Σέρρες 4ος γύρος Π.Π.Ταχύτητας

Ρεπορτάζ και παραλειπόμενα
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

18/9/2017

Ο καιρός συνεχίζει να παίζει παράξενα παιχνίδια φέτος στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα ταχύτητας, αφού το καλοκαίρι οι καταιγίδες ακυρώνουν αγώνες και το φθινόπωρο στις Σέρρες έσκαγε ο τζίτζικας από τη ζέστη. Αυτό όμως μάλλον λειτούργησε θετικά για τον τέταρτο γύρο του πρωταθλήματος, καθώς υπήρχε έντονο ενδιαφέρον για όλες τις κατηγορίες, όπου βαθμολογικά τα πάντα ήταν ανοιχτά για όλους, σε όλες τις κατηγορίες.

Επιπρόσθετα, ο καλός καιρός έφερε την Κυριακή αρκετό κόσμο στην πίστα, κάτι που τα τελευταία χρόνια δεν είχαμε δει. Προφανώς η προβολή των αγώνων από περισσότερα ΜΜΕ και την τηλεόραση, έχει βοηθήσει στην αναζωπύρωση του ενδιαφέροντος.

Έτσι η πίστα των Σερρών απέκτησε την Κυριακή ζωή και θύμιζε λίγο τις παλιές εποχές… Λίγο όμως, διότι η απόφαση να… τρίψουν τα μάρμαρα (!!!!) στις δύο σκάλες των pit box την ημέρα του αγώνα και να απαγορεύει ( ένας θυμωμένος εργάτης και όχι κάποιος της οργάνωσης… ) στον κόσμο να δει από ψηλά τον αγώνα, ξεπερνά την λογική μας. Τη λογική μας συνεχίζουν να ξεπερνούν και οι συνεχιζόμενοι διαπληκτισμοί μεταξύ ΑΜΟΤΟΕ και των ανθρώπων που έχουν αναλάβει την τηλεοπτική κάλυψη των αγώνων ταχύτητας. Έχουμε φτάσει στον τέταρτο αγώνα της χρονιάς κι ακόμα διαφωνούν (έντονα… ) για το πότε πρέπει να γίνονται οι απονομές. Στην Ελλάδα οι απονομές γίνονται πάντα στο τέλος της ημέρας γιατί… έτσι έκανε η ΕΛΠΑ! Η ΕΛΠΑ έφυγε αλλά η νοοτροπία της παρέμεινε ως είχε σε αυτό το θέμα. Και στους αγώνες καρτ το ίδιο κάνει η ΟΜΑΕ. Τυχαίο; Μπαααα… από την ΕΛΠΑ το πήραν κι αυτοί και το φυλάνε σαν το Άγιο Δισκοπότηρο!  Που είναι το πρόβλημα;

Το πρόβλημα με τις απονομές στο τέλος της ημέρας έχει να κάνει με τους θεατές που βρίσκονται στην πίστα ή παρακολουθούν ζωντανά τους αγώνες.

 

Καλώς ή κακώς, οι περισσότεροι θεατές έρχονται για να δουν τα Superbike, άντε και τα SS600 αν δεν ξενύχτισαν το προηγούμενο Σάββατο. Μόλις πέσει η καρό σημαία στα SBK… αδειάζει ο τόπος!  Ως αποτέλεσμα αυτού, δεν έχει μείνει άνθρωπος να χειροκροτήσει τους νικητές, πέρα των μηχανικών και των συγγενών τους… Επιπλέον οι αναβάτες θα πρέπει να ξαναφορέσουν τις φόρμες τους για να πάνε στην απονομή (γράφτηκε ειδικός κανονισμός που το επιβάλει, επειδή πολλοί αγωνιζόμενοι πήγαιναν με σορτς, φανελάκια και σαγιονάρες…), κάτι που φυσικά κάνουν με βαριά καρδιά. Άρα, τόσο για τους θεατές, όσο και για τους αναβάτες, είναι καλύτερα  να γίνονται οι απονομές αμέσως μετά το τέλος κάθε αγώνα. Το ίδιο θέλει και η τηλεόραση, διότι την βολεύει σε χρόνο, αλλά και επειδή θέλει να δείχνει τις ιδρωμένες φάτσες των αναβατών και την φρέσκια ένταση που είναι αποτυπωμένη στο πρόσωπό τους. Η τηλεόραση είναι πάνω απ΄όλα θέαμα.

