MotoGP: FIM προδιαγραφές στα κράνη φέρνουν το χάσμα. Πρόβλημα στα εθνικά πρωταθλήματα

Δεν θα φοράμε τα ίδια με τους…Θεούς της μοτοσυκλέτας
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

16/11/2018

Η επιτροπή ασφαλείας των MotoGP αποφάσισε πως από εδώ και πέρα τα κράνη του πρωταθλήματος θα πρέπει να έχουν την έγκριση της FIM κι αυτό δημιουργεί μία χιονοστιβάδα εξελίξεων που ούτε την φαντάζεται κανείς αυτή την στιγμή. Η απόφαση δεν έρχεται ξαφνικά κι απότομα, καθώς πρόκειται για μία ιστορία που ανακυκλώνεται χρόνο με το χρόνο, έχοντας λάβει μία μικρή παράταση έως τώρα, κι αυτό γιατί δεν βρίσκει σύμφωνους όλους τους κατασκευαστές, ούτε επίσης τους αναβάτες. Ήταν Ιούλιος του 2016, όπως βλέπετε στην φωτογραφία παρακάτω, που η FIM παρουσίασε σε όλους τους εμπλεκόμενους κατασκευαστές, την πρόθεσή της για αλλαγές προδιαγραφών.

φωτό κάτω - Sachsenring Γερμανία, Σάββατο 16 Ιουλίου 2016: Για πρώτη φορά η FIM παρουσιάζει στους εκπροσώπους των εταιριών με α.σ: Arai, AGV, HJC, LS2, Nolan Group, Schuberth, Shark, Shoei, Suomy/Kyt το πλάνο της για νέους κανονισμούς στα αγωνιστικά κράνη 

Οι προδιαγραφές που θέτει η FIM είναι αυστηρότερες από όσες απαιτούνται τώρα για τα κράνη που πωλούνται στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αν κι αυτό είναι ορθό μονάχα υπό πολύ συγκεκριμένο πρίσμα. Το σημαντικότερο που φέρνουν οι FIM είναι η ενσωμάτωση όλων των διαφορετικών προδιαγραφών, Αμερικής, Ευρώπης και Ιαπωνίας, ECE – Snell – JIS κάτω από μία ομπρέλα. Τουλάχιστον έτσι θα διαβάσετε αλλού, ωστόσο η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική. Ένα κράνος που έχει μόνο έγκριση FIM δεν περνά τις Ευρωπαϊκές προδιαγραφές κι άρα δεν μπορεί να εισαχθεί στις Ευρωπαϊκές χώρες, τουλάχιστον νόμιμα, ούτε να χρησιμοποιηθεί στο δρόμο φυσικά. Η χρήση του λοιπόν είναι αναγκαστικά αγωνιστική και μόνο, κι εδώ αρχίζει να διαγράφεται ένα πρόβλημα που θα μας απασχολήσει στο σύντομο μέλλον.

Καταρχήν πρόκειται όπως είπαμε για μία αναμενόμενη εδώ και πολύ καιρό κίνηση, που μετρά πάνω από ένα χρόνο ως επίσημη ανακοίνωση, όπως διαβάζετε εδώ. Στην πράξη το χρονικό διάστημα που δόθηκε ήταν μεγαλύτερο -όπως δείχνουμε- καθώς χρειαζόταν χρόνος στις εταιρίες να προσαρμοστούν, από την στιγμή που η SHOEI και η ARAI -για παράδειγμα- προμηθεύουν τους αναβάτες των MotoGP με το ίδιο ακριβώς κέλυφος που αγοράζει και ο τελικός καταναλωτής, απλά τοποθετώντας ειδικά σχεδιασμένα εσωτερικά. Αυτές είναι χαρακτηριστικές περιπτώσεις κατασκευαστών που αντιμετωπίζουν το μεγαλύτερο πρόβλημα από την υιοθέτηση των προδιαγραφών FIM, από την στιγμή που έχουν επενδύσει την εξέλιξή τους προσφέροντας στην αγορά ένα κράνος ίδιο με του αναβάτη που σπονσοράρουν στα MotoGP. Το πλήγμα στο μάρκετινγκ και την επικοινωνία τους είναι εξίσου σημαντικό, αλλά ας το προσπεράσουμε ωσότου κατασταλάξει πλήρως το ζήτημα και δούμε ακριβώς τον τρόπο με τον οποίο η FIM θα αντιμετωπίσει τις νέες προδιαγραφές…

