Υπόθεση Renesas: Ομαλοποιείται η παγκόσμια παραγωγή μικροεπεξεργαστών στην αυτοκίνηση και την μοτοσυκλέτα

Μετά την τεράστια καταστροφή που επηρέασε το 60%!
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

21/4/2021

Ένα μήνα πριν, στις 19 Μαρτίου, ξέσπασε πυρκαγιά σε εργοστάσιο μικροεπεξεργαστών στο Τόκυο καταστρέφοντας ένα τεράστιο μέρος της παραγωγής. Το πρόβλημα ήταν πως το 60% της παγκόσμιας παραγωγής μικροεπεξεργαστών για την αυτοκίνηση συγκεκριμένα, έβγαινε από αυτό το εργοστάσιο. Από τους επεξεργαστές που πηγαίνουν στις μονάδες ελέγχου μέχρι τις μνήμες SRAMs, EEPROM & Prom, MRAMs, επεξεργαστές φόρτισης μπαταριών, αισθητήρες κτλ, ο κατάλογος του εργοστασίου αυτού είναι ατελείωτος και εφοδιάζει εκτός από τους Ιάπωνες κατασκευαστές και πάρα πολλούς ακόμη.

Με το που εκδηλώθηκε η πυρκαγιά στην Renesas Electronics οι μετοχές της Honda, Toyota και Nissan σημείωσαν πτώση, ωστόσο το πρόβλημα ήταν πολύ μεγαλύτερο. Παρότι είναι γνωστό πως η εταιρεία παράγει μικροεπεξεργαστές για μεγάλο μέρος των οχημάτων που κινούνται στους δρόμους όλου του κόσμου, δεν ήταν ξεκάθαρο σε ποιο βαθμό επηρεάζει ειδικά την μοτοσυκλέτα και τα σκούτερ καθώς δεν υπάρχουν πληροφορίες για όλη την τεράστια λίστα των τσιπ που χρησιμοποιεί ο κατασκευαστής μίας μονάδας ελέγχου, ECU ή IMU. Μπορεί κανείς να γνωρίζει τον επεξεργαστή, αλλά δεν γίνεται να ξέρει τους προμηθευτές των υπόλοιπων ολοκληρωμένων κυκλωμάτων. Ιδιαίτερα αυτή την περίοδο που η παγκόσμια παραγωγή μικροπεξεργαστών περνά την μεγαλύτερη κρίση εξαιτίας της αυξημένης ζήτησης. Αυτή την εποχή οι συνήθεις διαδρομές προμηθευτών στην αυτοκινητοβιομηχανία είχαν αναγκαστικά αλλάξει με την Renesas μάλιστα να παρουσιάζει αυξητικές τάσεις στην αρχή της χρονιάς. Πράγμα που σημαίνει πως περισσότεροι προμηθευτές εξαρτώνται από την παραγωγή της.

Πάνω σε αυτή την συγκυρία η πυρκαγιά που κατέστρεψε ολοσχερώς μία παραγωγή 156 εκατομμυρίων και αχρήστεψε το εργοστάσιο της Naka, έπαιξε πολύ μεγαλύτερο ρόλο από εκείνον που αρχικά είχε υπολογιστεί.

Επειδή δεν είναι ευρέως γνωστό ποια είναι η Renesas να δώσουμε πολύ περιεκτικά και σύντομα πώς φτάσαμε να εξαρτιούνται από αυτή το 60% των οχημάτων παγκοσμίως: Πίσω στο 2003 η Hitachi και Mitsubishi Electric ενοποιούν τα τμήματα μικροεπεξεργαστών και δημιουργούν έναν κολοσσό, την Renesas Technology. Η Renesas δεν κατασκευάζει απλά, αλλά εξελίσσει την τεχνολογία, κρατά στα χέρια της ένα από τα κλειδιά του μέλλοντος και μάλιστα είναι προσανατολισμένη στην εξέλιξη και λιγότερο στην παραγωγή. Το 2010 γίνεται το επόμενο βήμα. Συγχωνεύεται με την NEC Electronics και μαζί δημιουργούν την Renesas Electronics που ένα χρόνο μετά, το 2011 φτάνει να ελέγχει το 40% της παγκόσμιας παραγωγής μικροηλεκτρονικών για την αυτοκινητοβιομηχανία!