Τότε γιατί η ΑΜΟΤΟΕ συνεχίζει να αντιστέκεται στην αλλαγή του προγράμματος των απονομών και επιμένει να τις κάνει στο τέλος της ημέρας; Πολύ απλά, διότι η συζήτηση γίνεται εν βρασμό ψυχής σε προσωπικό επίπεδο μεταξύ στελεχών και δεν γίνεται με ηρεμία σε ένα τραπέζι, σε θεσμικό επίπεδο. Οπότε χάνεται η ουσία του θέματος της συζήτησης και γίνεται κοκορομαχία. Το γεγονός ότι όλοι γνωρίζονται μεταξύ τους και έχουν μακροχρόνιες σχέσεις που τους επιτρέπουν να μιλάνε χωρίς να πρέπει πρώτα να κλείσουν ραντεβού οι γραμματείς τους, δεν σημαίνει ταυτόχρονα ότι τα θέματα των αγώνων θα συζητιούνται και θα αποφασίζονται καυγαδίζοντας στους διαδρόμους. Η δική μας η θέση σε αυτό το ζήτημα είναι ότι οι απονομές πρέπει να γίνονται αμέσως μετά την καρό σημαία κάθε αγώνα γιατί αυτό είναι καλύτερο για τους αγωνιζόμενους και για τους θεατές που βρίσκονται εκεί, μαζί με τους λόγους που προαναφέραμε. Πραγματικά δεν βλέπουμε ποιο είναι το πλεονέκτημα για να γίνονται στο τέλος της ημέρας. Ίσως να υπάρχει, αλλά εμείς δεν το γνωρίζουμε, ούτε το αντιλαμβανόμαστε.

Ευτυχώς τα αγωνιστικά δρώμενα επισκίασαν όλα αυτά τα παρατράγουδα, αποδεικνύοντας ότι πρωταγωνιστές είναι πάντα οι οδηγοί και όλοι οι υπόλοιποι είμαστε κομπάρσοι, όσο κι αν η προσωπική μεγαλομανία μας κάνει να πιστεύουμε ότι έχουμε σημαντικό ρόλο.

Η ημέρα ξεκίνησε υπέροχα, με τον Νότη Παπαπαύλου να τα δίνει όλα για να καταφέρει να πάρει τη νίκη από τον Χρήστο Παπανικολάου.

 

Τα δύο Yamaha R3 που οδηγούσαν ξέφυγαν από την στρατιά των KTM RC 390 που είχαν πίσω τους και έκαναν έναν δικό τους μοναχικό μεν, αλλά ταυτόχρονα υπέροχο αγώνα. Για τον 12χρονο Χρήστο ήταν η δεύτερη φορά που επισκεπτόταν την πίστα των Σερρών, αλλά αυτό δεν τον εμπόδισε να κάνει τον ταχύτερο γύρο της κατηγορίας, κατεβαίνοντας στο 1:28.4 Οι πιο παλιοί αναγνώστες μας θα θυμούνται ότι τέτοιους χρόνους έκανε ο Γιώργος Πολίτης με Aprilia RS 250 όταν κυριαρχούσε στο πρωτάθλημα το 1999 και 2000.

Προφανώς έχουν βελτιωθεί πολύ τα ελαστικά από τότε και πολλοί είπαν ότι τα Pirelli έδωσαν ένα μικρό πλεονέκτημα στο Χρήστο, όμως και ο Νότης γύρισε στο 1:28.7, οπότε δεν νομίζουμε ότι υπήρχε κάποια διαφορά σε αυτόν τον τομέα. Εκεί που όντως υπήρχε διαφορά, ήταν στο σωματικό μέγεθος και βάρος των δύο αναβατών.

