Οδηγήσαμε KTM EXC 2020! Εντυπώσεις από ολόκληρη την γκάμα Enduro [VIDEO]

Αποκλειστικά στην Ισπανία
Από τον

Κίμωνα Καράμπελα

3/6/2019

Καθόλου τυχαία, στην Ισπανία σε μία τοποθεσία που δένει το όνομά της με το Extreme Enduro, στην Bassella, η KTM παρουσίασε την σειρά EXC, την γκάμα Enduro για το 2020. Κι όπως κάθε φορά, σε κάθε τέτοια παρουσίαση, η KTM είχε ετοιμάσει μία ποικιλία από διαφορετικές τοποθεσίες και διαδρομές που σου επέτρεπαν να δοκιμάσεις τις enduro μοτοσυκλέτες σε όλες σχεδόν τις επιφάνειες φροντίζοντας ταυτόχρονα για μπόλικο χρόνο οδήγησης. Το MOTO ήταν εκεί, και δοκιμάσαμε τις νέες enduro της KTM που φαίνεται να έχουν υιοθετήσει πολλές από τις αλλαγές που υπάρχουν στις αγωνιστικές μοτοσυκλέτες, όπως και τις σειράς SX και να είναι έτσι προετοιμασμένες όχι απλά για έναν αγώνα, αλλά απευθείας για να τον κερδίσουν…

Η KTM τράβηξε μία γραμμή ξεκινώντας πέρσι μία νέα εποχή για το enduro. Ολόκληρη η αγωνιστική της ομάδα παρακολούθησε το παγκόσμιο πρωτάθλημα FIM SuperEnduro και παράλληλα το WESS, World Enduro Super Series. Την ενοποίηση δηλαδή ορισμένων αγώνων Extreme Enduro με άλλους πιο παραδοσιακούς, κάτω από μία ομπρέλα στην οποία παραμένουν ανεξάρτητοι, αλλά ακολουθούν μία ενιαία βαθμολογική πολιτική. Πέρσι ο Jonny Walker θα είχε επικρατήσει με άνεση, και θα είχε ανακηρυχθεί ο καλύτερος αναβάτης του Enduro αν δεν σημείωνε μία άσχημη πτώση… Σε κάθε περίπτωση όμως, η εμπλοκή του εργοστασίου στο νεοσύστατο WESS με τα ίδια δεδομένα που παρακολουθεί το παγκόσμιο πρωτάθλημα Enduro της FIM, μετέτρεψε τους ιδιαίτερους αγώνες που το απαρτίζουν σε πεδίο δοκιμών. Ένα πεδίο δοκιμών από τα πλέον απαιτητικά καθώς ενισχύεται από το γεγονός πως είναι εκεί για να κερδίσουν και όχι απλά για την συμμετοχή και την εξέλιξη. Κάθε αγώνας έχε τις δικές του ανάγκες και ιδιαιτερότητες και οι συγκεκριμένοι πακετάρουν μπόλικες σε ένα συμπυκνωμένο πακέτο, ιδανικό για εξέλιξη και βελτίωση. Πολλές από τις αλλαγές που φέρει η ανανεωμένη γκάμα, έχουν τελειοποιηθεί μέσα από αυτή την αγωνιστική ενασχόληση, με την συνδρομή κορυφαίων αναβατών μετά και τον τραυματισμό του Walker. Αναβάτες όπως οι Taddy Blazusiak, Nathan Watson, Josep Garcia, Manuel Lettenbichler κ.α.

Δεν είναι λοιπόν τυχαίο που η KTM επέλεξε την συγκεκριμένη τοποθεσία για δοκιμή, εδώ που γίνεται ο μεγαλύτερος ίσως αγώνας της χρονιάς για την Ισπανία, με έντονα στοιχεία Extreme Enduro που κάθε χρόνο γίνονται και δυσκολοτέρα. Ξεπερνώντας τις 1000 συμμετοχές, ένα αστρονομικό νούμερο, ο στόχος γίνεται κάθε χρονιά να τερματίζουν ολοένα και λιγότεροι!

