Nordkapp 2017 – Το φιλί του ήλιου!

Μέρες χωρίς νύχτα
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

1/7/2017

Λιγότερη οδήγηση, περισσότερη θάλασσα είχε η χθεσινή ημέρα για τον Γιώργο Πυρπασόπουλο και τις 40 Africa Twin, πριν κατασκηνώσουν με θέα τον Β. Ατλαντικό!

Έχοντας –πλέον- μπει για τα καλά στον Αρκτικό Κύκλο, η μέρα αυτή την εποχή του χρόνου δεν φεύγει ουσιαστικά ποτέ. Ο ήλιος δύει μέχρι το σημείο να ακουμπήσει σχεδόν την θάλασσα, κι έπειτα σηκώνεται ξανά λούζοντας με φως το δρόμο. Αυτό σημαίνει όταν αν κατασκηνώσεις δεν θα χρειαστείς φακό και φώτα, και φυσικά θα πρέπει να έχεις τον κατάλληλο εξοπλισμό γιατί μπορεί η νύχτα να μην έρχεται, αλλά το κρύο δεν φεύγει ποτέ και οι χαμηλές θερμοκρασίες είναι πάντα παρούσες…

Φεύγοντας χθες από το Glomfjord η μεγάλη παρέα των Africa Twin ακολούθησε δυτική πορεία, πριν συνεχίσει βόρεια, όσο το δυνατόν πιο παράλληλα με τον ωκεανό γινόταν, καθώς το ανάγλυφο της Νορβηγίας δεν αφήνει περιθώρια για μεγάλες ευθείες… Φτάνοντας στο Μπόντο πήραν το φέριμποτ - για ακόμα μία φορά σε αυτό το ταξίδι, έχοντας χάσει το μέτρημα πλέον, αν και μοναδική για την χθεσινή ημέρα. Η συγκεκριμένη διαδρομή με το φέριμποτ διασχίζει την θαλάσσια περιοχή Vestfjord, μια πολύ ανοικτή θάλασσα ανάμεσα στο αρχιπέλαγος του Lofoten και την Νορβηγική γη, ή καλύτερα τα αμέτρητα φιόρδ της. Η θαλάσσια αυτή περιοχή τροφοδοτεί τον Β. Ατλαντικό μέσα στην γη της Νορβηγίας με την μεγαλύτερη συγκέντρωση φιόρδ του κόσμου και για αυτό ονομάζεται και Vestfjord, δηλαδή το «Φιόρδ στα Δυτικά»!

 

Η διαδρομή που πήρε ο Γιώργος και η μεγάλη παρέα είναι η πιο μακρινή με πλοίο, αλλά τους έφερε στην μύτη ακριβώς του Moskenes, ενός νομού που αποτελείται από ένα μεγάλο, τρύπιο από φιόρδ νησί και αρκετές βραχονησίδες και νησάκια. Θεωρείται η πιο γραφική περιοχή της Νορβηγίας και η διαδρομή αυτή σε αφήνει να την απολαύσεις από την αρχή της, οδηγώντας έπειτα κατά μήκος των παραδοσιακών χωριών των ψαράδων!

Ο Πυρπασόπουλος δεν προλάβαινε να συλλέξει εικόνες στην διάρκεια των 350 χιλιομέτρων που διένυσαν συνολικά από το Glomfjord, με όλη την ομάδα να μένει εκστασιασμένη από την ομορφιά του τοπίου και να συμφωνούν σε ένα πράγμα: Πως τώρα μπορούν να καταλάβουν (λίγο περισσότερο) τους Νορβηγούς που ζουν απομονωμένοι σε αυτό το σημείο με χιόνι και ελάχιστο φυσικό φως για μήνες ολόκληρους, πριν έρθει η εποχή που καθημερινά θα απολαμβάνουν το τοπίο!

Η κατασκήνωση που τους περίμενε στον οργανωμένο χώρο ήταν καλύτερη από μικρό ξενοδοχείο προσφέροντας όλα τις ανέσεις ενώ το βράδυ η οργάνωση είχε ετοιμάσει μία τεράστια φωτιά, δίπλα στον μπουφέ με το βραδινό. Μπύρες και μουσική από βιολιά, έκαναν την κατάσταση ονειρεμένη καθώς ο ήλιος είχε καρφιτσωθεί με πινέζα στο χαμηλότερο σημείο, του απίθανο ζωντανού καμβά που τους περιτριγύριζε!