Ο Νότης είναι σαφώς ψιλότερος και βαρύτερος και σε αυτή την κατηγορία παίζει καθοριστικό ρόλο. Ο Χρήστος έχει την τέλεια σωματοδομή αυτή τη στιγμή για την κατηγορία και την σωστή ηλικία. Έχει και τον Γιάννη Μπούστα για δάσκαλο, οπότε περιμένουμε πολλά από αυτόν στο μέλλον.

Νομίζουμε ότι του χρόνου ο Νότης πρέπει να κάνει το βήμα για τα SS600, διότι το σώμα του είναι ο βασικός αντίπαλός του αυτή τη στιγμή με το R3. Οδηγικά είναι πανέτοιμος και η κατηγορία των Supersport τον έχει ανάγκη. Ίσως να έπρεπε να το είχε κάνει από φέτος.

Διότι μπορεί στα SS600 να γίνεται φέτος σφαγή για το πρωτάθλημα, αλλά δεν θα μας χάλαγε καθόλου να ήταν μέσα σε αυτή και ο Νότης.

Η κατηγορία αυτή έχει χωριστεί σε τρεις υποκατηγορίες. Ο Κουτσουμπός και ο Παπαγεωργίου είναι οι δύο αναβάτες που ξέρουν να παίρνουν πρωταθλήματα. Φέτος ο Παπαγεωργίου έμεινε πίσω βαθμολογικά λόγω ατυχιών με τη μοτοσυκλέτα του, όμως ο Κουτσουμπός εξακολουθεί να είναι το σημείο αναφοράς. Πάντα θα βρει τον τρόπο να ανέβει στο βάθρο, ακόμα κι αν όλα του πάνε στραβά.

Απέναντί τους έχουν τον Καρακώστα και τον Μίχα. Πιο νέοι, πιο ενθουσιώδεις, πιο διψασμένοι για την νίκη, ο Δημήτρης και ο Φάνης έχουν την ταχύτητα που χρειάζονται, αλλά και επαρκείς παραστάσεις για να μαζέψουν βαθμούς και όχι μόνο τη δόξα της στιγμής. Σε αυτό τον αγώνα ο Καρακώστας έκανε ένα μεγάλο βήμα στο δρόμο για το πρώτο του πρωτάθλημα. Ήταν με μεγάλη διαφορά ταχύτερος στα ελεύθερα δοκιμαστικά, όμως η επιλογή της πολύ μαλακιάς γόμμας πίσω ελαστικού για τα χρονομετρημένα αποδείχτηκε λάθος για την καυτή μεσημεριανή άσφαλτο. Ξεκίνησε τρίτος και παρά το δύσκολο έργο να περάσει τον Παπαγεωργίου (έκανε… πυραυλοκίνητη εκκίνηση ο Άλεξ από τις πίσω σειρές), πραγματοποίησε έναν πολύ ψύχραιμο αγώνα που του χάρισε τη νίκη.

Αντίστοιχη αγωνιστική ωριμότητα έδειξε και ο Μίχας που είδε τρίτος την καρό σημαία.

Με τόσο υπέροχα ορεκτικά, ήταν φυσικό ο κόσμος να περιμένει με ενθουσιασμό το κυρίως πιάτο της ημέρας, τα Superbike!

Μέχρι το τέλος των χρονομετρημένων δοκιμαστικών, ο Χάρης Παρασκευόπουλος ήταν με μεγάλη διαφορά ταχύτερος όλων, κατεβαίνοντας στο 1:18.5 ακόμα κι όταν η μεσημεριανή ζέστη ανέβασε τους χρόνους. Στην βαθμολογία ο Σάκης Συνιώρης είχε μια σημαντική διαφορά από τον Χάρη και τον Λευτέρη Πίππο, οπότε αυτός ο αγώνας ήταν πολύ σημαντικός για τους δύο αναβάτες της Yamaha, ώστε να παραμείνουν στο παιχνίδι του τίτλου.

