Οδηγούμε Yamaha Niken 900: Τρικύλινδρο & τρίροδο - Πρώτη διεθνής παρουσίαση στην Αυστρία [video]

Η οδήγηση… έναν τροχό παρακάτω!
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

28/5/2018

Το Yamaha NIKEN είναι επιτέλους εδώ, και η στιγμή που περιμέναμε από το ’15 έφτασε: Το οδηγήσαμε στην Αυστρία! Γιατί στην Αυστρία; Γιατί εκεί είναι ο παράδεισος του σκί.. θα τα βάλουμε αμέσως όλα σε μία σειρά που θα έχουν απόλυτο νόημα, όμως πιο πριν ας δούμε γιατί το περιμένουμε με αγωνία. Ήταν το 2015 που εσείς, οι αναγνώστες του MOTO, μαθαίνατε με βεβαιότητα πως το NIKEN θα είναι μαζί μας σε τρία χρόνια, με τα υπόλοιπα site να αναπαράγουν την είδηση μετά από λίγο ή να την ξαναθυμούνται στο μεσοδιάστημα ως κάτι νέο. Είμασταν στο Τόκυο συζητώντας με τους ανθρώπους που το σχεδίασαν - και βλέποντας τον τρόπο που μιλούσαν για αυτό, μας ανέβασαν την προσμονή στα ύψη, προσπαθώντας να κρατηθούμε περιμένοντας για τρία χρόνια μέχρι να έρθει αυτή ακριβώς η στιγμή: Να το οδηγήσουμε!

Η Yamaha έχει επενδύσει πολύ στους τρεις και τέσσερις τροχούς, δίνοντάς μας πρωτότυπα που μοιάζουν εξαιρετικά ενδιαφέροντα με όσα υπόσχονται. Θυμάστε το Tesseract το 2007; Την μοτοσυκλέτα με τέσσερις τροχούς που ντριφτάριζε στο χώμα, στο βρεγμένο, παντού;

Το 2014 μας έδειξε το 01GEN και ήταν η στιγμή που αρχίσαμε να βλέπουμε την προοπτική μιας μοτοσυκλέτας παραγωγής. Πράγματι ένα χρόνο μετά είδαμε το NIKEN ζωντανά, από τους πρώτους στον κόσμο, κι από τότε έχει ελάχιστα αλλάξει μέχρι σήμερα. Η Yamaha το ετοιμάζει πολλά χρόνια και έχει ένα συγκεκριμένο λόγο που το έφτιαξε: Να χαίρεσαι τις στροφές σε υπερθετικό βαθμό, χωρίς να ψάχνεις τις ιδανικές συνθήκες του δρόμου! Από όλους τους λαούς της Ευρώπης, εμείς οι Έλληνες μπορούμε ίσως να αξιολογήσουμε καλύτερα την σημασία των ιδανικών συνθηκών. Για να ξύσεις γόνατο ή μαρσπιέ στην Ελλάδα θα πρέπει να βρεις ένα ελάχιστο ποσοστό πρόσφυσης το οποίο είναι δυσεύρετο στο.. σαπούνι που έχουμε μάθει να αποκαλούμε δρόμο. Τα ελαστικά δρόμου για τις on-off μοτοσυκλέτες και τις street που ακολουθούν την ίδια φιλοσοφία, κατασκευάζονται με πρακτικό όριο τις 45ο μοίρες κλίσης, φτάνουν άνετα τις 48ο ή τις 50ο και αρχίζουν να μπαίνουν στο λεγόμενο «μαθηματικό» όριο, αυτό δηλαδή που επαληθεύεται μονάχα σε προσομοιωτή και δεν ξεπερνά τις 55ο με 58ο κλίσης. Αυτό ισχύει σε γενικές γραμμές για όλα τα ελαστικά αυτής της κατηγορίας. Συνήθως οι μοτοσυκλέτες τις ευρύτερης κατηγορίας του ΜΤ-09 Tracer βλέπουν έως και 45ο κλίσης σε δημόσιους δρόμους, πράγμα λίγο πιο σπάνιο στην Ελλάδα εξαιτίας της προσφερόμενης πρόσφυσης. Το NIKEN ήρθε για να δώσει αυτή την κλίση παντού και πάντα και μαζί της να προσφέρει έναν νέο τρόπο να μπαίνεις στις στροφές, έναν τρόπο που τον έβλεπες υπό συνθήκες και τώρα μπορείς να τον ζεις καθημερινά!

