Ben Spies – “Ο Toprak Razgatlioglu είναι σχεδόν στο ίδιο επίπεδο με τον Marquez”
Εγκώμιο του Αμερικάνου στον Τούρκο
Από τον
Αλέξανδρο Λαμπράκη
13/12/2023
Ο Αμερικανός πρώην αγωνιζόμενος σε WSBK και MotoGP, δήλωσε σε συνέντευξή του στο Gypsy Tales Podcast, ότι όσον αφορά το ταλέντο κατατάσσει τον Toprak στο ίδιο σχεδόν επίπεδο με τον Marquez, ενώ όπως πιστεύει ο ίδιος ο Τούρκος θα μπορούσε ήδη να έχει κάνει την μετάβαση στα MotoGP.
O Ben Spies είναι ένας άνθρωπος που γνωρίζει καλά τι σημαίνει αυτή η μετάβαση. Πλησιάζοντας τα 40 χρόνια ζωής, ο Αμερικανός ξεκίνησε την εμπλοκή του με τους αγώνες από την ηλικία των 8 ετών, ενώ το 2000 σε ηλικία 15 ετών υπέγραψε με την Suzuki ξεκινώντας την καριέρα του στο AMA και από το 2022 ανήκει στο Hall of Fame του θεσμού. Το 2009 μεταπήδησε στην μεγάλη κατηγορία των WSBK, όπου κατάφερε να σημειώσει 7 συνεχόμενες pole positions, σπάζοντας το προηγούμενο ρεκόρ των 6 που είχε θέσει ο επίσης Τεξανός, Doug Polen, το 1991. Το τέλος της σεζόν Πρωταθλητή στα WSBK στην πρώτη του χρονιά.
Η επιτυχία του αυτή τον έφερε το 2010 στα MotoGP, με την δορυφορική ομάδα της Yamaha, Tech3. Αν και σημείωσε κάποια σπουδαία αποτελέσματα, στα τέλη της σεζόν του 2013, χρονιά που αγωνιζόταν με Ducati, ανακοίνωσε ότι αποσύρεται από τα MotoGP λόγω των πολλών του τραυματισμών. Ένας ακόμα λόγος ήταν ότι όπως έχει αναφέρει πολλές φορές και ο ίδιος το οδηγικό του στυλ δεν ταίριαζε με τα πρωτότυπα των MotoGP.
Στην συνέντευξη που παραχώρησε στο Gypsy Tales Podcast (κανάλι στο YouTube που φιλοξενεί κατά κύριο λόγω συνεντεύξεις νυν και πρώην αγωνιζόμενων του μηχανοκίνητου αθλητισμού γενικότερα), ο Spies ανέφερε ότι μίλησε με τον Toprak μετά την δοκιμή του M1, με τον Πρωταθλητή WSBK του 2021 να παραδέχεται ότι μία μετάβαση θα ήταν δύσκολη. Μάλιστα, όπως είπε το ίδιο είχε συμβεί παλαιότερα και με τον πολυπρωταθλητή στα WSBK Jonathan Rea, ο οποίος προτίμησε να παραμείνει στα WSBK, όπου και μέχρι σήμερα έχει κερδίσει 6 Πρωταθλήματα, σερί.
