Ζήσε τον 1ο αγώνα του ΠΠΤ με τον Σάκη Συνιώρη

Τρεις μέρες με έναν πρωταθλητή

Από τον

Μπάμπη Μέντη

4/4/2017

Η σχέση του Σάκη Συνιώρη με το ΜΟΤΟ ξεκινάει πολλά χρόνια πριν και σε καμία περίπτωση δεν είναι από τις τυπικές που αναπτύσσονται ανάμεσα σε έναν αγωνιζόμενο και σε ένα μέσο που καλύπτει δημοσιογραφικά τους αγώνες μοτοσυκλέτας.

Με τον αδερφό του, τον Άλκη Συνιώρη, να είναι μέλος της συντακτικής ομάδας του ΜΟΤΟ από το 1998, ο Σάκης συμμετείχε μαζί μας σε πολλά συγκριτικά τεστ supersport και superbike εκείνη την εποχή. Όταν λέμε συμμετείχε, εννοούμε ότι ερχόταν και μας βοηθούσε στα πάντα και δεν περιοριζόταν απλώς να κάνει μερικούς χρονομετρημένους γύρους στην πίστα. Υπάρχουν δεκάδες ιστορίες που μπορείς να διηγηθείς από εκείνα τα χρόνια, αλλά αν έπρεπε οπωσδήποτε να ξεχωρίσουμε κάποιες, τότε σίγουρα η επιστροφή οδικώς από τις Σέρρες μετά από ένα γιγαντιαίο συγκριτικό, όπου το Yamaha R6 που οδηγούσα εγώ έμενε από βενζίνη κάθε 110 χιλιόμετρα επειδή… το γκάζι ήταν συνεχώς τέρμα ανοιχτό για να μπορώ να μείνω κοντά στην ουρά της R1 που οδηγούσε ο Σάκης.

Φυσικά δεν μπορούμε να ξεχάσουμε τη συμβολή του στα πρώτα μαθήματα οδήγησης σε πίστα που έγιναν στην Ελλάδα από το ΜΟΤΟ το 1999, όπου μαζί με τον Άλκη, έδωσαν απλόχερα τις γνώσεις τους σε όλους τους συμμετέχοντες. Όπως καταλαβαίνετε η σχέση μας έγινε περισσότερο φιλική, παρά επαγγελματική και ίσως αυτή να είναι η αιτία που ποτέ δεν του έχουμε κάνει κάποια ιδιαίτερη αναφορά για τις αγωνιστικές επιτυχίες του, αφού νοιώθουμε ότι όποτε γράφουμε κάτι γι΄αυτόν είναι σαν να… περιαυτολογούμε! Όπως κι αν έχει, πέρσι κατέκτησε το δέκατο πρωτάθλημά του και η πρόσκλησή του να παρακολουθήσουμε μαζί του τον πρώτο αγώνα του πανελληνίου πρωταθλήματος ταχύτητας στα Μέγαρα, έγινε αποδεκτή με ιδιαίτερη χαρά.