δείτε ένα teser από την video-παρουσίαση που θα ακολουθήσει:

 

Το έχουμε ξανά πει: Επειδή η Yamaha δεν συστήνει το NIKEN με την προοπτική «ξεχάστε τους δύο τροχούς, από εδώ και πέρα να έχετε τρεις», δεν υπάρχει κανένας λόγος να το βλέπουμε επιφυλακτικά ή να κάνουμε δυσοίωνες προβλέψεις για το μέλλον των δύο τροχών. Ιδιαίτερα χωρίς να το οδηγήσουμε! Με την χαρά της εξερεύνησης λοιπόν, βαλθήκαμε να δούμε τα όριά του, και η ανταμοιβή ήταν μεγάλη!

Εδώ τώρα παρουσιάζεται ένα πρόβλημα, πάλι συγκεκριμένο για την Ελλάδα. Ένα μεγάλο μέρος των ξένων δημοσιογράφων δεν μπήκε στην διαδικασία να οδηγήσει γρήγορα το NIKEN, δεν έστριψε μαζί του, δεν το πίεσε στις στροφές, καταλήγοντας να μας λένε διαφορετικά πράγματα από αυτά που βλέπαμε εμείς. Είναι μικρής σημασίας αυτό, επειδή όμως οι μεταφράσεις τους θα αρχίσουν σε λίγες μέρες να κάνουν την εμφάνιση σε διάφορα site, συστήνουμε την προσοχή σε όσα θα διαβάσετε. Κι αν οι μεταφράσεις έχουν ονοματεπώνυμο, τότε είναι εύκολο να διακρίνεις την περίπτωση - αν πάλι όχι, τότε απλά χρειάζεται προσοχή από πού ενημερώνεσαι. Έτσι λοιπόν αν δείτε φωτογραφίες του NIKEN χωρίς μεγάλη κλίση, με αναβάτες που φορούν κράνη jet σαν να οδηγούν το Tricity, το σκούτερ της Yamaha με τους τρεις τροχούς, τότε προσπεράστε γιατί η περιγραφή έχει στηριχθεί σε λάθος αντιμετώπιση.

Όπως όταν οδηγήσαμε το πρώτο cornering ABS του κόσμου, ή τις πρώτες ημι-ενεργητικές αναρτήσεις έτσι και με το NIKEN χρειάζεται να πάρεις την απόφαση να το πιστέψεις και να δεις τα όριά του. Το αν επίσης κάνει σούζες ή όχι, όπως είναι δημοφιλής ερώτηση των Αμερικανών, είναι μακριά από το νόημα: Με αναβάτη 80 κιλών, το NIKEN έχει κατανομή βάρους 50-50 σε κάθε άξονα, φυσικά λοιπόν και κάνει σούζες και μάλιστα πιο σίγουρα και εύκολα εξαιτίας του μεταξονίου, δεν είναι τόσο βαρύ εμπρός όπως ίσως το φαντάζεται κανείς στις φωτογραφίες: Το θέμα είναι πώς στρίβει, και ναι στρίβει υπέροχα!

