Ducati Scrambler by Jigsaw Customs – Ένα βήμα πριν την ολοκλήρωση

Σχεδόν έτοιμο το νέο τέκνο της Jigsaw
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

15/12/2018

Ολοκληρώνεται το customizing στο Ducati Scrambler που ο Πέτρος Χατζηροδέλης της Jigsaw Customs προετοιμάζει για την Kosmocar AE, την ελληνική αντιπροσωπεία της Ducati. Για όποιον νομίζει πως το γδύσιμο μίας ήδη γυμνής μοτοσυκλέτας είναι εύκολη υπόθεση, ας ρίξει στο τέλος της εργασίας μία ματιά σε όλα αυτά τα καλώδια που άλλαξαν θέση, ώστε να κρυφτούν πλήρως και να διατηρηθεί έτσι η πιστότητα στην εποχή που όλα τα Cafe Racer μεσουρανούσαν... Το 2017 ο Πέτρος έκανε μία άλλη μινιμαλιστικη custom made μοτοσυκλέτα, εκείνη την φορά εμπνευσμένο από τα Flat Track, μία κατασκευή που όλοι οι αναγνώστες θα θυμούνται καθώς παρακολουθούσαμε βήμα-βήμα την δημιουργία του, όσο το XSR700 που προσέφερε η ΜΟΤΟΔΥΝΑΜΙΚΗ, άλλαζε μορφή και όψη και γινόταν ένα TZ750 Kenny Roberts replica. Το “The Slider” όπως το ονομάσατε εσείς, οι αναγνώστες του MOTO! Μία τόσο πετυχημένη μοτοσυκλέτα που με την ολοκλήρωσή της την ταξιδέψαμε μαζί, στο Wheels & Waves κι εκεί κέρδισε για άλλη μία φορά τον θαυμασμό και την πρόκριση στον διαγωνισμό Yamaha Yard Built, υιοθετήθηκε από τον Randy Mamola και έλαβε πρόσκληση από την Yamaha Europe να κοσμήσει το περίπτερό τους στην EICMA. Όλα αυτά δεν ήταν καινούρια για τον Πέτρο Χατζηροδέλη που ένα χρόνο πριν ολόκληρο το ευρωπαϊκό κοινό τον ψήφισε ως τον καλύτερο customizer για το «The Missing Piece» ένα εξαιρετικό XJR1300 που πωλήθηκε στην Ελβετία και παραμένει σε ιδιωτική συλλογή. Και φυσικά τίποτα από τα παραπάνω δεν ήρθε τυχαία και ουρανοκατέβατα, από την στιγμή που ο Πέτρος ανέλαβε την οικογενειακή επιχείρηση που δεκαετίες τώρα, έχει εξελιχθεί από ένα απλό συνεργείο σε ένα πραγματικό “Greek custom made machine” παράγοντας θαύματα στο customizing και στο restoring, ανάμεσα στην ροή της φυσιολογικής δουλειάς που έχει ένα πετυχημένο συνεργείο, και μία εμπορική επιχείρηση.

Με αυτή την τεράστια προίκα λοιπόν, κληροδοτήθηκε και το Ducati Scrambler που παραχώρησε η ελληνική αντιπροσωπεία στον Πέτρο, ανυπομονώντας να έχει το δικό της ελληνικό custom made, και φυσικά δεν θα μπορούσε να διαλέξει καλύτερα… Θυμηθείτε εδώ, την παραλαβή της μοτοσυκλέτας από τον Jigsaw Customs, που έχει στην διάθεσή τα ης μία σειρά ακόμη από Ducati, ανακατασκευασμένα σε άψογη κατάσταση. Το συγκεκριμένο Scrambler όμως, δεν θα κυλούσε ποτέ τους τροχούς του, όπως το είχε προετοιμάσει η μαμά Ducati και κατευθείαν λύθηκε και αποσυναρμολογήθηκε.

