Motul WSBK 2019-Imola: Στην κορυφή των FP1 ο Rea

Πολύ καλές οι επιδόσεις του Davies
Από τον

Πάνο Καραβοκύρη

10/5/2019

Ένας μήνας έχει περάσει σχεδόν απ’ την τελευταία φορά που οι μοτοσυκλέτες των Motul WSBK άφησαν κομμάτια απ’ τα ελαστικά τους σε μια απ’ τις πίστες του πρωταθλήματος. Την τελευταία φορά μάλιστα, στον αγώνα του Assen, οι καιρικές συνθήκες ήταν τόσο ακραίες, με αποτέλεσμα να χρειαστεί το μικρότερο απ’ τα τρία σκέλη του διημέρου να ακυρωθεί, ώστε το πρώτο σκέλος να πάρει τη θέση του και να πραγματοποιηθεί το πρωί της Κυριακής. Μάλιστα, λίγες μέρες πριν την έναρξη των πρώτων ελεύθερων δοκιμών στην Imola, η διοργάνωση πραγματοποίησε μια ηλεκτρονική σύσκεψη για να εξετάσει αναλυτικότερα το πώς θα ορισθεί η σχάρα εκκίνησης του δεύτερου σκέλους σε περίπτωση που ακυρωθεί ο Tissot Superpole Race που καθορίζει τις εννιά πρώτες θέσεις του grid. Είναι ένα σοβαρό θέμα που χρειαζόταν την ανάλογη προσοχή καθώς αυτό το σενάριο έγινε πραγματικότητα στο Assen, στην Ολλανδία.

Με τον καιρό όμως να έχει ηρεμήσει κάπως και το πρωτάθλημα να μεταφέρεται νοτιότερα στο εύκρατο κλίμα της Ιταλίας, το σενάριο να ακυρωθεί ο Tissot Superpole Race είναι σχετικά δύσκολο. Οι πρώτες ελεύθερες δοκιμές μόλις ολοκληρώθηκαν και ο Jonathan Rea (Kawasaki Racing Team WorldSBK) βρέθηκε στην κορυφή του πίνακα των χρονομετρήσεων με σαφή στόχο να κατακτήσει το πολυπόθητο πλέον πρώτο σκαλί του βάθρου στους αγώνες του σαββατοκύριακου.

Πίσω του, βρέθηκαν όχι η μία αλλά και οι δύο κόκκινες μοτοσυκλέτες της εργοστασιακής ομάδας της Ducati, της οποίας το εργοστάσιο απέχει μόλις 50 χιλιόμετρα απ’ την πίστα. Σε αυτές τις δοκιμές ο Davies τα πήγε πάρα πολύ καλά ερχόμενος δεύτερος και κατάφερε να βρεθεί μπροστά απ’ τον ομόσταβλό του και απόλυτο κυρίαρχο –προς το παρόν- του πρωταθλήματος Alvaro Bautista. Κάτι λογικό αν αναλογιστούμε πως ο Ισπανός εστίασε στο να μάθει την πίστα καλύτερα, καθώς στο παρελθόν δεν έχει ξαναγωνιστεί εκεί, επειδή η πίστα έχει αφαιρεθεί τα τελευταία 20 χρόνια απ’ το ημερολόγιο του πρωταθλήματος MotoGP στο οποίο συμμετείχε μέχρι πέρσι. Όταν η Ducati έκανε τις δοκιμές της τον περασμένο μήνα εκεί, ο Ισπανός δήλωσε πως η Imola είναι μιας παλιάς σχεδιαστικής φιλοσοφίας πίστα χωρίς μεγάλο πλάτος, που σε πολλά τμήματά της απαιτείται έντονο φρενάρισμα, αλλά συνδυάζει όμορφα τις γρήγορες στροφές. Ως εκ τούτου έχει μεγάλο βαθμό δυσκολίας γι’ αυτόν και προσπαθεί να βρει τις κατάλληλες γραμμές, με τα γλιστρήματα της μοτοσυκλέτας απ’ το πέρασμα πάνω από τα κέρμπ της πίστας να μην είναι λίγα την ώρα των δοκιμών.