Η Yamaha μπήκε στην διαδικασία να μας ταξιδέψει στην Αυστρία ζητώντας εκτός από εξοπλισμό μοτοσυκλέτας, να έχουμε μαζί και εξοπλισμό σκι, όπως φαίνεται και στο video. Κι αυτό είναι κάτι που συμβαίνει πρώτη φορά…. Πώς λοιπόν συνδέεται το σκι με το NIKEN;

Καταρχήν να σας θυμίσουμε πως NIKEN σημαίνει στα Ιαπωνικά τα δύο ξίφη, και όπως με κάθε Ιαπωνική λέξη, πίσω της κρύβεται μία ολόκληρη πρόταση και ένα μεγάλο νόημα, που όμως δεν έχει να κάνει σε τίποτα με το σκι. Άλλο το όνομα, άλλο η χάρη: Το σκι και συγκεκριμένα το “carving” είναι η επιτομή της στροφής, απαιτεί μία φυσικότητα και σε ανταμείβει με τεράστια ικανοποίηση. Όσο πιο σφιγμένος είσαι, τόσο χειρότερη η εμπειρία και αυτό ακριβώς θέλει να φέρει το NIKEN στην καθημερινότητά σου.

Εδώ είναι το μυστικό: Η πολύ γενική διαδικασία για την στροφή είναι να φρενάρεις, να ξεκινήσεις να πλαγιάζεις αφήνοντας σταδιακά τα φρένα, να πλαγιάσεις περισσότερο και να επιταχύνεις στην έξοδο. Το NIKEN αλλάζει όλα τα όρια και σε προκαλεί να βουτήξεις στην στροφή με περισσότερα χιλιόμετρα από αυτό που θα έκανες, και ταυτόχρονα με μεγαλύτερη φυσικότητα. Ακριβώς όπως συμβαίνει στο “Carving”. Στο MOTO έχουμε τους κατάλληλους ανθρώπους για κάθε δουλειά, κι έχουμε και ειδικούς στο Carvning: Οπότε ο Χρήστος Πατεράκης πέρασε μερικές όμορφες ώρες με τον παγκόσμιο πρωταθλητή Giorgio Rocca και τον αρχι-εκπαιδευτή της Salomon, Simon Lamberti, κάνοντας σκι στα βουνά της Αυστρίας!

Από την φυσικότητα που απαιτεί μία κατάβαση με τα σκι, στην φυσικότητα που φέρνει το NIKEN στις στροφές ανεξάρτητα από τις συνθήκες του δρόμου:

Η επέμβαση του τρίτου τροχού

του Χρήστου Πατεράκη

Εδώ και ώρα όλα μου τα ένστικτα επιβίωσης ουρλιάζουν να κλείσω το γκάζι και να μην στρίψω με φόρα και κλίση 45+ μοιρών στη γλιστερή φουρκέτα που ακολουθεί. Όμως επιμένω λίγο ακόμα και ακριβώς την στιγμή που δεν έχω άλλα αποθέματα ηρωισμού, ο τρίτος τροχός επεμβαίνει..    

Είχα χρόνια να νιώσω έτσι. Να κατέβω από τη σέλα μιας μοτοσυκλέτας και το μυαλό μου να μην μπορεί να συλλάβει αυτό που συνέβη.. Μια μοναδική οδηγική εμπειρία η οποία δεν μετρήθηκε με επιδόσεις και γκάζια, αλλά με την πρωτόγνωρη αίσθηση της κύλισης των τριών τροχών σε μια μεγάλη μοτοσυκλέτα. Μετά από 300 χιλιόμετρα πάνω κάτω στα βουνά της Αυστρίας δεν νιώθω την ανάγκη να πάω να ξεκουραστώ. Ξεπατώθηκα από τα ανέβα κατέβα, αλλά κάθομαι σε ένα τσιμεντένιο “μπεντένι” μπροστά στο ξενοδοχείο και με την φόρμα ακόμα φορεμένη και κουμπωμένη μέχρι πάνω, προσπαθώ να φέρω ξανά στη μνήμη μου αυτά που μόλις είχαν συμβεί. Αν με έβλεπε κάποιος θα νόμιζε ότι μόλις τη γλίτωσα από ένα βέβαιο χαροπάλεμα, όμως είναι ακριβώς το αντίθετο: Βρίσκομαι ακόμα σε αυτές τις γλιστερές φουρκέτες που πριν λίγο έστριψα, με το γόνατο να σέρνεται κάτω και το μαρσπιέ να χαράζει την άσφαλτο…