Φέτος η KTM ρίχνει όλο της το βάρος στο WESS, έχοντας πρακτικά μονοπωλήσει το παγκόσμιο πρωτάθλημα enduro για τόσο πολύ καιρό, που πλέον χρειαζόταν κάτι νέο, μία σειρά από αγώνες που κάθε ένας θα απαιτεί με τον τρόπο του να έχεις την καλύτερη μοτοσυκλέτα, κι όχι απλά τον καλύτερο αναβάτη. Η KTM επιλέγει συνειδητά να αναβαθμίσει την δυσκολία στο αγωνιστικό πεδίο των μοτοσυκλετών της, κι αυτό στο τέλος καταλήγει προνόμιο για τον χομπίστα και τον ερασιτέχνη…

Αυτό που είδαμε εμείς από κοντά, είναι πως η γκάμα έχει ανανεωθεί σημαντικά και πως οι αλλαγές που έχουν γίνει έχουν γνώμονα την λειτουργικότητα. Σε επόμενο τεύχος του ΜΟΤΟ θα δούμε αναλυτικά τα EXC μοντέλα του 2020, αλλά μέχρι τότε ας δούμε τα βασικά σημεία που έχουμε ξεχωρίσει. Ξεκινάμε με την πεπατημένη, όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος η διαδικασία ήταν ίδια, οι αλλαγές των motocross μοντέλων περνούν απ’ ευθείας στα endure. Πέρσι ήταν η χρονιά των SX οπότε το 2020 ήταν η σειρά των EXC όπως μας έχουν συνηθίσει εδώ και χρόνια οι Αυστριακοί. Είχαμε την χαρά να βρισκόμαστε εκεί με τους επίσημους αναβάτες της ΚΤΜ, Josep Garcia και Nathan Watson με τους οποίους συνομιλήσαμε αλλά και οδηγήσαμε παρέα σε διαδρομές της Basella.

Όλες οι EXC δέχτηκαν αλλαγές ως προς την εργονομία, οι σιλουέτες τους μίκρυναν σε διαστάσεις με καλύτερη συγκέντρωση της μάζας κοντά στο γεωμετρικό κέντρο της μοτοσυκλέτας, κι έτσι συμπληρώθηκαν πάνω από 65 αλλαγές σε σημεία των EXC όπου μερικά ανανεώθηκαν και άλλα είναι εντελώς νέα.

Οι κινητήρες δέχτηκαν αλλαγές με το 60% αυτών να είναι νέας σχεδίασης, στα τετράχρονα endurο αφαιρέθηκε η μανιβέλα και άλλες πολλές ακόμη λεπτομέρειες με το ενδιαφέρον να πέφτει πάνω στο νέο πλαίσιο όπου πλέον είναι πιο άκαμπτο στις κάθετες δυνάμεις διατηρώντας την ελαστικότητα του στις πλευρικές πιέσεις με αποτέλεσμα να βελτιωθεί η σταθερότητα της μοτοσυκλέτας αλλά και η αίσθηση από τον εμπρός τροχό. Οι αναρτήσεις δέχτηκαν νέες ρυθμίσεις με σκληρότερα settings αλλά πιο μαλακά ελατήρια και υπόσχονται καλύτερη συμπεριφορά στις μεγάλες ταχύτητες.

Δείτε το TRAILER της παρουσίασής τους:

 

150 EXC TPI

Η αποκάλυψη της παρουσίασης δεν ήταν άλλη από την νέα ‘’μικρή’’ δίχρονη endurο ΚΤΜ 150 EXC TPI, μια εντελώς νέα μοτοσυκλέτα σχεδιασμένη από λευκό χαρτί που ‘’διέγραψε’’ από τον χάρτη το 125 EXC αφού επίσημα σταμάτησε η παραγωγή του ανοίγοντας μια νέα σελίδα στις μικρού κυβισμού δίχρονες enduro καθώς διαθέτει ψεκασμό αντί καρμπυρατέρ. Η δύναμη δεν λείπει καθόλου από το 150, έχει την ροπή που χρειάζεσαι στις χαμηλές στροφές και ψηλά ουρλιάζεις από χαρά εσύ ο ίδιος, μαζί με τον πολύστροφο κινητήρα, από την δύναμη που εκείνος σου δίνει. Τα προγνωστικά λένε πως θα αγαπηθεί αρκετά από τους πιτσιρικάδες που θα το καβαλήσουν και από τους χομπίστες που θα το επιλέξουν για να τους κάνει την ζωή εύκολη στην βόλτα.

