Brad Binder, KTM και Red Bull γράφουν το ρεκόρ της πίστας Kyalami – VIDEO

Και μαζί ένα road-trip στην μεγαλύτερη πόλη της Νοτίου Αφρικής
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

23/8/2022

Η Red Bull έχει μία βαθιά συνεργασία με την KTM, ξεκινώντας από το γεγονός πως τα κεντρικά τους γραφεία απέχουν μόλις 50 χιλιόμετρα, ενώ έχει ήδη χτίσει την συνεργασία με τον Binder μέσα από προηγούμενο ντοκιμαντέρ, (Brad Binder: Becoming 33) σε ένα τρίπτυχο που απλά έψαχνε την αφορμή για ένα νέο promo-video.

Η αφορμή αυτή εμφανίστηκε με την ανάγκη της πίστας Kyalami να επανέλθει στην επικαιρότητα και η πίστα αυτή από μόνη της θα μπορούσε να αποτελέσει θέμα αρθρογραφίας καθώς υπάρχει από το 1961, κι άρα θα έπρεπε να μετρά σειρά από ρεκόρ, αντί αυτό να είναι ακέφαλο και να μην υπάρχει σημείο αναφοράς, καλώντας τον Binder να το φτιάξει ένα.

Η λέξη Kyalami προέρχεται από την φράση που χρησιμοποιούν οι Ζουλού για να πουν «αυτό είναι το σπίτι μου» οπότε όπως καταλαβαίνετε η τοποθεσία της είναι στην Νότια Αφρική.

Στους οπαδούς της F1 θα είναι πιο γνωστή καθώς φιλοξενούσε αγώνα την Formula One από τις περιόδους 1967-1985 και ξανά το 1992-1993. Από το 1961 που κατασκευάστηκε μέχρι και το 1988 είχε περίπου την ίδια μορφή, με διάφορες όμως παρεμβάσεις που ακύρωναν τα προηγούμενα ρεκόρ, ενώ από εκεί και πέρα πρόκειται για μία τελείως διαφορετική πίστα. Η σημερινή της μορή είναι πιο κοντά στην μορφή που είχε τις περιόδους 1992-1993 και 2009-2015 καθώς στο ενδιάμεσο 1994-2008 δοκιμάστηκε ένα διαφορετικό εσάκι που και πάλι έθετε τα ρεκόρ εκτός και το 2009 αποφάσισαν να επιστρέψουν στην μορφή που είχε η πίστα, κατά την δεύτερη περίοδο της F1.

Τέτοιες αλλαγές έχουν λίγο-πολύ οι περισσότερες πίστες όταν μιλάμε για μία μεγάλη περίοδο εξήντα και πλέον ετών, όπως στην συγκεκριμένη περίπτωση. Χτισμένη στα περίχωρα του Johannesburg την εποχή του απαρτχάιντ, σημαίνει πως η πίστα είδε και τον περιβάλλοντα χώρο της να αλλάζει αλλά και να συρρικνώνεται με τα όρια της πόλης να μεγαλώνουν. Κι αυτό είναι αναπόφευκτο σε πίστες που έχουν γίνει λίγο μετά τον πόλεμο και στην απαρχή του motorsport όπως το έμαθε η ανθρωπότητα αμέσως μετά. Το ίδιο συνέβη και στην Imola, που μαζί με την Kyalami  ανήκουν στο κλειστό club των λίγων που τις γυρίζεις ανάποδα από την φορά του ρολογιού, χωρίς να κάνουμε κάποια άλλη σύνδεση με μία από τις ιστορικότερες πίστες του κόσμου.

Η Kyalami αγοράστηκε από τον αντιπρόσωπο της Porsche το 2014 για σχεδόν 12 εκατομμύρια Ευρώ και επενδύθηκαν άλλα έξι σε προσαρμογή της διαδρομής της ώστε να αποκτήσει την έκκριση της FIA. Με την προηγούμενη μορφή της, εκείνη της περιόδου 1994-2008 είχε φιλοξενήσει και αγώνες σε WSBK, οπότε τόσο η επιστροφή στην προηγούμενη διάταξη στροφών, όσο και οι τελευταίες αλλαγές για να προσαρμοστεί στους νέους κανονισμούς της FIA ακύρωναν όλα τα ρεκόρ.