Προσωπικά δεν σας κρύβω ότι στην πρώτη εικόνα του Niken υπήρξε κάτι μεταξύ χλευασμού και δυσπιστίας..Μάλιστα με δυσκολία έπεισα τον εαυτό μου να πακετάρει στις αποσκευές μου μια δερμάτινη ολόσωμη αγωνιστική φόρμα και όχι τις γεροντέ κορντούρες που πάνε πακέτο με τις τουριστάδικες μπότες, αφού στο μυαλό μου τα είχα λίγο διαφορετικά τα πράγματα. Ήμουν έτοιμος μεν να στρίψω με τις 45 μοίρες κλίσης που υποσχόταν η Yamaha με το νέο τροποποιημένο Tracer 900, αλλά δεν είχα την παραμικρή ιδέα πως θα κυλούσαν όλα αυτά με την προσθήκη ενός τροχού ακόμα..

Άλλη τόση και ίσως μεγαλύτερη δυσκολία ήθελε να πείσω και τον εαυτό μου να “ρίξει” με φόρα στο εσωτερικό μιας γλιστερής στροφής, ένα “τρίκυκλο” που δεν ξέρω τι κάνει, πως το κάνει και αν “κάνει” κάτι, δεν έχω την παραμικρή ιδέα πως θα σωθώ και δεν θα αρχίσω να σέρνομαι με τη πλάτη στην παγωμένη Αυστριακή άσφαλτο. Από την μια μεριά του εγκεφάλου ακούω τα λόγια των τεχνικών της Yamaha που μας εξηγούσαν στην παρουσίαση το πώς η μοτοσυκλέτα στρίβει με 45 μοίρες κλίση χωρίς να έχεις τον φόβο της πτώσης, ενώ από την άλλη έχω όλα μου τα ένστικτα να εκλιπαρούν να κλείσω το γκάζι και να στρίψω σαν “κότα” στην γλιστερή φουρκέτα που ακολουθεί..   

Το νέο Niken είναι κάτι εντελώς διαφορετικό από αυτά που έχουμε μάθει μέχρι τώρα. Δεν με νοιάζει και δεν έχει σημασία αν η σύγκριση με τις μέχρι τώρα μοτοσυκλέτες είναι άνιση. Το θέμα είναι ότι το Nikken μας βάζει σε μια νέα εποχή, πηγαίνοντας την οδήγηση ένα τροχό παρακάτω…   

Η Yamaha λοιπόν έφτιαξε κάτι καινούριο για να είναι κάθε στροφή η ιδανική στροφή. Τοποθέτησε τα καλάμια στην εξωτερική πλευρά για να δείχνει το NIKEN ακόμα πιο στιβαρό και άγριο (το 01GEN τα είχε εσωτερικά) και προχώρησε σε μικρές αλλά κύριες αλλαγές στον κινητήρα, ώστε να ανταποκρίνεται στις νέες δυνατότητες και στα νέα δεμένα. Μεγαλύτερο μεταξόνιο, διαφορετικές σχέσεις μετάδοσης, νέα γρανάζια κιβωτίου από νέο κράμα για μεγαλύτερη αντοχή και νέος, βαρύτερος στρόφαλος. Ο τρικύλινδρος κινητήρας προσαρμόζεται έτσι στο τρίκυκλο NIKEN και στο τεύχος Ιουλίου του MOTO, θα αναλύσουμε πλήρως τον τρόπο που στρίβει, την συμπεριφορά του όταν το πιέζεις και φυσικά τον τρόπο λειτουργίας των δύο εμπρός τροχών!

