Στο αμφιθέατρο του Υπουργείου Μεταφορών και Επικοινωνιών ο κόσμος που συγκεντρώθηκε για την απονομή των πρωταθλημάτων, κατάφερε να γεμίσει την αίθουσα και να θρέψει ένα αίσθημα αισιοδοξίας για την υποστήριξη του κοινού στους αγώνες μοτοσυκλέτας την σεζόν που τώρα ξεκινά. Σε αυτό βοήθησε ότι η τελετή απονομής ήταν κοινή για όλα τα πρωταθλήματα με τα κύπελλα, τα έπαθλα και τις τιμητικές πλακέτες να ξεπερνούν τις 320 σε αριθμό, και παράλληλα ήταν και μία ευκαιρία για τους αγωνιζόμενους να συγκεντρωθούν στο ίδιο σημείο, αλλά και για τους χορηγούς να απολαύσουν την εικόνα ενός γεμάτου χώρου. Χωρίς αυτούς άλλωστε τα ελληνικά πρωταθλήματα δεν θα μπορούσαν να πραγματοποιηθούν καθώς δεν υπάρχει κρατική βοήθεια, αλλά ούτε και σχεδιασμός για την ανάδειξη και την πρόκληση του ενδιαφέροντος, όπως συμβαίνει στις υπόλοιπες Ευρωπαϊκές χώρες.
Ήταν λοιπόν απολύτως λογικό, που η τελετή ξεκίνησε –αν και με μία μικρή καθυστέρηση- βραβεύοντας τους χορηγούς, οι περισσότεροι από τους οποίους ήταν παρόν για να παραλάβουν την τιμητική πλακέτα:
Ducati
Dunlop
Extra Products
Ι.Τζωρτζόπουλος
Wheel City
Wolf Racing
Μοτοδυναμική - Yamaha
Mouratis GP
Michelin
Brake Shop
KTM South East Europe
Αμέσως μετά ακολούθησε μία σειρά από τις πιο σημαντικές απονομές που αφορούσε τους νέους αναβάτες κι εκείνους που κατάφεραν να περάσουν τα σύνορα και να αγωνιστούν στο εξωτερικό. Ήταν από τις πιο αισιόδοξες στιγμές, καθώς δείχνει ότι στο μέλλον θα υπάρχουν νέοι που θα μπορούν να ανεβάσουν τον πήχη των πρωταθλημάτων στην Ελλάδα, αλλά και να την εκπροσωπήσουν. Μάριος Φουρθιώτης, Βασίλης Παντελεάκης, Γιάννης Περιστεράς, Νίκος και Δημήτρης Καρακώστας, καθώς και η εθνική ομάδα στο SIX Days Enduro με Βασίλη Σιαφαρίκα και Πάνο Κακολύρη.
Ακολούθησαν οι αγώνες trial που στην κατηγορία Α βραβεύτηκε ο Λευτέρης Πίππος, συγχαίροντας θερμά τον Λευτέρη Καρέτσο στην δεύτερη θέση, με τους Καμπάρδη Παναγιώτη, Τσίκη Ισίδωρο, Λιάπη Αλέξανδρο και Μαρουλάκη Λευτέρη να συμπληρώνουν την εξάδα.
Στην κατηγορία Β το πρώτο έπαθλο σήκωσε ο Γ. - Α. Παγώνης με του Ζουγανέλη Δ. – Τρικαλίτη Γ. – Διαμαντίδη Γ. – Μιάρη Νίκο και Κούγια Ευθύμιο να ακολουθούν.
Στην κατηγορία Junior πρώτος ήταν ο Αναστασιάδης Αναστάσιος και Θεοχαρόπουλο Δημήτρη, Μαρουλάκη Ορέστη να συμπληρώνουν το βάθρο.
Στην απονομή του πρωταθλήματος ταχύτητας την παράσταση έκλεψε ο πρωταθλητής Σάκης Συνιώρης, με την άνεση και την διαχυτικότητα που τον διακρίνει, ενώ συγχάρηκε θερμά τους Παρασκευόπουλο Χάρη, Λευτέρη Πίππο, Μαρκεσίνη Γιώργο, Ευθυμίου Βασίλη και Τσαλίκη Φώτη που με την σειρά αυτή συμπλήρωσαν την εξάδα για την Formula Extreme.
