Σέρρες 4ος γύρος Π.Π.Ταχύτητας

Ρεπορτάζ και παραλειπόμενα
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

18/9/2017

Ο καιρός συνεχίζει να παίζει παράξενα παιχνίδια φέτος στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα ταχύτητας, αφού το καλοκαίρι οι καταιγίδες ακυρώνουν αγώνες και το φθινόπωρο στις Σέρρες έσκαγε ο τζίτζικας από τη ζέστη. Αυτό όμως μάλλον λειτούργησε θετικά για τον τέταρτο γύρο του πρωταθλήματος, καθώς υπήρχε έντονο ενδιαφέρον για όλες τις κατηγορίες, όπου βαθμολογικά τα πάντα ήταν ανοιχτά για όλους, σε όλες τις κατηγορίες.

Επιπρόσθετα, ο καλός καιρός έφερε την Κυριακή αρκετό κόσμο στην πίστα, κάτι που τα τελευταία χρόνια δεν είχαμε δει. Προφανώς η προβολή των αγώνων από περισσότερα ΜΜΕ και την τηλεόραση, έχει βοηθήσει στην αναζωπύρωση του ενδιαφέροντος.

Έτσι η πίστα των Σερρών απέκτησε την Κυριακή ζωή και θύμιζε λίγο τις παλιές εποχές… Λίγο όμως, διότι η απόφαση να… τρίψουν τα μάρμαρα (!!!!) στις δύο σκάλες των pit box την ημέρα του αγώνα και να απαγορεύει ( ένας θυμωμένος εργάτης και όχι κάποιος της οργάνωσης… ) στον κόσμο να δει από ψηλά τον αγώνα, ξεπερνά την λογική μας. Τη λογική μας συνεχίζουν να ξεπερνούν και οι συνεχιζόμενοι διαπληκτισμοί μεταξύ ΑΜΟΤΟΕ και των ανθρώπων που έχουν αναλάβει την τηλεοπτική κάλυψη των αγώνων ταχύτητας. Έχουμε φτάσει στον τέταρτο αγώνα της χρονιάς κι ακόμα διαφωνούν (έντονα… ) για το πότε πρέπει να γίνονται οι απονομές. Στην Ελλάδα οι απονομές γίνονται πάντα στο τέλος της ημέρας γιατί… έτσι έκανε η ΕΛΠΑ! Η ΕΛΠΑ έφυγε αλλά η νοοτροπία της παρέμεινε ως είχε σε αυτό το θέμα. Και στους αγώνες καρτ το ίδιο κάνει η ΟΜΑΕ. Τυχαίο; Μπαααα… από την ΕΛΠΑ το πήραν κι αυτοί και το φυλάνε σαν το Άγιο Δισκοπότηρο!  Που είναι το πρόβλημα;

Το πρόβλημα με τις απονομές στο τέλος της ημέρας έχει να κάνει με τους θεατές που βρίσκονται στην πίστα ή παρακολουθούν ζωντανά τους αγώνες.

 

Καλώς ή κακώς, οι περισσότεροι θεατές έρχονται για να δουν τα Superbike, άντε και τα SS600 αν δεν ξενύχτισαν το προηγούμενο Σάββατο. Μόλις πέσει η καρό σημαία στα SBK… αδειάζει ο τόπος!  Ως αποτέλεσμα αυτού, δεν έχει μείνει άνθρωπος να χειροκροτήσει τους νικητές, πέρα των μηχανικών και των συγγενών τους… Επιπλέον οι αναβάτες θα πρέπει να ξαναφορέσουν τις φόρμες τους για να πάνε στην απονομή (γράφτηκε ειδικός κανονισμός που το επιβάλει, επειδή πολλοί αγωνιζόμενοι πήγαιναν με σορτς, φανελάκια και σαγιονάρες…), κάτι που φυσικά κάνουν με βαριά καρδιά. Άρα, τόσο για τους θεατές, όσο και για τους αναβάτες, είναι καλύτερα  να γίνονται οι απονομές αμέσως μετά το τέλος κάθε αγώνα. Το ίδιο θέλει και η τηλεόραση, διότι την βολεύει σε χρόνο, αλλά και επειδή θέλει να δείχνει τις ιδρωμένες φάτσες των αναβατών και την φρέσκια ένταση που είναι αποτυπωμένη στο πρόσωπό τους. Η τηλεόραση είναι πάνω απ΄όλα θέαμα.

Τότε γιατί η ΑΜΟΤΟΕ συνεχίζει να αντιστέκεται στην αλλαγή του προγράμματος των απονομών και επιμένει να τις κάνει στο τέλος της ημέρας; Πολύ απλά, διότι η συζήτηση γίνεται εν βρασμό ψυχής σε προσωπικό επίπεδο μεταξύ στελεχών και δεν γίνεται με ηρεμία σε ένα τραπέζι, σε θεσμικό επίπεδο. Οπότε χάνεται η ουσία του θέματος της συζήτησης και γίνεται κοκορομαχία. Το γεγονός ότι όλοι γνωρίζονται μεταξύ τους και έχουν μακροχρόνιες σχέσεις που τους επιτρέπουν να μιλάνε χωρίς να πρέπει πρώτα να κλείσουν ραντεβού οι γραμματείς τους, δεν σημαίνει ταυτόχρονα ότι τα θέματα των αγώνων θα συζητιούνται και θα αποφασίζονται καυγαδίζοντας στους διαδρόμους. Η δική μας η θέση σε αυτό το ζήτημα είναι ότι οι απονομές πρέπει να γίνονται αμέσως μετά την καρό σημαία κάθε αγώνα γιατί αυτό είναι καλύτερο για τους αγωνιζόμενους και για τους θεατές που βρίσκονται εκεί, μαζί με τους λόγους που προαναφέραμε. Πραγματικά δεν βλέπουμε ποιο είναι το πλεονέκτημα για να γίνονται στο τέλος της ημέρας. Ίσως να υπάρχει, αλλά εμείς δεν το γνωρίζουμε, ούτε το αντιλαμβανόμαστε.

Ευτυχώς τα αγωνιστικά δρώμενα επισκίασαν όλα αυτά τα παρατράγουδα, αποδεικνύοντας ότι πρωταγωνιστές είναι πάντα οι οδηγοί και όλοι οι υπόλοιποι είμαστε κομπάρσοι, όσο κι αν η προσωπική μεγαλομανία μας κάνει να πιστεύουμε ότι έχουμε σημαντικό ρόλο.

Η ημέρα ξεκίνησε υπέροχα, με τον Νότη Παπαπαύλου να τα δίνει όλα για να καταφέρει να πάρει τη νίκη από τον Χρήστο Παπανικολάου.

 

Τα δύο Yamaha R3 που οδηγούσαν ξέφυγαν από την στρατιά των KTM RC 390 που είχαν πίσω τους και έκαναν έναν δικό τους μοναχικό μεν, αλλά ταυτόχρονα υπέροχο αγώνα. Για τον 12χρονο Χρήστο ήταν η δεύτερη φορά που επισκεπτόταν την πίστα των Σερρών, αλλά αυτό δεν τον εμπόδισε να κάνει τον ταχύτερο γύρο της κατηγορίας, κατεβαίνοντας στο 1:28.4 Οι πιο παλιοί αναγνώστες μας θα θυμούνται ότι τέτοιους χρόνους έκανε ο Γιώργος Πολίτης με Aprilia RS 250 όταν κυριαρχούσε στο πρωτάθλημα το 1999 και 2000.

Προφανώς έχουν βελτιωθεί πολύ τα ελαστικά από τότε και πολλοί είπαν ότι τα Pirelli έδωσαν ένα μικρό πλεονέκτημα στο Χρήστο, όμως και ο Νότης γύρισε στο 1:28.7, οπότε δεν νομίζουμε ότι υπήρχε κάποια διαφορά σε αυτόν τον τομέα. Εκεί που όντως υπήρχε διαφορά, ήταν στο σωματικό μέγεθος και βάρος των δύο αναβατών.

Ο Νότης είναι σαφώς ψιλότερος και βαρύτερος και σε αυτή την κατηγορία παίζει καθοριστικό ρόλο. Ο Χρήστος έχει την τέλεια σωματοδομή αυτή τη στιγμή για την κατηγορία και την σωστή ηλικία. Έχει και τον Γιάννη Μπούστα για δάσκαλο, οπότε περιμένουμε πολλά από αυτόν στο μέλλον.

Νομίζουμε ότι του χρόνου ο Νότης πρέπει να κάνει το βήμα για τα SS600, διότι το σώμα του είναι ο βασικός αντίπαλός του αυτή τη στιγμή με το R3. Οδηγικά είναι πανέτοιμος και η κατηγορία των Supersport τον έχει ανάγκη. Ίσως να έπρεπε να το είχε κάνει από φέτος.

Διότι μπορεί στα SS600 να γίνεται φέτος σφαγή για το πρωτάθλημα, αλλά δεν θα μας χάλαγε καθόλου να ήταν μέσα σε αυτή και ο Νότης.

Η κατηγορία αυτή έχει χωριστεί σε τρεις υποκατηγορίες. Ο Κουτσουμπός και ο Παπαγεωργίου είναι οι δύο αναβάτες που ξέρουν να παίρνουν πρωταθλήματα. Φέτος ο Παπαγεωργίου έμεινε πίσω βαθμολογικά λόγω ατυχιών με τη μοτοσυκλέτα του, όμως ο Κουτσουμπός εξακολουθεί να είναι το σημείο αναφοράς. Πάντα θα βρει τον τρόπο να ανέβει στο βάθρο, ακόμα κι αν όλα του πάνε στραβά.

Απέναντί τους έχουν τον Καρακώστα και τον Μίχα. Πιο νέοι, πιο ενθουσιώδεις, πιο διψασμένοι για την νίκη, ο Δημήτρης και ο Φάνης έχουν την ταχύτητα που χρειάζονται, αλλά και επαρκείς παραστάσεις για να μαζέψουν βαθμούς και όχι μόνο τη δόξα της στιγμής. Σε αυτό τον αγώνα ο Καρακώστας έκανε ένα μεγάλο βήμα στο δρόμο για το πρώτο του πρωτάθλημα. Ήταν με μεγάλη διαφορά ταχύτερος στα ελεύθερα δοκιμαστικά, όμως η επιλογή της πολύ μαλακιάς γόμμας πίσω ελαστικού για τα χρονομετρημένα αποδείχτηκε λάθος για την καυτή μεσημεριανή άσφαλτο. Ξεκίνησε τρίτος και παρά το δύσκολο έργο να περάσει τον Παπαγεωργίου (έκανε… πυραυλοκίνητη εκκίνηση ο Άλεξ από τις πίσω σειρές), πραγματοποίησε έναν πολύ ψύχραιμο αγώνα που του χάρισε τη νίκη.

Αντίστοιχη αγωνιστική ωριμότητα έδειξε και ο Μίχας που είδε τρίτος την καρό σημαία.

Με τόσο υπέροχα ορεκτικά, ήταν φυσικό ο κόσμος να περιμένει με ενθουσιασμό το κυρίως πιάτο της ημέρας, τα Superbike!

Μέχρι το τέλος των χρονομετρημένων δοκιμαστικών, ο Χάρης Παρασκευόπουλος ήταν με μεγάλη διαφορά ταχύτερος όλων, κατεβαίνοντας στο 1:18.5 ακόμα κι όταν η μεσημεριανή ζέστη ανέβασε τους χρόνους. Στην βαθμολογία ο Σάκης Συνιώρης είχε μια σημαντική διαφορά από τον Χάρη και τον Λευτέρη Πίππο, οπότε αυτός ο αγώνας ήταν πολύ σημαντικός για τους δύο αναβάτες της Yamaha, ώστε να παραμείνουν στο παιχνίδι του τίτλου.

Ο Λευτέρης είχε μέτρια επίδοση στα πρώτα χρονομετρημένα και η άνοδος της θερμοκρασίας στα δεύτερα δεν του επέτρεψε να πετύχει χρόνο που θα τον τοποθετούσε στην πρώτη σειρά της εκκίνησης. Εκεί βρέθηκαν ο Παρασκευόπουλος με την Yamaha R1 του Σπιλιώτη, ο Ιταλός Farinelli Roberto με την R1 της Wolf-Motul και ο Σάκης Συνιώρης με την προσωπική του Aprilia RSV4.

Όμως από την Κ1 ο Χάρης δεν πέρασε ποτέ. Την εκκίνηση πήρε ο Σάκης και ο Χάρης υπερέβαλε εαυτόν για να καλύψει το έδαφος αμέσως, με αποτέλεσμα πτώση και εγκατάλειψη. Ο Πίππος έφτασε στην Κ5 πίσω από άλλες τέσσερεις μοτοσυκλέτες τις οποίες οδηγούσε ο Σάκης Συνιώρης έχοντας μερικά μέτρα πίσω του την κόκκινη R1 του Robert Farinelli.

Όσο οι θεατές παρακολουθούσαν τους δύο πρώτους να αλλάζουν για δύο τρεις φορές την πρώτη θέση στα φρένα της Κ1 και της Κ5, ο Πίππος εντελώς αθόρυβα βρέθηκε πίσω τους. Με τον Ιταλό να δείχνει ότι πέφτει σιγά-σιγά σε ρυθμό μην μπορώντας να κατεβάσει κάτω από το 1:21 μετά τον 11ο γύρο, ο Λευτέρης πέρασε και βρέθηκε μια ανάσα από την πίσω ρόδα του Σάκη.

Η απάντηση του Συνιώρη ήταν ένα σερί 7 γύρων στο 1:20. Ο Πίππος όμως έδειξε να ότι έχει τις δυνάμεις να μείνει κοντά του σε αυτό το κρίσιμο σημείο του αγώνα. Έτσι οι δυο τους ανέβασαν την αγωνία των θεατών στους τελευταίους πέντε γύρους, με πολλές εναλλαγές της πρώτης θέσης.

Η νίκη κρίθηκε στο 0,020! Μια ανάσα έκρινε τον πρώτο από τον δεύτερο και αυτή η ανάσα ήταν του Λευτέρη Πίππου που είχε την ευκαιρία να την πανηγυρίσει στην μνήμη του μηχανικού του Βασίλη Γούλα, που έφυγε από τη ζωή την ημέρα του προηγούμενου αγώνα στα Μέγαρα. Συγκινητικές οι στιγμές μετά το πέσιμο της καρό σημαίας στα Superbike, αλλά και πολύ ανθρώπινα τα συγχαρητήρια και τα λόγια του Σάκη Συνιώρη προς τον Λευτέρη Πίππο.

Η νίκη αυτή όμως δεν αλλάζει την κατάσταση του πρωταθλήματος, αφού ο Σάκης θα πρέπει να μην πάρει καθόλου βαθμούς στον επόμενο διπλό αγώνα των Μεγάρων για να χάσει το πρωτάθλημα. Παρ’ όλα αυτά, και ο επόμενος γύρος έχει πολύ ενδιαφέρον, οπότε ραντεβού εκεί.

Δείτε τα αποτελέσματα του αγώνα, όπως τα δημοσιεύσαμε αμέσως μετά την λήξη του

 

 

Να ευχαριστήσουμε θερμά την BMW Hellas για την παραχώρηση του ολοκαίνουριου MINI Countryman Cooper D για το ταξίδι μας έως την πίστα των Σερρών.

 

Ο εξοπλισμός (φωτογραφικές μηχανές, Laptop κ.τ.λ) επέβαλλαν το ταξίδι αυτό να γίνει με αυτοκίνητο. Προτιμάμε τις μοτοσυκλέτες, διότι τα διόδια κοστίζουν μια περιουσία με το αυτοκίνητο, όμως ευτυχώς ο κινητήρας πετρελαίου των 1500 κυβικών του Mini καίει αέρα και με 80 ευρώ πήγαμε και ήρθαμε!

Βάζεις το cruise control στα 130km/h και με τον κινητήρα στις 1.900 στροφές είσαι σε πεντέμιση ώρες Σέρρες και με δύο στάσεις για φαϊ και καφέ. Το συγκεκριμένο αυτοκίνητο είχε πολλά έξτρα στον εξοπλισμό του. Εμείς λατρέψαμε το cruise control με το ραντάρ που προσαρμόζει την ταχύτητα ανάλογα με το όχημα μπροστά σου (αξίζει τα λεφτά του), τα πολύ αναπαυτικά καθίσματα και το τέλειο αυτόματο κιβώτιο που μας “έσωσε” όταν βρήκαμε 16 χιλιόμετρα ουρά ακινητοποιημένων οχημάτων στη Μαλακάσα.

Όσοι θέλετε να μάθετε περισσότερα για το νέο Mini Countryman Cooper D 4All των 1500 κυβικών και 136 ίππων και τα πολύ οικονομικά χρηματοδοτικά προγράμματα που το συνοδεύουν, επισπευτείτε το ειδικό site της MINI:

https://www.mini.com.gr/el_GR/home.html

Πανελλήνιο Πρωτ. Ταχύτητας 6ος αγώνας Μέγαρα

Το μεγάλο φινάλε
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

13/10/2019

Όπως και χθες, έτσι και σήμερα, οι θεατές που ξύπνησαν νωρίς και ήρθαν στην πίστα για να δουν την κατηγορία των Νέων ήταν οι κερδισμένοι της ημέρας. Ο Θωμάς Σκούρτας και ο Γιώργος Γερακιανάκης χάρισαν ποιοτικό θέαμα και έδωσαν ακόμα μεγαλύτερη αξία στα πρωταθλήματα που κέρδισαν, αφού πλέον ο Θωμάς Σκούρτας είναι πρωταθλητής Νέων για το 2019 και ο Γιώργος Γερακιανάκης είναι πρωταθλητής στην κατηγορία SS300. Ουσιαστικά τον τίτλο τον είχαν ήδη στο τσεπάκι τους από εχθές, αφού το μόνο που χρειαζόντουσαν βαθμολογικά (λόγω των ελάχιστων συμμετοχών…) ήταν απλώς να μπουν στην πίστα σήμερα και να γυρνάνε γύρο-γύρο. Όμως  έκαναν ακριβώς το αντίθετο και οδήγησαν για άλλη μια φορά με εντυπωσιακή αγωνιστική ωριμότητα. Έτσι ο Θωμάς Σκούρτας, όχι μόνο δεν έκατσε πίσω από τον Γερακιανάκη για να πάρει ξεκούραστα τον τίτλο, αλλά με επιμονή και υπομονή έως τον τελευταίο γύρο, προσπέρασε στην τελευταία στροφή και πήρε την καρό σημαία, αντί να περιμένει να του την δώσουν εκ του ασφαλούς.

Χίλια μπράβο σε αυτά τα δύο παιδιά, που ευχόμαστε να ανέβουν αμέσως στην κατηγορία Supersport (την μοναδική διεθνή κατηγορία που έχει το ελληνικό πρωτάθλημα!) η οποία φέτος βρέθηκε στην απόλυτη παρακμή της, έχοντας σε αυτόν το τελευταίο αγώνα μόλις έξι αγωνιζόμενους στην εκκίνηση, που τελικά έγιναν πέντε λόγω της πτώσης του Βασίλη Ευθυμίου αμέσως μόλις έσβησαν τα φώτα. Κανονικά θα ήταν μόλις τέσσερεις, αλλά χάρη στον ηρωισμό (ή την τρέλα…) του Γιάννη Τζορτζόπουλου να τρέξει με τρία σπασμένα δάκτυλα, περίσσεψε μόνο ένα μετάλλιο στην απονομή. Η κατηγορία αυτή είναι η πιο σημαντική και ευελπιστούμε πως ΑΜΟΤΟΕ, ΣΟΑΜ, Αντιπροσωπείες και χορηγοί (όσοι από αυτούς απέμειναν) και αν όλα πάνε καλά μαζί με την Iron Team, θα δώσουν όλο το βάρος τους εδώ τα επόμενα χρόνια. Σε όλες τις μορφές μηχανοκίνητου αθλητισμού, οι μεταβατικές κατηγορίες Junior είναι το αγωνιστικό σταυροδρόμι κάθε εθνικού πρωταθλήματος.

Γυρίζοντας πίσω στα αγωνιστικά δρώμενα, η κατηγορία OPEN που ακολούθησε μετά τους Νέους, έμοιαζε σαν να ήταν συνέχεια του χθεσινού αγώνα, με τον Κυπελλούχο του 2019 Στέφανο Δέσκα να οδηγεί ανενόχλητος τον αγώνα, τον Αντρέα Παπαντριανταφύλλου σε σταθερή απόσταση πίσω του και τον Νίκο Γεωργόπουλο με το CBR 600 RR να προσπαθεί να προσπεράσει στις στροφές τον Μάρκο Αγγελόπουλο με το CBR 1000 RR που εξαφανιζόταν στις ευθείες. Τελικά ο Γεωργόπουλος τα κατάφερε στα φρένα της Κ1 και έτσι ανέβηκε για δεύτερη ημέρα στην σειρά, στο τρίτο σκαλί του βάθρου.

Στην μικτή κατηγορία Racing-SS300 ο αγώνας δεν είχε κανένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον, καθώς ο Λέανδρος Ντότσικας είχε πάρει εχθές το πρωτάθλημα στη Racing και δεν μπήκε στον κόπο να παλέψει για τη νίκη με τον Χρήστο Παπανικολάου που ήταν και ο νικητής σήμερα.

Περίπου το ίδιο έκανε και ο Θωμάς Σκούρτας στα SS 300, που έχοντας ήδη πάρει τον τίτλο στους Νέους και γνωρίζοντας πως ο Γερακιανάκης είναι αδύνατον να χάσει τον τίτλο, απέφυγε την μάχη. Έτσι ο Γερακιανάκης έκανε στην πραγματικότητα μια καλή προπόνηση για το Red Bull Cup που θα πάει μαζί με τον Γιάννη Περιστερά την επόμενη εβδομάδα και πήρε τον τίτλο του πρωταθλητή SS300 για το 2019 χωρίς να ρισκάρει.

Κάπως έτσι ήρθε η ώρα των Supersport, όπου η εικόνα στη γραμμή της εκκίνησης ήταν αποκαρδιωτική. Στους λόγους που είπαμε ήδη στην αρχή του κειμένου, προσθέστε και την “βαθμολογική αδιαφορία” των αναβατών και το γλυκό έδεσε. Σήμερα ο Καρακώστας έβαλε από την αρχή το κεφάλι κάτω και προσπάθησε να αποφύγει την χθεσινή αφόρητη πίεση του Τριντή.  Όμως ο Τριντής ήταν φανερά άκεφος, σε αντίθεση βέβαια με τον Άλεξ Παπαγεωργίου που είχε τα περισσότερα αγωνιστικά κέφια απ’ όλους. Έτσι το κυνηγητό μεταξύ Τριντή-Παπαγεωργίου και οι τρεις προσπεράσεις που αντάλλαξαν, επαρκούν για να πούμε ότι είδαμε αγώνα και όχι prive trackday μεταξύ φίλων και συγγενών.

Το ίδιο ακριβώς σενάριο είχαν στα χέρια τους και οι αναβάτες της κατηγορίας Superbike με τις μόλις οκτώ συμμετοχές. Για καλή μας τύχη όμως, ο Τσαλίκης την είδε… “Πίππος του Σαββάτου” και όπως έκανε ο Λευτέρης εχθές, έτσι κι ο Τσαλίκης σήμερα, ήπιε μαγικό ζωμό στην εκκίνηση και… εξαφανίστηκε! Στον δεύτερο γύρο είχε κάνει σχεδόν μισό δευτερόλεπτο διαφορά από τον Συνιώρη που τον ακολουθούσε. Ο Συνιώρης από την μεριά του παραλίγο να μην λάβει μέρος στον σημερινό αγώνα, διότι μετά τον τερματισμό εχθές, είχε αφόρητους πόνους από την εγχειρισμένη κλείδα του. Έτσι ήταν αναμενόμενο πως δεν θα μπορούσε να κρατήσει πίσω του για πολύ ώρα ακόμα τον Παπαγγέλου και τον Μπεγνή. Πράγματι, λίγους γύρους αργότερα ο Μπεγνής ήταν σε απόσταση βολής από τον Τσαλίκη και ο Παπαγγέλου έδειχνε πως είναι η μοναδική απειλή του Μπεγνή για την καρό σημαία σήμερα.

Ο Μπεγνής όμως δεν έχασε πολύ χρόνο πίσω από τον Τσαλίκη και προσπερνώντας τον στη σωστή χρονική στιγμή του αγώνα έγινε πάλι ο μαέστρος του ρυθμού. Ο Παπαγγέλου ροκάνιζε δεκατάκια από τον Μπεγνή και 8 γύρους πριν το τέλος είχε πλησιάσει “τόσο-όσο” θα έπρεπε για να έχει ελπίδες για την καρό σημαία. Όμως τότε άρχισαν τα ντουμπλαρίσματα, που όπως γίνεται πάντα μπορεί να σε βοηθήσουν ή να σου χαλάσουν τον αγώνα. Για τον Παπαγγέλου έγινε το δεύτερο σενάριο, αυξάνοντας πάλι μερικά μέτρα τη διαφορά του από τον Μπεγνή. Οι λιγοστοί γύροι που απέμεναν δεν επαρκούσαν για να μαζέψει τη νέα διαφορά και η σεμνή τελετή έλαβε τέλος, με τον Μπεγνή νικητή, τον Παπαγγέλου δεύτερο και τον Τσαλίκη τρίτο. Πίσω τους είχαμε μια κλασσική μάχη μεταξύ Πίππου και Συνιώρη, με τελικό νικητή τον Πίππο, που στους δύο τελευταίους γύρους εκμεταλλεύτηκε με τον καλύτερο τρόπο την σωματική αδυναμία του Συνιώρη.

Με αυτόν τον τρόπο έπεσε η αυλαία του Πανελλήνιου πρωταθλήματος Ταχύτητας για το έτος 2019. Η αγωνιστική αυλαία, διότι όπως σας έχουμε πει, η ΑΜΟΤΟΕ και η Iron Team τώρα ξεκινούν τον δικό τους αγώνα, ώστε να σταματήσει η δικαιολογία: “Για Ελλάδα καλά είναι..”. Θα μας πείτε, αν είναι δυνατόν οι ίδιοι άνθρωποι να φέρουν αυτή τη φορά διαφορετικά αποτελέσματα. Ναι είναι δυνατόν, διότι το πρόβλημα δεν είναι οι άνθρωποι μόνο, αλλά η νοοτροπία και κυρίως η θέληση-ανάγκη επιβίωσης. Άμα σε κυνηγάει καρχαρίας θα κολυμπήσεις γρήγορα είτε το θέλεις, είτε όχι. Με 6 συμμετοχές στα supersport και 8 στα superbike, ο καρχαρίας ήδη μας έχει δαγκώσει το πόδι… Κι αν δεν υπήρχε η OPEN, οι κερκίδες θα ήταν εντελώς άδειες… Φτάσαμε λοιπόν στο σημείο που καμία λέσχη δεν θέλει να αναλάβει αγώνες, διότι το εύκολο χρήμα του παράβολου συμμετοχής δεν υπάρχει πια. Οπότε, ανεξάρτητα από τα πρόσωπα, εύκολη και φτηνή λύση δεν υπάρχει. Περιμένουμε λοιπόν έως το τέλος Νοεμβρίου, να δούμε πως θα καταλήξει αυτή η προσπάθεια της Iron Team να βγάλει το φίδι από την τρύπα. Και το φίδι δεν είναι άλλο από την ΑΝΤΑΠΟΔΟΤΙΚΟΤΗΤΑ που θα έχει η κατάκτηση ενός πρωταθλήματος για τους αγωνιζόμενους και τον εμπορικό κόσμο που θα βάλουν τον ιδρώτα, τα σπασμένα κόκκαλα και τα λεφτά τους στο επόμενο πρωτάθλημα.

Πλούσιο φωτογραφικό υλικό από τον αγώνα, στο Gallery που συνοδεύει το άρθρο!

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