Προσπάθησε η πίστα σε αυτό το διάστημα να αποκτήσει για πρώτη φορά μετά από χρόνια κάποια διεθνή διοργάνωση και κατάφερε το 2019 να κλείσει αγώνες του πρωταθλήματος αντοχής της FIA για την περίοδο 2020-2021. Μαντέψτε πόσο καλά πήγε και αυτή η προσπάθεια…

Ευτυχώς για εκείνους βέβαια, υπάρχει μία μεγάλη πιθανότητα να επιστρέψει η F1 το 2023. Στο μεταξύ όμως δεν υπάρχει κάποιο σημείο αναφοράς για τους χρόνους των μοτοσυκλετών από το 2015. Κι ενώ γίνονται εθνικοί αγώνες, track day κτλ η πίστα αυτή δεν μπορεί να ανακοινώνει χρόνους stock ή semistock μοτοσυκλετών, όταν στο παρελθόν είχε φιλοξενήσει και WSBK. Χρειαζόταν κάτι πολύ πιο γρήγορο, πολύ πιο μακρινό για να συγκριθεί και μία MotoGP μοτοσυκλέτα θα ήταν ιδανική περίπτωση.

Να υπήρχε και κάποιος πρόθυμος να αναλάβει όλο αυτό το εγχείρημα τώρα, μόνο και μόνο για να πάρει την προβολή που θέλει… Αλλά για μία στιγμή αυτό ταιριάζει κουτί με τις ανάγκες του τρίπτυχου στην αρχή του άρθρου.

Πράγματι, ταιριάζει σαν γάντι και σε τέτοιο βαθμό που θα πρέπει τώρα να βρεθεί και ένας λόγος να κοινοποιηθεί προς τα έξω αυτή η σύμπραξη μεταξύ Red Bull, KTM και Porsche Νοτίου Αφρικής. Αυτός ο λόγος είναι που χρειάζεται το σενάριο του video στην αρχή για το “epic road trip” το οποίο είναι τόσο απλοϊκά δοσμένο που θυμίζει έντονα "οικογενειακές ιστορίες", αξίζει όμως τα λεπτά της θέασης από την στιγμή που έχει φοβερή σκηνοθεσία και εκπληκτικά πλάνα.

Σε κάθε περίπτωση το σενάριο προσπάθησε να αποδώσει τους δεσμούς του Binder με το μέρος αυτό από την στιγμή που το πατρικό του είναι μόλις μία ώρα μακριά από εκεί, αλλά θα μπορούσε να έχει δόσεις αλήθειας για να γίνει αυτό ακόμη πιο σωστά.

Από τεχνικής πλευράς τώρα, η πίστα θα έχει ένα σημείο αναφοράς σε χρόνους, όπως ακριβώς το ήθελε, αλλά δεν είναι ένα ρεκόρ σε αγώνα για να υπάρχει η έννοια της κατάρριψής του, όταν -ευχόμαστε να- δοθεί αυτή η ευκαιρία να φιλοξενήσει διεθνή αγώνα η πανέμορφη κατά τα άλλα πίστα με τις υψομετρικές διαφορές να συνθέτουν ένα ενδιαφέρον οδηγικά ανάγλυφο.

Το καλό με το σενάριο είναι πως επέτρεψε στον Binder να οδηγήσει την KTM RC16 του 2019 στους δρόμους, πριν δοκιμάσει να κάνει το ρεκόρ στην πίστα των 4,529 μέτρων.

Τελικά ο Binder έθεσε τον χρόνο της πίστας στο 1:42,260 αναφέροντας πως είναι κάτι τελείως καινούριο να στρίβεις την πρώτη στροφή μίας πίστας με έκτη στο κιβώτιο…

 

Ετικέτες

Μοτοσυκλέτα 300 ίππων με κυψέλες υδρογόνου - Μπορείς και εσύ να την φτιάξεις χάρη στο MIT

Διαθέσιμη προς όλους η τεχνογνωσία πίσω από το project του αμερικάνικου τεχνολογικού ινστιτούτου!
MIT FCV Ducati 900SS Project
Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

29/7/2025

Ομάδα φοιτητών του ΜΙΤ εξέλιξε μοτοσυκλέτα βασιζόμενη σε ένα Ducati 900SS δημιουργώντας μια “ανοικτή πλατφόρμα” μοντέλου με ηλεκτρικό μοτέρ και  κυψέλες καυσίμου υδρογόνου (FCVs), για αναπαραγωγή ή περαιτέρω εξέλιξη, προσφέροντας το λιθαράκι του τους σε μια εναλλακτική πορεία εξηλεκτρισμού απέναντι στην τεχνολογία μπαταριών λιθίου (BEVs)

Όταν η ομάδα ηλεκτρικών οχημάτων (EVT) του ΜΙΤ αποφάσισε να ασχοληθεί με το υδρογόνο, δεν έφτιαξε απλώς ένα project για να πάρει βαθμό. Έφτιαξε ένα θηρίο 300 ίππων, βασισμένο σε ένα Ducati 900SS των ’90s, γεμάτο τεχνολογία αιχμής.