Παλιά αγαπημένη

Φέτος τρέχει ξανά στην κορυφαία κατηγορία Superbike, όμως αντί για την Ducati 1198S Panigale που είχε πέρσι, τώρα βρίσκεται πάνω στη σέλα της δικής του Aprilia RSV4R Factory του 2014. Κυριολεκτικά δικής του μοτοσυκλέτας, αφού την έχει αγοράσει. Το καλό είναι ότι με αυτή τη μοτοσυκλέτα έχει ήδη πάρει ένα πρωτάθλημα και την ξέρει μέχρι την τελευταία βίδα της. Από την άλλη μεριά βέβαια, το 2014 ήταν πριν τρία χρόνια και οι μοτοσυκλέτες του ανταγωνισμού είναι πιο νέες από τότε, οπότε η προετοιμασία της για το φετινό πρωτάθλημα από την ομάδα του Μάκη Χρήστου (Christou Racing Team) δεν ήταν μια εύκολη δουλειά ρουτίνας. Οι αναρτήσεις της Ohlins είναι ουσιαστικά παραγωγής και ο Σταυρός Γεωργακόπουλός χρειάστηκε να κάνει τα μαγικά του στα ελεύθερα δοκιμαστικά της Παρασκευής και του Σαββάτου, καθώς οι συνθήκες στην πίστα λόγω του δυνατού αέρα δεν ήταν οι καλύτερες δυνατές. Η σκόνη που μετέφερε ο αέρας, έκαναν την άσφαλτο να γλιστράει έξω από το μονοπάτι που καθάριζαν στο πέρασμά τους οι μοτοσυκλέτες. Κάθε άνοιγμα του γκαζιού έξω από αυτό το στενό πέρασμα καθαρής ασφάλτου, έκανε το traction control να επεμβαίνει πρόωρα, κόβοντας την δύναμη του κινητήρα. Η Aprilia του Σάκη έχει δύο ρυθμιζόμενα traction control, το normal της RSV4R APRC παραγωγής και ένα εξωτερικό OEM για αγωνιστική χρήση. Ο κινητήρας είναι ουσιαστικά και αυτός normal, αφού πέραν της εξάτμισης και της αντίστοιχης ρύθμισης του ψεκασμού ride by wire, δεν υπάρχουν άλλες σοβαρές επεμβάσεις. Ακόμα και ο κεντρικός διακόπτης με το κλειδί και τα όργανα είναι όπως όταν βγήκε η μοτοσυκλέτα από το εργοστάσιο. Αν υπάρχει κάτι σε αυτή την RSV4R Factory που δεν θα βρεις σε καμία άλλη, είναι το χειροποίητο carbon φαίρινγκ που έφτιαξε εδώ στην Ελλάδα ο Νίκος Τσεμπερλής. Η δουλειά που έχει κάνει σε επίπεδο ποιότητας και φινιρίσματος αξίζουν ξεχωριστή αναφορά, όποτε μην τα στριμώξουμε όλα σε μία παράγραφο.

Η Παρασκευή ήταν μια περίεργη ημέρα για τους αναβάτες και τις ομάδες τους, καθώς ο δυνατός αέρας επηρέαζε τόσο πολύ τη συμπεριφορά των μοτοσυκλετών, που δύσκολα μπορούσε κάποιος να κάνει ρυθμίσεις για τον αγώνα της Κυριακής. Η σκονισμένη πίστα έξω από την ιδανική γραμμή και οι ριπές πλάγιου ανέμου που έτρωγαν οι μοτοσυκλέτες μπαίνοντας και βγαίνοντας από τις στροφές, δεν σε άφηναν να δεις με καθαρό μάτι αν φταίει η μοτοσυκλέτα ή ο αέρας για τη συμπεριφορά της, ενώ η άσφαλτος ξαναγέμιζε με χώμα. Άλλωστε, ακόμα κι αν έκανες τις απαραίτητες ρυθμίσεις για να συμπεριφέρεται σωστά σε αυτές τις συνθήκες, την Κυριακή που ο αέρας θα έκοβε σύμφωνα με τις προβλέψεις, όποια δουλειά θα είχες κάνει θα ήταν άχρηστη. Μαζέψαμε όσο περισσότερο ήλιο, κρύο και αέρα μπορούσαμε και δώσαμε ραντεβού για τα δοκιμαστικά του Σαββάτου.