Μπροστά τοποθετήθηκε τροχός 17 ιντσών από τους 18, ώστε να είναι ομοιόμορφος με πίσω και κατασκευάστηκε νέα τιμονόπλακα, μαρσπιέ και βάσεις εξάτμισης για τους επίσης custom λαιμούς, που θα οδηγούσαν την έξοδο των καυσαερίων σε δύο τελικά της hpcorse. Η ιταλική εταιρία που κατασκευάζει τελικά για μία σειρά μοτοσυκλετών, και όχι μόνο των Ducati και Aprilia, ετοιμάζεται να κλείσει την πρώτη της δεκαετία, ωστόσο βρίσκεται χρόνια σε αυτή την βιομηχανία, από την στιγμή που αποτελεί στην συνέχεια της Steelform, το εργοστάσιο της οποίας συνεχίζει την πρωτοποριακή κατασκευή των σωληνώσεων προμηθευόμενο απευθείας πρώτη ύλη και όχι έτοιμους σωλήνες.

Ο Πέτρος άλλαξε θέση στην μονάδα του ABS, και μαζί ολόκληρη την διαδρομή στα σωληνάκια, ενώ τα ηλεκτρονικά ήταν από εκείνα τα σημεία που του κόστισαν τον περισσότερο χρόνο, αλλάζοντάς τους πλήρως μορφή και θέση, για να κρυφτούν με τον καλύτερο τρόπο. Σχεδιάζοντας και κατασκευάζοντας το πολυεστερικό κουστούμι, έντυσε ένα ρεζερβουάρ και δημιούργησε από κάτω τον απαραίτητο χώρο για όλα όσα έπρεπε να φύγουν από την κοινή θέα. Τα φώτα είναι δικής του κατασκευής, με φανοστάτες και κλιπόν να έρχονται από την γερμανική ABM, όπως δικής του κατασκευής είναι και τα τύπου «νέον» πίσω φώτα που κατασκεύασε από plexiglass ξεφεύγοντας από την απλή δουλειά του μηχανικού, όπως κάθε φορά που εμπλέκεται σε ένα τέτοιο εγχείρημα που απαιτεί μία μεγάλη σειρά από διαφορετικές ειδικότητες για να ολοκληρωθεί. Από τον σχεδιασμό, μέχρι και το βάψιμο όμως, ο Πέτρος Χατζηροδέλης δεν αφήνει άλλο χέρι να μπει στην μοτοσυκλέτα που ετοιμάζει!

 

Το ψυγείο λαδιού άλλαξε τελείως και τοποθετήθηκε και σε διαφορετική θέση, θέλοντας να μείνει πιστό στις επιταγές που προστάζει η εμφάνιση, στην οποία κάθε λεπτομέρεια είναι εξαιρετικά προσεγμένη. Από τα κέντρα των τροχών, τους ίδιους τους τροχούς, τα σωληνάκια και κάθε τι που πιάνει το βλέμμα σου γύρω από τον ανέπαφο κι ολοκαίνουριο κινητήρα, έχει δεχτεί από μικρή, έως ολοκληρωτική αλλαγή. Στόχος να είναι το πιο όμορφο Ducati Cafe Racer εκεί έξω, και να γίνει μία από εκείνες τις ελάχιστες ελληνικές custom που ξεφεύγουν από τα σύνορα. Έχοντας αποκλειστικά παρακολουθήσει την πορεία της κατασκευής του ως τώρα, πριν αποκαλυφθεί πλήρως στο ευρύ κοινό και σε όλους τους υπόλοιπους, γνωρίζουμε ήδη πως είναι μία από εκείνες τις περιπτώσεις που η εμφάνιση συνδέεται με τις δυνατότητες στην οδήγηση, όπως άλλωστε κάθε δημιούργημα του Πέτρου Χατζηροδέλη και της Jigsaw Customs. Είναι απείρως πιο εύκολο να customάρεις μία νέα μοτοσυκλέτα για να δείχνει απλά όμορφη, είναι αρκετά δύσκολο να την μετατρέψεις ώστε να οδηγείται απολαυστικά και αποτελεί σπάνιο φαινόμενο να μπορείς να τα συνδυάσεις όλα. Πριν ακόμη την οδηγήσουμε, καθώς την είδαμε να συναρμολογείται κομμάτι – κομμάτι, έχουμε την πεποίθηση πως θα είναι άλλο ένα δημιούργημα της Jigsaw Customs που θα τα συνδυάζει όλα!