250/300 EXC TPI

Τί να πει κανείς για τα δύο πιο επαναστατικά δίχρονα enduro της αγοράς όταν ξέρεις ότι από πολύ καλά έγιναν ακόμα καλύτερα; Δέχτηκαν αλλαγές στον κινητήρα και συγκεκριμένα στον αισθητήρα που καθορίζει την πίεση του ψεκασμού ανά υψόμετρο και θερμοκρασία και μάλιστα απέκτησαν και δεύτερο για μεγαλύτερη ακρίβεια ακόμη και στις πιο άμεσες αλλαγές, τόσο τις υψομετρικές όσο καις τις διαφοροποιήσεις της θερμοκρασίας. Ο κινητήρας επίσης ‘’’έστριψε’’ μια μοίρα πιο μπροστά για να δώσει μεγαλύτερο βάρος στον μπροστινό τροχό αυξάνοντας και την πληροφόρηση που δέχεσαι από αυτόν.

Πρακτικά οι διαφορές είναι μικρές και με μία πρώτη ματιά υπάρχει σοβαρή πιθανότητα να μην τις καταλάβεις και καθόλου, όμως είναι εκεί και σίγουρα παίζουν τον ρόλο τους. Το 250 EXC είναι εκείνο που θέλεις για να σε ξυπνήσει ανοίγοντας το γκάζι με πιο ζωηρή απόκριση από τον μεγάλο αδερφό 300 EXC που πιο νωχελικά θα μαζέψει χιλιόμετρα, αλλά με ροπή που θα σε βοηθήσει να σκαρφαλώσεις κάθετους τοίχους με άνεση.

250/350 EXC-F

Τα πιστόλια της γκάμας, τα enduro που θες για να κάνεις την ζωή σου εύκολη στις χαλαρές εντουροβόλτες αλλά ταυτόχρονα θα κάνεις και πλάκα στα χρονόμετρα με τους πιο γρήγορους χρόνους που θα μπορούσες να έχεις. Πιο ανανεωμένα από ποτέ, πιο γρήγορα από ποτέ με τις αλλαγές που δέχτηκαν στο σύνολο τους. Πλέον οι διαφορές στην αίσθηση με τα SX-F είναι πιο μικρές χωρίς όμως να χάνουν την ικανότητα τους και στις πιο απαιτητικές endurο διαδρομές. Η νέα εργονομία σε βοηθά να τα χειρίζεσαι πιο άνετα και βολεύεσαι πάνω τους από τα πρώτα μέτρα. Απλά επιλέγεις ένα τελικό εξάτμισης από τον κατάλογο των powerparts της ΚΤΜ και αυτό είναι όλο, έχεις μια enduro μοτοσυκλέτα έτοιμη για κάθε γούστο. Έτοιμη να την ταΐσεις με οτιδήποτε βρεις σε μία βόλτα ή σε έναν αγώνα!

450/500 EXC-F

Για τα μεγάλα τετράχρονα 450 και 500 EXC-F η συζήτηση είναι εξίσου μεγάλη, είναι η κατηγορία που πλέον λίγοι θα επιλέξουν μιας και ξέρουν τι να περιμένουν όταν κληθούν να αντιμετωπίσουν την δύναμη και την ροπή από τους κινητήρες τους. Το 450 δέχτηκε τις περισσότερες αλλαγές από την γκάμα των τετράχρονων όπως είχε γίνει και στα SX πέρυσι με το 450 SX-F. Ο κινητήρας δέχτηκε σχεδόν τις ίδιες αλλαγές όσον αφορά την κεφαλή και τον κύλινδρο με μεγάλη διαφορά στην απόδοση με πιο φιλικό χαρακτήρα αλλά περισσότερη ιπποδύναμη. Οι διαφορές μεταξύ του 450 και του 500 είναι παρόμοιες με αυτές του 250 και 300 EXC TPI, ή θα επιλέξεις το 450 για εκρηκτική δύναμη και ακαριαία απόκριση σε κάθε γκαζιά ή θα πας στην λύση του 500 που με την ροπή που διαθέτει νομίζεις ότι θα ‘’κόψεις’’ το βουνό στη μέση χαράζοντας νέα μονοπάτια ή θα βγάλεις από μέσα σου τον αναβάτη BAJA που χρόνια έκρυβες.

 

Δείτε μία πλούσια συλλογή φωτογραφιών από την παρουσιάσή της οικογένειας EXC για το 2020 στην Ισπανία:

 

 

Εργοστάσιο – Μουσείο Ducati

Στο λίκνο των θρύλων
Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

27/6/2017

Η Bologna είναι μια πόλη που διαθέτει πάρα πολλά στοιχεία που θα μπορούσαν να την κάνουν ξεχωριστή και να την συνυφάνουν με διάφορα πολιτιστικά και πολιτισμικά δεδομένα. Σε όλους εμάς όμως, το όνομα της Bologna είναι το ένα και το αυτό με μία μόνο θρυλική επωνυμία: της Ducati.