 

Δείτε μία πλούσια συλλογή φωτογραφιών από την παρουσίαση του NIKEN:

Ετικέτες

Honda CBR1000RR & CBR1000RR SP

Οδηγούμε στην Πορτογαλία!
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

2/2/2017

Στον δικό του δρόμο

Επιστρέψαμε από την παρουσίαση των νέων Honda CBR1000RR και Honda CBR1000RR SP - MY 2017 αφήνοντας πίσω μας το Portimao της Πορτογαλίας, να προσπαθεί να στεγνώσει. Από τα τερτίπια της τύχης και του καιρού, είμασταν ανάμεσα στους ελάχιστους που πραγματοποίησαν την δοκιμή στο βρεγμένο, καθώς πέσαμε στην αρχή μία κακοκαιρίας, την στιγμή που άλλοι ξένοι δημοσιογράφοι είχαν την εμπειρία της οδήγησής του στην ηλιόλουστη πίστα του παγκοσμίου WSBK. Αυτό αφαιρεί πολλούς πόντους από την ευχαρίστηση της δοκιμής, δεν μας δίνει την ευκαιρία να δούμε πώς συμπεριφέρεται σε πολύ γρήγορο ρυθμό, όμως από την άλλη μας αποκαλύπτει τα ηλεκτρονικά βοηθήματα στις πιο δύσκολες συνθήκες… και τα ηλεκτρονικά βοηθήματα στο Fireblade είναι από τις βασικότερες των αλλαγών, συγκριτικά με το προηγούμενο μοντέλο.

Μαζί μας στην οδήγηση ήταν ο Freddie “Fast” Spencer και ο Nicky Hayden -που μόλις είχε επιστρέψει από την Jerez και την δοκιμή του SP2- κι έτσι με την δική τους παρουσία η εμπειρία της οδήγησης στην καταρρακτώδη βροχή, έγινε σημαντικά πιο ανώδυνη. Έχοντας μπροστά σου τον Freddie Spencer να οδηγεί δεκάδες φορές πιο ομαλά από όλους τους υπόλοιπους, κρατώντας τις ιδανικές γραμμές και καταβάλλοντας ελάχιστη προσπάθεια, σε έκανε να ξεχνάς τον κόπο αλλά και τον θυμό που η δοκιμή δεν θα ήταν τόσο διασκεδαστική όσο την περίμενες. Η πίστα του Portimao αποτελεί παράδεισο για δοκιμές μοτοσυκλέτων και απόλαυση οδήγησης, αλλά όχι τόσο για αγώνες σύμφωνα με τον Fast Freddie, κι ας φιλοξενείται εκεί το WSBK… Όπως και να ‘χει είναι απολαυστική και έχοντας οδηγήσει εκεί BMW S1000RR, Kawasaki Ninja ZX-10R, Ducati Panigale αλλά και supersport μοτοσυκλέτες, ανυπομονούσα να αντιπαραβάλλω την εμπειρία τους με εκείνη του νέου Fireblade. Αντί αυτού, βρεθήκαμε όσοι είμασταν εκεί να υποβάλλουμε τα νέα ηλεκτρονικά στις δυσκολότερες των συνθηκών, με μόνη βοήθεια προς όφελός τους, τα αγωνιστικά βρόχινα ελαστικά της Bridgestone. Η απόδοση των ελαστικών στο βρεγμένο σου δίνει μία εντύπωση για τα περιθώρια πρόσφυσης που απολαμβάνουν οι αναβάτες στα παγκόσμια πρωταθλήματα, αλλά δεν παύουν να υπάρχουν και όρια. Μπορεί να παρουσιάζουν κορυφαία συμπεριφορά στην βρεγμένη άσφαλτο, αλλά δεν γίνονται και θαύματα όταν το νερό καλύπτει στην άσφαλτο και δημιουργεί ρυάκια.