Ακήρυχτος πόλεμος στις τιμές μοτοσυκλετών παγκοσμίως: Πλοία-Κοντέινερ-Πετρέλαιο-Euro5! Τι συμβαίνει στην Ελληνική αγορά

Το πρώτο μεγάλο χτύπημα είναι η καταστροφή στην Ιαπωνία από τον σεισμό και το τσουνάμι που μοιραία χτύπησε επίσης τον Μάρτιο του 2011, έναν χρόνο μετά την συγχώνευση και ενώ έχουν συγκεντρώσει την παραγωγή επάνω τους. Αυτή λοιπόν δεν είναι η πρώτη φορά που η Renesas καλείται να ανταποκριθεί στις αυξημένες απαιτήσεις της έχοντας κατεστραμμένα εργοστάσια. Την προηγούμενη φορά μετέφερε κομμάτι της παραγωγής στην Σιγκαπούρη, σε δικό της εργοστάσιο που διατηρεί εκεί για να είναι κοντά στις ναυτιλιακές οδούς.

Ακριβώς δέκα χρόνια μετά από τότε, τον περασμένο μήνα, η καταστροφική πυρκαγιά που θα διέλυσε το εργοστάσιο δεν γινόταν να αντιμετωπιστεί με τον ίδιο τρόπο μεταφέροντας την παραγωγή αλλού. Κι αυτό γιατί σημαντικό κομμάτι βασιζόταν σε πρωτότυπα μηχανήματα παραγωγής. Ένα μέρος της παραγωγής μεταφέρθηκε σε εξωτερικούς συνεργάτες μετά την πυρκαγιά αλλά αυτό δεν μπορούσε να γίνει για το σύνολο της τεράστιας γκάμας προϊόντων που έχει η Renesas. Με χθεσινό Δελτίο Τύπου ο Ιαπωνικός κολοσσός ανακοινώνει πως έφτασε πλέον το 10% της παραγωγής της πριν την φωτιά. Όπως αντιλαμβάνεστε το 10% είναι ένα μικρό βήμα για μία εταιρεία που πριν ξεκινήσει το παγκόσμιο πρόβλημα με τους μικροεπεξεργαστές, κάλυπτε ήδη το 60% της αυτοκίνησης. Ωστόσο τα πρωτότυπα μηχανήματα που η ίδια η Renesas έχει εξελίξει θα είναι σύντομα έτοιμα να αντικαταστήσουν εκείνα που κάηκαν, μέχρι τέλος αυτής της βδομάδας η παραγωγή θα φτάσει στο 30%, στο τέλος Απριλίου θα έχει ανέβει στο 50% και τέλος Μαΐου, σε ένα μήνα από τώρα, θα επιστρέψει στο 100%.

Αυτό είναι ένα πάρα πολύ καλό νέο, από την στιγμή που οι αρχικές εκτιμήσεις προέβλεπαν ομαλοποίηση μετά από τρεις με τέσσερις μήνες!

Από τις 23 μονάδες που καταστράφηκαν έχουν ήδη αντικαταστήσει τις 17 πράγμα που είναι εντυπωσιακό δεδομένης της πολυπλοκότητάς τους, αλλά ταυτόχρονα η επιστροφή στο τέλος Μαΐου είναι ήδη πολύ πιο μακριά από εκείνο που θα ήθελαν οι κατασκευαστές. Πιο κοντά από την αρχική εκτίμηση, αλλά θα ήταν όλοι ικανοποιημένοι αν η Renesas επέστρεφε κιόλας από εχθές!

Κι ο λόγος είναι πως η πυρκαγιά αυτή έρχεται να προστεθεί στα τεράστια προβλήματα με την αύξηση των μεταφορικών και των πρώτων υλών, όπως ακριβώς έχουμε αναλύσει σε αυτό το άρθρο μας, δημιουργώντας συνθήκες ασφυξίας στις γραμμές παραγωγής.