Πριν από λίγο καιρό βρεθήκαμε στην Bologna για μια από εκείνες τις σπάνιες περιπτώσεις που μια εταιρεία επιλέγει να κάνει την παρουσίαση ενός νέου μοντέλου στην έδρα της. Συνήθως το μπουλούκι των δημοσιογράφων συγκεντρώνεται σε κάποιο θέρετρο, που συνδυάζει τον καλό καιρό με τις απαραίτητες υποδομές και το πολύ καλό οδικό δίκτυο, προκειμένου να διαπιστώσουμε την αποτελεσματικότητα των σχεδιαστών του. Με το Scrambler Café Racer όμως, η Ducati επέλεξε να το δείξει για πρώτη φορά στον ειδικό τύπο καλώντας τους δημοσιογράφους στο "σπίτι" της. Να οδηγήσουμε το νέο μοντέλο λίγα χιλιόμετρα από εκεί που είδε για πρώτη φορά το φως του ήλιου, εκεί που οδηγήθηκε για πρώτη φορά από τους αναβάτες εξέλιξης, εκεί ουσιαστικά που διαμορφώθηκαν τα χαρακτηριστικά της απόδοσης και της συμπεριφοράς της. Όποιος έχει οδηγήσει εκεί στους πρόποδες των Απέννινων, στο περίφημο Passo della Futa, μπορεί να καταλάβει γιατί γενικότερα οι κόκκινες μοτοσυκλέτες διαθέτουν αυτόν τον ιδιαίτερο και ξεχωριστό χαρακτήρα. Το bonus όμως στην συγκεκριμένη περίπτωση ήταν η δυνατότητα που είχαμε να επισκεφθούμε το εργοστάσιο με τις γραμμές παραγωγής και στη συνέχεια το ανανεωμένο μουσείο της εταιρείας πριν καν οδηγήσουμε την μοτοσυκλέτα, για να δούμε από κοντά πώς φτιάχνονται τα πραγματικά αντικείμενα του πάθους.

 

Η ιστορική γραμμή

Στις αρχές της δεκαετίας του 1900, δημιουργήθηκε μια μεγάλη δραστηριότητα γύρω από την τεχνολογία των τηλεπικοινωνιών, με τον Giuglielmo Marconi –γνήσιο τέκνο της Bologna- να κατοχυρώνει την πατέντα του ραδιοτηλέγραφου. Την ίδια εποχή, ένας συντοπίτης του, ο Adriano Cavalieri Ducati κατοχυρώνει την πατέντα για τον πομπό βραχέων ραδιοκυμάτων και στις 4 Ιουλίου του 1926, μαζί με τα αδέρφια του Bruno και Marcello, ιδρύει την Societa Scientifica Radio Brevetti Ducati. Το αντικείμενο της εταιρείας ήταν η κατασκευή μικρών πυκνωτών Manens, οι οποίοι φτιάχνονταν σε ένα μικρό σπίτι από δύο εργάτες και μια γραμματέα! Μέσα σε δέκα χρόνια, η ανάπτυξη της εταιρείας ήταν τέτοια που απασχολούσε χιλιάδες υπαλλήλους στο καινούργιο εργοστάσιο στην περιοχή του Borgo Panigale. Τον Οκτώβρη του 1944 όμως, το εργοστάσιο βομβαρδίστηκε από τους συμμάχους με αποτέλεσμα να καταστραφεί σχεδόν ολοκληρωτικά, αλλά μέσα σε έναν χρόνο ξαναχτίστηκε με αντικείμενο πλέον την κατασκευή μικρών μοτοσυκλετών, που αποτελούσαν ένα φθηνό μέσο μετακίνησης στην μεταπολεμική περίοδο της Ιταλίας.