Οι πρώτες ελεύθερες δοκιμές όμως δεν ήταν τελείως ρόδινες, καθώς σηκώθηκαν οι κόκκινες σημαίες απ’ την πτώση του Eugene Laverty (Team Goeleven) στην έξοδο του Acqua Minerale. Το συγκεκριμένο τμήμα είναι αρκετά τεχνικό καθώς περιλαμβάνει δύο στροφές την εννιά και την δέκα, όπου ο αναβάτης μόλις περάσει απ’ την πρώτη χρειάζεται να φρενάρει πλαγιασμένος για να μπει στην επόμενη που είναι και ανηφορική. Μετά το high side που είχε ο Laverty, μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο όπου έγιναν οι απαραίτητες εξετάσεις και διαγνώστηκε με κατάγματα και στους δύο καρπούς και προφανώς θα απουσιάσει από το αγωνιστικό διήμερο.

Τέταρτος στον πίνακα βρέθηκε ο teammate του Jonathan Rea, o Leon Haslam (Kawasaki Racing Team WorldSBK) ή αλλιώς “Pocket Rocket”, ενώ ακριβώς πίσω του με διαφορά μικρότερη του ενός δευτερολέπτου απ’ τον πρώτο ήταν ο Tom Sykes (BMW Motorrad WorldSBK Team). Την έκτη θέση συμπλήρωσε ο Michael van der Mark (Pata Yamaha WorldSBK TeaM) με τον ομόσταβλό του Lowes να βρίσκεται τρεις θέσεις πιο κάτω στην ένατη θέση. Ανάμεσά τους, είχαμε δύο απ’ τους τρεις πιο γρήγορους μη εργοστασιακούς αναβάτες που βρέθηκαν εντός της δεκάδας. Ο ένας απ’ αυτούς, που ήρθε έβδομος στον πίνακα, ήταν ο Michael Ruben Rinaldi (BARNI Racing Team), ενώ πίσω του είχε ήταν ο δεύτερος πιο γρήγορος ανεξάρτητος αναβάτης Marco Melandri (GRT Yamaha WorldSBK). Τέλος, τη δεκάδα έκλεισε ο Τούρκος Toprak Razgatlioglu (Turkish Puccetti Racing) αποτελώντας τον τρίτο γρηγορότερο ανεξάρτητο αναβάτη και τον τρίτο αναβάτη με ZX-10RR.

Πίνακας χρονομετρήσεων:

1 J. REA GBR Kawasaki Racing Team WorldSBK 1:46.636

2 C. DAVIES GBR ARUBA.IT Racing - Ducati R 1:46.924 0.288

3 A. BAUTISTA ESP ARUBA.IT Racing - Ducati 1:47.270 0.634

4 L. HASLAM GBR Kawasaki Racing Team WorldSBK 1:47.434 0.798

5 T. SYKES GBR BMW Motorrad WorldSBK Team BMW 1:47.552 0.916

6 M. VAN DER MARK NED Pata Yamaha WorldSBK Team 1:47.559 0.923

7 M. RINALDI ITA BARNI Racing Team IND 1:47.828 1.192

8 M. MELANDRI ITA GRT Yamaha WorldSBK IND 1:47.973 1.337

9 A. LOWES GBR Pata Yamaha WorldSBK Team 1:48.011 1.375

10 T. RAZGATLIOGLU TUR Turkish Puccetti Racing IND 1'48.319 1.683

Ετικέτες

Ο Can Oncu μετακομίζει στην Pata Yamaha Ten Kate Racing για το 2026

Ο νεαρός αναβάτης του World Supersport παραμένει στη Yamaha R9, στοχεύοντας στον τίτλο, μετά τη δεύτερη θέση του 2025
Can Oncu Ten Kate
Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

5/11/2025

Ο Can Oncu θα αγωνιστεί με την ομάδα Pata Yamaha Ten Kate Racing στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Supersport 2026, μετά από μια εντυπωσιακή πρώτη σεζόν πάνω στη Yamaha R9.

Ο Τούρκος αναβάτης με το #61, ολοκλήρωσε τη σεζόν 2025 στη δεύτερη θέση πίσω από τον Πρωταθλητή Stefano Manzi, του οποίου τη θέση αναλαμβάνει τώρα, καθώς ο Ιταλός προάγεται στο WorldSBK με την ομάδα GYTR GRT Yamaha WorldSBK. Ο Oncu θα προσπαθήσει να συνεχίσει την επιτυχημένη πορεία του Manzi με την ολλανδική ομάδα, που εισέρχεται στο 2026 ως κάτοχος του τίτλου.