Βασική αιτία που και οι δύο δυσκολεύτηκαν με τα πρωτότυπα των MotoGP, σύμφωνα με τον Αμερικανό είναι η ίδια που βρέθηκε και ο ίδιος αντιμέτωπος, ο διαφορετικό στυλ οδήγησης. Όπως είπε χαρακτηριστικά, ο Toprak βρίσκεται σχεδόν στο ίδιο επίπεδο με τον Marquez, όσον αφορά το ταλέντο, ενώ και ο Rea είχε τα φόντα να αγωνιστεί στα MotoGP. Και οι δύο όμως έπρεπε να αλλάξουν σε μεγάλο βαθμό το οδηγικό τους στυλ για να συμμετάσχουν στην κορωνίδα του αθλήματος. Αυτό δεν είναι παράλογο, καθώς μιλάμε για μοτοσυκλέτες με εντελώς διαφορετική συμπεριφορά. Από τη μία, αυτές που βλέπουμε στα WSBK βασίζονται σε εκδόσεις παραγωγής, οι οποίες αναπόφευκτα έχουν και κάποιους περιορισμούς σε δομικά μέρη της μοτοσυκλέτας. Από την άλλη, τα πρωτότυπα των MotoGP δεν έχουν κανένα περιορισμό, ενώ το στήσιμό τους είναι πολύ πιο “σκληρό” και “απόλυτο”. Αυτό από μόνο του σημαίνει ότι το φρενάρισμα, ο τρόπος που στρίβουν, η επιλογή της καλύτερης γραμμής, η στάση του σώματος, αλλά και το πώς θα αξιοποιήσεις την δύναμη στην έξοδο διαφέρουν σε μεγάλο βαθμό μεταξύ των δύο Πρωταθλημάτων.
O Spies συνέχισε λέγοντας ότι δεν του αρέσει πολύ η κατεύθυνση που έχουν πάρει πλέον οι αγώνες με τα αεροδυναμικά βοηθήματα, επειδή αυτά σε περιορίζουν στις προσπεράσεις με αποτέλεσμα να χάνεις βαθμούς, αν δεν έχεις μία καλή εκκίνηση. Παραδέχεται ότι η φετινή σεζόν είχε μερικούς πολύ θεαματικούς αγώνες, από τους 44 συνολικά, που ουσιαστικά είναι και αυτό που ζητούν οι θεατές. Το κόστος, όμως είναι το αυξημένο ρίσκο με περισσότερες πτώσεις και τραυματισμούς. Γι’ αυτό και θα ήθελε, όπως λέει, μερικές τεχνολογίες να φύγουν εντελώς από τους αγώνες.
Το 2022 ο Ben Spies εισήχθη στο AMA Motorcycle Hall of Fame, ενώ το 2024 επανέρχεται στην κατηγορία Supersport τους αμερικανικού Πρωταθλήματος ταχύτητας.
MotoGP - Πώς φτάσαμε στα 366,1 χ.α.ω τελικής ταχύτητας!
Το πιο πρόσφατο ρεκόρ καταγράφηκε στην ευθεία του Mugello από τον Binder, στον αγώνα Sprint
Από τον
Αλέξανδρο Λαμπράκη
4/1/2024
Το ιταλικό GP του 2023 στην πίστα του Mugello έφερε νέο ρεκόρ τελικής ταχύτητας, με τον εργοστασιακό αναβάτη της Red Bull KTM, Brad Binder, να σημειώνει στον αγώνα Sprint του Σαββάτου το εξωφρενικό νούμερο των 366,1 χ.α.ω., με τη μεγάλη κατηγορία να πλησιάζει ακόμα περισσότερο τον αριθμό 400 που έχουμε συνηθίσει περισσότερο στα dragster!
Η μεγάλη ευθεία εκκίνησης-τερματισμού των 1.141 μέτρων του Mugello, μας έχει συνηθίσει στις υψηλές τελικές. Εκεί είναι και το σημείο που συνήθως βλέπουμε να σπάει το ρεκόρ, και το 2023 δεν αποτέλεσε εξαίρεση. Τα 366,1 χλμ/ώρα που έγραψε ο Brad Binder θα θεωρούνταν απόλυτα εξωφρενικό νούμερο μέχρι πριν λίγα χρόνια, όμως η ραγδαία εξέλιξη και η πρόοδος της τεχνολογίας στην υψηλότερη μορφή του μηχανοκίνητου αθλητισμού με μοτοσυκλέτα το κατέστησε εφικτό. Αξίζει να σημειωθεί για τους φίλους της αυστριακής εταιρείας πως η επιτυχία αυτή του Binder ήταν η δεύτερη φορά που η εργοστασιακή ομάδα της KTM σημείωσε την υψηλότερη τελική στη μεγάλη κατηγορία των MotoGP.