Η αρχή έγινε με το περίφημο Cucciolo (κουτάβι στα ιταλικά), έναν μικρό τετράχρονο κινητήρα 48 κυβικών που μπορούσε να προσαρμοστεί σε οποιοδήποτε ποδήλατο, ο οποίος απέκτησε διαστάσεις φαινομένου. Λίγο αργότερα φτιάχτηκε το "60", η πρώτη ολοκληρωμένη μοτοσυκλέτα της Ducati, και στη συνέχεια "μπήκε το νερό στ' αυλάκι" με την έλευση του Fabio Taglioni και την σχεδίαση του 125 Sport. Έκτοτε, η Ducati είχε μια διαρκώς ανοδική πορεία, τόσο εμπορικά όσο και αγωνιστικά, με χαρακτηριστικό παράδειγμα το Ducati Siluro 100 που έσπασε 46 (!) παγκόσμια ρεκόρ ταχύτητας εν έτει 1956. Η ιστορική συνέχεια επεφύλαξε πολλά ορόσημα για την Ducati, όπως τα Scrambler και το 750GT, το πρώτο superbike της εταιρείας την δεκαετία του '70 με τον πρώτο δικύλινδρο desmo V 90° και πρόγονος του SuperSport Desmo του '73 που μπήκε στη συλλογή του μουσείου Guggenheim ως μια από τις ομορφότερες μοτοσυκλέτες που φτιάχτηκαν ποτέ. Το έτερο σήμα-κατατεθέν της Ducati, το πλαίσιο χωροδικτύωμα, εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1979 στο Pantah 500 και την επόμενη χρονιά επανασχεδιάστηκε από τον Taglioni για το 600 ΤΤ2, με το βάρος του να φτάνει μόλις στα 7 κιλά!

Η λίστα με τους ιστορικούς σταθμούς της Ducati είναι μακρά, η οποία συμπεριλαμβάνει από νίκες στο Dakar (με το Cagiva Elefant που είχε κινητήρα της Ducati), μέχρι το θρυλικό 916 που επαναπροσδιόρισε τα superbikes της σύγχρονης εποχής και το Monster που έκανε το ίδιο για την κατηγορία των Naked. Η συνεργασία με την Cagiva δημιούργησε πολύ ισχυρότερους δεσμούς, καθώς το 1985 η εταιρεία του Castiglioni ενέταξε την Ducati στον όμιλο (αφού πιο πριν, το 1950, είχε αναλάβει τον έλεγχο το ιταλικό κράτος), ενώ το 1996 η εταιρεία άλλαξε ιδιοκτησιακό καθεστώς περνώντας στα χέρια της αμερικανικής Texas Pacific Group και το 2005 τα αδέρφια Bonomi επανέφεραν την εταιρεία σε ιταλικά χέρια. Το 2012 όμως, η Ducati εξαγοράστηκε από το Volkswagen Group –και πιο συγκεκριμένα από την Audi που ανήκει στον όμιλο- όπου και παραμένει μέχρι σήμερα ακολουθώντας το επιχειρηματικό πλάνο των Γερμανών.

Το "κόκκινο" εργοστάσιο

Όπως αναφέραμε και παραπάνω, το πρώτο εργοστάσιο της Ducati ήταν ουσιαστικά το υπόγειο του σπιτιού των αδερφών Ducati, όπου κατασκεύαζαν πυκνωτές και εξοπλισμό για ραδιόφωνα. Το 1935 λειτούργησαν για πρώτη φορά οι εγκαταστήσεις στο Borgo Panigale, ως αποτέλεσμα της ραγδαίας αύξησης του κύκλου εργασιών της εταιρείας, δίνοντας μια επιπλέον ώθηση στην δυναμική της Ducati. Μέσα σε λίγα χρόνια κατέληξε να αποτελεί ένα… μικρό χωριό, ενώ λίγο μετά άνοιξαν δύο νέα εργοστάσια της εταιρείας με αντικείμενο τις δραστηριότητες της Ducati στον τομέα των οπτικών. Ενώ το όλο εγχείρημα βρισκόταν σε μια οργιώδη ανάπτυξη, ήρθε ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος να βάλει ένα απότομο φρένο. Το 1943 το εργοστάσιο επιτάχθηκε από τους Γερμανούς και τον Οκτώβριο του 1944 καταστράφηκε από τους βομβαρδισμούς των συμμάχων. Μετά το τέλος του πολέμου ξεκίνησε αμέσως η ανακατασκευή του και το 1948 τα αδέρφια Ducati έφυγαν από την εταιρεία. To 1954 η Ducati διασπάστηκε σε δύο εταιρείες, την Ducati Elettrotecnica και την Ducati Meccanica. Η Ducati Meccanica ήταν η εταιρεία που συνέχισε την παραγωγή μοτοσυκλετών, το εργοστάσιο της οποίας αποτελεί μέχρι σήμερα το βασικό εργοστάσιο της Ducati, καθώς η εταιρεία διαθέτει πλέον κι ένα εργοστάσιο στην Ταϊλάνδη όπου συναρμολογούνται οι μοτοσυκλέτες που έχουν προορισμός τις αγορές της Ασίας.