Αυτή την στιγμή δεν υπάρχει κατασκευαστής μοτοσυκλετών που να μην παρουσιάζει ελλείψεις στις παραδόσεις με την ελληνική αγορά να επηρεάζεται κάπως λιγότερο από την στιγμή που στηρίζεται σε πολύ μικρότερα νούμερα.
Οι διασυνδέσεις μας με το εξωτερικό μας δίνουν όμως μία πολύ πιο προβληματική εικόνα συγκριτικά με την ελληνική, με τους ξένους αντιπροσώπους που παραγγέλνουν τριψήφιο αριθμό από ένα μοντέλο (!) και να παραλαμβάνουν διψήφιο στις πρώτες δεκάδες! Δεν έχουν μοτοσυκλέτες να πουλήσουν βγαίνοντας από μία ήδη δύσκολη περίοδο. Οι ανατιμήσεις και οι καθυστερήσεις είναι ένα σοβαρό ζήτημα της παγκόσμιας παραγωγής που θα απασχολήσει το επόμενο διάστημα περισσότερο καθώς δεν έχει φανεί ακόμα το πραγματικό μέγεθος του προβλήματος.

 

Πληρώσαμε 17 εκατ. Ευρώ στον Μορέα για την απώλεια εσόδων από την καραντίνα Μαρτίου!

Εγγυημένη επένδυση, είναι οι ελληνικοί αυτοκινητόδρομοι
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

15/9/2020

Το υπουργείο Μεταφορών και Υποδομών κατέβαλε πριν λίγες ημέρες στον Παραχωρησιούχο του αυτοκινητόδρομου Κορίνθου-Τρίπολης-Καλαμάτας και Λεύκτρου-Σπάρτης, (Μορέας Α.Ε.) ποσό 17.050.681,16€ ως αποζημίωση για την απώλεια εσόδων λόγω των περιορισμών στην κυκλοφορία των πολιτών που επέβαλε η κυβέρνηση, στα πλαίσια αντιμετώπισης του κορωνοϊού. Αυτό από μόνο τους -ίσως- να μην ακουστεί σκανδαλώδες σε κάποιους αναγνώστες, με βάση το σκεπτικό πως όλες οι πληττόμενες επιχειρήσεις έχουν λάβει μιας μορφής αποζημίωση για την απώλεια εσόδων που είχαν. Άλλες επιχειρήσεις με την μορφή της επιστρεπτέας προκαταβολής, που ουσιαστικά είναι ένα δάνειο που θα ξεπληρώσουν από το 2021 και άτοκα για τον πρώτο χρόνο και άλλες επιχειρήσεις που έκλεισαν αναγκαστικά έλαβαν ένα μικρό ποσό που σε καμία περίπτωση δεν κάλυπτε το σύνολο του χαμένου τζίρου για το διάστημα που έμειναν κλειστές. Και οι εργαζόμενοι που μπήκαν σε καθεστώς αναστολής έλαβαν μία αποζημίωση από το κράτος που δεν ήταν στο ύψος του μισθού που θα λάμβαναν αν δεν είχε συμβεί τίποτα και συνέχιζαν να εργάζονται.

Ο ΜΟΝΟΣ σε αυτή την χώρα που το κράτος του εγγυάται το χαμένο κέρδος, είναι εκείνος που έχει αυτοκινητόδρομο. Τώρα -ίσως- να αντιλαμβάνονται όλοι την διαφορά που υπάρχει. Από το 2016 ο Μορέας έχει εισπράξει από το Δημόσιο 108.418.719,71€ ως αποζημίωση για μειωμένα έσοδα και με βάση την σύμβαση που υπέγραψαν επί Σύριζα το 2015 η Πρόσθετη Επιδότηση Λειτουργίας μπορεί να φτάσει έως τα 330 εκατ. Ευρώ!