Μία ακόμα πίστα που ωθεί τα πρωτότυπα των MotoGP στο όριο περιστροφής των κινητήρων είναι αυτή στην Doha του Κατάρ, ωστόσο τον Νοέμβριο του 2023, όπου η Losail αποτέλεσε τον προτελευταίο γύρω του πρωταθλήματος, δεν είδαμε να σπάει εκεί το φράγμα των 360 χ.α.ω. Ένας από τους παράγοντες που οδήγησαν σε αυτό ήταν το γεγονός ότι η ευθεία εκκίνησης-τερματισμού ήταν για το 2023 διαφορετική, μικρότερη κατά 30 μέτρα σε σύγκριση με τις προηγούμενες χρονιές. Εκεί, η Ducati ήταν αυτή που σημείωσε την υψηλότερη τελική με τους Enea Bastianini, Marco Bezzecchi και Zohan Zarco να γράφουν 356,4 χ.α.ω.
Μπορεί η σεζόν του 2023 να είχε μία νέα προσθήκη στο καλεντάρι της, αυτή της Buddh International Circuit, κοντά στο Δελχί της Ινδίας, ωστόσο παρά την μεγάλη πίσω ευθεία των 1.006 μέτρων δεν καταφέραμε να δούμε να σπάει το φράγμα των 360 χ.α.ω. Αν και σαν πίστα χαρακτηρίζεται από ροή που βοηθάει στην επίτευξη υψηλής ταχύτητας, ο Aleix Espargaro με την RS-GP ήταν αυτός που έφτασε τα 356,4 χιλιόμετρα στον αγώνα Sprint. Από την άλλη βέβαια, μιλάμε για μία άγνωστη πίστα για τους αγωνιζόμενους, κάτι που σημαίνει ότι το ρεκόρ αυτό μπορεί να καταρριφθεί στα επόμενα χρόνια, μέχρι και το 2027 όταν τα MotoGP θα υποδεχτούν τους κινητήρες των 850 κυβικών.
Η υψηλή τελική είναι σημαντικό κομμάτι στα MotoGP, καθώς σου δίνει τη δυνατότητα να εκμεταλλευτείς στο μέγιστο το slipstreaming και κάνει πιο εύκολες τις προσπεράσεις στο τέλος της ευθείας. Αυτό, το επιβεβαίωσε και ο Αυστραλός, ο οποίος δήλωσε χαρακτηριστικά ότι η μοτοσυκλέτα του είναι “πύραυλος”, δίνοντας τα εύσημα στην ομάδα του. Ο χαρακτηρισμός “πύραυλος”, δεν είναι καθόλου άσχετος, αν κανείς σκεφτεί ότι τα συμβατικά επιβατικά αεροσκάφη φτάνουν τα 240-285 χ.α.ω. προτού απογειωθούν, με τα ελαφριά μονοκινητήρια να χρειάζονται ακόμα λιγότερα χιλιόμετρα γι’ αυτό.
Πάμε να δούμε την εξέλιξη όσον αφορά την τελική ταχύτητα από την απαρχή της τετράχρονης κατηγορίας MotoGP:
Κοιτάζοντας την ιστορία, πίσω στο 2002, την πρώτη χρονιά της τετράχρονης εποχής, ο Tohru Ukawa με Honda σημείωσε "μόλις" 324,5 χ.α.ω. Το 2003 το ρεκόρ αυτό έσπασε η Ducati του Loris Capirossi, πετυχαίνοντας τελική 332,4 χ.α.ω, για να επιστρέψει στη Honda και τον Alex Barros το 2004 με 343 χ.α.ω. Οι παραπάνω μετρήσεις έλαβαν χώρα στην πίστα του Mugello.
