MotoGP - Πώς φτάσαμε στα 366,1 χ.α.ω τελικής ταχύτητας!

Από τον

Αλέξανδρο Λαμπράκη

4/1/2024

Το ιταλικό GP του 2023 στην πίστα του Mugello έφερε νέο ρεκόρ τελικής ταχύτητας, με τον εργοστασιακό αναβάτη της Red Bull KTM, Brad Binder, να σημειώνει στον αγώνα Sprint του Σαββάτου το εξωφρενικό νούμερο των 366,1 χ.α.ω., με τη μεγάλη κατηγορία να πλησιάζει ακόμα περισσότερο τον αριθμό 400 που έχουμε συνηθίσει περισσότερο στα dragster!

Η μεγάλη ευθεία εκκίνησης-τερματισμού των 1.141 μέτρων του Mugello, μας έχει συνηθίσει στις υψηλές τελικές. Εκεί είναι και το σημείο που συνήθως βλέπουμε να σπάει το ρεκόρ, και το 2023 δεν αποτέλεσε εξαίρεση. Τα 366,1 χλμ/ώρα που έγραψε ο Brad Binder θα θεωρούνταν απόλυτα εξωφρενικό νούμερο μέχρι πριν λίγα χρόνια, όμως η ραγδαία εξέλιξη και η πρόοδος της τεχνολογίας στην υψηλότερη μορφή του μηχανοκίνητου αθλητισμού με μοτοσυκλέτα το κατέστησε εφικτό. Αξίζει να σημειωθεί για τους φίλους της αυστριακής εταιρείας πως η επιτυχία αυτή του Binder ήταν η δεύτερη φορά που η εργοστασιακή ομάδα της KTM σημείωσε την υψηλότερη τελική στη μεγάλη κατηγορία των MotoGP.

MotoGP – Πώς φτάσαμε στα 366,1 χ.α.ω τελικής ταχύτητας!

Μία ακόμα πίστα που ωθεί τα πρωτότυπα των MotoGP στο όριο περιστροφής των κινητήρων είναι αυτή στην Doha του Κατάρ, ωστόσο τον Νοέμβριο του 2023, όπου η Losail αποτέλεσε τον προτελευταίο γύρω του πρωταθλήματος, δεν είδαμε να σπάει εκεί το φράγμα των 360 χ.α.ω. Ένας από τους παράγοντες που οδήγησαν σε αυτό ήταν το γεγονός ότι η ευθεία εκκίνησης-τερματισμού ήταν για το 2023 διαφορετική, μικρότερη κατά 30 μέτρα σε σύγκριση με τις προηγούμενες χρονιές. Εκεί, η Ducati ήταν αυτή που σημείωσε την υψηλότερη τελική με τους Enea Bastianini, Marco Bezzecchi και Zohan Zarco να γράφουν 356,4 χ.α.ω.

Μπορεί η σεζόν του 2023 να είχε μία νέα προσθήκη στο καλεντάρι της, αυτή της Buddh International Circuit, κοντά στο Δελχί της Ινδίας, ωστόσο παρά την μεγάλη πίσω ευθεία των 1.006 μέτρων δεν καταφέραμε να δούμε να σπάει το φράγμα των 360 χ.α.ω. Αν και σαν πίστα χαρακτηρίζεται από ροή που βοηθάει στην επίτευξη υψηλής ταχύτητας, ο Aleix Espargaro με την RS-GP ήταν αυτός που έφτασε τα 356,4 χιλιόμετρα στον αγώνα Sprint. Από την άλλη βέβαια, μιλάμε για μία άγνωστη πίστα για τους αγωνιζόμενους, κάτι που σημαίνει ότι το ρεκόρ αυτό μπορεί να καταρριφθεί στα επόμενα χρόνια, μέχρι και το 2027 όταν τα MotoGP θα υποδεχτούν τους κινητήρες των 850 κυβικών.