Πρώτη μεγάλη προσθήκη, είναι η χρήση Ride by Wire και μπορεί να ακουστεί περίεργο, όμως αυτή είναι η πρώτη φορά που η Honda χρησιμοποιεί RbW σε τετρακύλινδρο εν σειρά. Κάτι τέτοιο περνά ως λιγότερα σημαντικό μπροστά στα υπόλοιπα ηλεκτρονικά βοηθήματα που φέρνει η Honda στην οικογένεια Fireblade, όμως αν γνωρίζει κανείς την εμμονή της Honda με το RbW θα καταλάβει τον λόγο που δίνουμε έκταση. Στο Africa Twin δεν τοποθέτησαν RbW λέγοντας ότι δεν είχαν τρόπο να το κάνει να συμπεριφέρεται σαν να υπάρχει κανονική γκαζιέρα, πράγμα σημαντικό για την οδήγηση στο χώμα. Αντίστοιχα σημαντικό είναι και για την οδήγηση στην πίστα, καθώς όταν ανοίγεις το γκάζι στην έξοδο με την μοτοσυκλέτα πλαγιασμένη, χρειάζεται να έχεις πολύ καλό έλεγχο του γκαζιού. Εδώ είναι που έρχεται η εμμονή της Honda, που λέει ότι για να χρησιμοποιήσει RbW θα πρέπει αυτό να ανταποκρίνεται με την αίσθηση που σου δίνει μία κανονική γκαζιέρα, αλλιώς δεν βλέπει τον λόγο να το κάνει. Για να είναι λοιπόν παρόν το RbW στο νέο Fireblade, σημαίνει ότι η Honda κατάφερε να προσαρμόσει την λειτουργία του, και να την φέρει πολύ κοντά στο συνηθισμένο. Πράγματι, η αίσθηση από το γκάζι είναι εκπληκτική και δεν σ’ αφήνει να παραπονεθείς για κανένα από τα μειονεκτήματα που έχει η ηλεκτρονική διαχείριση του γκαζιού σε άλλες μοτοσυκλέτες.

Πέρα όμως από τα ηλεκτρονικά, το σημαντικότερο για εμένα είναι η μείωση της ακαμψίας του πλαισίου κατά 10% και η αύξηση της ακαμψίας του ψαλιδιού κατά ίδιο ποσοστό. Μεταφέροντας ένα μέρος των στρεβλώσεων στο πλαίσιο, από το ψαλίδι που ήταν μέχρι τώρα, το Fireblade μετατρέπεται αρκετά σε συμπεριφορά. Αυξάνεται σημαντικά η ευελιξία και οι αλλαγές κατεύθυνσης γίνονται πιο άμεσα από πριν. Σε επόμενο τεύχος θα αναλύσουμε πλήρως τι έχουν κάνει με πλαίσιο και ψαλίδι οι Ιάπωνες της Honda, και πώς μεταφράζεται αυτό στην οδήγηση της μοτοσυκλέτας. Προς το παρόν ας κρατήσουμε το σχόλιο του “Fast” Freddie: «Οι αλλαγές σε ακαμψία που ήθελα από το 2008, είναι τώρα εδώ! Η μοτοσυκλέτα είναι πολύ πιο εύκολο να μετατοπίσει το βάρος εμπρός, ώστε να ελαφρύνεις τον πίσω τροχό στην είσοδο και να τον κατευθύνεις προς το εξωτερικό της στροφής στο σημείο ακριβώς που θέλεις»

Πέρα όμως από τα ηλεκτρονικά, το σημαντικότερο για εμένα είναι η μείωση της ακαμψίας του πλαισίου κατά 10% και η αύξηση της ακαμψίας του ψαλιδιού κατά ίδιο ποσοστό