Σήμερα, το εργοστάσιο της Ducati στην Bologna παραμένει ένα μικρό… χωριό, με ένα σύμπλεγμα κτιρίων και εγκαταστάσεων να αποτελούν την καρδιά της ιταλικής εταιρείας. Εκεί που βρίσκονται τα γραφεία της εταιρείας ήταν οι γραμμές παραγωγής, ενώ οι τωρινές γραμμές συναρμολόγησης κινητήρων είναι στο κτήριο που χτίστηκε μεταξύ του 1969-1973 και αποτελούσε το εργοστάσιο παραγωγής των αλουμινένιων και τα ατσάλινων μερών.

Παντού βλέπεις χαμόγελα και ευχάριστες φυσιογνωμίες που δημιουργούν μια παρεΐστικη ατμόσφαιρα μέσα σε ένα επαγγελματικό και υψηλού τεχνολογικά επιπέδου περιβάλλον

Έχοντας επισκεφθεί πολλά εργοστάσια-και δη ευρωπαϊκά- κατασκευής μοτοσυκλετών, το εργοστάσιο της Ducati δεν ξεχωρίζει για τις τεχνολογικές του καινοτομίες ή για το πρωτότυπο σύστημα των logistics που χρησιμοποιεί, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν ακολουθεί ό,τι πιο σύγχρονο και άρτιο υπάρχει στον συγκεκριμένο τομέα. Λίγο ως πολύ όμως, τα περισσότερα εργοστάσια είναι εναρμονισμένα για τις σύγχρονες τεχνικές και ακολουθούν –με μικρές διαφοροποιήσεις- τις ίδιες μεθόδους. Το εργοστάσιο στο Borgo Panigale ξεχωρίζει για άλλο λόγο κι όχι τόσο για την μειωμένη παρουσία αυτοματισμών σε σχέση με τα άλλα εργοστάσια. Με το που περνάς την πύλη του ιστορικού εργοστασίου –πιστέψτε με, δεν είναι υπερβολή- γίνεσαι αποδέκτης μιας εντελώς διαφορετικής ατμόσφαιρας. Ένα εργοστάσιο, μια εταιρεία, ένας οργανισμός γενικότερα, είναι οι άνθρωποί του και στην Ducati αυτό δεν αποτελεί εξαίρεση. Οι εργάτες, οι μηχανικοί, οι διοικητικοί υπάλληλοι, είναι όλοι τους άνθρωποι παθιασμένοι με την μοτοσυκλέτα και την φίρμα. Δουλεύουν για την Ducati και γουστάρουν που το κάνουν. Παντού βλέπεις χαμόγελα και ευχάριστες φυσιογνωμίες που δημιουργούν μια παρεΐστικη ατμόσφαιρα μέσα σε ένα επαγγελματικό και υψηλού τεχνολογικά επιπέδου περιβάλλον. Στις τέσσερις γραμμές συναρμολόγησης οι εργάτες που μοντάρουν τα πλαίσια με τους κινητήρες δουλεύουν λες και πρόκειται για την δική τους μοτοσυκλέτα. Η έντονη γυναικεία παρουσία (πάνω από το 20% είναι γυναίκες) δίνει μια διαφορετική αισθητική στον βιομηχανικό σκηνικό. Ανάμεσα στα CNC και τους επεξεργασμένους στροφάλους, την μονοτονία του μετάλλου την σπάνε δύο μεγάλες γλάστρες με φίκους, γύρω από τις οποίες στρίβουν ξυστά τα περονοφόρα με τις εξαρτήματα για τις γραμμές παραγωγής. Ακόμη και στον λειτουργικό και ποιοτικό έλεγχο μέσα στα κλειστά δυναμόμετρα, οι εργάτες που κάνουν την διαδικασία μοιάζουν λες κι έχουν στηθεί για κόντρα σε φανάρι, αντί να αλλάζουν βαριεστημένα ταχύτητες και να συλλέγουν στοιχεία. Μικρές λεπτομέρειες που όλες μαζί όμως φτιάχνουν το διαφορετικό κλίμα που "μυρίζει" Ducati.

Από τις τέσσερις γραμμές παραγωγής η μία είναι αφιερωμένη στην οικογένεια των Panigale λόγω της ιδιαιτερότητας των κινητήρων τους και στις άλλες τρεις συναρμολογούνται όλα τα υπόλοιπα μοντέλα της γκάμας. Στις τρεις αυτές γραμμές τα μοντέλα που συναρμολογούνται εξαρτώνται από τις προπαραγγελίες των αντιπροσώπων και όχι από την κάθε παραγγελία ξεχωριστά του εκάστοτε πελάτη, όπως για παράδειγμα συμβαίνει στο εργοστάσιο της BMW, και στην ακμή της σεζόν (που ξεκινάει την άνοιξη και τελειώνει το φθινόπωρο) σε ορισμένες απ' αυτές δουλεύουν έως και τρεις βάρδιες.

Κάπου ανάμεσα στις γραμμές συναρμολόγησης των κινητήρων και μοτοσυκλετών, υπάρχει μια κατακόκκινη –τι παράξενο!- πόρτα, ερμητικά κλεισμένη με ηλεκτρονικές κλειδαριές και καθόλου παράθυρα. Πάνω της έχει μόνο ένα μεγάλο αυτοκόλλητο: Ducati Corse. Πίσω από αυτή την πόρτα βρίσκεται το άντρο του αγωνιστικού τμήματος της Ducati. Η εξέλιξη, ο σχεδιασμός και η βάση των εργοστασιακών ομάδων, τόσο για τα MotoGP όσο και για τα WSBK, γίνεται σ' αυτό το τμήμα του εργοστασίου, στο οποίο φυσικά ούτε λόγος για να ρίξουμε έστω και μια κλεφτή ματιά.

Για τους λάτρεις των στατιστικών, να αναφέρουμε ότι οι εγκαταστάσεις του Borgo Panigale καταλαμβάνουν μια έκταση 71.657 τετραγωνικών μέτρων, ενώ η συνολική έκταση του οικοπέδου είναι 114.873m2. Εκεί εργάζονται 1.187 άνθρωποι, από τους 1.558 που απασχολεί η Ducati παγκοσμίως. Εξίσου εντυπωσιακά είναι και τα νούμερα της παραγωγής, καθώς το 2016 έγιναν 55.451 παραδόσεις μοτοσυκλετών στους ιδιοκτήτες τους (ένα νούμερο ρεκόρ για την εταιρεία), ενώ η παραγωγή της περασμένης χρονιάς στο εργοστάσιο της Bologna ήταν 47.054 μοτοσυκλέτες.

Επένδυση στην εκπαίδευση

Η Ducati είναι όμως κάτι περισσότερο από ένα εργοστάσιο παραγωγής μοτοσυκλετών. Είναι μια φίρμα με δυνατό σήμα και ιδιαίτερα ισχυρούς δεσμούς με τους πελάτες της –και όχι μόνο- όντας ταυτόχρονα συνώνυμο του πάθους και του ιταλικού σχεδιασμού. Αυτά τα στοιχεία είναι που της έδωσαν την ώθηση για να δραστηριοποιηθεί και σε τομείς διαφορετικούς από τον αυστηρά κατασκευαστικό χώρο, επενδύοντας τόσο στην εκπαίδευση, όσο και στην ενίσχυση του brand name της.

Το Fisica in Moto (η φυσική της μοτοσυκλέτας) είναι ένα διαδραστικό εργαστήριο φυσικής μέσα στο εργοστάσιο της Ducati. Είναι κατασκευασμένο για μαθητές γυμνασίου-λυκείου και είναι το αποτέλεσμα της συνεργασίας μεταξύ του Fondazione Ducati (του μη κερδοσκοπικού οργανισμού της Ducati που συμμετέχει σε κοινωνικές, εκπαιδευτικές και πολιτιστικές δράσεις) και του λυκείου Malpighi από την Bologna. Η διαδρομή που έχει σχεδιαστεί για τους μαθητές που επισκέπτονται το εργαστήριο, είναι σχεδιασμένη από κοινού από τους καθηγητές του σχολείου και καθηγητών από το πανεπιστήμιο της Bologna, στην οποία τα παιδιά έχουν την ευκαιρία να δουν στην πράξη την εφαρμογή των νόμων της φυσικής πάνω στην μοτοσυκλέτα, με ενδιαφέρουσες δράσεις και πειράματα.