Θα έλεγε κανείς πως αυτό ήταν το καλύτερο σημείο του ταξιδιού… καλύτερο και από το ίδιο το Nordkapp, αλλά η σημερινή μέρα που ξεκίνησε για την παρέα πριν από λίγο, θα τους φέρει στο Malangen όπου τους περιμένει νυκτερινή οδήγηση φωτισμένη από το Βόρειο Σέλας! Είναι το πιο κατάλληλο μέρος από αυτή την μεριά του κόσμου για να δει κανείς το επιβλητικό αυτό φυσικό φαινόμενο, και ο Γιώργος «τον ζηλεύουμε» Πυρπασόπουλος, θα έχει την ευκαιρία να το απολαύσει οδηγώντας στην σέλα της Africa Twin!

 

 

Από την επίσκεψη σε παγετώνα, παρέα με Kevin Benavides

 

 

Διαβάστε επίσης:

Εκκίνηση

Μέρα 1η

Μέρα 2η

Μέρα 3η

Μέρα 4η

 

 

Τα μοτο-ταξί στο Ναϊρόμπι αλλάζουν συνήθειες

Για την εμφάνιση αυτή φταίει Ολλανδός καλλιτέχνης
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

13/6/2018

Σε ολόκληρη την Αφρική, αλλά και πολλές χώρες της Ν. Ασίας και της Λατινικής Αμερικής, οπουδήποτε δηλαδή οι ανάγκες μετακίνησης αυξάνονται αντιστρόφως ανάλογα με το εισόδημα, κυριαρχούν τα moto-taxi. Ίσως η πιο πολυτελής πλευρά τους είναι η εικόνα που παρουσιάζουν στην Γαλλία, όπου Honda Goldwing περιμένουν να σε παραλάβουν από το αεροδρόμιο, για παράδειγμα, προσφέροντας κράνος με σκουφάκι μίας χρήσης, αδιάβροχα όταν χρειάζεται καθώς και μπόλικο χώρο για αποσκευές. Εδώ το ζητούμενο δεν είναι το χαμηλό κόστος, αλλά η ταχύτητα μετάβασης μέσα από τον μόνιμα μποτιλιαρισμένο αστικό ιστό του Παρισιού…

Στην Αφρική οι κατά κύριο λόγο εισαγόμενες από την Ινδία μοτοσυκλέτες που χρησιμοποιούν οι μοτο-ταξιτζήδες, προσφέρουν μία φθηνή λύση μετακίνησης την ώρα που οι δημόσιες συγκοινωνίες απέχουν έτη φωτός από την επάρκεια. Αποκαλούνται με διάφορα ονόματα, όμως σε ολόκληρη την ανατολική Αφρική έχει επικρατήσει το «Μπόντα Μπόντα» χωρίς κανείς να ξέρει πώς προέκυψε η ονομασία αυτή. Το πιθανότερο είναι να έχει βγει μεταφράζοντας τον μονοκύλινδρο ήχο…

Με τις περισσότερες αφρικανικές χώρες να επιτρέπουν την εισαγωγή ινδικών μοτοσυκλετών, όπως των Bajaj, χωρίς την επιβολή πρόσθετων δασμών και με την χρηματοδότηση για μοτοσυκλέτες να γίνεται για πρώτη φορά διαθέσιμη, οι μοτοσυκλετιστές στην Αφρική αυξάνονται με τεράστιο ρυθμό. Είναι χαρακτηριστικό πως σε ορισμένες χώρες μιλάμε για ποσοστά αυξήσεων στις πωλήσεις σε μία τάξη μεγαλύτερη του 12.000% μέσα σε μία πενταετία, καθώς από εκεί που πωλούνταν μερικές εκατοντάδες μοτοσυκλέτες, οι παραγγελίες ξεπέρασαν τα χιλιάδες μοντέλα.