Η υψηλή τελική είναι σημαντικό κομμάτι στα MotoGP, καθώς σου δίνει τη δυνατότητα να εκμεταλλευτείς στο μέγιστο το slipstreaming και κάνει πιο εύκολες τις προσπεράσεις στο τέλος της ευθείας. Αυτό, το επιβεβαίωσε και ο Αυστραλός, ο οποίος δήλωσε χαρακτηριστικά ότι η μοτοσυκλέτα του είναι “πύραυλος”, δίνοντας τα εύσημα στην ομάδα του. Ο χαρακτηρισμός “πύραυλος”, δεν είναι καθόλου άσχετος, αν κανείς σκεφτεί ότι τα συμβατικά επιβατικά αεροσκάφη φτάνουν τα 240-285 χ.α.ω. προτού απογειωθούν, με τα ελαφριά μονοκινητήρια να χρειάζονται ακόμα λιγότερα χιλιόμετρα γι’ αυτό.

Πάμε να δούμε την εξέλιξη όσον αφορά την τελική ταχύτητα από την απαρχή της τετράχρονης κατηγορίας MotoGP:

Κοιτάζοντας την ιστορία, πίσω στο 2002, την πρώτη χρονιά της τετράχρονης εποχής, ο Tohru Ukawa με Honda σημείωσε "μόλις" 324,5 χ.α.ω. Το 2003 το ρεκόρ αυτό έσπασε η Ducati του Loris Capirossi, πετυχαίνοντας τελική 332,4 χ.α.ω, για να επιστρέψει στη Honda και τον Alex Barros το 2004 με 343 χ.α.ω. Οι παραπάνω μετρήσεις έλαβαν χώρα στην πίστα του Mugello.

Χρειάστηκαν δύο ακόμη χρόνια, μέχρι να φτάσουμε στη Shanghai το 2006, όπου ο Makoto Tamada με Honda θα αφήσει το σημάδι του γράφοντας 343,7 χ.α.ω τελικής στα προκριματικά. Η χρονιά αυτή ήταν και η τελευταία που βλέπαμε τον κινητήρα των 990 κυβικών, καθώς το 2007 τα MotoGP “έπεσαν” στα 800 κυβικά.

Αυτό μπορεί να καθυστέρησε λίγο το να δούμε υψηλότερη τελική ταχύτητα, όμως δεν το απέτρεψε. Ο αναβάτης της Honda, Dani Pedrosa, το 2009 θα γράψει νέο ρεκόρ στο Mugello με 349,3 χ.α.ω., που θα καταφέρει να κρατήσει για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα. Το 2012 τα MotoGP ανεβαίνουν στα 1.000 κυβικά, όμως μέχρι το 2014 δεν θα δούμε να αλλάζει χέρια ο τίτλος της υψηλότερης τελικής. Αυτή είναι η χρονιά που ο Andrea Iannone καβάλα σε Ducati έγραψε 349,6 χ.α.ω., πλησιάζοντας έτσι πολύ κοντά στο φράγμα των 350 χ.α.ω.

Τελικά, αυτό θα σπάσει ένα χρόνο αργότερα, το 2015, από τον 8 φορές -πλέον- Παγκόσμιο Πρωταθλητή, Marc Marquez και την ομάδα της Honda, στην Doha του Κατάρ. Δεν θα κρατήσει πολύ, όμως, καθώς την ίδια χρονιά στο Mugello, ο Iannone θα πάρει πίσω τον τίτλο, με το ρεκόρ των 354,9 χ.α.ω.

H Ducati θα συνεχίσει να διατηρεί τον τίτλο με τον Andrea Dovizioso να σημειώνει στο ιταλικό GP 356,5 χ.α.ω. το 2018, ενώ το 2019 θα σταματήσει "τη βελόνα" στα 356,7 χ.α.ω. Να σημειώσουμε ότι εκείνη την εποχή αρχίζουν να κάνουν την εμφάνισή τους και τα αεροδυναμικά βοηθήματα στο μπροστά τμήμα του φαίρινγκ των μοτοσυκλετών.

Προχωράμε 2 χρόνια για να βρεθούμε στο 2021, με τα “φτερά” στα φαίρινγκ να έχουν μπει για τα καλά στην ζωή μας. Εκείνη την χρονιά, ο Johann Zarco πάνω στην Pramac Ducati θα περάσει την “παγίδα ταχύτητας” με 362,4 χ.α.ω. Λίγους γύρους μετά, στο Mugello, ο εργοστασιακός αναβάτης της KTM, Brad Binder θα ισοφαρίσει τον Γάλλο.