Στην Supersport κατηγορία τον πρωταθλητή Μιχάλη Κουτσουμπό, πλαισίωσαν οι Παπαγεωργίου Α. – Μίχας Θεοφ. – Τριντής Σ. – Τζωρτζόπουλος Γ. και Καρακώστας Δ.
Στην κατηγορία Racing με πρωταθλητή των Ντότσικα Λέανδρο, την εξάδα συμπλήρωσαν: Σιφναίος Μ. – Ρούσης Β. – Κίτσος Γ. – Τσώκος Λ. και Λεφέβρ Α.
Στην κατηγορία Νέων με πρωταθλητή τον Κορωνάκη Β. την εξάδα συμπλήρωσαν Νότις Παπαπαύλου, Κυριάκος Λιούτας, Δάνος Μπαξίσογλου, Ιωάννης Χάλαρης και Αλή Οσμάν Σαμπρή
Στην Open με Κωνσταντίνο Φωτιάδη που σχολίασε τα διάφορα προβλήματα που πέρασε, χωρίς να τα κατονομάσει όμως ώστε να μην καταχραστεί περισσότερο χρόνο, την εξάδα συμπλήρωσαν οι: Τάσος Σκυριάνογλου, Γαβριήλ Μηλιατζόγλου, Γιώργο Λιούντρη, Σταύρο Κρεμάλα και Θανάσης Ζάχος.
Για τους αγώνες Enduro η Ε1 είχε πρωταθλητή των Αλέξη Ζώρα και ακολουθούσαν: Ντουζένης Μ. – Κακολύρης Π. – Μανωλίδης Γ. – Σεβαστόπουλο Γ. και Κοινωνάς Γ. ενώ στην Ε2 πρωταθλητής ο Βαγγελάκος Δ. και ακολουθούσαν: Τρίγκας Γ. – Κοπανος Μ. – Ζβιντερίκο Απ. – Τιτιρέκη Λ. και Κακιούση Β.
Στην κατηγορία Ε3 το κύπελο παρέλαβε ο Βασίλης Σιαφαρίκας με τους Καράμπελα Κ. – Παπαθοδώρου Χ. – Δήμου Αντ. – Τρίγκα Θ. και Πανέτη Λ. να ακολουθούν
Στην κατηγορία ES παρέλαβε το κύπελο ο Ζουρνατζής Νίκος και ακολουθούσαν: Δημόπουλος Χ. – Παπαδημιτρίου Ε. – Πασχαλίδης Μ. – Κούρογλου Τριαντ. και Βράκα Β.
Στην μικρή κατηγορία των γυναικών πρωταθλήτρια αναδείχθηκε η Ελένη – Δανάη Μαυράκη που ήταν και παρόν για να παραλάβει το έπαθλο, ενώ απούσα ήταν η δεύτερη, Ελένη Αγελαδοπούλου.
Στο πολυπληθές πρωτάθλημα του Motocross και στην κατηγορία MX1 βραβεύτηκε ο πάντα εύστοχος σε παρατηρήσεις, Παναγιώτης Κουζής, που ζήτησε από την ΑΜΟΤΟΕ να στηρίξει πιο δυνατά το Motocross και να μην επικεντρώνεται στο πρωτάθλημα ταχύτητας που έχει μικρότερη προσέλευση κόσμου και λιγότερες συμμετοχές, προσθέτοντας ότι το motocross αποτελεί φυτώριο αναβατών που τρέφουν όλες τις υπόλοιπες κατηγορίες. Τον Κουζή ακολουθούσαν οι Κοντολέτας Δ. – Ηλιόπουλο Γ. – Λυρίου Ν. – Κόττης Κ. και Τσαρνάς Αν.
Στην MX2 με πρωταθλητή των Κρητικό Μανόλη, η εξάδα συμπληρωνόταν με Τουρατζίδη Γ. – Παπίλα Π. – Γεωργαντά Α. – Τουρατζίδη Δ. και Ζούνη Φρ.