Με στόχο να αποφύγουμε την κομματική χροιά, σε ένα ζήτημα καθαρά πολιτικό και όχι κομματικό, οι Συμβάσεις Παραχώρησης που εμάς στο ΜΟΤΟ μας απασχόλησαν από το 2008 και επί δύο έτη δεχθήκαμε αρκετές αντιδράσεις για την σειρά άρθρων που κάναμε ενάντιά τους, υπογράφηκαν από τον Σουφλιά. Εσκεμμένα λείπει η λέξη «κύριος». Αυτό που τώρα υλοποίησε η Ν.Δ. ήταν υπογραφή του Σύριζα που πάτησε πάνω σε στρωμένο χαλί του 2008… Με λίγα λόγια το ζήτημα είναι περισσότερο πολιτικό και λιγότερο κομματικό. Η οδηγία 38/2006 της Ευρωπαϊκής Ένωσης που ισχύει από 10 Ιουλίου 2008 σε όλα τα κράτη μέλη, ορίζει πως τα διόδια θα είναι μέτρο ΑΝΑΚΤΗΣΗΣ του κόστους κατασκευής και όχι προκαταβολή αυτού. Στην Ελλάδα όμως αυτό ακριβώς κάναμε, παραχωρήσαμε την είσπραξη των διοδίων τελών σε εταιρείες πριν ξεκινήσουν τα έργα και αργότερα εγγυηθήκαμε και το κέρδος των εταιρειών αυτών. Όταν τα γράφαμε αυτά το 2008 – 2009, δεχτήκαμε πολλά συγχαρητήρια, αλλά γίναμε και στόχος αντιδράσεων με βάση το σκεπτικό πως «αλλιώς δεν θα γινόταν σε μία χώρα τόσο διεφθαρμένη». Που από μόνο του -λέμε εμείς- είναι ένα επιχείρημα που ενέχει και ομολογία. Πράγματι, πρέπει κανείς να ομολογήσει πως σε μία χώρα όπως η Ελλάδα, πολλά από τα έργα που τώρα έχουν ολοκληρωθεί, υπήρχε περίπτωση να μην γίνουν ποτέ από το δημόσιο απευθείας. Ως επίρρωση όσων γράφαμε τότε, έρχεται τώρα η πρόσθετη επιδότηση που έλαβε ο Μορέας, εξασφαλίζοντας την κερδοφορία της εταιρείας και στην καραντίνα. Εισέπραξαν πριν ξεκινήσουν τα έργα δημιουργώντας κεφάλαιο, και έφτιαξαν τα έργα με εγγυημένη απόδοση της επένδυσης. Θα μπορούσε να το κάνει ο καθένας αυτό. Κι αν το έκανε άλλος, ίσως να όριζε και πιο δίκαια το αντίτιμο για τις μοτοσυκλέτες, που είναι ένα από τα βασικά μας προβλήματα από τότε που υπογράφηκε η Σύμβαση Παραχώρησης, πριν ξεκινήσουν τα έργα, πριν τοποθετηθούν οι πρώτοι σταθμοί διοδίων:

Η αναλογία διοδίων τελών μοτοσυκλετών / αυτοκινήτων είναι της τάξης του 0,70 όταν μόνο σε μία χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης ξεπερνά το 0,60, και μάλιστα στην γέφυρα Ρίου Αντιρρίου είναι μόλις 0,10. Με βάση ποιον υπολογισμό έχει θεωρηθεί ότι μία μοτοσυκλέτα κάνει χρήση του οδοστρώματος και φθείρει την άσφαλτο όσο το 70% ενός αυτοκινήτου; Με βάση το κέρδος και μόνο. Το παράδειγμα της Εγνατίας Οδού είναι αρκετά καλύτερο, όταν τα διόδια τοποθετήθηκαν πολύ μετά την κατασκευή των γεφυρών και των σηράγγων. Στην ΠΑΘΕ όμως μόλις πρόσφατα παραδόθηκαν τα καινούρια τμήματα του αυτοκινητόδρομου με τα διόδια να εισπράττονται κανονικά σε αυτό το διάστημα, χρησιμοποιώντας σε σημεία έναν δρόμο με ένα ρεύμα ανά κυκλοφορία που είχε φτιαχτεί εδώ και δεκαετίες… Εγγυημένη απόδοση επένδυσης δεν θα βρεις πουθενά στον κόσμο, εκτός κι αν είσαι τυχερός και έχεις αναλάβει να φτιάξεις αυτοκινητόδρομο στην Ελλάδα...