Από εκεί που υπήρχαν λοιπόν μάρκες που σου έδιναν την ευκαιρία να έχεις ένα κράνος που ήταν ολότελα ίδιο με του αναβάτη που αγωνίζεται στα MotoGP, τώρα δεν θα υπάρχουν ούτε κι αυτά, τα ελάχιστα παραδείγματα. Από εδώ και πέρα κάθε ομοιότητα θα είναι οπτική και μόνο.

Τα κίνητρα της FIM δεν είναι ολότελα συνυφασμένα με την ασφάλεια, αλλά αποτελούν κι ένα πρόσθετο εισπρακτικό μέτρο, στον δρόμο που από καιρό χάραξε η FIA. Η τεράστια διαφορά εδώ, είναι πως τα κράνη μοτοσυκλετών αποτελούν αντικείμενο που συνδέεται με την καθημερινότητα αλλά και τους δημόσιους δρόμους, καθώς πολλοί αναβάτες αγοράζουν ένα racing κράνος για όλες τις ώρες και όχι μονάχα για track days ή συμμετοχή σε αγώνες.

Κράνη με έγκριση της FIM
Για τα λεφτά ή την ασφάλεια;

Κι έτσι η FIM φτιάχνει τώρα ένα σκαλοπάτι ανάμεσα στα αμιγώς αγωνιστικά κράνη κι εκείνα που μπορούσες να αποκτήσεις έως τώρα, που πριν δεν υπήρχε. Είναι ακόμη νωρίς για να ξέρουμε πώς θα επηρεάσει το σκαλοπάτι αυτό την εξέλιξη των κρανών, όμως η αρχικές πληροφορίες από τους ανθρώπους των εταιριών, κάνουν λόγο για ένα νέο πρόβλημα και πολύ θα ήθελαν να μην γίνει ποτέ αυτός ο διαχωρισμός, ιδιαίτερα αν επεκταθεί εκτός MotoGP, σε όλα τα πρωταθλήματα αναγνωρισμένα από την FIM, όπως υπάρχει η περίπτωση. Αυτό όμως δημιουργεί πρόβλημα, από την στιγμή που τα κράνη FIM ξεφεύγουν από τις Ευρωπαϊκές προδιαγραφές κι άρα δεν μπορούν να εισαχθούν, ή να βγουν στο γενικό εμπόριο! Ωστόσο υπάρχουν ξεκάθαροι κανονισμοί αυτή την στιγμή που λύνουν το πρόβλημα και για να τους δούμε, ας πάρουμε το παράδειγμα της Ελλάδας.

Στην Ελληνική Ταχύτητα, όπως και σε κάθε εθνικό πρωτάθλημα στην Ευρώπη, η ομοσπονδία είναι εκείνη που καθορίζει τις προδιαγραφές που θα ακολουθήσουν τα κράνη που επιτρέπονται στο πρωτάθλημα. Με άλλα λόγια δεν υποχρεώνει κανένας την ελληνική ομοσπονδία να επιβάλλει την χρήση κρανών FIM. Κι όμως το πρόβλημα μπορεί να δημιουργηθεί: Η πιθανότητα κάποιος γονέας να κινηθεί νομικά απέναντι στην ομοσπονδία αν το παιδί του τραυματιστεί ενώ συμμετείχε σε αγώνα, γιατί το κράνος που χρησιμοποιούσε δεν ήταν FIM, δεν ήταν δηλαδή απόλυτα αγωνιστικό τώρα που θα υπάρχει αυτή η νέα κατηγορία, δεν γίνεται να αποκλειστεί. Παρόλο που δεν θα έχει καμία περεταίρω εξέλιξη, το νομικό μπλέξιμο δεν γίνεται να αποκλεισθεί από τις πιθανότητες.