Χρειάστηκαν δύο ακόμη χρόνια, μέχρι να φτάσουμε στη Shanghai το 2006, όπου ο Makoto Tamada με Honda θα αφήσει το σημάδι του γράφοντας 343,7 χ.α.ω τελικής στα προκριματικά. Η χρονιά αυτή ήταν και η τελευταία που βλέπαμε τον κινητήρα των 990 κυβικών, καθώς το 2007 τα MotoGP “έπεσαν” στα 800 κυβικά.
Αυτό μπορεί να καθυστέρησε λίγο το να δούμε υψηλότερη τελική ταχύτητα, όμως δεν το απέτρεψε. Ο αναβάτης της Honda, Dani Pedrosa, το 2009 θα γράψει νέο ρεκόρ στο Mugello με 349,3 χ.α.ω., που θα καταφέρει να κρατήσει για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα. Το 2012 τα MotoGP ανεβαίνουν στα 1.000 κυβικά, όμως μέχρι το 2014 δεν θα δούμε να αλλάζει χέρια ο τίτλος της υψηλότερης τελικής. Αυτή είναι η χρονιά που ο Andrea Iannone καβάλα σε Ducati έγραψε 349,6 χ.α.ω., πλησιάζοντας έτσι πολύ κοντά στο φράγμα των 350 χ.α.ω.
Τελικά, αυτό θα σπάσει ένα χρόνο αργότερα, το 2015, από τον 8 φορές -πλέον- Παγκόσμιο Πρωταθλητή, Marc Marquez και την ομάδα της Honda, στην Doha του Κατάρ. Δεν θα κρατήσει πολύ, όμως, καθώς την ίδια χρονιά στο Mugello, ο Iannone θα πάρει πίσω τον τίτλο, με το ρεκόρ των 354,9 χ.α.ω.
H Ducati θα συνεχίσει να διατηρεί τον τίτλο με τον Andrea Dovizioso να σημειώνει στο ιταλικό GP 356,5 χ.α.ω. το 2018, ενώ το 2019 θα σταματήσει "τη βελόνα" στα 356,7 χ.α.ω. Να σημειώσουμε ότι εκείνη την εποχή αρχίζουν να κάνουν την εμφάνισή τους και τα αεροδυναμικά βοηθήματα στο μπροστά τμήμα του φαίρινγκ των μοτοσυκλετών.
Προχωράμε 2 χρόνια για να βρεθούμε στο 2021, με τα “φτερά” στα φαίρινγκ να έχουν μπει για τα καλά στην ζωή μας. Εκείνη την χρονιά, ο Johann Zarco πάνω στην Pramac Ducati θα περάσει την “παγίδα ταχύτητας” με 362,4 χ.α.ω. Λίγους γύρους μετά, στο Mugello, ο εργοστασιακός αναβάτης της KTM, Brad Binder θα ισοφαρίσει τον Γάλλο.
Το ιταλικό GP θα έρθει ξανά στο προσκήνιο το 2022, με τον Jorge Martin της Pramac Ducati, να ανεβάζει τον πήχη στα 363,6 χ.α.ω, αξιοποιώντας το slipstreaming στη μεγάλη ευθεία εκκίνησης-τερματισμού των 1.141 μέτρων. Ο ίδιος είχε δηλώσει μετά τον αγώνα ότι ο δυνατός αέρας στην είσοδο της πρώτης στροφής ήταν αυξητικός παράγοντας του κινδύνου που αντιμετώπιζαν οι αναβάτες σε αυτά τα χιλιόμετρα.