Δύσκολη αρχή με Happy End

Το Σάββατο ο αέρας είχε ηρεμίσει κάπως, όμως η πίστα δεν ήταν ακόμα στα καλύτερά της. Στα ελεύθερα δοκιμαστικά ο Σάκης επικεντρώθηκε ξανά στη ρύθμιση των αναρτήσεων καθώς το πιρούνι φάνηκε να έχει πιο σκληρό ελατήριο από το ιδανικό και η πρόσφυση πίσω δεν ήταν στο επίπεδο που επιθυμούσε. Αλλαγή ελατηρίων εμπρός και πολλές δοκιμές με τη ρύθμιση του πίσω αμορτισέρ έφεραν την μοτοσυκλέτα κοντά στο σημείο που έπρεπε, όμως στις εξόδους των στροφών η πρόσφυση ήταν ακόμα ελλιπής με αποτέλεσμα το traction control να κόβει αρκετά την δύναμη του κινητήρα. Μέχρι να ξεκινήσουν τα χρονομετρημένα δοκιμαστικά ο Σάκης χρησιμοποιούσε το traction control που έχει η μοτοσυκλέτα παραγωγής και όχι το after market. Μπαίνοντας για τα χρονομετρημένα δοκιμαστικά, κάνει έξι γύρους με τις ίδιες ρυθμίσεις και μετά δοκιμάζει να χρησιμοποιήσει το after market traction control ελπίζοντας ότι θα είναι λιγότερο παρεμβατικό στις εξόδους και θα κερδίσει τα πολύτιμα δεκατάκια του δευτερολέπτου που χρειάζεται για την Pole Possition. Δυστυχώς όμως το after market σύστημα δεν δούλεψε όπως θα έπρεπε, με αποτέλεσμα ένα βίαιο hisiding. Ο απολογισμός της πτώσης περιελάμβανε τα λαβωμένα χειροποίητα carbon φαίρινγκ, μια κατεστραμμένη μανέτα φρένου και ένα στραβό μαρσπιέ. Όμως αυτά φτιάχνονται. Το κύριο πρόβλημα ήταν τα δύο κοπανημένα δάχτυλα του δεξιού χεριού, που είχαν πρηστεί τόσο πολύ ώστε ήταν δύσκολο ακόμα και να βγάλεις το γάντι!

Η ομάδα κάνει ότι μπορεί για να επαναφέρει τη μοτοσυκλέτα γρήγορα σε λειτουργική κατάσταση, πριν ξεκινήσει το δεύτερο σκέλος των επίσημων χρονομετρημένων. Όμως το μεγάλο ερωτηματικό είναι αν το δεξί χέρι του Σάκη μπορεί να χειριστεί σωστά το γκάζι και το εμπρός φρένο σε μια πίστα που ο καλός χρόνος βγαίνει μόνο στις εισόδους και στις εξόδους των στροφών. Η ανακοίνωση για την έναρξη των δεύτερων χρονομετρημένων δοκιμαστικών ακούστηκε από τα μεγάφωνα αλλά τα πρησμένα δάχτυλα του Σάκη δεν χωράνε να μπουν στο γάντι! Ο Γιάννης Τζωρτζόπουλος φέρνει ένα νούμερο μεγαλύτερα γάντια και ο Σάκης σφίγγει τα δόντια και ξαναμπαίνει στην πίστα για να διεκδικήσει μια θέση στην πρώτη σειρά της σχάρας εκκίνησης. Τα καταφέρνει και η μέρα κλείνει με μια γλυκόπικρη γεύση, καθώς το χτυπημένο χέρι εξακολουθεί να πονάει και δεν είναι σαφές αν θα γίνει καλύτερα ή χειρότερα την επόμενη μέρα του αγώνα, την ώρα που ο άμεσος ανταγωνιστής του είναι ο Χάρης Παρασκευόπουλος που βρίσκεται σε άριστη φυσική κατάσταση και η μοτοσυκλέτα του ήταν πολύ δυνατή όλο το διήμερο. Όμως σε κάτι τέτοιες στιγμές είναι που μετράει η εμπειρία και η δυνατότητα ενός πρωταθλητή να τιθασεύσει τα συναισθήματά του και να συγκεντρώσει τη σκέψη του. Όταν έχεις δέκα πρωταθλήματα πίσω σου, ξέρεις ότι ο αγώνας τελειώνει μόνο όταν πέσει η καρό σημαία, όχι από τα χρονομετρημένα δοκιμαστικά. Αυτό αποδείχτηκε με τον πιο εμφατικό τρόπο την Κυριακή. Στους τρεις πρώτους γύρους φάνηκε ότι ο Χάρης πάει να πάρει μια ξεκούραστη νίκη και ότι ο Σάκης με τον Λευτέρη Πίππο δεν θα ρισκάρουν, λόγω των προβλημάτων που τους ταλαιπωρούσαν. Όμως όσοι βρεθήκαμε εκείνη την ημέρα στα Μέγαρα είδαμε έναν από τους πιο εντυπωσιακούς αγώνες. Το μικρό άνοιγμα που είχε κάνει ο Χάρης στους πρώτους γύρους εξανεμίστηκε πολύ γρήγορα και πλέον κανείς δεν μπορούσε να βάλει στοίχημα ποιος θα πάρει τελικά την καρό σημαία. Ακόμα και ο Μαρκεσίνης από την τέταρτη θέση ήταν σε απόσταση βολής και στα χρονομετρημένα δοκιμαστικά είχε πετύχει πολύ ανταγωνιστικούς χρόνους. Κάπου στη μέση του αγώνα ο Λευτέρης έπεσε στα φρένα της Κ1 κάνοντας σαφές σε όλους ότι η τελική μάχη θα είναι μεταξύ του Χάρη και του Σάκη. Λίγους γύρους αργότερα μπορούσες εύκολα να δεις ότι στην είσοδο για την τελευταία στροφή εμπρός στα πιτς, η Aprilia του Σάκη κερδίζει ολόκληρο μέτρο.