Απαλλαγμένη από τις πολύωρες φορτίσεις που θέτουν το μεγάλο πρόβλημα αυτονομίας των ηλεκτρικών οχημάτων μπαταρίας. Με το υδρογόνο, ο ανεφοδιασμός γίνεται σε λεπτά και η μοτοσυκλέτα είναι έτοιμη για χρήση (όπως με τους κινητήρες εσωτερικής καύσης) διατηρώντας μηδενικούς τους εκλυόμενους ρύπους (όπως και τα υπόλοιπα ηλεκτρικά οχήματα), συνδυάζοντας έτσι τα πλεονεκτήματα των δύο κόσμων. Η ερευνητική ομάδα θέλει να δείξει ότι αυτό δεν είναι επιστημονική φαντασία, αλλά ρεαλιστικό μέλλον.

Το εγχείρημα προφανώς δεν είναι η δημιουργία ενός μοντέλου παραγωγής και κυκλοφορίας. Είναι ένα εργαλείο ερευνάς, ανάπτυξης και καταγραφής δεδομένων. Αποτελεί επίσης μια modular πλατφόρμα καθώς όλα τα βασικά κομμάτια, από την κυψέλη καυσίμου έως τον ηλεκτροκινητήρα, προσθαφαιρούνται με σχετική ευκολία. Μια ανοικτή βάση για μηχανικούς, φοιτητές ή τρελαμένους χομπίστες. Όλο το project είναι open-source. Μιλάμε δηλαδή για πλήρη οδηγό κατασκευής, διαθέσιμο online σε όποιον θέλει να το αντιγράψει, να το εξελίξει ή να πειραματιστεί φτιάχνοντας και αυτός ένα ως βάση ή να στείλει τις "σημειώσεις" του στο MIT.

MIT FCV Ducati Project

Αυτό είναι ίσως και το μεγαλύτερο επίτευγμα της ερευνάς, η καταγραφή και διάθεση της πληροφορίας και της γνώσης που αποκομίστηκε από την διαδικασία κατασκευής της μοτοσυκλέτας, καθώς συνήθως η έρευνα και η ανάπτυξη τεχνολογιών υδρογόνου γίνεται πίσω από κλειστές πόρτες με υψηλά κόστη ενώ το εγχείρημα αυτό θέλει να το ανοίξει σε όλους.

Στο κέντρο, μια μικρή και ελαφριά κυψέλη καυσίμου χορηγία της κορεατικής εταιρείας Doosan Fuel Cell, ικανή να τροφοδοτήσει έναν ηλεκτροκινητήρα υψηλής απόδοσης, σχεδιασμένο εξ αρχής από την ομάδα για να δώσει προσαρμοστικότητα στις απαιτήσεις του εγχειρήματος σε σύγκριση με εμπορικά διαθέσιμους που είχαν αρχικά δοκιμαστεί. Όλα τα ανωτέρω μετά από αρκετή μελέτη για την βελτιστοποιηση της τοποθέτησης και κόπο, εδράζουν σε ένα πλαίσιο Ducati 900SS με τις αναγκαίες τροποποιήσεις για να χωρέσει όλα τα απαραίτητα εξαρτήματα όπως την ανθρακονημάτινη δεξαμενή υδρογόνου υψηλής πίεσης, τον κινητήρα, τα ηλεκτρονικά, το συστημα ψύξης και την μπαταρία υποβοήθησης.

MIT FCV Ducati Project

Όπως αναφέρει ο υπεύθυνος του project, Aditya Mehrotra,παρότι η ομάδα δεν είναι η πρώτη που δημιουργεί υδρογονοκίνητη μοτοσυκλέτα, είναι η πρώτη που διαθέτει την τεχνογνωσία στον κόσμο. Με την υποδομή υδρογόνου να είναι ακόμα στα σπάργανα, πλην εξαιρέσεων, δύσκολα θα βρεις πρατήριο. Αλλά τέτοια projects είναι αυτά που βάζουν τα θεμέλια για να αλλάξουν τα δεδομένα των υποδομών.

H μοτοσυκλέτα μπορεί να είναι ένα εργαστηριακό πρωτότυπο, αλλά είναι και ένα σήμα προς τη μοτοσυκλετιστική κοινότητα, πως το μέλλον των δύο τροχών μπορεί να είναι καθαρό, γρήγορο και απολαυστικό με υδρογόνο και ίσως πιο ελαφρύ από ότι αν την τροφοδοσία του ηλεκτρικού μοτέρ αναλαμβάνουν συστοιχίες μπαταριών. Οι δεξαμενές για τις κυψέλες υδρογόνου μπορούν επίσης να γεμίζουν σε μόλις 5 λεπτά, αποφεύγοντας έτσι και τις πολύωρες φορτίσεις.

MIT FCV Ducati Project