3D πλαίσιο για BMW S1000RR

Όλα θα μοιάζουν ίδια
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

27/4/2018

Πριν από λίγες ημέρες, η BMW έκανε μια εκδήλωση στις εγκαταστάσεις της APWork (εταιρεία στο Μονάχο που κατασκευάζει 3D εξαρτήματα για τα αεροπλάνα της Airbus) όπου παρουσίασε για πρώτη φορά μια S1000RR με αλουμινένιο πλαίσιο κατασκευασμένο εξ ολοκλήρου με την μέθοδο 3D Printing.

Η τρισδιάστατη εκτύπωση χρησιμοποιείται από τις αρχές της δεκαετίας του ’80 στην αεροναυπηγική, ενώ από το 1991 έχει γίνει μέρος της διαδικασίας κατασκευής πρωτότυπων οχημάτων του BMW Group.

Προς το παρόν, για εμπορικούς σκοπούς αυτή η τεχνολογία χρησιμοποιείται από την BMW περισσότερο για μικρές παρτίδες παραγωγής (όπως οι αρθρώσεις του μηχανισμού της soft-top οροφής του ηλεκτρικού supercar i8 Roadster) αλλά και στην κατασκευή εξατομικευμένων εξαρτημάτων για το εσωτερικό των αυτοκινήτων της MINI, για το πρόγραμμα Mini Yours Customized και του προγράμματος BMW Individual. Η γερμανική εταιρεία επένδυσε πρόσφατα 10 εκ. ευρώ για τη δημιουργία ενός ξεχωριστού τμήματος, που θα ασχολείται αποκλειστικά και μόνο με την ανάπτυξη της συγκεκριμένης τεχνολογίας, με κύριο στόχο την βιομηχανοποίηση της σε μεγάλη κλίμακα.

Ο Udo Hänle, Υπεύθυνος Ενσωμάτωσης Παραγωγής και Πιλοτικού Εργοστασίου δήλωσε: “Η νέα μας μονάδα προσθετικής κατασκευής θα συγκεντρώσει όλες τις τεχνολογικές ειδικότητες του BMW Group στην τρισδιάστατη εκτύπωση (3D printing) κάτω από μία στέγη. Έτσι θα έχουμε τη δυνατότητα να δοκιμάζουμε νέες τεχνολογίες από νωρίς, παραμένοντας πρωτοπόροι στο χώρο”.

Επικεφαλής για την τεχνολογία 3D printing θα είναι ο Jens Ertel, ο οποίος δήλωσε ότι: “Η νέα μας μονάδα σηματοδοτεί ένα σημαντικό ορόσημο στην προσθετική κατασκευή του BMW Group. Η ομάδα θα αξιολογεί νέες και υπάρχουσες τεχνολογίες τόσο στην εκτύπωση πλαστικών και μεταλλικών εξαρτημάτων όσο και στην εξέλιξή τους σε επίπεδο μαζικής παραγωγής. Στόχος μας είναι να προσφέρουμε τη βέλτιστη τεχνολογία και αλυσίδα επεξεργασίας, είτε πρόκειται για μεμονωμένα εξαρτήματα, είτε για μικρές παρτίδες παραγωγής, ή ακόμα και για παραγωγή μεγάλης κλίμακας. Στο μέλλον, θα μπορούσαμε ενδεχομένως να εντάξουμε πλήρως τη διαδικασία στις τοπικές δομές παραγωγής, για μικρές παρτίδες, ειδικές εκδόσεις χωρών και εξατομικευμένα ξαρτήματα – με την προϋπόθεση ότι θα είναι μία επικερδής λύση”.

Επίσης η BMW δεν κρύβει ότι όνειρό της είναι να εγκαταστήσει εργαλειομηχανές 3D Printing σε κάθε χώρα που έχει εμπορική παρουσία και να κατασκευάζει επιτόπου τα εξαρτήματα και τα ανταλλακτικά που χρειάζεται, καταργώντας έτσι την ανάγκη για ύπαρξη stock ανταλλακτικών και το κόστος αποθήκευσης και μεταφοράς τους από τη μία χώρα στην άλλη.

Ταυτόχρονα με το δικό της τμήμα R&D, η BMW έχει δημιουργήσει ένα ξεχωριστό τμήμα για την χρηματοδότηση Start Up εταιρειών, που ονομάζει BMW I Ventures. Μέσω αυτού, έχει ήδη αγοράσει μετοχές της αμερικάνικης εταιρείας Carbon που εδρεύει στη Silicon Valley, η οποία έχει αναπτύξει την τεχνολογία DLS (Digital Light Synthesis) και της Desktop Metal.  

Στην περίπτωση του πλαισίου και του ψαλιδιού για την S1000RR δεν έχουμε κάποια φοβερή είδηση που να προσθέτει κάτι νέο στα όσα ξέρουμε μέχρι σήμερα. Το μόνο που μπορούμε να σχολιάσουμε είναι το σχήμα του, που επιβεβαιώνει ότι η τεχνολογία 3D Printing θα επιβάλει τα “οργανικά” σχήματα. Ο λόγος είναι ότι η φύση γνωρίζει καλύτερα απ’ όλους μας με ποιον τρόπο να φτιάχνει τις πιο ανθεκτικές κατασκευές χρησιμοποιώντας τα λιγότερα και ελαφρύτερα υλικά.

Και ως απόδειξη σε αυτό τον ισχυρισμό μας, σας έχουμε φωτογραφίες με λειτουργικά δομικά εξαρτήματα που έχουν κατασκευαστεί με την τεχνολογία 3D printing μέχρι σήμερα και πόσο πολύ μοιάζουν με το πλαίσιο που παρουσίασε η BMW.

Επίσης όσοι έχετε τον χρόνο, αξίζει να παρακολουθήσετε το video από την εκπομπή του Jey Leno, που φιλοξενεί τον ιδιοκτήτη της εταιρείας Divergent3D και εξηγεί με απλό τρόπο τις δυνατότητες και τα προβλήματα της χρήσης 3D Printing στην κατασκευή εξαρτημάτων ευρείας παραγωγής:

  

MotoGP Βαλένθια, FP1: Jack Miller και Yamaha στη κορυφή

Αναμενόμενες "εκπλήξεις" στα ελεύθερα λόγω επιλογών στα ελαστικά
Jack Miller Valencia FP1 2025
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

14/11/2025

Ο Jack Miller ήταν ο αναβάτης που έγραψε τον καλύτερο χρόνο στα τελευταία ελεύθερα δοκιμαστικά της σεζόν, βάζοντας στο τέλος ένα φρέσκο ζευγάρι ελαστικών.

Οι αναβάτες που είναι συνήθως πιο αργοί άλλαξαν τα ελαστικά τους με φρέσκα ελαστικά και οι ταχύτεροι κράτησαν αυτά που χρησιμοποιούσαν από την αρχή και αυτός ήταν ο λόγος που ο Miller βρέθηκε στην κορυφή του session με χρόνο 1:30,382 που πέτυχε προς το τέλος του, ενώ για μεγάλο χρονικό διάστημα των ελεύθερων δοκιμαστικών -μέχρι περίπου τα μισά- ταχύτερος όλων ήταν ο Alex Marquez που έκανε τελικά τον 6ο χρόνο, κρατώντας τα ίδια ελαστικά.

Ο χρόνος του Miller ήταν μακριά από το απόλυτο ρεκόρ γύρου στη Βαλένθια που πέτυχε το 2023 ο Maverick Vinales (1:28,931), ο οποίος επέστρεψε στη δράση μετά τον τραυματισμό του για βρεθεί στη 19η θέση. Το ρεκόρ του Ισπανού δεν αναμένεται να κρατήσει για πολύ ακόμη.

Ο Αυστραλός της Prima Pramac Yamaha Team ήταν 3,2 δέκατα πιο γρήγορος από τον δεύτερο Ai Ogura (Trackhouse MotoGP Team), ενώ στην τρίτη θέση βρέθηκε ο Aleix Espargaro (Honda HRC Test Team) για να συμπληρώσει αυτή την μοναδική για φέτος τριάδα σε FP1.

Ο Raul Fernandez (Trackhouse MotoGP Team) έφερε μία ακόμη Aprilia στις πρώτες θέσεις με τον Franco Morbidelli (Pertamina Enduro VR46 Racing Team) να κλείνει την πρώτη πεντάδα -ούτε αυτός άλλαξε ελαστικά.

Η V4 Yamaha YZR-M1 του Augusto Fernandez (Yamaha Factory Racing Team) ήταν 10η, ίσως στην πιο ελπιδοφόρα εμφάνισή της μέχρι τώρα, με το session βέβαια να μην έχει και ιδιαίτερη βαρύτητα για τον λόγο που σας αναφέραμε και αυτό φαίνεται και από τον χρόνο του Fabio Quartararo (Monster Energy Yamaha MotoGP) που βρέθηκε 14ος, ενώ στη 18η θέση βρέθηκε ο Marco Bezzecchi. 

Ο Pecco Bagnaia (Ducati Lenovo Team) είχε τον 21ο χρόνο και ήταν 2,5 δέκατα πιο γρήγορος από τον Nicolo Bulega που ζει το όνειρό του με την ευκαιρία που του έχει δοθεί -ήταν και ο μόνος που δοκίμασε σκληρό εμπρός ελαστικό-, ενώ 24ος και τελευταίος, 1,541 δλ. από την κορυφή, ήταν ο Jorge Martin επίσης στην επιστροφή του στη δράση.
 

 

Αναβάτης

Ομάδα

Χρόνος

1

Jack MILLER

Prima Pramac Yamaha MotoGP

1'30.382

2

Ai OGURA

Trackhouse MotoGP Team

1'30.705

3

Aleix ESPARGARO

Honda HRC Test Team

1'30.707

4

Raul FERNANDEZ

Trackhouse MotoGP Team

1'30.800

5

Franco MORBIDELLI

Pertamina Enduro VR46 Racing Team

1'30.860

6

Alex MARQUEZ

BK8 Gresini Racing MotoGP

1'30.884

7

Joan MIR

Honda HRC Castrol

1'30.926

8

Pedro ACOSTA

Red Bull KTM Factory Racing

1'30.998

9

Fabio DI GIANNANTONIO

Pertamina Enduro VR46 Racing Team

1'31.033

10

Augusto FERNANDEZ

Yamaha Factory Racing Team

1'31.035

11

Fermin ALDEGUER

BK8 Gresini Racing MotoGP

1'31.113

12

Luca MARINI

Honda HRC Castrol

1'31.146

13

Johann ZARCO

CASTROL Honda LCR

1'31.171

14

Fabio QUARTARARO

Monster Energy Yamaha MotoGP Team

1'31.204

15

Alex RINS

Monster Energy Yamaha MotoGP Team

1'31.301

16

Brad BINDER

Red Bull KTM Factory Racing

1'31.319

17

Enea BASTIANINI

Red Bull KTM Tech3

1'31.326

18

Marco BEZZECCHI

Aprilia Racing

1'31.364

19

Maverick VIÑALES

Red Bull KTM Tech3

1'31.430

20

Somkiat CHANTRA

IDEMITSU Honda LCR

1'31.454

21

Francesco BAGNAIA

Ducati Lenovo Team

1'31.528

22

Miguel OLIVEIRA

Prima Pramac Yamaha MotoGP

1'31.715

23

Nicolo BULEGA

Ducati Lenovo Team

1'31.766

24

Jorge MARTIN

Aprilia Racing

1'31.923