Ο Μορέας -φαίνεται να- απέστειλε έγγραφο στο υπουργείο Μεταφορών και Υποδομών στα τέλη Μαρτίου για τα μέτρα που πήρε η κυβέρνηση για την πανδημία με το οποίο γνωστοποιούσε πως επιφυλάσσεται των πάσης φύσεως δικαιωμάτων, σύμφωνα με τις προβλέψεις της Σύμβασης Παραχώρησης που είχε υπογράψει το 2015. Θυμίζουμε πως έχουμε διαβάσει και τις 1.600 σελίδες των Συμβάσεων Παραχώρησης των υπολοίπων αυτοκινητόδρομων από την πρώτη στιγμή το Δημόσιο εγγυάται την αποζημίωση σε ενδεχόμενη απώλεια εσόδων. Είναι που θέλει να κοιτάξει κανείς και να εστιάσει βέβαια, γιατί σε εκείνες τις 1.600 σελίδες, υπάρχει και όρος να ανοίγουν τα διόδια όταν υπάρχει ουρά μεγαλύτερη από 20 αυτοκίνητα για συγκεκριμένο διάστημα που υπερβαίνει τις δύο ώρες συνεχόμενα. Κάτι που δεν γίνεται ποτέ στις εθνικές εορτές, όταν οι σταθμοί των διοδίων έχουν ουρές εκατοντάδων αυτοκινήτων για πολλές ώρες…

Δείτε την απόφαση καταβολής αποζημίωσης:

6ΧΣΠ465ΧΘΞ-ΠΨΟ by Minas Konst

 

Για την ιστορία το Δημόσιο απάντησε στο έγγραφο του Μορέα τον Μάρτιο πως: «το ∆ηµόσιο δε θα προβεί σε καμία αποζημίωση απώλειας εσόδων προς τον Παραχωρησιούχο λόγω της πανδηµίας», συνέστησε δε στην εταιρεία «να προβεί σε αναγγελία της απαίτησης αποζηµίωσης απώλειας εσόδων λόγω της πανδηµίας (business interruption) προς τους ασφαλιστές της προκειµένου να λάβει από αυτούς την προβλεπόµενη αποζηµίωση». Η δε εταιρεία ανταπάντησε πως «σε περίπτωση που ήθελε κριθεί ότι δεν δικαιούται ασφαλιστική αποζηµίωση (σ.σ. από τους ασφαλιστές του) επιφυλάσσεται της δυνατότητας να ασκήσει τα δικαιώµατά της από τη Σύµβαση Παραχώρησης». Και την συνέχεια την ξέρουμε, το Δημόσιο τελικά αναγκάστηκε να πληρώσει.

Πολύ σωστά έπραξε η Μορέας Α.Ε. λοιπόν. Διότι το πρόβλημα δεν είναι η Μορέας Α.Ε.

Όταν δεν μπορείς να κάνεις κάτι μόνος σου και ζητάς από κάποιον άλλο να το κάνει για εσένα, πρέπει να τον πληρώσεις. Κι αν δεν βρεθεί κάποιος να το κάνει για την «τιμή των όπλων σχεδόν τζάμπα», θα υπάρχει σίγουρα ένας που θα το κάνει για σημαντικό κέρδος. Το οποίο μάλιστα το εγγυόμαστε. Στο επιχείρημα που ακούσαμε το 2009, πως «δεν είχε το κράτος χρήματα να φτιάξει δρόμους» απαντάμε πως έτσι κι αλλιώς το κράτος πληρώνει και τώρα και μάλιστα με το κέρδος του Παραχωρησιούχου καπέλο. Και το κεφάλαιο προήλθε από τα διόδια και αποζημιώσεις δόθηκαν. Το μόνο ευτύχημα στην όλη υπόθεση, είναι πως ένας ιδιώτης θα έφερνε κάποια στιγμή αποτέλεσμα, όπως και έφερε. Πράγμα ευτυχές και αναγνωρίσιμο. Μας κοστίζει κάτι παραπάνω, το πληρώνουμε διπλά και τριπλά, όλοι μας είτε οδηγούμε σε αυτοκινητόδρομους είτε όχι όπως καταλαβαίνετε, και λέμε πάλι καλά γιατί ο δρόμος υπάρχει…