Ανάκληση Yamaha για τα πίσω ανακλαστικά σώματα

Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

5/1/2021

Η Yamaha ανακοίνωσε μία ανάκληση την τελευταία εβδομάδα του 2020, που αφορά τα εξής μοντέλα: NMAX125, X-MAX125, X-MAX300, X-MAX400, YZF-R3, MT-03, XSR700, Tracer 700 και Ténéré 700, κατασκευής μεταξύ 2013 μέχρι και 2020. Το θέμα της ανάκλησης που κατατέθηκε στην Γερμανία και αναρτήθηκε στην επίσημη ιστοσελίδα της FEMA με αριθμό A12/01866/20, είναι η μη σωστή τοποθέτηση των πίσω ανακλαστικών σωμάτων, με αποτέλεσμα να μην αντανακλάται σωστά το φως από οχήματα που ακολουθούν και να μην είναι ορατή η μοτοσυκλέτα, αυξάνοντας έτσι τον κίνδυνο ατυχήματος. Όπως αναφέρει το κείμενο της ανάκλησης, μοτοσυκλέτες και σκούτερ που υπάγονται στην συγκεκριμένη ανάκληση, υπάρχουν και στην Ελλάδα.

Αυτή η ανάκληση πάντως, είναι και μια καλή ευκαιρία για να ξεκαθαρίσουμε ένα θέμα που δημιουργείται συχνά τώρα τελευταία με τις ανακοινώσεις ανακλήσεων. Κατ' αρχήν, υπάρχουν πολλά είδη ανακλήσεων που αφορούν ένα μεγάλο εύρος θεμάτων και διαφορετικής βαρύτητας. Όπως για παράδειγμα υπάρχουν ανακλήσεις για προβληματικές μπιέλες (βλέπε CBR1000RR-R) και ανακλήσεις για ανακλαστήρες όπως η παραπάνω ή για αυτοκόλλητα που ξεκολλούν. Το θέμα είναι πως και στις δύο περιπτώσεις, τα εργοστάσια είναι υποχρεωμένα από το νόμο να κάνουν τις ανακλήσεις και να τις ανακοινώσουν δημόσια.

Μέχρι εδώ καλά. Το πρόβλημα όμως δημιουργείται όταν εμπλέκεται το περίφημο "καφενείο των social media". Είναι πάρα πολύ εύκολο -και το έχουμε δει να συμβαίνει άπειρες φορές- να γραφτούν αμέτρητες αράδες σχολίων κάτω από μία ανάκληση, με ειρωνικές μάλιστα αρκετές φορές εκφράσεις, δημιουργώντας την εικόνα ότι "οι τάδε μοτοσυκλέτες χαλάνε", "είναι μονίμως προβληματικά τα τάδε μηχανάκια" και πάει λέγοντας.

Με άλλα λόγια, σ' αυτές τις καφενειακού επιπέδου συζητήσεις (χωρίς να θέλουμε να μειώσουμε καθόλου τα καφενεία) μπαίνουν όλα "στο ίδιο καζάνι", χωρίς καμία διάκριση και με μια ισοπεδωτική τάση, απέναντι σε όλες τις εταιρείες. Καλό λοιπόν θα είναι να εκλείψουν από την δική μας μοτοσυκλετιστική κουλτούρα τέτοια φαινόμενα, γιατί πραγματικά σε ένα τέτοιο "ψαγμένο" κοινό όπως εμείς οι μοτοσυκλετιστές, δεν ταιριάζει μια τέτοια νοοτροπία.

https://bit.ly/MOTO_668

Από τον

Παύλο Καρατζά

17/7/2025

Ο Wayne Rainey ηγήθηκε του γύρου παρέλασης στην πίστα Laguna Seca, ενόψει του 5^ου γύρου του πρωταθλήματος MotoAmerica Superbike. Μία ειδικά διαμορφωμένη Yamaha XSR900 GP ήταν προετοιμασμένη για τον τρεις φορές παγκόσμιο πρωταθλητή MotoGP, ενώ αυτή ήταν η τρίτη φορά που ο Rainey οδήγησε μοτοσυκλέτα 32 χρόνια μετά το δυστύχημα στην πίστα του Misano.

Για να τιμήσει τον Αμερικανό θρύλο των αγώνων, ο οποίος έχει κερδίσει και δύο πρωταθλήματα AMA, η Yamaha Motor Europe ετοίμασε ένα μοναδικό XSR900 GP για τον Wayne Rainey, σε στενή συνεργασία με τη Yamaha ΗΠΑ. Εκτός από την εφαρμογή του κιβωτίου Y-AMT, η XSR900 GP είχε επίσης εξοπλιστεί με ένα μεγάλο "μαξιλάρι" που σταθεροποιούσε τον Αμερικανό στη θέση οδήγησης μαζί με άλλες τροποποιήσεις, αφού το δυστύχημα στο Misano τον άφησε παράλυτο από τη μέση και κάτω. Η μοτοσυκλέτα παρουσιάστηκε επίσημα στον Rainey κατά τη διάρκεια τιμητικής εκδήλωσης που διοργανώθηκε στην πίστα Laguna Seca στις 11-13 Ιουλίου, όπου και φιλοξενήθηκε ο 5ος γύρος του πρωταθλήματος MotoAmerica 2025.

Εκτός του Rainey το "παρών" στην πίστα έδωσαν και άλλοι μεγάλοι Αμερικανοί αναβάτες με τους Kenny Roberts, Eddie Lawson, Freddie Spencer, Kenny Roberts Jr και Ben Spies να συνοδεύουν τιμητικά τον Rainey στο γύρο παρέλασης στη Laguna Seca. Τελευταία φορά που ο Rainey βρέθηκε να οδηγεί στην αμερικάνικη πίστα ήταν το 1991 όταν είχε πάρει την pole position και είχε κερδίσει τον αγώνα.

Η σχεδίαση της XSR900 GP, παραπέμπει σε αγώνες GP των 80s και 90s, στην εποχή δηλαδή που πρωταγωνιστούσε ο Wayne Rainey και έχει άλλωστε και τα χρώματα που είχαν και οι πρωτότυπες δίχρονες 500άρες με τις οποίες αγωνιζόταν.. Η XSR900 GP φέρει τον γνωστό κινητήρα CP3 με απόδοση 119 ίππους στις 10.000 στροφές και 9,5 kg.m στις 7.000 στροφές. Οι αναρτήσεις της είναι πλήρως ρυθμιζόμενες και προέρχονται από την KYB. Μπροστά βρίσκουμε ένα ανεστραμμένο πιρούνι με διαδρομή 130 χιλιοστά και πίσω ένα monoshock αμορτισέρ 131 χιλιοστών.

Ο Rainey συμμετείχε στην μεγάλη κατηγορία των 500 κυβικών του MotoGP από το 1988 έως το 1993, όταν και είχε το ατύχημα στην πίστα του Misano, με αποτέλεσμα να μείνει παράλυτος από την μέση και κάτω. Ο Αμερικανός κέρδισε τρία σερί πρωταθλήματα (1990-1992) και θεωρείται ως ένας εκ των κορυφαίων αναβατών στην ιστορία του MotoGP, χωρίς κανένας να μπορεί να φανταστεί πού θα είχε φτάσει αν δεν είχε το ατύχημα. Παρά τον πολύ σοβαρό του τραυματισμό δεν εγκατέλειψε το πάθος του και ήταν επικεφαλής για κάποια χρόνια της αγωνιστικής ομάδας της Yamaha. Μάλιστα από το 2015 εκτέλεσε χρέη προέδρου του οργανισμού MotoAmerica.