Ο Λευτέρης είχε μέτρια επίδοση στα πρώτα χρονομετρημένα και η άνοδος της θερμοκρασίας στα δεύτερα δεν του επέτρεψε να πετύχει χρόνο που θα τον τοποθετούσε στην πρώτη σειρά της εκκίνησης. Εκεί βρέθηκαν ο Παρασκευόπουλος με την Yamaha R1 του Σπιλιώτη, ο Ιταλός Farinelli Roberto με την R1 της Wolf-Motul και ο Σάκης Συνιώρης με την προσωπική του Aprilia RSV4.

Όμως από την Κ1 ο Χάρης δεν πέρασε ποτέ. Την εκκίνηση πήρε ο Σάκης και ο Χάρης υπερέβαλε εαυτόν για να καλύψει το έδαφος αμέσως, με αποτέλεσμα πτώση και εγκατάλειψη. Ο Πίππος έφτασε στην Κ5 πίσω από άλλες τέσσερεις μοτοσυκλέτες τις οποίες οδηγούσε ο Σάκης Συνιώρης έχοντας μερικά μέτρα πίσω του την κόκκινη R1 του Robert Farinelli.

Όσο οι θεατές παρακολουθούσαν τους δύο πρώτους να αλλάζουν για δύο τρεις φορές την πρώτη θέση στα φρένα της Κ1 και της Κ5, ο Πίππος εντελώς αθόρυβα βρέθηκε πίσω τους. Με τον Ιταλό να δείχνει ότι πέφτει σιγά-σιγά σε ρυθμό μην μπορώντας να κατεβάσει κάτω από το 1:21 μετά τον 11ο γύρο, ο Λευτέρης πέρασε και βρέθηκε μια ανάσα από την πίσω ρόδα του Σάκη.

Η απάντηση του Συνιώρη ήταν ένα σερί 7 γύρων στο 1:20. Ο Πίππος όμως έδειξε να ότι έχει τις δυνάμεις να μείνει κοντά του σε αυτό το κρίσιμο σημείο του αγώνα. Έτσι οι δυο τους ανέβασαν την αγωνία των θεατών στους τελευταίους πέντε γύρους, με πολλές εναλλαγές της πρώτης θέσης.

Η νίκη κρίθηκε στο 0,020! Μια ανάσα έκρινε τον πρώτο από τον δεύτερο και αυτή η ανάσα ήταν του Λευτέρη Πίππου που είχε την ευκαιρία να την πανηγυρίσει στην μνήμη του μηχανικού του Βασίλη Γούλα, που έφυγε από τη ζωή την ημέρα του προηγούμενου αγώνα στα Μέγαρα. Συγκινητικές οι στιγμές μετά το πέσιμο της καρό σημαίας στα Superbike, αλλά και πολύ ανθρώπινα τα συγχαρητήρια και τα λόγια του Σάκη Συνιώρη προς τον Λευτέρη Πίππο.

Η νίκη αυτή όμως δεν αλλάζει την κατάσταση του πρωταθλήματος, αφού ο Σάκης θα πρέπει να μην πάρει καθόλου βαθμούς στον επόμενο διπλό αγώνα των Μεγάρων για να χάσει το πρωτάθλημα. Παρ’ όλα αυτά, και ο επόμενος γύρος έχει πολύ ενδιαφέρον, οπότε ραντεβού εκεί.

Δείτε τα αποτελέσματα του αγώνα, όπως τα δημοσιεύσαμε αμέσως μετά την λήξη του

 

 

Να ευχαριστήσουμε θερμά την BMW Hellas για την παραχώρηση του ολοκαίνουριου MINI Countryman Cooper D για το ταξίδι μας έως την πίστα των Σερρών.

 

Ο εξοπλισμός (φωτογραφικές μηχανές, Laptop κ.τ.λ) επέβαλλαν το ταξίδι αυτό να γίνει με αυτοκίνητο. Προτιμάμε τις μοτοσυκλέτες, διότι τα διόδια κοστίζουν μια περιουσία με το αυτοκίνητο, όμως ευτυχώς ο κινητήρας πετρελαίου των 1500 κυβικών του Mini καίει αέρα και με 80 ευρώ πήγαμε και ήρθαμε!

Βάζεις το cruise control στα 130km/h και με τον κινητήρα στις 1.900 στροφές είσαι σε πεντέμιση ώρες Σέρρες και με δύο στάσεις για φαϊ και καφέ. Το συγκεκριμένο αυτοκίνητο είχε πολλά έξτρα στον εξοπλισμό του. Εμείς λατρέψαμε το cruise control με το ραντάρ που προσαρμόζει την ταχύτητα ανάλογα με το όχημα μπροστά σου (αξίζει τα λεφτά του), τα πολύ αναπαυτικά καθίσματα και το τέλειο αυτόματο κιβώτιο που μας “έσωσε” όταν βρήκαμε 16 χιλιόμετρα ουρά ακινητοποιημένων οχημάτων στη Μαλακάσα.

Όσοι θέλετε να μάθετε περισσότερα για το νέο Mini Countryman Cooper D 4All των 1500 κυβικών και 136 ίππων και τα πολύ οικονομικά χρηματοδοτικά προγράμματα που το συνοδεύουν, επισπευτείτε το ειδικό site της MINI:

https://www.mini.com.gr/el_GR/home.html

Συνέντευξη Δημήτρης Καρακώστας: Υπερασπίζοντας το "στέμμα"

Μία διαρκής πορεία εξέλιξης
Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

28/7/2020

Ο Δημήτρης Καρακώστας, ο περσινός Πανελλήνιος Πρωταθλητής της κατηγορίας Supersport, είναι πραγματικά η χαρά της ζωής. Ένα παιδί 20 ετών που είναι πάντα χαμογελαστό, πολύ προσιτό και –κυρίως- ένα παιδί που έχει μάθει να κερδίζει τα πάντα δουλεύοντας, τόσο στην προσωπική του ζωή, όσο και στην αγωνιστική του καριέρα. Αυτό το καταλαβαίνεις αμέσως ακόμη κι αν δεν τον γνωρίζεις, βλέποντάς τον να δουλεύει ως full time μηχανικός στην κάθετη μονάδα "Honda Καρακώστας", του επίσης πρωταθλητή πατέρα του, Γιώργου Καρακώστα.

Εκεί τον συναντήσαμε για μια κουβέντα εν όψει της εκκίνησης του Πανελληνίου Πρωταθλήματος ταχύτητας, αλλά και το πόσο έχουν αλλάξει τα δεδομένα εξαιτίας της πρωτόγνωρης κατάστασης λόγω της πανδημίας. Έχοντας απέναντί μου ένα φιλικό και ταπεινό παιδί, η συζήτησή μας ξεκίνησε με έναν μικρό απολογισμό της περσινής χρονιάς. Ο Δημήτρης, την σεζόν του 2019, έκανε την απόλυτη συγκομιδή βαθμών, νικώντας σε όλους τους αγώνες. Ο πολυπόθητος τίτλος ήρθε πανηγυρικά, μετά από το 2018 όπου είχε φτάσει στην πηγή χωρίς να πιει νερό. "Πέρσι, πέρα από την μοτοσυκλέτα μου, μια Honda CBR600RR, που ήταν αρκετά δυνατή και καινούργια, είχα και ένα ψυχολογικό αβαντάζ γιατί ήξερα ότι μπορούσα να κερδίσω. Το πρωτάθλημα της προηγούμενης χρονιάς το έχασα από δικά μου λάθη κι ένα μηχανικό πρόβλημα", μας λέει ο Δημήτρης. "Το 2019 ήμουν πολύ πιο ήρεμος και πιο ώριμος, γιατί ήξερα τις δυνατότητές μου. Είχα μια διαφορετική αύρα που μου έδωσε αυτοπεποίθηση".

Με ένα τέτοιο σερί αποτελεσμάτων, θα περίμενε κανείς –και δικαιολογημένα- ότι σε συνδυασμό με το νεαρό της ηλικίας του, θα υπήρχε μία έπαρση στον λόγο και την συμπεριφορά του. Η αλήθεια είναι διαμετρικά αντίθετη. Ο Δημήτρης Καρακώστας είναι απόλυτα προσγειωμένος και τρέφει έναν πολύ μεγάλο σεβασμό για τους αντιπάλους του μέσα στην πίστα. Το ότι πήρε τον τίτλο είναι λιγότερο σημαντικό για τον ίδιο από το γεγονός ότι έκανε καλούς αγώνες και το ευχαριστήθηκε. "Από μικρός θυμάμαι τον πατέρα μου να μου λέει ότι δεν έχει σημασία το αποτέλεσμα, ή ο άσος πάνω στην μοτοσυκλέτα μου. Είναι σημαντικότερο να απολαμβάνεις τους αγώνες που συμμετέχεις και να περνάς καλά. Να είσαι ευχαριστημένος με τον εαυτό σου", μας είπε.

"Οι αντίπαλοί μου ήταν πολύ δυνατοί, αλλά γενικότερα σαν χώρα είμαστε πολύ πίσω σε επίπεδο. Ο λόγος είναι ότι δεν υπάρχουν συντονισμένες προσπάθειες για να μπαίνει νέο αίμα στους αγώνες και κάθε απόπειρα καταλήγει μετά από λίγο στην αφάνεια. Είναι κρίμα να υπάρχει διχασμός πάνω σ' αυτό το θέμα μεταξύ όσων προσπαθούν να φέρουν νέα παιδιά στον χώρο." Η προσέγγισή του βέβαια, μόνο εντύπωση δεν προκαλεί σε όσους παρακολουθούν την πορεία του Δημήτρη από την αρχή ή σε όσους γνωρίζουν την καριέρα του πατέρα του, τόσο ως αγωνιζόμενου όσο και ως υποστηρικτή της προσπάθειας του Δημήτρη. Βασικός άξονας ήταν, είναι και θα είναι πάντα το ήθος και το αθλητικό ιδεώδες, κι αυτό για την οικογένεια Καρακώστα θεωρείται εκ των ουκ άνευ.

Φέτος, ο Δημήτρης Καρακώστας, όπως και όλοι οι υπόλοιποι αγωνιζόμενοι στα πανελλήνια πρωταθλήματα, βίωσε τις ιδιαίτερες συνθήκες και την καραντίνα που μας επέβαλλε η πανδημία του κορωνοϊού. "Ήταν δύσκολο γιατί συνέβη την εποχή που ετοιμαζόμασταν να ξεκινήσουμε το πρωτάθλημα, αλλά ευτυχώς κατάφερα να προσαρμόσω την προπόνησή μου στα νέα δεδομένα. Το γυμναστήριο μετατράπηκε σε περισσότερη προπόνηση motocross και enduro, ενώ παράλληλα πήγαινα για τρέξιμο και ποδήλατο. Για μένα η προπόνηση δεν σταμάτησε ποτέ, απλώς μεταλλάχτηκε το στιλ." Ο Δημήτρης είχε παρέα στο ΜΧ τον πολυπρωταθλητή Παναγιώτη Κουζή, αν και όπως μας είπε στην κουβέντα, "δεν ρισκάριζα να προσπαθήσω να τον ακολουθήσω σε όσα έκανε. Ήξερα ότι έπρεπε να προσέχω, γιατί στο motocross κάθε τραυματισμός μπορεί να γίνει πολύ σοβαρός. Ήταν όμως ένα καλό σχολείο γιατί η προπόνηση στο χώμα, όπως έχουμε δει και σε παγκόσμιο επίπεδο, βοηθά τα μέγιστα στην άσφαλτο."

Τώρα, ενόψει της εκκίνησης του Πανελληνίου Πρωταθλήματος με ένα συμπυκνωμένο πρόγραμμα και διπλούς αγώνες μόνο σε μία πίστα (αυτή των Μεγάρων), ο Δημήτρης μετρά τις μέρες αντίστροφα για να ξεκινήσει η δράση. "Σίγουρα δεν είναι καλό το ότι θα λείπουν οι Σέρρες από το ημερολόγιο, καθώς η πίστα των μεγάρων είναι περισσότερο… αυτοκινητάδικη, με πολλά φρένα και επιταχύνσεις, ενώ στις Σέρρες οδηγείς περισσότερο με ροή και φόρα, κάτι που ταιριάζει καλύτερα και στις supersport μοτοσυκλέτες. Παρ' όλα αυτά, οι χρόνοι μου είναι πολύ κοντά σε αυτούς των Superbikes τα οποία λόγω της περισσότερης δύναμης αποδίδουν καλύτερα στα Μέγαρα από τα supersport."

Για άλλη μια χρονιά ο Δημήτρης Καρακώστας θα τρέξει με την αγαπημένη του Honda CBR600RR, έχοντας την υποστήριξη των Καρακώστας Honda, Σαρακάκης Honda, Pirelli Intramoto, Τζωρτζόπουλος Moto Fashion and Accessories, Τασουλης Extra Products, Liqui Moly, Papastavrou Shop, Georgopoulos Racing, Moto Monkey, Rise Custom και φυσικά του πατέρα του ως αρχιμηχανικού της ομάδας, μαζί με την πολύτιμη βοήθεια του Manos Injection and Performance. Όπως λέει και ο ίδιος "είμαι καθ' όλα έτοιμος, χωρίς κανένα άγχος μιας και έχω και την εμπειρία από διπλούς αγώνες από τη συμμετοχή μου στο Βαλκανικό Πρωτάθλημα πέρσι, αλλά και από τον τελευταίο περσινό αγώνα στα Μέγαρα. Σίγουρα υπάρχει μεγάλο ρίσκο, μιας και οποιαδήποτε ατυχία από πτώση ή μηχανική βλάβη θα έχει πολύ μεγαλύτερο κόστος στην βαθμολογία του πρωταθλήματος, αλλά είμαι αισιόδοξος ότι όλα θα πάνε καλά".

Η μοτοσυκλέτα του δεν θα έχει καμία αλλαγή σε σχέση με πέρσι, με την απόδοσή της να φτάνει τους 120 ίππους, αλλά μεγαλύτερο ενδιαφέρον –και είδηση αν θέλετε- είναι τα πλάνα του για την επόμενη σεζόν. "Θέλαμε από φέτος να συμμετέχω σε δύο κατηγορίες, αλλά λόγω την πανδημίας και του πισωγυρίσματος στην παραγωγή των εργοστασίων, δεν μπορούσαμε να έχουμε μία Honda CBR1000RR-R για να τρέξω και στην κατηγορία των superbikes. Του χρόνου όμως, κι αν όλα πάνε καλά με την μοτοσυκλέτα- θα συμμετέχω στην μεγάλη κατηγορία. Επιπλέον, όπως κάθε χρονιά θα προσπαθήσω να τρέξω μερικούς αγώνες στο Ιταλικό Πρωτάθλημα, αλλά και να ακολουθήσω όλο το Βαλκανικό Πρωτάθλημα, αν δεν συμπέσουν οι ημερομηνίες με το Πανελλήνιο."

Εμείς από τη μεριά μας του ευχόμαστε κάθε επιτυχία, με την ελπίδα ότι περιπτώσεις σαν του Δημήτρη Καρακώστα δεν θα αποτελούν πια εξαίρεση, αλλά τον κανόνα για τους ελληνικούς αγώνες ταχύτητας.