Mega Test 2018: Η ιστορία συνεχίζεται, 1ο "παραλειπόμενο"

Τα "παραλειπόμενα" από τον Ιάκωβο Σουργουτσίδη:
20/8/2018

Το Mega Test δεν είναι απλώς το πιο σκληρό συγκριτικό των νέων on-off αλλά και μία κανονική δοκιμασία για όσους συμμετέχουν κι έτσι "το story" έχει πάντα την δική του αξία. Φροντίζουμε την ιστορία αυτή να την μαθαίνετε ως έχει, κι αν ξεφύγει ποτέ καμία πινελιά, επιστρέφουμε για τα μερεμέτια...

"Πολυαγαπημένοι μας αναγνώστες,

Καθώς γραφόταν το 25σέλιδο (!) story-έπος του φετινού Mega Test για το τεύχος Αυγούστου (τιιί, δεν το έχετε διαβάσει ακόμα; Φτου σας, τρέξτε τώρα στο περίπτερο ή δανειστείτε το από φίλο εάν τα τσιγκουνεύεστε, ντροπή τώρα), αφήσαμε απέξω μερικά συμβάντα διότι εάν έμπαιναν και αυτά, οι 25 σελίδες θα γινόταν 250. Αφήστε που με συκοφάντησαν οι φίλτατοι συνταξιδιώτες ότι τα «ξέχασα» επίτηδες για να μην ξεφτιλιστώ, λες και είμαι απ’ αυτούς. Ο Σεΐχης Ελ Φελούκ όμως έδωσε τη λύση: μπορεί να μην υπήρχε περισσότερος χώρος στο χαρτί, στο ίντερνετ όμως έχουμε όσο χώρο θέλουμε. Θα σας μαρτυρήσω λοιπόν εδώ μερικά γεγονότα τα οποία πρέπει να ειπωθούν για να μπουν στη θέση τους και τα τσογλάνια παιδιά που ταξιδέψαμε παρέα. Ας τα πάρει το ποτάμι ένα ένα…

 

ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ: ΓΙΑ ΔΕΣΙΜΟ

Καταρχάς να σας υπενθυμίσουμε ότι ένας από τους απαράβατους κανόνες των Mega Test είναι ότι αν δεν πέσεις δεν φτουράς. Ένας άλλος, εξίσου σημαντικός, είναι ότι ο καθένας μας πρέπει να φορτώνει την πραμάτεια του στην μοτοσυκλέτα του. Διότι εάν σας πιάσει η μούρλα και πάτε να κάνετε τα ίδια, με συνοδεία ελικόπτερου που θα κινηματογραφεί την περιπέτειά σας, νοσοκομειακού με καυτές νοσοκόμες για παν ενδεχόμενο και νταλίκας που θα μεταφέρει τις κρύες μπίρες, τη σκηνή, το φουσκωτό στρώμα king size και τους μελαχρινούς που θα σας κάνουν αέρα στην αιώρα, αφήστε κάτω το ΜΟΤΟ, κατά λάθος το πήρατε, δίπλα είναι το Cosmopolitan και από κάτω το Gala. Η κορυφαία δοκιμή απαιτεί συνθήκες που θα ισχύουν στην πραγματικότητα, άρα θα πάρετε μερική προίκα μαζί σας. Συνεπώς, αφού ο χώρος δεσίματος είναι περιορισμένος αποκλειστικά από τη σέλα του συνεπιβάτη έως τη σχάρα πίσω, είναι καλό να πάρετε λίγα πράγματα. Όπως εγώ: τρία -τέσσερα σώβρακα (ένα για κάθε δυο μέρες και ένα καβάτζα), τρεις μπλούζες (μία τα πρωινά, μία τα βράδια και μία καβάτζα), μια αλλαξιά ρούχα, ένα ζευγάρι παπούτσια και ένα μπουφανάκι αντιανεμικό για το βράδυ, ένα υπόστρωμα και έναν υπνόσακο – όλα μαζί συμπιέστηκαν σε μία τσάντα πλάτης 35 λίτρων. Σκηνή δεν χρειάστηκε να κουβαλήσω γιατί θα με φιλοξενούσε στη δικιά του (που λέει ο λόγος δικιά του γιατί από τον Αντρίκο τον Γκλαβά την είχε δανειστεί ο σπαγκοραμμένος) ο αδελφός Θανάσης ο φωτογράφος.