Ο Oncu έγινε γνωστός το 2018, όταν ως wildcard συμμετοχή στον γύρο της Βαλένθια του πρωταθλήματος Moto3, σημείωσε ιστορική νίκη, όντας ο νεότερος νικητής στην ιστορία των GP, στα 15 του, λίγο μετά την κατάκτηση του Red Bull MotoGP Rookies Cup. Το 2019 αγωνίστηκε πλήρως στο Moto3, όμως χωρίς να μπορέσει να επαναλάβει την επιτυχία, με αποτέλεσμα να στραφεί στο WorldSBK paddock και να ενταχθεί στο WorldSSP το 2020.

Στα πρώτα του χρόνια στην κατηγορία έδειξε ταχύτητα, αλλά δυσκολεύτηκε να βρει σταθερότητα. Το 2020 τερμάτισε 12ος, το 2021 έκτος, κατακτώντας τα πρώτα του βάθρα σε Magny-Cours και San Juan. Το 2022 ήρθε η καλύτερη σεζόν του με την Kawasaki ZX-6R, ολοκληρώνοντας τρίτος στο Πρωτάθλημα και σχεδόν πάντα μέσα στην πεντάδα.

Το 2023, μια σοβαρή πτώση στο Assen τού προκάλεσε τραυματισμό στο χέρι και βλάβη στα νεύρα που χρειάστηκε χειρουργική επέμβαση. Επέστρεψε στο Magny-Cours μετά από πέντε γύρους απουσίας και ανέβηκε στο βάθρο στη Jerez. Την ίδια χρονιά πέτυχε την πρώτη του νίκη στην Mandalika. Το 2024 ήταν δύσκολη χρονιά χωρίς βάθρο, όμως η μετακίνησή του στη Yamaha αναζωογόνησε την καριέρα του.

Το 2025, συνεργάστηκε με τη Yamaha BLU CRU Evan Bros (που για το 2026 άλλαξε εταιρεία, προτιμώντας τη νεότευκτη κινέζικη ZXMOTO) και σημείωσε έξι νίκες και 16 βάθρα, τερματίζοντας δεύτερος στο Πρωτάθλημα πίσω από τον Manzi. Εντυπωσιακό ήταν το σερί των οκτώ συνεχόμενων βάθρων από τον δεύτερο αγώνα του Donington  έως τον πρώτο του Estoril, επιβεβαιώνοντας την ταχύτητά του.

Το 2026, ο Oncu παραμένει στη Yamaha R9, αλλά μετακομίζει στην πρωταθλήτρια ομάδα Pata Yamaha Ten Kate Racing, με στόχο να κατακτήσει τον τίτλο.

Can Oncu Ten Kate

Ο Oncu δήλωσε πολύ χαρούμενος που εντάσσεται στην Pata Yamaha Ten Kate Racing και παραμένει με τη Yamaha για το 2026 μετά από μια εξαιρετική χρονιά με τη R9, αλλά στόχος παραμένει να πάει ένα βήμα πιο πάνω. Η Ten Kate έχει μακρά ιστορία επιτυχιών στο World Supersport, και με τον συμπατριώτη του Oncu, Kenan Sofuoglu, οπότε ανυπομονεί να ξεκινήσει το νέο αυτό κεφάλαιο. Δήλωσε έτοιμος να δώσει τον καλύτερό του εαυτό για πολλά βάθρα και φυσικά για τη μάχη του τίτλου, ενώ δεν παρέλειψε να ευχαριστήσει την Yamaha για αυτή την ευκαιρία.

Ο Niccolò Canepa, Racing Manager της Yamaha, δήλωσε, "Από τη στιγμή που ο Can εντάχθηκε στη Yamaha, έδειξε απίστευτη ταχύτητα με τη R9. Αν και η αστάθεια σε ορισμένους αγώνες τον εμπόδισε να διεκδικήσει τον τίτλο, πιστεύουμε ότι το 2026 μπορεί να κάνει το επόμενο βήμα, ειδικά με την εμπειρία της ομάδας Ten Kate. Η Ten Kate είναι η πιο επιτυχημένη ομάδα στην ιστορία του World Supersport και με τον Can έχουν έναν από τους ταχύτερους και πιο υποσχόμενους νέους αναβάτες της κατηγορίας. Τα τελευταία τρία χρόνια, είδαμε πώς η ομάδα ανέδειξε τον Stefano Manzi σε Πρωταθλητή και ελπίζουμε να δούμε μια παρόμοια πορεία και με τον Can.