial media στο Ιράν και μας έστειλε την πρώτη του ανταπόκριση από το ταξίδι:

"To ταξίδι ξεκίνησε από τις αιγαιοπελαγίτικες ακτές της Μικρασίας. Από το κοσμοπολίτικο Cesme όπου αποβιβάστηκα, μέχρι τους πρόποδες του χιονισμένου Αραράτ στα σύνορα με το Ιράν, η Africa Twin κατέγραψε στο κοντέρ της περί τα 1.900 km. Οι πόλεις Afyon, Ankara, Sivas και Erzerum είδαν την λευκή Honda να περνά από τις γειτονιές τους, ενώ τίποτα το ανησυχητικό ή απρόβλεπτο δεν συνέβη στα πρώτα αυτά χιλιόμετρα του ταξιδιού.

Ωστόσο, ένα πρόβλημα στο Carnet Ata (πολύπτυχο της ΕΛΠΑ) καθυστέρησε την είσοδό μου στο Ιράν για πέντε ολόκληρες ημέρες. Οι ιρανικές τελωνειακές αρχές, διαπιστώνοντας μια παρατυπία στο έγγραφο της μοτοσυκλέτας, αρνήθηκαν την είσοδό της στην χώρα και έτσι υποχρεώθηκα να επικοινωνήσω με την ΕΛΠΑ στην Αθήνα, προκειμένου να βρεθεί λύση στο πρόβλημα, όπως και τελικά έγινε.

Την τελευταία φορά που επισκέφθηκα το Ιράν ήταν το 2016, όταν ταξίδευα με μια ΚΤΜ 1050 Adventure για το Ντουμπάι. Να λοιπόν που βρέθηκα να διατρέχω ξανά –αυτήν την φορά με μια Honda CRF1000L Africa Twin– την μυθική χώρα του Δαρείου, καθοδόν όμως για την Ινδονησία. Με αφετηρία την συνοριακή πόλη Maku, η διαδρομή που είχα χαράξει μέσα στο Ιράν θα με περνούσε από τις πόλεις Tabris, Esfahan, Kerman και Zahedan, ενώ φτάνοντας στα σύνορα του Πακιστάν, ακόμα 2.450 km θα είχαν προστεθεί στο κοντέρ της λευκής μοτοσυκλέτας.

Για πολλοστή φορά, το Ιράν αποτέλεσε έναν "διάδρομο" στην πορεία μου προς την μακρινή Ανατολή. Αυτό όμως δεν σήμαινε ότι δεν έπρεπε να κάνω τις απαραίτητες στάσεις στα διάφορα αξιοθέατα που βρίσκονταν πάνω στην ρότα του "Trans – Asian 2017". Και φυσικά επέλεξα –για ακόμη μια φορά– την ονειρική Esfahan, την γοητευτικότερη πόλη του Ιράν. Χάρη στα υποβλητικά μνημεία της, που αποτελούν τα πιο αριστουργηματικά οικοδομήματα του ισλαμικού κόσμου, τούτη η πόλη του Κεντρικού Ιράν έμοιαζε να ξεπηδά μέσα από το φανταστικό κόσμο ενός ανατολίτικου παραμυθιού…

Μετά την Esfahan με περίμενε η έρημος της ακραίας σιωπής! Η έρημος Βελουχιστάν (η Γεδρωσία του Μεγαλέξανδρου), που το επίπεδο βασίλειό της φτάνει μέχρι το Ανατολικό Πακιστάν. Για τις επόμενες τρεις μέρες βρέθηκα να οδοιπορώ μέσα στη μοναξιά μου, διασχίζοντας ένα περιβάλλον εχθρικό και αφιλόξενο για την ανθρώπινη παρουσία. Και παρόλο που ο υδράργυρος φλερτάριζε καθημερινά τους 50°C, θέτοντας σε δοκιμασία τα σωματικά και ψυχολογικά μου όρια, εντέλει κατάφερα και προσέγγισα σώος τα πακιστανικά σύνορα…"

Κωνσταντίνος Μητσάκης