Με αυτή την τρομακτική αύξηση νέων μοτοσυκλετιστών, είναι λογικό να ανθήσει και το επάγγελμα του μοτο-ταξιτζή που εξίσου γρήγορα άρχισε να πάσχει από κορεσμό. Οι πρώτοι ταξιτζήδες γνώρισαν την ευκαιρία της οικονομικής ανεξαρτησίας σε χώρες που κάτι τέτοιο είναι δύσκολο να συμβεί, κι έτσι σύντομα το αποτέλεσμα ήταν να υπάρχουν πολλοί περισσότεροι από όσους πρακτικά μπορούσε να σηκώσει η ζήτηση. Σε αυτό βοήθησε απόλυτα και η πλήρης απουσία νομικού πλαισίου και σχεδιασμού, που διέπει το σύνολο των χωρών που δραστηριοποιούνται οι  «Μπόντα Μπόντα». Για να καταπολεμήσουν την υπερπροσφορά, οι μοτο-ταξιτζήδες της Αφρικής άρχισαν να καστομάρουν τις μοτοσυκλέτες τους, ώστε να τραβήξουν τα βλέμματα, αποτελώντας ελκυστικότερη λύση για τον υποψήφιο πελάτη. «Και στην ζούγκλα το ίδιο κάνουν τα ζώα για να προσελκύσουν το θηλυκό ή το θήραμά τους. Υπάρχουν πουλιά που διακοσμούν τις φωλιές τους με κάθε χρωματιστό αντικείμενο που θα βρουν», είναι η εξήγηση που δίνει ένας από αυτούς για την πρακτική που ακολουθούν.

Μέχρι εδώ όμως τα πράγματα δεν είχαν γίνει τσίρκο. Τσίρκο θα γινόντουσαν μόνο όταν ένας Ολλανδός συγγραφέας – καλλιτέχνης, θα συνεργαζόταν με έναν σχεδιαστή μόδας από την Ουγκάντα, διαμορφώνοντας μερικούς μοτο-ταξιτζήδες σε πραγματικό θίασο, αλλάζοντας παράλληλα τις συνήθειες των μοτο-ταξί.

Ο Ολλανδός Hoek ονόμασε την καλλιτεχνική αυτή παρέμβαση «Παραφροσύνη Μπόντα Μπόντα» αν και η τρέλα ήταν μάλλον δική του. Έπεισε μερικούς μοτο-ταξιτζήδες πως μονάχα με το customάρισμα των μοτοσυκλετών δεν θα ξεχωρίσουν κι έπρεπε να κάνουν το ίδιο και για τους εαυτούς τους. Το αποτέλεσμα είναι αυτό που βλέπετε στις φωτογραφίες και έχει οδηγήσει τον Hoek σε δύο εκθέσεις φωτογραφίας, αν και τυπικά η ονομασία είναι λάθος. Κι αυτό γιατί παρόλο που στην ανατολική Αφρική ο όρος «Μπόντα Μπόντα», είναι ο πιο συνηθισμένος, συγκεκριμένα στο Ναϊρόμπι την πρωτεύουσα της Κένυας, τα μοτο-ταξί ονομάζονται «πίκι-πίκι». Είναι μία μικρή παρέμβαση βέβαια αυτή, μπροστά στην μόδα που ξεκίνησε ο Ολλανδός στο Ναϊρόμπι, την στιγμή που στην διπλανή Ουγκάντα, οι μοτο-ταξιτζήδες προσπαθούν να ξεχωρίσουν προσφέροντας στους πελάτες κράνη και ανακλαστικά γιλέκα… ενώ πλέον οργανώνονται μέσα από εφαρμογές κινητών που επίσης τα τελευταία χρόνια η χρήση τους έχει εκτοξευθεί

 

Πηγή έπνευσης του Ολλανδού μεταξύ άλλων είναι οι: Mad Max Driver, Machette, Vibze, Ghost Rider, Red Devil, Lion, The Rasta Driver αν και πολλοί στο Ναϊρόμπι δεν αναγνωρίζουν ορισμένες από τις προελεύσεις αυτές, αγνοώντας πχ, τον "Machette"