Στα δίχρονα της MX2, την MX2T πρωταθλητής ήταν ο Τουρατζίδης Δημήτρης και ακολουθούσαν Κόλλιας Φ. – Σκόρδας Στ. – Γάκης Κων. – Χατζηκωνσταντίνου Α. και Αλετρά Π.
Στις μικρότερες κατηγορίες ΜΧ65 και ΜΧ85 πρωταθλητές ήταν ο Κανάκης Μάριος και ο Ανδρέου Ανδρέας αντίστοιχα. Η εξάδα της ΜΧ65 συνέχιζε με: Σαραντίνη Μιχαήλ – Κανελλόπουλο Νικόλαο – Μανδανη Δέσποινα – Κοσιαβέλο Νικόλαο και Σταύρο Βαγγελάκη. Ενώ στξμ ΜΧ85 η εξάδα συνέχιζε με: Αντώνη Σαγμάλη – Καριώτη Γεωργίο – Ευαγγελόπουλο Κωνσταντίνο – Μαρκέλλα Κωστάκη και Σταύρο Μαυράκη.
Στην OPEN τον πρωταθλητή Χρήστο Τομάρα, ακολούθησαν οι: Κονδυλόπουλος Δ. – Μπαμπάς Β. – Καδογλου Π. – Δημολιανης Σταμ. και Τεχλικίδης Στυλ.
Στην Quad το κύπελο σήκωσε ο Ντούζος Κωνσταντίνος με την δυνατή κερκίδα, και τον ακολούθησαν οι: Κατσινέλης Αλεξ. – Τριαναφύλλου Αποστ. – Χριστόπουλος Ζαχ. – Μήτσης Ν. – Τριανταφύλλου Αριστ.
Καταγγελία αναβάτη Πανελληνίου Πρωταθλήματος Ταχύτητας στην Γεν. Γραμ. Αθλητισμού αναφορικά με αγωνιστικό ατύχημα
Ο Βασίλης Στάμου καταγγέλλει τις συνθήκες του ατυχήματός του
Από τον
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
3/1/2022
Στον 3ο και 4ο αγώνα του Πανελληνίου Πρωταθλήματος Ταχύτητας στην σεζόν που μόλις πέρασε, ο αναβάτης της κατηγορίας Racing Βασίλης Στάμου είχε ένα τρομακτικό highside από το οποίο έμεινε τραυματισμένος στο έδαφος της πίστας χωρίς να μπορεί να σηκωθεί άμεσα.
Το στιγμιότυπο του ατυχήματος είναι αυτό που είχαμε αναρτήσει μετά τον αγώνα από υλικό που μας έστειλε ο ίδιος ο αθλητής:
Από εκείνη την στιγμή και μετά ξεκινά η περιπέτεια του αγωνιζόμενου καθώς μεταφέρθηκε με σκούτερ εκτός αγωνιστικού χώρου ενώ, όπως εκ των υστέρων επιβεβαιώθηκε, υπέφερε εκείνη την στιγμή από διάτρηση πνευμόνων και σπασμένα πλευρά. Το ασθενοφόρο που υπήρχε στον χώρο και που έσπευσε στο σημείο όσο ήταν στο έδαφος, δεν τον παρέλαβε και ο αγώνας δεν διακόπηκε. Η πίστα στα Μέγαρα δεν διαθέτει περιμετρική πρόσβαση σε όλα τα σημεία της οπότε κάθε μετακίνηση του ασθενοφόρου και του αναβάτη, γινόταν όσο ο αγώνας βρισκόταν σε πλήρη εξέλιξη διασχίζοντας κάθετα την πίστα ενώ και η αρχική εξέταση του αναβάτη πριν την μεταφορά του εκτός πίστας έγινε με τον αγώνα σε εξέλιξη, ενώ το σημείο εκεί δεν προσέφερε κάλυψη από ενδεχόμενη νέα πτώση.
Παραθέτουμε την καταγγελία του Βασίλη Στάμου με το πλήρες ιστορικό όσων έγιναν, όπως τα καταγράφει και στην διάθεσή μας είναι όλα τα συνοδευτικά έγγραφα που συνοδεύουν την καταγγελία του στην Γεν. Γραμ. Αθλητισμού και μεταξύ άλλων αποδεικνύουν πως χρειάστηκε να νοσηλευτεί, συνέπεια του τραυματισμού του:
Είμαι αθλητής με αριθμό δελτίου αθλητή ********* του αθλητικού σωματείου με την επωνυμία «ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΜΟΤΟΣΥΚΛΕΤΙΣΤΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΧΑΛΚΙΔΑΣ - ΑΘΛΗΤΙΚΟ
ΣΩΜΑΤΕΙΟ» (Α.Μ.ΛΕ.Χ.Α.Σ.), το οποίο έχει την ειδική αθλητική αναγνώριση για τα αγωνίσματα του αθλήματος της μοτοσυκλέτας με κωδικό ΓΓΑ ΦΥ56 και είναι μέλος της «Αθλητικής Μοτοσυκλετιστικής Ομοσπονδίας Ελλάδος (Α.ΜΟΤ.Ο.Ε.)».
Στις 02.10.2021 συμμετείχα στον 3ο/4ο Αγώνα Ταχύτητας Μοτοσυκλετών που πραγματοποιήθηκε στην πίστα των Μεγάρων, τον οποίο διοργάνωνε η Α.ΜΟΤ.Ο.Ε. (η Προκήρυξη – Ειδικός Κανονισμός Αγώνα επισυνάπτεται ως σχετικό 1), στην
κατηγορία racing250, η εκκίνηση για την οποία ήταν προγραμματισμένη για τις 12.00 το μεσημέρι.
Στον πρώτο γύρο του αγώνα και συγκεκριμένα στην στροφή Κ6 της πίστας είχα μια σφοδρή πτώση χάνοντας τον έλεγχο της μοτοσυκλέτας μου και βρέθηκα στην αμμοπαγίδα που υπάρχει για αυτόν τον σκοπό, η οποία δυστυχώς διακόπτεται από δρόμο (άσφαλτο) που ενώνει την πίστα καρτ με την πίστα του αγώνα, έτσι ώστε η πτώση μου να ολοκληρωθεί στο ασφάλτινο κομμάτι του δρόμου αυτού και όχι στην αμμοπαγίδα (που υποτίθεται υπάρχει εκεί για αυτόν το σκοπό).
Μετά την πτώση έμεινα για μερικά δευτερόλεπτα αναίσθητος λόγω του σοκ και το πρώτο πράγμα που θυμάμαι όταν επανήλθα είναι ότι βρίσκομαι ακριβώς στην άκρη της πίστας, σε πολύ επικίνδυνο σημείο, καθώς λόγω της στροφής οι αγωνιζόμενοι που περνούν δεν έχουν ορατότητα για το τι συμβαίνει μέχρι να φτάσουν σε πολύ κοντινή απόσταση, και καταλαβαίνω (ακούω) ότι ο αγώνας συνεχίζεται χωρίς διακοπή, ενώ βλέπω από πάνω μου δύο κριτές (φορούν γιλέκα και κρατούν σημαίες) οι οποίοι έντρομοι φωνάζουν στον ασύρματο ότι είμαι τραυματισμένος και καλούν το ασθενοφόρο της πίστας. Λίγα λεπτά αργότερα, και ενώ ο αγώνας είναι ακόμη σε εξέλιξη, ένα ασθενοφόρο της εταιρείας ΙΝΤΕΡΣΑΛΟΝΙΚΑ φτάνει στο σημείο της πίστας όπου βρίσκομαι εγώ, διασχίζοντας προφανώς κάθετα την πίστα, καθώς εγώ ευρισκόμενος στο έδαφος το είδα να έρχεται από απέναντι, και χωρίς ο αγώνας να έχει διακοπεί.
Ο γιατρός που ήρθε με το ασθενοφόρο μου έκανε διάφορες ερωτήσεις (πώς με λένε) και πώς αισθάνομαι. Εγώ του απάντησα ότι νιώθω μεγάλη δυσκολία στην αναπνοή (το οποίο ήταν εμφανές) και πόνο στο στήθος. Με ρώτησε εάν μπορώ να σηκωθώ, του απάντησα ότι δεν ξέρω αν μπορώ και αν πρέπει λόγω του πόνου στο στήθος και τότε μου είπε: «Είσαι καλά, είναι το σοκ από την πτώση, προσπάθησε να σηκωθείς». Εγώ τότε, αφού κατέβαλα προσπάθεια να σηκωθώ, αντιλαμβάνομαι ότι η αναπνοή μου γίνεται κοφτή και γρήγορη, σε βαθμό που να έχω δυσκολία ακόμα και να μιλήσω. Σημειώνω ότι έως εκείνη τη στιγμή έχουν περάσει ήδη 5-6 λεπτά από την πτώση, με τον αγώνα σε εξέλιξη και χωρίς καμία προστασία για την περίπτωση που πέσει πάνω μας άλλος αγωνιζόμενος!
Με τη βοήθεια του γιατρού και κάποιου άλλου που εν συνεχεία έμαθα ότι είναι ο βοηθός αλυτάρχης του αγώνα και έχει έρθει με μία βέσπα στο σημείο της πίστας όπου βρίσκομαι, καταφέρνω τελικά να σηκωθώ όρθιος, αφού ο γιατρός έχει προσπαθήσει να μου βγάλει το κράνος χωρίς να αφαιρέσει τα μαξιλαράκια της ασφάλειας, ασκώντας έτσι ιδιαίτερο φορτίο στον αυχένα μου, το οποίο τελικά καταφέρνει να βγάλει, αφού μάλλον του δείξει κάποιος τον τρόπο, και τις μπότες, και χωρίς να μου τοποθετήσουν προστατευτικό κολάρο στον αυχένα (το οποίο, σημειωτέον, μπορεί να τοποθετηθεί χωρίς να αφαιρεθεί το κράνος). Αφού σηκώνομαι και μπορώ μόλις και μετά βίας να σταθώ στα πόδια μου, αν και δεν ζαλίζομαι, εξακολουθώ να νιώθω ακόμα πιο έντονη δυσκολία στην αναπνοή και στην ομιλία και λέω στο γιατρό ότι πονάω αφόρητα. Εκείνος μου επαναλαμβάνει να μην φοβάμαι και είναι μόνο από το βρόντο της πτώσης και ότι πρέπει να με πάνε στην τέντα της ομάδας μου να καθίσω και να ηρεμήσω λίγη ώρα και θα ερχόταν να με δει ξανά. Ενώ, λοιπόν, έχω σηκωθεί όρθιος και έχουν προηγηθεί όλα τα παραπάνω, με ρωτάνε (γιατρός και βοηθός αλυτάρχη μαζί) εάν μπορώ να ανέβω στη βέσπα για να με πάει ο βοηθός αλυτάρχη στην τέντα της ομάδας μου! Εγώ τους είπα «δεν ξέρω αν μπορώ να ανέβω, με το ζόρι στέκομαι» και η απάντησή τους ήταν «μην φοβάσαι, μια χαρά είσαι».
Με τον τρόπο αυτό, και παρά τις αντιρρήσεις και την κατάστασή μου, και παρά το ότι το ασθενοφόρο που είχε έρθει βρισκόταν ήδη έτοιμο στο σημείο της πτώσης μου και με την προτροπή του ίδιου του γιατρού και του βοηθού αλυτάρχη, έφυγα από το σημείο για να μεταβώ στην τέντα της ομάδας μου (σε απόσταση περίπου 600 μέτρων αν διασχίσει κανείς διαγώνια την πίστα), καθισμένος στη βέσπα πίσω από τον βοηθό αλυτάρχη που την οδηγούσε, χωρίς να φοράει κράνος κανείς από εμάς, διασχίζοντας την πίστα κάθετα σε δύο σημεία (και ενώ ο αγώνας ήταν σε πλήρη εξέλιξη) και έχοντας, όπως έμαθα μετά από καθυστέρηση ωρών, πάνω από 10 σπασμένα πλευρά, με αιχμηρά κομμάτια να ακουμπάνε στους πνεύμονές μου, και με δύο τρύπες στον ένα από αυτούς, κατάσταση η οποία, πάνω στη βέσπα και στο χώμα/λακκούβες/σαμαράκια της διαδρομής είναι θαύμα που δεν επέφεραν το μοιραίο!!
Τα προβλήματα όμως δεν σταμάτησαν εκεί. Όταν ο βοηθός αλυτάρχης με τη βέσπα θα με αφήσει στην τέντα της ομάδας, παρά τις συνεχιζόμενες διαμαρτυρίες μου, αλλά και την απορία όλων των παρευρισκόμενων, γιατί δεν με πηγαίνουν στο νοσοκομείο για εξετάσεις ενώ εγώ δεν έδειχνα και δεν ένιωθα καθόλου καλά, εκείνος επιμένει για το αντίθετο. Όχι μόνο αυτό, αλλά κανείς από τους διοργανωτές (αλυτάρχης αγώνα, γιατρός, εκπρόσωπος της Α.ΜΟΤ.Ο.Ε.) δεν εμφανίστηκε για να δει πώς είμαι και ποια είναι η κατάστασή μου.
Στα λίγα λεπτά που ακολούθησαν και για καλή μου τύχη (γιατί μόνο αυτό ήταν που με έσωσε από αυτή την κατάσταση) ήρθε να με δει ο Χάρης Βραζόπουλος, ο οποίος δεν είχε κάποια ιδιότητα εκείνη την ημέρα αλλά βρισκόταν στην πίστα ως θεατής των αγώνων, ο οποίος ανησύχησε βλέποντας την πτώση και τον τρόπο που έπεσα και μόνο, και μου είπε όταν με είδε και με άκουσε να μιλάω αυτά που όλοι οι αθλητές του χώρου γνωρίζουμε λίγο πολύ – και που ο γιατρός και ο βοηθός αλυτάρχης του αγώνα αγνόησαν – ότι δηλαδή βραχνή φωνή και πολύ κοφτές ανάσες δεν είναι καλά σημάδια και πρέπει οπωσδήποτε άμεσα να πάω προληπτικά σε νοσοκομείο για εξετάσεις. Εγώ συμφώνησα μαζί του και τότε εκείνος έφυγε μαζί με μέλος της ομάδας μου (το Γιάννη Μιχάλη) να πάει στην γραμματεία να ζητήσουν το αυτονόητο – δηλαδή το ασθενοφόρο της ΙΝΤΕΡΣΑΛΟΝΙΚΑ (που σημειώνω ήταν διαθέσιμο την ώρα εκείνη και είχε έρθει μέχρι το σημείο της πτώσης) να με μεταφέρει στο νοσοκομείο. Η απάντηση που τους δόθηκε ήταν ότι επειδή ένα δεύτερο ασθενοφόρο που βρισκόταν στο χώρο της πίστας είχε μεταφέρει προηγουμένως άλλο αθλητή τραυματία από προηγούμενη πτώση σε άλλο αγώνα νωρίτερα εκείνη την ημέρα, και δεν είχε ακόμη επιστρέψει, εάν το ασθενοφόρο της ΙΝΤΕΡΣΑΛΟΝΙΚΑ έφευγε και αυτό με εμένα, τότε θα έπρεπε να διακοπούν οι αγώνες, γιατί πρέπει πάντα να υπάρχει διαθέσιμο ασθενοφόρο στην πίστα! Οπότε θα έπρεπε να περιμένουμε να επιστρέψει το πρώτο ασθενοφόρο από το άλλο περιστατικό πρώτα, ώστε μετά να μπορέσω να μεταφερθώ εγώ, για να μην αναγκαστούν να διακόψουν τους αγώνες! Ο Χάρης Βραζοπουλος και ο Γιάννης Μιχάλης τότε επέμεναν ότι είναι επείγουσα η μεταφορά μου στο νοσοκομείο λόγω της κατάστασής μου και ότι πρέπει οπωσδήποτε να μου γίνουν άμεσα προληπτικές εξετάσεις, όπως οφείλουν να γίνονται σε τέτοιες περιπτώσεις. Η απάντηση της διοργανώτριας ομοσπονδίας ήταν να απειλήσουν να φέρουν την αστυνομία για να πετάξει έξω από την πίστα τον Χάρη Βραζόπουλο και να έρθει στην τέντα της ομάδας μου η κυρία Μαρία Τσεσμελή (πρόεδρος της Α.ΜΟΤ.Ο.Ε. και επικεφαλής της διοργάνωσης του συγκεκριμένου αγώνα) και να με απειλήσει ότι η ομοσπονδία θα με τιμωρήσει επειδή μέλη της ομάδας μου ενοχλούσαν συνέχεια την γραμματεία!!
Εκείνη τη στιγμή ήρθε και ο Γενικός Γραμματέας της Α.ΜΟΤ.Ο.Ε., κύριος Αντρέας Λεφέβρ, και ο κύριος Σταύρος Τριντής, από την Επιτροπή Ταχύτητας, που είδε τον αστράγαλό μου και, επειδή η κατάσταση με την αναπνοή μου χειροτέρευε, ζήτησα από την ομάδα μου να με πάει κάποιος με το Ι.Χ. μου σε κοντινό νοσοκομείο. Τότε ο κύριος Λεφέβρ ήταν κάθετος και έλεγε ότι μόνο με ασθενοφόρο μπορώ να φύγω, οπότε έπρεπε να περιμένω όσο χρειαστεί (για να με μεταφέρει το διαθέσιμο (!)
ασθενοφόρο ούτε λόγος βέβαια). Μάλιστα, τότε η κυρία Τσεσμελή δεν έχασε την ευκαιρία αλλά αστειεύτηκε λέγοντας με εμφανή ειρωνεία: «Κύριε Στάμου, αν βιάζεστε τόσο πολύ να σας πάω εγώ με το δικό μου αυτοκίνητο!!!!». Το σχόλιο αυτό δεν μπορώ να το εκλάβω παρά ως ειρωνικό, όταν την ίδια στιγμή, αν δεν έπαιζε με την υγεία μου, δεν θα έπαιρνε ιατρικές αποφάσεις για εμένα εκείνη μαζί με τον Γενικό Γραμματέα της ομοσπονδίας (επικαλούμενοι τον κίνδυνο να διακοπεί – για λίγη ώρα
ο αγώνας) και μάλιστα μπροστά στη γυναίκα μου και τα 2 παιδιά μου που ήρθαν στο χώρο και ενώ εγώ είχα πολλαπλά σπασίματα και – όπως ανακάλυψαν οι γιατροί αργότερα – δύο τρύπες στον πνεύμονα, αλλά θα βρισκόμουν στο ασθενοφόρο στο δρόμο για το νοσοκομείο.
Τελικά, σχεδόν δύο ώρες (!) μετά το συμβάν, και ενώ ο γιατρός του αγώνα δεν με εξέτασε εκ νέου ούτε ασχολήθηκε με οποιοδήποτε τρόπο με την περίπτωσή μου μετά τη μεταφορά μου, ήρθε ένα ασθενοφόρο του Δήμου Μεγάρων (και όχι το ασθενοφόρο που είχε μεταφέρει τον πρώτο τραυματία από τον προηγούμενο αγώνα στην πίστα, αλλά ούτε και το ασθενοφόρο της ΙΝΤΕΡΣΑΛΟΝΙΚΑ), το οποίο δεν γνωρίζω ποιος κάλεσε, έχοντας μόνο οδηγό και χωρίς νοσηλευτή, και με πήρε μόνο μου (επιβαίνοντας δηλαδή σε αυτό εγώ και ο οδηγός) για να με μεταφέρει στο Κέντρο Υγείας Μεγάρων, το οποίο δεν έχει καμία απολύτως δυνατότητα διενέργειας διαγνωστικών εξετάσεων για την περίπτωσή μου (π.χ. ακτινογραφίες). Ο γιατρός του Κέντρου Υγείας απόρησε και ο ίδιος για ποιο λόγο με μετέφεραν εκεί, μου έβαλε κολάρο ως ενδείκνυται να γίνει άμεσα – και όχι με καθυστέρηση δύο ωρών – σε τέτοιες περιπτώσεις και κάλεσε την ίδια στιγμή το ΕΚΑΒ προκειμένου να με μεταφέρει ασθενοφόρο στο Τζάνειο Νοσοκομείο Πειραιά.
Εκεί, μετά τις απαραίτητες εξετάσεις, ενημερώνομαι από τους γιατρούς ότι έχω σπασμένα 10 πλευρά και δύο τρύπες στον πνεύμονα με μεγάλη αναπνευστική δυσλειτουργία και μεταφέρομαι επειγόντως τα ξημερώματα της επόμενης ημέρας στο Γενικό Αντικαρκινικό Νοσοκομείο Πειραιά Μεταξά όπου και νοσηλεύτηκα μέχρι τις 08.10.2021. Μετά το εξιτήριο μου συστήθηκε ξεκούραση και ιατρική παρακολούθηση, καθώς και φαρμακευτική αγωγή με ισχυρή αντιβίωση.
Χάρτης της πίστας με σημειωμένα τα επίμαχα σημεία της πτώσης και της μεταφοράς μου, καθώς και σχετικό φωτογραφικό υλικό επισυνάπτεται ως σχετικό 2.
Επίσης, όπως διαπίστωσα τις επόμενες ημέρες, η αμμοπαγίδα (εάν υπήρχε αυτή ποτέ) δεν έχει συντηρηθεί για χρόνια και αντί για μαλακή άμμο, η οποία προσφέρει
προστασία στους αναβάτες σε περίπτωση πτώσης, έχει ξερό χώμα στο οποίο έχουν φυτρώσει ακόμα και χόρτα.
Οι γνωματεύσεις του Ιατρικού Κέντρου Μεγάρων και του Νοσοκομείου Μεταξά που εκδόθηκαν μετά την ολοκλήρωση της νοσηλείας μου σε αυτά επισυνάπτονται ως σχετικά 3, 4.
Σημειώνω, τέλος, ότι σε όλο αυτό το διάστημα και μέχρι και σήμερα δεν επικοινώνησε κανείς απολύτως από τους υπεύθυνους της διοργάνωσης ή της ομοσπονδίας μαζί μου για να πληροφορηθούν για την κατάστασή μου ή, έστω, από ανθρώπινο ενδιαφέρον. Η μόνη επικοινωνία ήταν το βράδυ της ίδιας ημέρας (02.10.2021) από τον Γενικό Γραμματέα της Ομοσπονδίας, κύριο Λεφέβρ, ο οποίος μου ζήτησε την μοτοσυκλέτα μου για να τρέξει εκείνος στον αγώνα την επόμενη ημέρα (!), ενώ στις 07.10.2021, με δική μου πρωτοβουλία, επικοινώνησα με την Πρόεδρο της Α.ΜΟΤ.Ο.Ε., κυρία Τσεσμελή, προκειμένου να μου δώσει αντίγραφο του ασφαλιστικού συμβολαίου για να δω αν υπάρχει κάποια παροχή την οποία δικαιούμαι, δεδομένου του ότι αντιλήφθηκα πλέον ότι η ανάρρωσή μου θα απαιτήσει χρόνο, εξετάσεις, φάρμακα και εξειδικευμένη ιατρική παρακολούθηση και φροντίδα, η οποία δεν γνώριζε καν ότι νοσηλευόμουν – μία εβδομάδα μετά το περιστατικό – και φυσικά δεν απάντησε ποτέ στο αίτημά μου.
Σε σχέση με τα παραπάνω περιστατικά, είναι σε γνώση μου ότι συντάχθηκε και κατατέθηκε στην Α.ΜΟΤ.Ο.Ε. η από 02.10.2021 καταγγελία των συναθλητών μου Βελή Ειπόγλου, Αντώνη Λάσαρη και Δήμητρας Λαδά, η οποία κατ’ ουσία επιβεβαιώνει την αλήθεια των παραπάνω, επισημαίνει σειρά παραλείψεων από τους διοργανωτές του αγώνα και αποδεικνύει την εν δυνάμει επικινδυνότητα αυτών για εμένα και για το σύνολο των συμμετεχόντων στον αγώνα (επισυνάπτεται στην παρούσα ως σχετικό 5).
Προσκομίζω τέλος και πληθώρα δημοσιευμάτων από τον ηλεκτρονικό τύπο στα οποία αναφέρεται το παραπάνω περιστατικό (σχετικό 6).