Το ABS και το traction control είχαν άψογη συμπεριφορά στις δύσκολες δικές μας συνθήκες. Είναι τελείως διαφορετικό να δοκιμάζεις το ABS με slick ελαστικά κρατώντας τα φρένα μέχρι το εσωτερικό της στροφής σε μεγάλη κλίση, από το να φρενάρεις οριακά με βρόχινα αγωνιστικά ελαστικά, πριν αφήσεις τα φρένα για να στρίψεις με πολύ μικρότερη κλίση. Στις δύο αυτές περιπτώσεις έχεις την ευκαιρία να καταλάβεις τα πάντα για την λειτουργία του, αλλά χρειάζεται να το γνωρίσεις και στις δύο περιπτώσεις κι όχι σε μία από τις δύο. Αντίστοιχα είναι τα πράγματα και για το traction control με την διαφορά ότι στο βρεγμένο αντιλαμβάνεσαι πολύ καλύτερα την προοδευτικότητα του συστήματος και τον βαθμό παρέμβασης. Δεν περίμενα η Honda να πράξει κάτι λιγότερο, από το να κυνηγήσει τα υψηλότερα των στάνταρ αυτή την στιγμή. Δεν είχε και επιλογή άλλωστε. Όταν μπαίνεις τελευταίος στον χορό των ηλεκτρονικών δεν υπάρχουν περιθώρια για αναθεωρήσεις. Θα πρέπει κατευθείαν να βρεθείς στο ίδιο σκαλί με τους υπόλοιπους, αν όχι στο πιο πάνω.
Όταν βρίσκεσαι σε μία τέτοια παρουσίαση, τόσο σημαντική, η χαρά της οδήγησης είναι μονάχα μία πτυχή της δουλειάς. Η συζήτηση με τους ανθρώπους του εργοστασίου έχει σε ορισμένες περιπτώσεις ακόμα μεγαλύτερη βαρύτητα. Το «σημαντική παρουσίαση» στην αρχή της παραγράφου, χαρακτηρίζει την τεχνολογική πολυπλοκότητα του μοντέλου και τον βαθμό κατάρτισης όσων έδωσαν το παρόν. Δεν έχει να κάνει με το αγοραστικό ενδιαφέρον του κόσμου, ή την εμπορικότητα του μοντέλου. Οι μηχανικοί του CBR1000RR είναι από τους καλύτερους στην Honda και μαζί τους έφεραν τους καλύτερους από Bridgestone και Ohlins. Είχα την ευκαιρία να απευθύνω τις ερωτήσεις απευθείας στα αυτιά εκείνου που ήταν σε θέση να απαντήσει… Μαθαίοντας για παράδειγμα για τις χιλιάδες γραμμές κώδικα που χρειάζονται οι αναρτήσεις του SP, τον λόγο που λειτουργούν με προκαθορισμένα βήματα και όχι ελεύθερα ανάμεσα σε πλαίσια, όπως της Aprilia, και εκείνος να εκθέσει τα υπέρ και τα κατά κάθε επιλογής. Μιλάμε για μία σπάνια ευκαιρία. Οι ημι-ενεργητικές αναρτήσεις του SP έχουν ένα πολύπλοκο τρόπο λειτουργίας, για τον οποίο μπορείς –αν βαριέσαι- να μην μάθεις καμία λεπτομέρεια και να τις διαχειριστείς με εύκολο τρόπο που δεν μαρτυρά τι γίνεται παρακάτω.

Τα εθνικά πρωταθλήματα έχουν φτάσει σε σημείο που μονάχα με πολλά λεφτά και προετοιμασία, μπορείς να τα κυνηγήσεις. Υπάρχουν αγώνες που μπορείς να συμμετέχεις με πολύ μικρότερο κόστος, όμως σε γενικές γραμμές τα πρωταθλήματα έχουν ξεφύγει πλήρως από τότε που αγόραζες μία μοτοσυκλέτα από τον αντιπρόσωπο και την επόμενη μέρα την έτρεχες με σκοπό το κύπελλο. Πολλές δεκαετίες και τεράστια βήματα εξέλιξης έχουν γίνει από τότε, και τώρα έρχονται τα ηλεκτρονικά να μας φέρουν πιο κοντά σε αυτή την εξαιρετική περίπτωση: Να αγοράζουμε κάτι ανταγωνιστικό με αυτό που ο πρωταθλητής της χώρας κερδίζει το κύπελλο!