Το 2023 ο Brad Binder (KTM) επέστρεψε στην κορυφή της λίστας με την υψηλότερη τελική, σπάζοντας κάθε προηγούμενο ρεκόρ με 366,1 χ.α.ω. Μαζί του, το ρεκόρ του Martin έσπασε και ο εργοστασιακός αναβάτης της Ducati, Enea Bastianini με 364,8 χ.α.ω., ενώ κατά τη διάρκεια του ιταλικού GP, 12 συνολικά αναβάτες κατάφεραν να σπάσουν το φράγμα των 360 χ.α.ω. Απίστευτες ταχύτητες που αναδεικνύουν την πρόοδο, την εξέλιξη και το επίπεδο που βρίσκονται σήμερα τα MotoGP.
Όπως δήλωσε και ο Jack Miller, σε αυτό το παιχνίδι της εξέλιξης δεν υπάρχει όριο. Αυτό είναι σίγουρο, καθώς κάθε χρόνο βλέπουμε και κάτι καινούργιο. Αρκεί απλά να σκεφτούμε πόσο απίθανα έμοιαζαν κάποτε τα 300 χ.α.ω. Όταν σπάσαμε το φράγμα αυτό, βάλαμε νέο στόχο, φτάνοντας τα 360 χ.α.ω. Η διαφορά από εκεί στα 370 δεν δείχνει μεγάλη, και τα 400 πλησιάζουν ολοένα και περισσότερο…
Είναι σαφές ότι τα αεροδυναμικά βοηθήματα έχουν συντελέσει κομβικό ρόλο στην επίτευξη τόσο υψηλών ταχυτήτων. Μπορεί ναι μεν να επηρεάζουν ελαφρώς την ροή του αέρα, όταν μιλάμε για τελική ταχύτητα, όμως με τις ιπποδυνάμεις των σύγχρονων πρωτότυπων των MotoGP, η κάθετη δύναμη που προσφέρει είναι πολύ μεγαλύτερη, αντισταθμίζοντας το αμελητέο μειονέκτημα. Αν δεν ήταν τόσο αποτελεσματικά, τότε δεν θα τα είχαν υιοθετήσει όλοι οι κατασκευαστές. Άσχετα αν αρέσουν ή όχι, μιλάμε για μία τεχνολογία που έφερε αποτελέσματα και αυτό σημαίνει ότι ήρθε για να μείνει. Δεν γνωρίζουμε τι θα γίνει από το 2027 και μετά, όπου οι κινητήρες θα χάσουν 150 κυβικά, ενώ ταυτόχρονα τα καύσιμα θα γίνουν 100% συνθετικά. Ίσως να αργήσουμε να δούμε τέτοια νούμερα ξανά. Ίσως πάλι να μην ξαναδούμε, μέχρι κάτι άλλο να αλλάξει. Όπως και να ‘χει όμως, οι τελικές αυτές έχουν γραφτεί στην ιστορία και η μείωση του κυβισμού και τα συνθετικά καύσιμα, το μόνο που μπορεί να σημαίνουν είναι ακόμα μεγαλύτερος χώρος για εξέλιξη, την οποία στο τέλος θα την δούμε εμείς στις μοτοσυκλέτες που χρησιμοποιούμε καθημερινά στον δρόμο.
Ακολουθούν οι 10 υψηλότερες τελικές στην ιστορία των MotoGP:
1. Brad Binder (KTM): 366.1 km/h – Sprint, Mugello 2023
2. Enea Bastianini (Ducati): 364.8 km/h – Sprint, Mugello 2023
3. Jorge Martin (Ducati): 363.6 km /h – Race, Mugello 2022
4. Maverick Viñales (Aprilia): 363.6 km/h – Sprint, Mugello 2023
5. Fabio Di Giannantonio (Ducati): 363.6 km/h – Race, Mugello 2023
6. Johann Zarco (Ducati): 362.4 km/h - FP4, Doha 2021
7. Brad Binder (KTM): 362.4 km/h - FP3, Mugello 2021
8. Jack Miller (KTM): 362.4 km/h - Sprint, Mugello 2023
9. Johann Zarco (Ducati): 362.4 km/h – Sprint, Mugello 2023
10. Michele Pirro (Ducati): 361.2 km/h – Sprint, Mugello 2023
