Adv 2 Dubai 2016: Τουρίστας στο Ομάν

Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

9/5/2016

Ενώ όλη η Ελλάδα αντάλλαζε το γιορτινό φιλί της Ανάστασης στο προαύλιο κάποιας εκκλησίας, εγώ κοιμόμουν βαθιά πάνω στο πλοίο που με μετάφερε από το Ιράν στα Η.Α.Ε. Ούτε χαρμόσυνες καμπάνες, βεγγαλικά, κόκκινα αυγά ή λαμπάδες… Αυτό ήταν δυστυχώς το τίμημα του ταξιδιού για το Dubai. Αποζημιώθηκα όμως την επομένη (ανήμερα το Πάσχα), όταν βρέθηκα με τον φίλο- μοτοσυκλετιστή, Μάριο Χριστόπουλο και την γυναίκα του, να γιορτάζουμε –παρέα με άλλους Έλληνες– την ανάσταση του Κυρίου, έχοντας για θέα τον πύργο Burj Khalifa, το ψηλότερο κτίριο στον κόσμο (828 μ.).

Χάρη στον Μάριο, οι δυο πρώτες μου μέρες στο Dubai πέρασαν γρήγορα και ευχάριστα. Τα βασικά αξιοθέατα της πόλης έγιναν ψηφιακές αναμνήσεις, ενώ ακολουθώντας με την ΚΤΜ 1050 Adventure το αυτοκίνητο του Μάριου, δεν δυσκολεύθηκα διόλου στην περιπλάνησή μου μέσα στα αστικά όρια του φουτουριστικού Dubai.
Βάση του προγράμματός μου, εκτός από τα Η.Α.Ε., είχα να "ξοδέψω" και έξι μέρες στο γειτονικό Σουλτανάτο του Ομάν, μια χώρα που πάντοτε μου εξιτάριζε την φαντασία. Και τελικά, με απώτερο προορισμό την πρωτεύουσα Muscat, ξεκίνησα ένα οδοιπορικό που θα άγγιζε περίπου τα 800 χιλιόμετρα. Κι όσον αφορά τους δρόμους, τις υποδομές και τις εξυπηρετήσεις καθοδόν, όλα ήταν άψογα στο Ομάν.
Ο Φίλιππος Γκαβός, ένας πολύ καλός φίλος από το Χαϊδάρι, ανέλαβε στην Muscat να με φιλοξενήσει και να μου γνωρίσει την πόλη όπου δούλευε το τελευταίο διάστημα, στα έργα κατασκευής του νέου αεροδρομίου της πρωτεύουσας. Οι τρεις μέρες που πέρασα με τον Φίλιππο στην λευκή Muscat, αναμφισβήτητα μου χάρισαν τις καλύτερες αναμνήσεις από την χώρα του Σουλτάνου Qaboos…


Στην επιστροφή μου για Dubai επέλεξα να περάσω από τις βόρειο-κεντρικές περιοχές της χώρας, εκεί όπου οι δυο πόλεις-οάσεις Nizwa και Bahla, έκρυβαν τρία ανεκτίμητα κειμήλια της τοπικής Ιστορίας. Δεν μπορούσα να μην επισκεφθώ τα τρία πιο φημισμένα κάστρα (Nizwa Fort, Bahla Fort, Jabreen Fort) της ευρύτερης περιοχής του βορείου Ομάν, τα οποία, κτισμένα με τον παραδοσιακό αρχιτεκτονικό ρυθμό, με ταξίδεψαν κατευθείαν στα μεσαιωνικά χρόνια της Αραβίας.

Κ. Μητσάκης

SYM Arctic Route 2025, μέρος 4ο - The Way to the North Pole [Gallery]

O Κωνσταντίνος Μητσάκης έφτασε στην Αλάσκα με το SYM ADXTG 400
Μητσάκης
Από τον

Παύλο Καρατζά

10/7/2025

O Κωνσταντίνος Μητσάκης έφτασε στην Αλάσκα πάνω στην σέλα του SYM ADXTG 400. Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Έλληνα αναβάτη, αλλά και πλούσιο φωτογραφικό υλικό.

“Κάθε φορά που αναφέρομαι στην Αλάσκα, στο νου μου έρχονται ασυναίσθητα εικόνες με Εσκιμώους μέσα σε ιγκλού, πολικές αρκούδες να τρώνε ψάρια και σκυλιά Huskies να τραβούν έλκηθρα στις παγωμένες εκτάσεις της χώρας. Στο πίσω μέρος του μυαλού μου, η Αλάσκα είναι ταυτισμένη επίσης με τη γη άπληστων χρυσοθηρών, έναν τόπο απελπιστικά μακρινό, όπου ο ήλιος δεν κοιμάται το καλοκαίρι και οι καταθλιπτικές νύχτες του χειμώνα διαρκούν έξι μήνες…

Η αποστολή του SYM ARCTIC ROUTE 2025 στην Αλάσκα είχε πάντως έναν μόνο σκοπό και προορισμό: να φτάσω με το SYM ADXTG 400 στη βορειότερη οδική εσχατιά της Αλάσκας (αλλά και της αμερικανικής ηπείρου γενικότερα), προσεγγίζοντας την παραθαλάσσια περιοχή Deadhorse / Prudhoe Bay. Εκεί αντλούνται τα τεράστια κοιτάσματα πετρελαίου που ανακαλύφθηκαν κάτω από την αρκτική τούνδρα της Αλάσκας πριν από 50 χρόνια και καλύπτουν σήμερα το 25% της ετήσιας παραγωγής των Η.Π.Α…

Με ορμητήριο την πόλη Fairbanks και οδηγό τον καλοσυντηρημένο χωματόδρομο Dalton Highway (800 χλμ.), ξεκίνησα λοιπόν την προσέγγιση του Αρκτικού Ωκεανού, κάτω από ιδανικές καιρικές συνθήκες. Υπολόγιζα να φτάσω εκεί σε 2 ημέρες (με μια ενδιάμεση διανυκτέρευση-κατασκήνωση) στον οικισμό Coldfoot (415 χλμ. βόρεια της Fairbanks) – παρεμπιπτόντως, ένα δωμάτιο στο μοναδικό μοτέλ κόστιζε $250!! Μόλις δυο σημεία ανεφοδιασμού καυσίμων υπήρχαν καθοδόν, ενώ το ατίθασο SYM ADXTG 400 βρέθηκε στο στοιχείο του αφού “κατάπινε” με ευκολία τις μικρές -και μεγάλες- δυσκολίες του χωματόδρομου…

Ταξιδεύοντας μέσα σ’ ένα ειρηνικά σιωπηλό τοπίο δασοσκέπαστων εκτάσεων, γύρω μου επικρατούσε μια τέλεια ηρεμία, ένα φιλικό αίσθημα μοναξιάς που -παραδόξως- δεν με φόβιζε. Παράλληλα, μόνιμη συντροφιά μου αποτελούσε ο πετρελαιαγωγός της Αλάσκας, ο οποίος μεταφέρει το μαύρο χρυσό του Αρκτικού Ωκεανού στο λιμάνι Valdez της Νότιας Αλάσκας. Και φυσικά, σημείο αναφοράς της πρώτης ημέρας στον Dalton Highway ήταν η άφιξη στο γεωγραφικό σημείο όπου διέρχεται ο Αρκτικός Κύκλος. Ο πρώτος αρκτικός στόχος της Αλάσκας είχε αισίως επιτευχθεί…”

 

Motorin