Είχαμε αυτή την συζήτηση με τον Freddie Spencer, τον άνθρωπο που το μυαλό του και το χέρι του, ήταν το software και το hardware ενός traction control που διαχειριζόταν σε αγωνιστικές συνθήκες περισσότερα άλογα σε λιγότερα κιλά. Και το έκανε αλάνθαστα πατώντας στα χειρότερα ελαστικά. Λέγοντας πως τα ηλεκτρονικά θα μας δώσουν ή μας δίνουν, την ευκαιρία να είμαστε κοντά στην κορυφή ενός εθνικού πρωταθλήματος, απλά περνώντας την πόρτα του αντιπροσώπου, σηματοδοτεί μία νέα εποχή για αυτό το σπορ. Υπό λογικά πλαίσια μπορείς να πεις ότι είναι και προσιτή μία τέτοια μοτοσυκλέτα. Όχι για την δική μας οικονομική κατάσταση, όχι για την εποχή μας, όμως και τότε που κέρδιζε κανείς - απλά αγοράζοντας την superbike της εποχής, χρειαζόταν ένα τεράστιο ποσό συγκριτικά με τον μέσο μισθό της εποχής. Αντί να υποστηρίζεσαι από μία ομάδα μηχανικών για να τρέχεις έναν αγώνα, έρχεται η Ohlins και σου λέει ότι θα το κάνεις μόνος σου - και μάλιστα θα σε βοηθήσει ξεμπλέκοντας τις διαφορετικές καταστάσεις λειτουργίας και απλοποιώντας τις ρυθμίσεις. Εννοείται ότι θέλεις έναν χάρτη στην αρχή για να πλοηγηθείς στο μενού, αφού δεν χωράνε συγκεντρωμένα όλα αυτά στην έγχρωμη, πανέμορφη οθόνη, όμως αμέσως θα το συνηθίσεις και θα αποστηθίσεις τις διαδικασίες.

Είχα επίσης πολύ περισσότερο χρόνο παρέα με τον κ. Masatoshi Sato, υπεύθυνο εξέλιξης του νέου CBR, από την αρχική μας συνομιλία στην EICMA, όταν τον ρωτούσα για τις αλλαγές στο σύστημα ψύξης του CBR και την σχεδιαστική λεπτομέρεια στην ψύξη του τέταρτου και τρίτου κυλίνδρου, που στο προηγούμενο επέφερε διαφορά στην δυνατότητα αποβολής θερμότητας. Τα είχαμε γράψει αυτά στο ρεπορτάζ από την EICMA στο τεύχος 565… Επειδή τέτοιες ερωτήσεις δεν είχε συνηθίσει να ακούει από δημοσιογράφους, θυμόταν το όνομα και τώρα ρωτούσε ο ίδιος πώς ήταν η μοτοσυκλέτα, αν μου άρεσε το design κτλ… Του μετέφερα εκτός από την δική μας άποψη, κι όσα έγραφαν στο Facebook του MOTO συμφωνώντας οι περισσότεροι πως δεν τους αρέσει το τελικό της εξάτμισης και διαφωνώντας για την συνολική εικόνα της μοτοσυκλέτας, που στους περισσότερους άρεσε και μάλιστα αρκετά…

Στο τεύχος Μαρτίου λοιπόν, στο επόμενο τεύχος του MOTΟ, θα δώσουμε μία εκτεταμένη ανάλυση σε όλα τα παραπάνω, όπως ακριβώς χρειάζεται, στην έκταση που τους αξίζει και μπορούν να πάρουν στην έντυπη έκδοση. Θα σχολιάσουμε επίσης και το «πρέπει να ακούς το κοινό σου» που είπε ο αρχιμηχανικός του CBR, την στιγμή που μάλλον τους πήρε πολύ καιρό από τότε που άκουσαν μέχρι τότε που έπραξαν… έμαθαν όμως το μάθημα – μου τόνισε κλείνοντας το μάτι. Οι Ιάπωνες έχουν αλλάξει: Κανονικά δεν μιλούν για τον ανταγωνισμό, δεν είναι διαχυτικοί για όσα φτιάχνουν και προπαντός δεν «κλείνουν το μάτι», ενώ γενικότερα οι γκριμάτσες περιορίζονται ανάμεσα σε φίλους… οπότε αυτά είναι νέα δεδομένα και φανερώνουν αλλαγές και στον τρόπο σκέψης.

Ο John McGuinness όπως είναι κάθε φορά όταν πρόκειται να οδηγήσει...
 
 
Δείτε περισσότερες φωτογραφίες από την παρουσίαση των Honda CBR1000RR και CBR1000RR SP: