Australian tour 2015: Στο μεγάλο νησί του Νότου. Πιο βόρεια δεν γίνεται!

9/7/2015

Από τον μονολιθικό βράχο Uluru–Ayers Rock ως την πόλη Darwin της βόρειας Αυστραλίας (Top End) με χώριζαν περίπου 1.900 χιλιόμετρα. Πεδίο ταξιδιωτικής δράσης για την μαύρη ΚΤΜ 1050 και τον ταλαίπωρο αναβάτη της η Outback, που σε ελεύθερη μετάφραση σημαίνει το… απόλυτο κενό! Πρόκειται για εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα άνυδρης, επίπεδης απεραντοσύνης που καταλαμβάνουν το εσωτερικό της μικρότερης ηπείρου του πλανήτη μας (ή του μεγαλύτερου νησιού στον κόσμο, αν το προτιμάτε κι έτσι).
Και φυσικά, μιλάμε για τρομακτική μοναξιά. Με έκταση λίγο μικρότερη από την Ευρώπη, η Αυστραλία έχει μόλις 22.000.000 κατοίκους. Από αυτούς, οι 21.850.000 βρίσκονται εγκατεστημένοι στις παράκτιες περιοχές (όπου είναι κτισμένα όλα τα μεγάλα αστικά κέντρα της χώρας), ενώ μόνο 150.000 τολμηροί κατοικούν στα αχανή όρια της Outback.

Στην πορεία μου για τον μακρινό βορά της Αυστραλίας είχα για "οδηγό" την αρτηρία Stuart Hwy, ενώ σταθμοί στο μονότονο ταξίδι της κόκκινης ερήμου αποτέλεσαν οι μικρές πόλεις Alice Springs, Tennant Creek, και Katherine. Ποια ήταν τα highlights της διαδρομής; Η υπέρβαση της νοητής γραμμής του Τροπικού του Αιγόκερου (40 χλμ. βόρεια της Alice Springs), τα μοναδικά Devil’s Marbles (πρόκειται για κόκκινους γρανιτένιους ογκόλιθους σε ακανόνιστους σωρούς, που απλώνονταν σε μεγάλη έκταση, 80 χιλιόμετρα νότια της Tennant Creek) και τα τεράστια Road Trains, οι κλασικές νταλίκες της Outback με τις τρεις συρόμενες ρυμούλκες, που ξεπερνούσαν σε μήκος τα 50 μέτρα -η μοτοσυκλέτα μπροστά τους έμοιαζε με μύγα…

Φτάνοντας στην Alice Springs, δεν μπορούσα να μην υποκύψω στον πειρασμό για μια μικρή περιπλάνηση τριών ημερών σε χωμάτινες διαδρομές μέσα στην αγκαλιά της κόκκινης ερήμου. Νερό, βενζίνη, σκηνή, τρόφιμα και πολύ όρεξη για παιχνίδια, ήταν τα εφόδια που πήρα μαζί για να ζήσω ολομόναχος την δική μου outback-περιπέτεια.
Έξι μέρες αργότερα, αντικρίζοντας τα πρώτα σπίτια της Darwin, το κοντέρ της σκονισμένης ΚΤΜ έγραφε 5.850 χιλιόμετρα, ενώ η ιαχή "Θάλαττα, Θάλαττα" που φώναζα με ενθουσιασμό σηματοδοτούσε την λήξη των δεινών της ερήμου. Στις τροπικές θάλασσες του αυστραλιανού βορρά θα έμενα λίγο, προκειμένου να ξεκουραστώ και ν’ ανασυνταχτώ για την συνέχεια του "Australian tour 2015" στην δυτική πλευρά της Αυστραλίας…
Κωνσταντίνος Μητσάκης

https://bit.ly/MOTO_EICMA2025

Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

10/10/2025

Η αμερικάνικη ένωση μοτοσυκλετιστών (ΑΜΑ) χαρακτηρίζει το περιστατικό “εσκεμμένη και επικίνδυνη επίθεση εναντίον ολόκληρης της κοινότητας υπαίθριας αναψυχής” και καλεί όλους τους χρήστες των μονοπατιών να παραμείνουν σε επαγρύπνηση

Η ΑΜΑ (American Motorcyclist Association) καταδίκασε την πρόσφατη πράξη σαμποτάζ μονοπατιού στη Utah, όπου ένας αναβάτης τραυματίστηκε μετά την επαφή του με μεταλλικό σύρμα που είχε τοποθετηθεί εγκάρσια σε δημόσιο μονοπάτι.

“Δυστυχώς, αυτό δεν είναι μεμονωμένο περιστατικό”, δήλωσε ο Nick Haris, Διευθυντής Κυβερνητικών Σχέσεων της AMA. “Με τα χρόνια, η AMA έχει καταγράψει παρόμοιες πράξεις σαμποτάζ σε όλη τη χώρα, ικανές να προκαλέσουν σοβαρό τραυματισμό ή θάνατο”.

Η AMA, που εδώ και δεκαετίες υποστηρίζει την υπεύθυνη πρόσβαση και ασφάλεια στα μονοπάτια, υπενθυμίζει στους αναβάτες να παραμένουν σε επαγρύπνηση και ζητά τη γρήγορη σύλληψη και αυστηρή καταδίκη του ή των δραστών του περιστατικού στη Utah.

“Η AMA συνεργάζεται στενά με αναβάτες, λέσχες και διαχειριστές εκτάσεων γης για να διασφαλίσει ασφαλή και βιώσιμη πρόσβαση στις δημόσιες εκτάσεις. Πιστεύουμε ότι η υπευθυνότητα στη διαχείριση των μονοπατιών και η ασφάλεια των αναβατών πάνε χέρι-χέρι. Δυστυχώς, υπάρχουν άτομα πρόθυμα να προβούν σε εγκληματικές ενέργειες στο όνομα της αντίθεσης στη χρήση οχημάτων εκτός δρόμου, και αυτό είναι απαράδεκτο. Είμαστε αποφασισμένοι να συνεχίσουμε τη συνεργασία μας με τις αρχές και τους εταίρους μας στην κοινότητα υπαίθριων δραστηριοτήτων για να κρατήσουμε τα μονοπάτια ασφαλή και ανοιχτά για όλους.

Ο Haris τόνισε επίσης τη σημασία της ενότητας μεταξύ όλων των χρηστών των μονοπατιών, επισημαίνοντας ότι οι συγκρούσεις μεταξύ διαφορετικών ομάδων αναψυχής μόνο κακό κάνουν στον κοινό στόχο της διατήρησης της πρόσβασης στις δημόσιες εκτάσεις.

“Η μεγάλη πλειονότητα των χρηστών μονοπατιών, είτε κινούνται σε δύο τροχούς, τέσσερις τροχούς ή με τα πόδια, είναι νομοταγείς και μοιράζονται την ίδια αγάπη για τη φύση», είπε. “Οι δημόσιες εκτάσεις υπάρχουν για πληθώρα χρήσεων, και κανείς δεν πρέπει να φοβάται για την ασφάλειά του όταν τις απολαμβάνει. Κάθε αναβάτης αξίζει να επιστρέφει σπίτι του με ασφάλεια στο τέλος της ημέρας.”