Υπάρχει κι ένα άλλο ζήτημα βέβαια, απόλυτα πρακτικό. Οι πρώτες πληροφορίες για τις προδιαγραφές FIM κάνουν λόγο για σκληρότερο κέλυφος που ακυρώνει τον βαθμό παραμόρφωσης που απαιτείται από τις ECE προδιαγραφές. Ενώ η δύναμη πρόσκρουσης κατά το τεστ διάτρησης δεν διαφέρει σημαντικά, στην περίπτωση των FIM συγκεντρώνεται σε πολύ μικρότερη επιφάνεια πάνω στο κράνος. Κι αυτό γιατί ο στόχος είναι η αντοχή σε πρόσκρουση με πολλά χιλιόμετρα, απέναντι σε μοτοσυκλέτες που προσγειώνονται σε κεφάλια και απότομες προσγειώσεις από highside πάνω σε χαλίκια, για παράδειγμα.

Ωστόσο το απόλυτα σκληρό κέλυφος ενισχύει τον τραυματισμό του εγκεφάλου από την βίαιη επιβράδυνση. Αντίστοιχα οι ECE προδιαγραφές επιβάλλουν έναν βαθμό παραμόρφωσης του ίδιου του κελύφους, κι όχι μόνο του εσωτερικού αφρώδες, ώστε η επιβράδυνση για το κεφάλι του αναβάτη να είναι ομαλότερη, κι έτσι ο αναπόφευκτος τραυματισμός του εγκεφάλου μέσα στο κρανίο να είναι ηπιότερος. Αυτή η διαφορά είναι μία από τις βασικές που ένα κράνος δεν θα μπορεί να περάσει τόσο τις προδιαγραφές FIM, όσο και τις υπόλοιπες. Από εκεί και πέρα ο ίδιος ο σχεδιασμός αναμένεται διαφορετικός, από τους αεραγωγούς, έως τα και τα λουράκια ασφάλισης.

Συνομιλώντας με τους ανθρώπους της SHOEI που τα τελευταία τρία σχεδόν χρόνια, βρίσκονται σε διαπραγματεύσεις με την FIM για αυτό ακριβώς το ζήτημα, πήραμε την απάντηση πως σύντομα θα έχει ξεκαθαρίσει το τοπίο για τον τρόπο που θα διαχειριστούν όλες οι εταιρίες το νέο σκαλοπάτι ανάμεσα στα κράνη αποκλειστικά για αγωνιστική χρήση, και σε όλα όσα ξέραμε ως τώρα, ώστε να επανέλθουμε ξεκαθαρίζοντας το ζήτημα.

 

Ετικέτες

Γερμανία: Δημοπρατήθηκε Yamaha XT500 του 1988 με 0 χιλιόμετρα για 115.000 ευρώ!

Η τιμή της ξεκίνησε από τα 15.000 ευρώ
cover
Από τον

Παύλο Καρατζά

22/10/2025

 

Σας είχαμε ενημερώσει πως στην Γερμανία δημοπρατούταν μία Yamaha XT500 του 1988 με μηδέν χιλιόμετρα. Μάλιστα, η μοτοσυκλέτα δεν έχει καν συναρμολογηθεί όπως μπορείτε να δείτε στις φωτογραφίες και η διαδικασία αυτή θα γίνει από τον νέο της ιδιοκτήτη.