Το ιταλικό GP θα έρθει ξανά στο προσκήνιο το 2022, με τον Jorge Martin της Pramac Ducati, να ανεβάζει τον πήχη στα 363,6 χ.α.ω, αξιοποιώντας το slipstreaming στη μεγάλη ευθεία εκκίνησης-τερματισμού των 1.141 μέτρων. Ο ίδιος είχε δηλώσει μετά τον αγώνα ότι ο δυνατός αέρας στην είσοδο της πρώτης στροφής ήταν αυξητικός παράγοντας του κινδύνου που αντιμετώπιζαν οι αναβάτες σε αυτά τα χιλιόμετρα.

Το 2023 ο Brad Binder (KTM) επέστρεψε στην κορυφή της λίστας με την υψηλότερη τελική, σπάζοντας κάθε προηγούμενο ρεκόρ με 366,1 χ.α.ω. Μαζί του, το ρεκόρ του Martin έσπασε και ο εργοστασιακός αναβάτης της Ducati, Enea Bastianini με 364,8 χ.α.ω., ενώ κατά τη διάρκεια του ιταλικού GP, 12 συνολικά αναβάτες κατάφεραν να σπάσουν το φράγμα των 360 χ.α.ω. Απίστευτες ταχύτητες που αναδεικνύουν την πρόοδο, την εξέλιξη και το επίπεδο που βρίσκονται σήμερα τα MotoGP.

Όπως δήλωσε και ο Jack Miller, σε αυτό το παιχνίδι της εξέλιξης δεν υπάρχει όριο. Αυτό είναι σίγουρο, καθώς κάθε χρόνο βλέπουμε και κάτι καινούργιο. Αρκεί απλά να σκεφτούμε πόσο απίθανα έμοιαζαν κάποτε τα 300 χ.α.ω. Όταν σπάσαμε το φράγμα αυτό, βάλαμε νέο στόχο, φτάνοντας τα 360 χ.α.ω. Η διαφορά από εκεί στα 370 δεν δείχνει μεγάλη, και τα 400 πλησιάζουν ολοένα και περισσότερο…

Είναι σαφές ότι τα αεροδυναμικά βοηθήματα έχουν συντελέσει κομβικό ρόλο στην επίτευξη τόσο υψηλών ταχυτήτων. Μπορεί ναι μεν να επηρεάζουν ελαφρώς την ροή του αέρα, όταν μιλάμε για τελική ταχύτητα, όμως με τις ιπποδυνάμεις των σύγχρονων πρωτότυπων των MotoGP, η κάθετη δύναμη που προσφέρει είναι πολύ μεγαλύτερη, αντισταθμίζοντας το αμελητέο μειονέκτημα. Αν δεν ήταν τόσο αποτελεσματικά, τότε δεν θα τα είχαν υιοθετήσει όλοι οι κατασκευαστές. Άσχετα αν αρέσουν ή όχι, μιλάμε για μία τεχνολογία που έφερε αποτελέσματα και αυτό σημαίνει ότι ήρθε για να μείνει. Δεν γνωρίζουμε τι θα γίνει από το 2027 και μετά, όπου οι κινητήρες θα χάσουν 150 κυβικά, ενώ ταυτόχρονα τα καύσιμα θα γίνουν 100% συνθετικά. Ίσως να αργήσουμε να δούμε τέτοια νούμερα ξανά. Ίσως πάλι να μην ξαναδούμε, μέχρι κάτι άλλο να αλλάξει. Όπως και να ‘χει όμως, οι τελικές αυτές έχουν γραφτεί στην ιστορία και η μείωση του κυβισμού και τα συνθετικά καύσιμα, το μόνο που μπορεί να σημαίνουν είναι ακόμα μεγαλύτερος χώρος για εξέλιξη, την οποία στο τέλος θα την δούμε εμείς στις μοτοσυκλέτες που χρησιμοποιούμε καθημερινά στον δρόμο.