Τον κουτουλάει μία, τον κουτουλάει δεύτερη, στην τρίτη βρίσκει τον χώρο και περνάει από μέσα. Φαινόταν ότι θα συμβεί εκεί, ήταν θέμα χρόνου. Από εκείνη τη στιγμή και μετά, όλοι έχουμε την βεβαιότητα ότι ο Σάκης καθάρισε τον αγώνα και ότι ο Χάρης δεν θα μπορέσει να ακολουθήσει, γιατί δείχνει σαν να έχει ξεμείνει από δυνάμεις. Όμως ούτε αυτό επιβεβαιώθηκε στην πράξη, αφού στους τελευταίους γύρους είδαμε έντονες μάχες μεταξύ τους και στο πέσιμο της καρό σημαίας οι δύο μοτοσυκλέτες είχαν μόλις ένα μέτρο διαφορά!

Αγκαλιές, φιλιά και… μπινελίκια

Μετά τον αγώνα ο Λευτέρης Πίππος μας είπε ότι η πτώση του στα φρένα της Κ1 δεν ήταν θέμα υπερβολικού ρίσκου για να περάσει, αλλά λόγω άρνησης του κιβωτίου ταχυτήτων της R1 του να κατεβάσει ταχύτητα – το γράψαμε στο ρεπορτάζ του αγώνα. Η ομάδα του Χάρη Παρασκευόπουλου μας είπε ότι από τον τέταρτο γύρο και μετά, η μανέτα του εμπρός φρένου “φούσκωσε” με αποτέλεσμα να απομακρυνθεί από το γκριπ και να του μουδιάσει το χέρι – το γράψαμε κι αυτό. Φυσικά ο Σάκης βγήκε από τα ρούχα του όταν το διάβασε, γιατί στους τελευταίους γύρους ο Χάρης του έκανε πολλές επιθέσεις στα φρένα και κατά την άποψή του δεν θα μπορούσε να τις κάνει αν είχε τέτοιο πρόβλημα. Έτσι από τις αγκαλιές και τους πανηγυρισμούς της Κυριακής, βρεθήκαμε να διαφωνούμε στα τηλέφωνα τη Δευτέρα για το αν πρέπει να διαλέγει και να φιλτράρει ο δημοσιογράφος τις δηλώσεις των αγωνιζόμενων. Αυτή είναι η δημοσιογραφία, σου δίνει την ευκαιρία να κάνεις πολλούς φίλους και μετά σε βάζει να τσακωθείς μαζί τους!