Η δημοπρασία αυτή έλαβε τέλος και η XT500 δημοπρατήθηκε έναντι του ποσού των 84.000 ευρώ. Όμως, ο νέος ιδιοκτήτης θα πρέπει να καταβάλει επιπλέον 31.000 ευρώ για προμήθειες και φόρους, κάτι που εκτινάσσει την τελική τιμή της μοτοσυκλέτα στα 115.000 ευρώ.

Η αρχική εκτίμηση έκανε λόγο για μία τιμή που θα έφτανε έως και τα 25.000 ευρώ, όμως η τελική τιμή που δημοπρατήθηκε το μοντέλο ήταν 500% παραπάνω. Η συγκεκριμένη τιμή-ρεκόρ δείχνει πόσο μεγάλη συλλεκτική αξία έχει αποκτήσει η ιστορική αυτή μοτοσυκλέτα.

Επειδή οι απανταχού XTάκηδες δεν θα σταματήσουν να σχολιάζουν την ημερομηνία, όπως ακριβώς έγινε και όταν αρχικά αναρτήσαμε την αναγγελία της δημοπρασίας, γράφοντας πως περιμένουμε να φτάσει τις 25.000 Ευρώ, να διευκρινίσουμε πως ο οίκος δημοπρασιών αναφέρει το μοντέλο ως 1988 και μάλιστα συνοδεύεται από αντίστοιχα πιστοποιητικά. Ένα από τα στοιχεία που καθιστούν αυτή τη μοτοσυκλέτα μοναδική, πέρα από το ότι έχει μείνει στο κουτί της καινούρια, είναι πως μπορεί να βγάλει πινακίδα μετά από τόσα χρόνια. Κι αυτό γιατί είχε κάνει εγγραφή σε μητρώο της Γαλλίας, παρόλο που δεν βγήκε ποτέ από το κουτί της.

Σε μία χώρα όπως η Γερμανία που έχει ένα πολύ σαφές πλαίσιο για τις ιστορικές πινακίδες, όχι όπως σε εμάς εδώ που πριν από τρεις θητείες Υπουργών, είχαν προσπαθήσει να σταματήσουν τα οχήματα με ιστορικές πινακίδες, η συγκεκριμένη μοτοσυκλέτα μπορεί να βγάλει πινακίδα ως μοντέλο 1988.

Η πραγματικότητα είναι πως το XT500 έμεινε στην παραγωγή πολύ αργά, έως το 1989 υπερπηδώντας το XT550 που το διαδέχτηκε το 1981 αλλά και τις πρώτες γενιές του XT600. Η ιστορία λέει πως αυτό το XT500 από την ώρα που ήρθε το 550 και μετά, ήταν στην ουσία ένα XT600 που για λόγους συνοχής στις αγορές εκείνες, ή απλά για δημιουργία διαφοράς τιμής χτυπώντας έναν φθηνότερο ανταγωνισμό, έμενε παράλληλα με το XT600. Αυτή την περίοδο οι Ιάπωνες κάνουν το ίδιο με τα πενηντάρια παπιά, όπως γράψαμε για πρώτη φορά πέρσι. Για λόγους κόστους σταματούν τον κινητήρα εκείνον, πνίγουν τον 110 και βγάζουν μία νέα έκδοση, την Lite, που είναι ίδια με την ακριβότερη 110 αλλά κυκλοφορεί ως 50 κυβικά και την λειτουργία του διέπουν οι κανόνες που ισχύουν στην Ιαπωνία για τα 50άρια! Στην πορεία της ιστορία αυτό έχει γίνει πολλές φορές, το έχει κάνει και η BMW αν θυμάστε με την σειρά F! Εκείνη την εποχή ήταν πολύ πιο εύκολο να εισάγεις επίσης το οτιδήποτε από οπουδήποτε και έτσι μπορεί κάλλιστα το συγκεκριμένο XT500 να είναι πράγματι του 1988. Σε κάθε περίπτωση είναι από τα πλέον ακριβά που έχουμε δει ποτέ…