Ακολουθούν οι 10 υψηλότερες τελικές στην ιστορία των MotoGP:

1. Brad Binder (KTM): 366.1 km/h – Sprint, Mugello 2023
2. Enea Bastianini (Ducati): 364.8 km/h – Sprint, Mugello 2023
3. Jorge Martin (Ducati): 363.6 km /h – Race, Mugello 2022
4. Maverick Viñales (Aprilia): 363.6 km/h – Sprint, Mugello 2023
5. Fabio Di Giannantonio (Ducati): 363.6 km/h – Race, Mugello 2023
6. Johann Zarco (Ducati): 362.4 km/h - FP4, Doha 2021
7. Brad Binder (KTM): 362.4 km/h - FP3, Mugello 2021
8. Jack Miller (KTM): 362.4 km/h - Sprint, Mugello 2023
9. Johann Zarco (Ducati): 362.4 km/h – Sprint, Mugello 2023
10. Michele Pirro (Ducati): 361.2 km/h – Sprint, Mugello 2023

Ετικέτες

motogp

ταχύτητα

https://bit.ly/MOTO_EICMA2025

Από τον

Αλέξανδρο Λαμπράκη

26/1/2024

Στην ιστορία των MotoGP, 126 αναβάτες έχουν δει το όνομά τους να γράφεται στον τίτλο, με τους 56 να τα καταφέρνουν περισσότερες από μία φορές. Με αφορμή τη συμπλήρωση 75 χρόνων ύπαρξης του θεσμού, κάνουμε μία αναδρομή βλέποντας τα σπουδαιότερα ονόματα που άφησαν το δικό τους στίγμα στο Πρωτάθλημα.

Ο αναβάτης με τους περισσότερους τίτλους στην καριέρα του, είναι ο γνωστός σε όλους μας Giacomo Agostini, ο οποίος έχει συνολικά 15 Πρωταθλήματα στο όνομά του. Τα 8 εξ αυτών ανήκουν στη μεγάλη κατηγορία, ενώ τα 7 στην κατηγορία των 350 κυβικών. Στη δεύτερη θέση έρχεται ο αείμνηστος Angel Nieto με 13 τίτλους, 7 στα 125 κυβικά και 6 στα 50 κυβικά. Στην τρίτη θέση, ισοβαθμούν τρεις αναβάτες, οι Carlo Ubbiali (6 στα 125 κυβικά και 3 στα 250), Mike Hailwood (4 στα 500, 2 στα 350 και 3 στα 250 κυβικά) και Valentino Rossi (7 σε 500GP και MotoGP, 1 στα 250 και 1 στα 125 κυβικά), με καθέναν από τους παραπάνω να έχει συνολικά 9 Πρωταθλήματα.

MotoGP – 126 Πρωταθλητές σε όλες τις κατηγορίες στα 75 χρόνια ιστορίας του θεσμού

Όπως έχουμε ήδη δει, ο μόνος αναβάτης που έχει φέτος την πιθανότητα να ενταχθεί σε αυτό το κλειστό κλαμπ αναβατών είναι ο Marc Marquez (Gresini Racing MotoGP), ο οποίος έχει ήδη στην καριέρα του 6 τίτλους στη MotoGP κατηγορία, 1 στη Moto2 και 1 στα 125 κυβικά. Πίσω του έχει αφήσει ονόματα όπως αυτά των John Surtees (7 τίτλους συνολικά), Phil Reed (7), Geoff Duke (6) και Jim Redman (6). Οι Mick Doohan, Jorge Lorenzo και Anton Mang μοιράζονται από 5 Πρωταθλήματα σε όλες τις κατηγορίες. Ο Παγκόσμιος Πρωταθλητής MotoGP του 2023, Francesco Bagnaia (Ducati Lenovo Team) έχει μέχρι στιγμής 3 τίτλους, με τους 2 να έρχονται στη μεγάλη κατηγορία (2022, 2023) και έναν στην Moto2 (2018). Τον ίδιο αριθμό έχουν και οι Αμερικανοί Kenny Roberts, Wayne Rainey, Freddie Spencer, οι οποίοι έχουν επίσης κατακτήσει πάνω από μία φορές τον τίτλο στη μεγάλη κατηγορία.

Όσον αφορά το μεγαλύτερο ρεκόρ σερί Πρωταθλημάτων, βρίσκουμε και εδώ το όνομα του Giacomo Agostini, ο οποίος έχει κερδίσει 7 τίτλους στην σειρά στα 500 κυβικά από το 1966 μέχρι το 1972, ενώ τον ίδιο αριθμό έχει και στα 350 κυβικά από το 1968 μέχρι και το 1974. Ο λόγος που οι χρονολογίες συμπίπτουν μεταξύ τους, είναι γιατί την εποχή που αγωνιζόταν ο Ιταλός, επιτρεπόταν η ταυτόχρονη συμμετοχή σε πάνω από μία κατηγορίες, δίνοντάς του την ευκαιρία να πάρει δύο πρωταθλήματα, ή και παραπάνω, ανάλογα σε πόσες κατηγορίες συμμετείχε την ίδια χρονιά.

Περνάμε τώρα στους αναβάτες με τα περισσότερα πρωταθλήματα στη μεγάλη κατηγορία, όπου το όνομα που φιγουράρει στην πρώτη θέση δεν είναι άλλο από αυτό του Giacomo Agostini, με 8. Πίσω του ο επίσης Ιταλός, Valentino Rossi με 7, με την πρώτη τριάδα να κλείνει ο Marc Marquez με 6. Ο μόνος αναβάτης με 5 τίτλους στο όνομά του είναι ο Mick Doohan, ενώ από 4 μοιράζονται οι Mike Hailwood, John Surtees, Geoff Duke και Eddie Lawson. O τελευταίος μάλιστα, μαζί με ακόμα δύο Αμερικανούς, τους Wayne Rainey (3) και Kenny Roberts (3), έχουν κατακτήσει όλα τους τα Πρωταθλήματα στην κατηγορία των 500GP. Μαζί τους βρίσκεται και ο Αυστραλός Mick Doohan, με τους 5 Παγκόσμιους τίτλους να έρχονται πάνω στα δίχρονα θηρία των 500 κυβικών.

Ο Pecco Bagnaia είναι μόλις ο τρίτος αναβάτης, στην τετράχρονη εποχή των MotoGP που κατάφερε να υπερασπιστεί τον τίτλο του, κάνοντας το back-to-back την σεζόν του 2023. Ο πρώτος που έκανε κάτι αντίστοιχο στην μεγάλη κατηγορία ήταν ο Valentino Rossi, ο οποίος μετά τον παρθενικό του τίτλο το 2001 στα 500 κυβικά, συνέχισε από το 2002 μέχρι και το 2005 να προσθέτει Παγκόσμια Πρωταθλήματα, επαναλαμβάνοντας τον άθλο του τις σεζόν του 2008 και 2009. Ταυτόχρονα, το 2002 έγραψε το όνομά του ως ο πρώτος Παγκόσμιος Πρωταθλητής της τετράχρονης εποχής. Αμέσως επόμενος είναι ο Marc Marquez, ο οποίος τις σεζόν 2013 και 2014 κατέκτησε το Πρωτάθλημα MotoGP, ενώ το ίδιο έκανε από το 2016 μέχρι και το 2019. Όπως αναφέραμε και πιο πάνω ο Giacomo Agostini έχει 7 σερί τίτλους στην μεγάλη κατηγορία, κάτι που τον τοποθετεί στην πρώτη θέση, ως τον αναβάτη με το μεγαλύτερο νικηφόρο σερί στα 75 χρόνια ιστορίας της μεγάλης κατηγορίας.

Στην δεύτερη θέση της λίστας με τους αναβάτες με τους περισσότερους τίτλους στην σειρά βρίσκουμε δύο ονόματα. Ο Valentino Rossi από το 2001 μέχρι το 2005 και ο Mick Doohan από το 1994 ως και το 1998. Στην τέταρτη θέση βρίσκουμε τον Marc Marquez με 4 Παγκόσμια Πρωταθλήματα στην σειρά, από το 2016 μέχρι και το 2019, ενώ την πεντάδα κλείνει ο Mike Hailwood με 4 το 1962 με 1965.

Η ιστορία συνεχίζει να γράφεται, με το πρώτο τριήμερο δοκιμαστικό στην πίστα της Sepang στην Μαλαισία, στις 6-8 Φεβρουαρίου να σηματοδοτεί την εκκίνηση της νέας σελίδας που ανοίγει η σεζόν του 2024. Μία χρονιά, που ο πιο επιτυχημένος αναβάτης αυτή την στιγμή στο grid, ο Marc Marquez, ξεκινάει μία νέα περιπέτεια, με νέα χρώματα, νέα ομάδα και νέο κατασκευαστή, με στόχο τον τίτλο, που ταυτόχρονα του δίνει τη δυνατότητα να πετύχει νέα σπουδαία ρεκόρ και ορόσημα του MotoGP.

Ετικέτες

motogp

season 2024

https://bit.ly/MOTO_EICMA2025