Ο Σάκης Συνιώρης μέσα από επτά ερωτήσεις:

Πως βλέπεις το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ταχύτητας φέτος;

Οι αγώνες είναι λίγοι, όπως επίσης και οι αναβάτες που το διεκδικούμε. Το αποτέλεσμα είναι να είσαι συντηρητικός στην οδήγησή σου γιατί δεν υπάρχουν μετά ευκαιρίες να διορθώσεις ένα λάθος. Όπως πέρσι, έτσι και φέτος, αν καταφέρεις να βρεθείς μπροστά στην βαθμολογία στους δύο πρώτους αγώνες, μετά αρκεί να κάνεις συντήρηση δυνάμεων. Δεν υπάρχουν στην κατηγορία πολλοί αναβάτες για να ανακατέψουν την τράπουλα και να κλέψουν βαθμούς στη διάρκεια του πρωταθλήματος από τους βασικούς διεκδικητές.

Ποιος ήταν ο πρώτος σου αγώνας;

Το 1993 στην Τρίπολη με Suzuki GSX-R 400. Στην κατηγορία τρέχαμε μαζί με τα δίχρονα 250 και τερμάτισα πέμπτος γενικής και πρώτος ανάμεσα στα τετράχρονα

Σε τι διαφέρει ένας γρήγορος αναβάτης από έναν πρωταθλητή;

Η δίψα για τη νίκη.

…και πως έρχονται οι νίκες;

Μόνο με πολύ προπόνηση, δεν υπάρχουν μαγικές λύσεις

Πως αντιμετωπίζεις ένα στραβό αποτέλεσμα;

Νευριάζω! Χα, χα… Προσπαθώ να γυρίσω πίσω και να αναλύσω κάθε δυνατή λεπτομέρεια που το προκάλεσε. Μετά δουλεύω πάνω στα λάθη και τις αδυναμίες

Έχεις κερδίσει πρωταθλήματα σχεδόν με κάθε μάρκα μοτοσυκλέτας και κάθε τύπο κινητήρα. Ποια ήταν τα καλά και τα κακά τους;

Η Triumph Daytona 675 είχε δυνατές εξόδους από τις στροφές και πολύ καλό πλαίσιο, αλλά τις έλειπε η δύναμη ψηλά.

Η Ducati 1199S Panigale ήταν πολύ ελαφριά μοτοσυκλέτα και εύκολη στις αλλαγές πορείας, αλλά υπερβολικά άκαμπτη – ιδιαίτερα το μονόμπρατσο ψαλίδι της, που μετέφερε ταλαντώσεις στο τιμόνι. Επίσης ήταν πολύ ευαίσθητη στις ρυθμίσεις όταν άλλαζε ο καιρός!

Το Yamaha R6 πλεονεκτούσε σε πλαίσιο και δύναμη κινητήρα στις υψηλές στροφές, γι΄αυτό ήταν πολύ καλό σε ανοιχτές πίστες όπως των Σερρών. Αντίθετα στα Μέγαρα δυσκολευόταν να βγει από τις στροφές.

Στην Aprilia RSV4R Factory μου αρέσει πολύ το στήσιμο του πλαισίου και ο τρόπος που μεταφέρει τη δύναμή του ο κινητήρας στον πίσω τροχό. Λίγο παραπάνω δύναμη ψηλά θα ήταν καλοδεχούμενη.

Ποια νίκη έχεις ευχαριστηθεί περισσότερο απ΄όλες;

Εκείνη του 2005, εδώ στα Μέγαρα, με αντιπάλους τον Άλκη και τον Μπούστα

Διαβάστε για τον 1ο αγώνα του ΠΠΤ:

Ετικέτες

πανελλήνιο πρωτάθλημα

ΠΠΤ

https://bit.ly/MOTO_670

Ελληνική Ταχύτητα

Υπόλοιπα πρωταθλήματα

Σέρρες BMU & 4ος ΠΠΤ: Πρωταθλητές οι Καρακώστας, Παπαγεωργίου, Παντελεάκης, Καμζελης, Κλαδογένης, Χάλαρης! Όσα έγιναν στον 4ο αγώνα Πρωταθλήματος!

Πρώτες φωτογραφίες και αναλυτικά αποτελέσματα

Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

23/10/2022

Με εξαιρετικές συνθήκες και με τον αυξημένο ανταγωνισμό από τις χθεσινές μάχες, δόθηκε η εκκίνηση σήμερα στις Σέρρες με αρκετό θέαμα για τον κόσμο που επισκέφτηκε την πίστα, γεμίζοντας την κερκίδα πίσω, από όπου έχεις θέα στο μεγαλύτερο μέρος του αγωνιστικού χώρου.

Στα Superbike το χθεσινό κόλπο των δύο ομόσταυλων, του πολυπρωταθλητή Choy και του Napoli δεν πήγε όπως θα ήθελαν και κάπου εδώ κρύβεται μία αρχαιοελληνικού τύπου ειρωνεία από την στιγμή που σκοπός του Napoli ήταν να προστατέψει τον Choy. Έπεσε όμως επάνω του στα φρένα της πρώτης στροφής, οι δύο αναβάτες βγήκαν εκτός από τον Choy να σημειώνει και πτώση, αλλά σήκωσε γρήγορα την λαβωμένη του μοτοσυκλέτα του και προσπάθησε να ακολουθήσει. Ο Napoli πίεσε κι αυτός για να καταφέρει να ανέβει αλλά δεν τα κατάφερε και σημείωσε με την σειρά του πτώση, όπως φαίνεται στις φωτογραφίες του ΜΟΤΟ, εγκαταλείποντας ευτυχώς δίχως κανένα τραυματισμό.

Αυτό άφησε το πεδίο ελεύθερο για τον Καρακώστα που οδηγούσε για αρκετή ώρα την κούρσα ενώ όπως έχουμε πει δεν έχει ακόμη φτάσει την καινούρια του μοτοσυκλέτα στο επίπεδο που θα ήθελε. Στο τέλος ο Georgiev που είναι πρώτος στο BMU πέρασε εμπρός και κατέβηκε και στο 1:18 κερδίζοντας τον αγώνα.

Δεύτερος ο Καρακώστας με διαφορά εμπρός από τον τρίτο Μπεγνή, πήρε άλλη μία νίκη και φυσικά το πρωτάθλημα που έτσι κι αλλιώς είχε εξασφαλίσει. Ο Τριντής έκανε καλύτερο αγώνα από εχθές ανεβαίνοντας στην 5^η θέση της γενικής.

Ο Καρακώστας οδηγεί τον αγώνα στα SBK:

Ο Μπεγνής πανηγυρίζει με τον Καρακώστα την νίκη του στο ΠΠΤ:

Και ο πολυπρωταθλητής Λ. Πίππος με τον Καρακώστα πριν την εκκίνηση:

Στιγμιότυπο από την πτώση του Napoli στα SBK:

Στην SSP600 για ακόμη μία φορά ο Παπαγεωργίου χάρισε θέαμα και μάχες υπερσπιζόμενος τα πάτρια εδάφη και κερδίζοντας το μένος των Βούλγαρων, Ρουμάνων κτλ, που άλλαξαν τακτική και προσπαθούν τώρα να πάρουν το Βαλκανικό πρωτάθλημα στα χαρτιά ασκώντας ενστάσεις για την μοτοσυκλέτα του, που δεν πρόκειται να οδηγήσουν πουθενά. [UPDATE]: Οι ενστάσεις πράγματι δεν οδήγησαν πουθενά, η μοτοσυκλέτα του Παπαγεωργίου ελέγχθηκε πλήρως και είναι σύννομη με όλους τους κανονισμούς. Απλά ο Παπαγεωργίου ήταν πολύ γρήγορος και η μοτοσυκλέτα του πολύ καλά προετοιμασμένη. Εκτός από φετινός πρωταθλητής Ελλάδας στην SSP600, είναι και πρωταθλητής BMU! Παλεύοντας και σήμερα ο Άλεξ με τον Pascota τόσο έντονα που κατάφερε τελικά ο Furkan -που χθες απλά πάλευε για το βάθρο με τον Braescu- να πάρει την νίκη εκμεταλλευόμενος την μάχη των πρώτων, βγήκε δεύτερος γενικής έχοντας κάνει όμως τον καλύτερο χρόνο και ο μόνος της κατηγορίας που κατέβηκε στο 1:20! Κοντογιάννης, Δέσκας και Τζορτζόπουλος έκαναν επίσης έναν πολύ καλό αγώνα δίνοντας την δική τους μάχη με τους αναβάτες του BMU.

Παπαγεωργίου κρατά πίσω του τον Pascota στην μάχη του BMU:

Ο Δήμαρχος Σερρών (δεξιά), ένθερμος υποστηρικτής των αγώνων μοτοσυκλέτας. Χωρίς τέτοιους ανθρώπους δεν θα είχαμε ούτε τις Σέρρες, την καλύτερη πίστα των Βαλκανίων:

Στην OPEΝ που τρέχουν και οι αναβάτες του BMU στην κατηγορία F1000 που δεν συμπλήρωσαν το όριο χρόνου, όπως και το δίδυμο της Senior, την γενική πήρε ο Panteliev με τον συνεργάτη του ΜΟΤΟ, Χάλαρη Γεώργιο να περνά τον Κύριο Μ. και να παίρνει τον τίτλο στην Senior. Στην OPEN που αγωνίζεται ο γιος του Κύριος Γεώργιος, γιος του Μιχάλη, τον τίτλο πήρε ο Κλαδογένης έχοντας κόντρα με τον Νικολόπουλο που εχθές απλά προετοιμάστηκε με στόχο να πάρει σήμερα την νίκη. Κατάφερε να περάσει εμπρός και να παλέψει με τον Κλαδογένη μέχρι την καρό σημαία κυριολεκτικά σε μέγιστο βαθμό καθώς τερμάτισαν δίπλά-δίπλα με ελάχιστη διαφορά, μόλις 0.125!

Ο Χάλαρης με τον τίτλο στην Senior:

Χαμός από μάχες στην SSP300 με τον Παντελεάκη μόνο του κυριολεκτικά και μεταφορικά αφού είναι στην δική του κατηγορία και τρέχει με μεγάλη διαφορά εμπρός, έχοντας τους αναβάτες του BMU πίσω του. Ο Καμζελης Απόστολος πάλεψε έντονα με Μαυρόπουλο για την νίκη και για το πρωτάθλημα που το είχε εξασφαλίσει και έπρεπε να το υπερασπιστεί. Τερμάτισαν με πολύ μικρή διαφορά, με τον Καμζελη στην 5^η θέση γενικής και Πρωταθλητής Ελλάδας και τον Μαυρόπουλο στην 6^η θέση.

Ο Παντελεάκης ξέρει να γιορτάζει τις νίκες:

Στην F1000 ο Μαρινάκης δεν είχε μία καλή εκκίνηση, η μοτοσυκλέτα του έσβησε και έχασε πολύτιμο χρόνο, οπότε η 6^η θέση γενικής είναι ένα μεγάλο επίτευγμα που σημειώθηκε με πάρα πολλές προσπεράσεις! Έκανε έναν πολύ όμορφο αγώνα με υψηλό ρυθμό, όπως αντίστοιχα και ο Παρασκευάς στην 11^η θέση γενικής αλλά και ο Κατρατζάκης.

Στην F600 μοναδική ελληνική συμμετοχή όπως και εχθές, ο Στάγκος Γεώργιος στην 14^η θέση γενικής κατάταξης σε έναν ωραίο αγώνα για όλη την κατηγορία.

Ο πρωταθλητής Δημήτρης Παπαγγέλου. Ήταν ήδη ελάχιστες συμμετοχές, είναι τα πράγματα τραγικά στο ΠΠΤ με τις συμμετοχές, τραυματίστηκε και αυτός στην προπόνηση και έχασε τον διπλό αγώνα: