Όπως κάθε χρόνο στα τέλη του Μαΐου και στις αρχές του Ιουνίου, το ενδιαφέρον του περισσότερου μοτοσυκλετιστικού κόσμου συγκεντρώνεται σε ένα σημείο του παγκόσμιου χάρτη. Μεταξύ του Ηνωμένου Βασιλείου και της Ιρλανδίας, υπάρχει το Isle Of Man όπου αυτή την εποχή του χρόνου κλείνουν οι δημόσιοι δρόμοι ώστε να σχηματιστεί η θρυλική διαδρομή, μήκους 60,7km, του πιο γνωστού αγώνα δρόμου του κόσμου. Το Isle Of Man ή όπως αλλιώς μπορεί να ακούσετε να το λένε: νησί των τεσσάρων εποχών, επιφυλάσσει κάθε χρόνο πολλές "εκπλήξεις" και θέαμα. Αποτελεί ίσως και τον πιο επικίνδυνο αγώνα καθώς όχι μόνο πραγματοποιείται σε δημόσιους δρόμους, που η πρόσφυση της ασφάλτου δεν είναι και η ιδανικότερη όταν οι αναβάτες κάνουν το γύρο του νησιού ταχύτητες πέρα απ’ το όριο της λογικής, αλλά και με ανύπαρκτα μέτρα ασφάλειας για αυτούς συγκριτικά πάντα με τα παγκόσμια πρωταθλήματα των MotoGP και Motul WSBK. Ως εκ τούτου σε όλα τα χρόνια της ιστορίας του Tourist Trophy αγώνα, πάνω από 250 αναβάτες έχουν αφήσει την τελευταία τους πνοή την ώρα που οδηγούσαν με κινητήρια δύναμη το πάθος τους και την αγάπη τους για τη γρήγορη οδήγηση σε ένα κυνήγι για τη δόξα και την αναγνώριση τους ως του Ταχύτερου Αναβάτη στο Νησι.
Το σαββατοκύριακο που μας πέρασε ξεκίνησε η σεζόν των πρώτων ελεύθερων δοκιμαστικών των κατηγοριών. Το πρόγραμμα ανέφερε πως τα δοκιμαστικά θα πραγματοποιηθούν απ’ τις 25 Μαΐου –εξαιρουμένης της Κυριακής- έως τις 31 του ίδιου μήνα, με τους αγώνες να ξεκινάνε την 1η Ιουνίου και να λήγουν έξι μέρες αργότερα. Όμως ο (Βρετανικός...) καιρός επιφύλασσε εκπλήξεις καθώς το απόγευμα του Σαββάτου η έντονη ομίχλη έκανε αδύνατη την πραγματοποίηση των δοκιμών με αποτέλεσμα να μεταφερθούν το απόγευμα της Κυριακής. Πριν όμως ξεκινήσουν οι πρώτες ελεύθερες δοκιμές, είχαμε τον πρώτο και αναγκαστικό γύρο των αναβατών που θα συμμετέχουν για πρώτη φορά, είτε με μοτοσυκλέτα με sidecar είτε όχι. Έπειτα ξεκίνησαν οι ελεύθερες δοκιμές για την Supersport και Lightweight κατηγορία, ενώ οι αναβάτες που έκαναν τον αναγνωριστικό γύρο είχαν την δυνατότητα να συμμετέχουν σε αυτές ώστε να δουν τη διαδρομή ακόμη μια φορά σε αγωνιστικούς ρυθμούς.
Στη Supersport, όπως και πέρσι έτσι και φέτος, ο Dean Harrison βρέθηκε στην κορυφή του πίνακα των χρονομετρήσεων με τον καλύτερο γύρο του να έχει μέση ωριαία ταχύτητα τα 202,9km/h, πάνω στην Kawasaki ZX-6R της Silicone Engineering Racing. Ο Michael Dunlop με τη Honda CBR600RR της MD Racing ήταν πίσω του με μέση ωριαία ταχύτητα λίγο πιο κάτω απ’ τα 200km/h στα 199,39km/h, ενώ ο Conor Cummins ήταν ελάχιστα πιο αργός και στον πέμπτο γύρο του στη διαδρομή του νησιού έφτασε 199,07km/h μέσης ωριαίας. Οι Jamie Coward και Gary Johnson κατάφεραν να τραβήξουν το βλέμμα της προσοχής καθώς ο ρυθμός τους ήταν αρκετά ανταγωνιστικός.
Στην Lightweight κατηγορία μάλιστα, ο Jamie Coward, έκανε μια εξαιρετική εμφάνιση και κατάφερε να βρεθεί στην κορυφή του πίνακα με μέση ωριαία ταχύτητα τα 190,7km/h. Κατά συνέπεια ο περσινός νικητής της Lightweight, Michael Dunlop βρέθηκε στη δεύτερη θέση με μικρή διαφορά, ενώ πίσω του ήταν ο Paul Jordan με μέση ωριαία ταχύτητα στα 189,13km/h.
Ο John McGuiness επέστρεψε για να λάβει μέρος στους αγώνες του IOMTT, μετά από έναν χρόνο απουσίας λόγω του κατάγματος που είχε στο πόδι του το 2017 απ’ την πτώση του στον North West 200 αγώνα. Ο 23 φορές νικητής του TT, John McGuiness θα αγωνιστεί φέτος με τη μοτοσυκλέτα της Norton και στην Lightweight κατηγορία και ολοκλήρωσε της πρώτες ελεύθερες δοκιμές με μέση ωριαία ταχύτητα στα 179,87 km/h.
Οι αναβάτες φρόντισαν να χαρίσουν σε όσους θεατές είχαν τη δυνατότητα να βρεθούν εκεί, μια πρώτη γεύση απ’ το μοναδικό θέαμα απ’ την μαγεία και την τρέλα που προσφέρει το IOMTT, ενώ οι αγώνες αναμένονται να είναι όπως πάντα γεμάτοι μάχες, πτώσεις και ταχύτητες που κόβουν την ανάσα.
![Red Bull Romaniacs Πρόλογος: Εντυπωσίασε στην 5άδα ο Κίμωνας! [VIDEO]](/sites/default/files/styles/teaser_medium_webp/public/2025-07/Romaniacs_Kimonas_1600x850_2025_07_22.jpg.webp?itok=wnUJbeYM "Red Bull Romaniacs Πρόλογος: Εντυπωσίασε στην 5άδα ο Κίμωνας! [VIDEO]")