Αυτήν την τσάντα είχα μόνο να δέσω στο Multistrada 950. Πιο λίγα μόνο ο Πατεράκης θα μπορούσε να πάρει επειδή θα ερχόταν χωρίς σώβρακο και (ίσως) με μια μπλούζα. Το έκανα με μεγάλη προσοχή πριν ξεκινήσουμε εκείνο το αναθεματισμένο πρωινό κάτω από τα γραφεία του ΜΟΤΟ, χρησιμοποιώντας δύο χταπόδια σφιχτά περασμένα χιαστί ανάμεσα από τις χειρολαβές και τους κρίκους της τσάντας.

Στο πέμπτο χιλιόμετρο χώματος την είδα να γέρνει επικίνδυνα στο πλάι – όχι, δεν είχα μάτια στην πλάτη, οδηγούσα άλλη μοτοσυκλέτα και την έβλεπα μπροστά μου. Στην πρώτη στάση κάλεσα για βοήθεια τον Δάσκαλο. Όχι της πέμπτης δημοτικού, τον αδελφό Κωστή που ήρθε κι αυτός από την Κρήτη για μια χαλαρή βόλτα τάχα μου και του οποίου τα χέρια πιάνουν και είναι μεγάλος μάστορας σε ό,τι καταπιάνεται. Τη δέσαμε τόσο καλά με ιμάντες, που η τσάντα δεν κουνούσε ρούπι. Τη σπρώξαμε βίαια μπρος πίσω, αριστερά δεξιά, παραλίγο να γίνουν ντόμινο πέντε μηχανάκια, αλλά η τσάντα δεν κουνήθηκε χιλιοστό.

Δέκα χιλιόμετρα παρακάτω έφυγε πάλι, αυτή τη φορά σε τροχιά πάνω από το μηχανάκι. Ο Φελούκας άρχισε να φωνάζει (για πεντηκοστή φορά την πρώτη μέρα) και να χρησιμοποιεί αγενές λεξιλόγιο που βετεράνος συνταξιούχος φορτηγατζής θα ντρεπόταν. Εμ βέβαια, αφού οδηγούσε το καημένο το Multi ο Νάσος και έκανε διάφορα αεροπλανικά για τις φωτογραφήσεις, πού να μείνει οτιδήποτε απάνω στη σέλα. Αυτή τη φορά τρία άτομα ασχοληθήκαμε με το δέσιμο της τσάντας μου, ο πατέντας ο Κωστής που πιάνουν τα χέρια του, εγώ που πιάνουν έτσι και έτσι, και ο πολυμήχανος Φίλιππος που λέει με στόμφο «τώρα θα δείτε που θα τη δέσω εγώ και τέλος». Τι να σας λέω τώρα, τη δέσαμε τόσο καλά που και γερανός να ερχόταν και να σήκωνε την τσάντα, θα ανυψωνόταν και η μοτοσυκλέτα μαζί. Ούτε με ούπα 18mm X 80mm σε τσιμεντένιο τοίχο δεν θα στερεωνόταν τόσο γερά.

Και μετά ακολούθησε η διαβολεμένη διαδρομή που περιγράφουμε πολύ αναλυτικά στις σελίδες 48 και 49 του τεύχους, αυτή που τρεις μοτοσυκλέτες παραλίγο να γίνουν ήχος και φως. Τα καγκουρό πηδούν σαν μυρμήγκια σε σχέση με το πώς αναπηδούσε το Multi στα χέρια του Νάσου εκείνο το απόγευμα στο φαράγγι του Θανάτου. Μου έφεραν πάλι την τσάντα στο χέρι πατημένη από το Explorer και το 4x4 του φωτογράφου.

Ε άη σιχτίρ πια..."

Ετικέτες