Παράλληλα, σε ένα πιο υψηλό επίπεδο εκπαίδευσης λειτουργεί το project DESI (Ducati Education System Italy). Είναι ένα πρόγραμμα που ξεκίνησε να λειτουργεί το Σεπτέμβριο του 2014 από την Ducati και την Lamborghini –τις δύο ιταλικές εταιρείες που ανήκουν στο Audi group), με στόχο την φοίτηση και την εκπαίδευση στην Ιταλία. Μέσα απ' αυτό, δίδεται η δυνατότητα σε νεαρούς Ιταλούς να κάνουν το επόμενο βήμα σ' αυτούς τους τομείς και είναι βασισμένο στο σύστημα που χρησιμοποιείται ήδη στην Γερμανία. Ουσιαστικά, παρέχει την ευκαιρία στο να προχωρήσει η εκπαίδευση μέσα από την πρακτική άσκηση σε πραγματικές συνθήκες, μέσα στην εταιρεία. Σε συνεργασία με τα κολέγια Fiorovanti Belluzzi και Aldini Valeriani, συμμετείχαν 48 φοιτητές την πρώτη χρονιά και 26 την δεύτερη σε τρεις διαφορετικούς τομείς της παραγωγικής διαδικασία, παίρνοντας ένα πολύτιμο εφόδιο για την μετέπειτα ένταξή τους στην αγορά εργασίας.

 

Το νέο μουσείο της Ducati

Για την Ducati, κάθε προϊόν της αποτελεί ένα έργο τέχνης και ως τέτοια θα έπρεπε να έχουν τον δικό τους ξεχωριστό χώρο για να εκτίθενται στα μάτια του κοινού.

 

Γι' αυτό το λόγο, το 1998, ιδρύθηκε το μουσείο της Ducati, που συμπεριλαμβάνεται κι αυτό στις εγκαταστάσεις του Borgo Panigale. Πρόκειται για έναν χώρο 850 τετραγωνικών μέτρων το οποίο μέχρι πρότινος στέγαζε μόνο το αγωνιστικό κομμάτι της ιστορίας της Ducati. Πρόσφατα, ο χώρος ανακαινίσθηκε και αναδιοργανώθηκε και πλέον εκτίθενται όλα τα μοντέλα-ορόσημα της Ducati, μαζί με τις καινοτομίες και τα τεχνολογικά στοιχεία που την χαρακτηρίζουν.

Το καλωσόρισμα στο μουσείο γίνεται από μια ιστορική αναδρομή με εκθέματα από τότε που η Ducati δεν κατασκεύαζε μοτοσυκλέτες αλλά πυκνωτές και εξαρτήματα ραδιοφώνων, μαζί με φωτογραφίες από τα αδέρφια Ducati και το σπίτι τους, το οποίο αποτέλεσε το πρώτο εργοστάσιο της φίρμας.

Η συνέχεια είναι αφιερωμένη στις μοτοσυκλέτες, οι οποίες είναι μοιρασμένες σε τέσσερα δωμάτια και σε τρεις τομείς, με το λευκό χρώμα να κυριαρχεί στους τοίχους προκειμένου οι μοτοσυκλέτες να ξεχωρίζουν και να μην αποσπά τίποτε το βλέμμα από πάνω τους, όπως μας είπαν οι άνθρωποι που μας ξενάγησαν στον ανακαινισμένο χώρο.

Ο ένας τομέας έχει να κάνει με την ιστορία των μοτοσυκλετών παραγωγής παραθέτοντας τα κοινωνικά και πολιτιστικά στοιχεία της εποχής που δημιουργήθηκαν. Ο δεύτερος τομέας αφορά τις αγωνιστικές μοτοσυκλέτες και την αγωνιστική παράδοση της εταιρείας, όπου τα εκθέματα συνοδεύονται από τα αμέτρητα τρόπαια που έχουν κερδίσει σε παγκόσμιο επίπεδο, ενώ ο τρίτος τομέας είναι αφιερωμένος στους ίδιους τους αναβάτες της Ducati, τους "ήρωες της Ducati", όπως τους αποκαλούν οι άνθρωποι της εταιρείας.

Συνολικά εκτίθενται 46 μοτοσυκλέτες, εκ των οποίων οι 19 είναι μοτοσυκλέτες παραγωγής, ενώ για μερικές από αυτές είναι η πρώτη φορά που ποζάρουν ως εκθέματα.

Ετικέτες