Αποζημίωση 13.400 ευρώ σε μοτοσυκλετηστή στη Λάρισα για ατύχημα από λακκούβα

Αρνείται ο Δήμος να τον αποζημιώσει
1
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

17/11/2023

Μόνο στην Ελλάδα (και σε μερικές ακόμα τριτοκοσμικές χώρες…) οι κρατικοί οργανισμοί και οι κρατικές υπηρεσίες δεν έχουν τελικά ποτέ ευθύνη και για τίποτα. Παρά το γεγονός πως το νομοθετικό πλαίσιο στη χώρα μας είναι ένα από τα καλύτερα που υπάρχουν στον κόσμο και οι νόμοι προβλέπουν με κάθε λεπτομέρεια όλες τις πιθανές περιπτώσεις, δίνοντας στους Έλληνες δικαστές την δυνατότητα να αποδώσουν δικαιοσύνη με ακρίβεια, εν τούτοις στην πράξη, ο Έλληνας πολίτης θα πρέπει να έχει άπειρο ελεύθερο χρόνο και πολλά λεφτά για να βρει το δίκιο του απέναντι τις παρανομίες των κρατικών υπηρεσιών. Ειδικά όταν μιλάμε για παρανομίες στους δημόσιους δρόμους που προκαλούν ακόμα και θανατηφόρα ατυχήματα, τότε τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο περίπλοκα διότι ανάλογα με το συγκεκριμένο σημείο του δρόμου ο “υπεύθυνος” μπορεί να είναι στην κυριολεξία οποιοσδήποτε κρατικός ή μη οργανισμός!

Στην συγκεκριμένη περίπτωση, ένας μοτοσυκλετιστής από την Λάρισα κατάφερε να αποδείξει στο δικαστήριο (και το δικαστήριο το αποδέχτηκε) πως δεν είναι ελέφαντας και πως το ατύχημα που είχε με την μοτοσυκλέτα του προκλήθηκε από λακκούβα στο δρόμο. Για να το πετύχει αυτό χρειάστηκε να κάνει ο ίδιος μήνυση στο δήμο, εννοείται με δικά του έξοδα και τελικά το Τριμελές Διοικητικό Πρωτοδικείο Λάρισας αποφάσισε να του καταβάλει ο Δήμος Λάρισας αποζημίωση 13.400€. Όμως αν νομίζετε πως η ιστορία μας τελειώνει εδώ, μάλλον δεν ζείτε πολλά χρόνια στην Ελλάδα…

Μετά την απόφαση του δικαστηρίου, οι οικονομική επιτροπή του Δήμου Λάρισας συνεδρίασε και όχι μόνο αρνήθηκε να πληρώσει την αποζημίωση, αλλά αποφάσισε ομόφωνα να ασκήσει έφεση με την αιτιολογία: “…νομικές πλημμέλειες που αφορούν αφενός στην εσφαλμένη εφαρμογή των διατάξεων των άρθρων 105 και 106 ΕισΝΑΚ και αφετέρου από το σύνολο του αποδεικτικού υλικού προκύπτει σε κάθε περίπτωση αποκλειστική υπαιτιότητα του ενάγοντος στην επέλευση της ζημίας του, ενώ η απόφαση αυτή πάσχει τόσο λόγω εσφαλμένης εφαρμογής της ΑΚ 931 όσο και της ΑΚ 929, με αποτέλεσμα να έχει εξαγάγει την κρίση της κατά κακή ερμηνεία του νόμου και των αποδείξεων “. Σε απλά ελληνικά ο Δήμος Λάρισας λέει: “Ας πρόσεχε…

Για να έχετε ένα μέτρο σύγκρισης μεταξύ Ελλάδας και των πολιτισμένων χωρών που σέβονται την ανθρώπινη ζωή, ο δήμος του Λονδίνου αποζημίωσε μοτοσυκλετιστή που πάτησε πάνω σε διαγράμμιση του δρόμου και έπεσε, γιατί το ανακριτικό της βρετανικής αστυνομίας που έκανε την αυτοψία διαπίστωσε πως η μπογιά της διαγράμμισης ήταν εκτός προδιαγραφών…

Φανταστείτε να αρχίσει η ελληνική τροχαία και τα ελληνικά δικαστήρια να λαμβάνουν σοβαρά υπόψη τους τις κατασκευαστικές παρανομίες των ελληνικών δρόμων και να τα αποδέχονται ως την βασική αιτία των ατυχημάτων όπως στην Μ. Βρετανία… Βρε άστους να σκοτώνονται εκεί πέρα!    

    

  

SYM Arctic Route 2025, μέρος 4ο - The Way to the North Pole [Gallery]

O Κωνσταντίνος Μητσάκης έφτασε στην Αλάσκα με το SYM ADXTG 400
Μητσάκης
Από τον

Παύλο Καρατζά

10/7/2025

O Κωνσταντίνος Μητσάκης έφτασε στην Αλάσκα πάνω στην σέλα του SYM ADXTG 400. Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Έλληνα αναβάτη, αλλά και πλούσιο φωτογραφικό υλικό.

“Κάθε φορά που αναφέρομαι στην Αλάσκα, στο νου μου έρχονται ασυναίσθητα εικόνες με Εσκιμώους μέσα σε ιγκλού, πολικές αρκούδες να τρώνε ψάρια και σκυλιά Huskies να τραβούν έλκηθρα στις παγωμένες εκτάσεις της χώρας. Στο πίσω μέρος του μυαλού μου, η Αλάσκα είναι ταυτισμένη επίσης με τη γη άπληστων χρυσοθηρών, έναν τόπο απελπιστικά μακρινό, όπου ο ήλιος δεν κοιμάται το καλοκαίρι και οι καταθλιπτικές νύχτες του χειμώνα διαρκούν έξι μήνες…

Η αποστολή του SYM ARCTIC ROUTE 2025 στην Αλάσκα είχε πάντως έναν μόνο σκοπό και προορισμό: να φτάσω με το SYM ADXTG 400 στη βορειότερη οδική εσχατιά της Αλάσκας (αλλά και της αμερικανικής ηπείρου γενικότερα), προσεγγίζοντας την παραθαλάσσια περιοχή Deadhorse / Prudhoe Bay. Εκεί αντλούνται τα τεράστια κοιτάσματα πετρελαίου που ανακαλύφθηκαν κάτω από την αρκτική τούνδρα της Αλάσκας πριν από 50 χρόνια και καλύπτουν σήμερα το 25% της ετήσιας παραγωγής των Η.Π.Α…

Με ορμητήριο την πόλη Fairbanks και οδηγό τον καλοσυντηρημένο χωματόδρομο Dalton Highway (800 χλμ.), ξεκίνησα λοιπόν την προσέγγιση του Αρκτικού Ωκεανού, κάτω από ιδανικές καιρικές συνθήκες. Υπολόγιζα να φτάσω εκεί σε 2 ημέρες (με μια ενδιάμεση διανυκτέρευση-κατασκήνωση) στον οικισμό Coldfoot (415 χλμ. βόρεια της Fairbanks) – παρεμπιπτόντως, ένα δωμάτιο στο μοναδικό μοτέλ κόστιζε $250!! Μόλις δυο σημεία ανεφοδιασμού καυσίμων υπήρχαν καθοδόν, ενώ το ατίθασο SYM ADXTG 400 βρέθηκε στο στοιχείο του αφού “κατάπινε” με ευκολία τις μικρές -και μεγάλες- δυσκολίες του χωματόδρομου…

Ταξιδεύοντας μέσα σ’ ένα ειρηνικά σιωπηλό τοπίο δασοσκέπαστων εκτάσεων, γύρω μου επικρατούσε μια τέλεια ηρεμία, ένα φιλικό αίσθημα μοναξιάς που -παραδόξως- δεν με φόβιζε. Παράλληλα, μόνιμη συντροφιά μου αποτελούσε ο πετρελαιαγωγός της Αλάσκας, ο οποίος μεταφέρει το μαύρο χρυσό του Αρκτικού Ωκεανού στο λιμάνι Valdez της Νότιας Αλάσκας. Και φυσικά, σημείο αναφοράς της πρώτης ημέρας στον Dalton Highway ήταν η άφιξη στο γεωγραφικό σημείο όπου διέρχεται ο Αρκτικός Κύκλος. Ο πρώτος αρκτικός στόχος της Αλάσκας είχε αισίως επιτευχθεί…”

 

Motorin